กระทู้แรกผิดพลาดประการ ขออภัยมา ณ ที่นี้
จขกท. อายุ 17 อยู่จ.ที่ร้อนที่สุดในไทย แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นสำคัญ เข้าเรื่องเลยละกัน เคยรู้สึกกันมั้ยว่าอยากจะดูแลคนที่เรารักให้ดีกว่านี้!
ตอนนี้เราเป็นอยู่แต่ก็ทำไม่ได้เพราะท่านไม่อยู่แล้ว! ย้อนไป 3 ปีที่แล้วตอนนั้นเกเรเรียนไม่จบม.3 แม่เลยให้อยู่บ้านดูแลหม่อน(ยายทวด,ยายของแม่) ปกติก็ดูแลมาตลอดกินนอนกับหม่อนมาตั้งแต่จำความได้ หม่อนเดินไม่ได้แต่แข็งแรงดี กินข้าวกินน้ำเองได้แต่ช่วงหลังเราจะป้อนให้ เรามีหน้าที่อาบน้ำ เปลี่ยนแพมเพิส แล้วก็อยู่เป็นเพื่อนหม่อน เวลาหม่อนอยากกินอะไรก็จะสรรหามาให้ เราเคยฝันไว้ว่าเรียนจบมีงานทำอยากจะซื้อรถยนต์แล้วพาหม่อนไปเที่ยวแต่ก็ไม่ได้ทำ
เช้าวันหนึ่งเดือนกันยายน 2556 ทำกิจวัตรประจำวันปกติแต่มันเป็นวันสุดท้ายที่ได้ทำให้หม่อน หลังจากกินข้าว อาบน้ำให้หม่อนเสร็จพาหม่อนไปนั่งเก้าอี้ ก็นั่งคุยหยอกแกล้งหม่อนเหมือนที่ทำทุกวัน แต่อยู่ดีๆหม่อนก็ยิ้มให้แล้วหลับตา เราเรียกเท่าไรก็ไม่ตื่น เอามือไปอังจมูกคืออออ...หม่อนไม่หายใจ ต่อหน้าต่อหน้าเรางง ช็อคมาก ทำอะไรไม่ถูกพยายามเรียกแล้วเรียกอีก ตะโกนเรียก เขย่าตัวหม่อน จนหมอที่โรงพยาบาลที่แม่โทรเรียกมา เราก็ยังตะโกนเรียกบอกหม่อนหลับเฉยๆ หม่อนหลับเฉยๆ จนหมอบอกหม่อนไม่มีชีพจรแล้ว หัวใจหยุดเต้นแล้ว เรานิ่ง ช็อคมาก ยิ้มสุดท้าย วันสุดท้าย อยู่ด้วยกันมา 15 ปี อยากจะยื้อให้อยู่ต่อแต่ก็ทำไม่ได้ สังขารร่วงโรยเป็นธรรมดา สิริอายุหม่อน 93 ปี
รักและคิดถึง...ลูกหล้า
ปล.อยากฝากให้ทุกคนนะ ดูแลคนที่เรารักให้ดีอย่าคิดว่ามีอยู่จะทำเมื่อไรก็ได้ คิดได้เมื่อสายจะมานั่งพิมพ์กระทู้ไปร้องไห้ไปอย่างเรามันไม่ดีหรอก
เคยเป็นแบบนี้กันมั้ย?
จขกท. อายุ 17 อยู่จ.ที่ร้อนที่สุดในไทย แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นสำคัญ เข้าเรื่องเลยละกัน เคยรู้สึกกันมั้ยว่าอยากจะดูแลคนที่เรารักให้ดีกว่านี้!
ตอนนี้เราเป็นอยู่แต่ก็ทำไม่ได้เพราะท่านไม่อยู่แล้ว! ย้อนไป 3 ปีที่แล้วตอนนั้นเกเรเรียนไม่จบม.3 แม่เลยให้อยู่บ้านดูแลหม่อน(ยายทวด,ยายของแม่) ปกติก็ดูแลมาตลอดกินนอนกับหม่อนมาตั้งแต่จำความได้ หม่อนเดินไม่ได้แต่แข็งแรงดี กินข้าวกินน้ำเองได้แต่ช่วงหลังเราจะป้อนให้ เรามีหน้าที่อาบน้ำ เปลี่ยนแพมเพิส แล้วก็อยู่เป็นเพื่อนหม่อน เวลาหม่อนอยากกินอะไรก็จะสรรหามาให้ เราเคยฝันไว้ว่าเรียนจบมีงานทำอยากจะซื้อรถยนต์แล้วพาหม่อนไปเที่ยวแต่ก็ไม่ได้ทำ
เช้าวันหนึ่งเดือนกันยายน 2556 ทำกิจวัตรประจำวันปกติแต่มันเป็นวันสุดท้ายที่ได้ทำให้หม่อน หลังจากกินข้าว อาบน้ำให้หม่อนเสร็จพาหม่อนไปนั่งเก้าอี้ ก็นั่งคุยหยอกแกล้งหม่อนเหมือนที่ทำทุกวัน แต่อยู่ดีๆหม่อนก็ยิ้มให้แล้วหลับตา เราเรียกเท่าไรก็ไม่ตื่น เอามือไปอังจมูกคืออออ...หม่อนไม่หายใจ ต่อหน้าต่อหน้าเรางง ช็อคมาก ทำอะไรไม่ถูกพยายามเรียกแล้วเรียกอีก ตะโกนเรียก เขย่าตัวหม่อน จนหมอที่โรงพยาบาลที่แม่โทรเรียกมา เราก็ยังตะโกนเรียกบอกหม่อนหลับเฉยๆ หม่อนหลับเฉยๆ จนหมอบอกหม่อนไม่มีชีพจรแล้ว หัวใจหยุดเต้นแล้ว เรานิ่ง ช็อคมาก ยิ้มสุดท้าย วันสุดท้าย อยู่ด้วยกันมา 15 ปี อยากจะยื้อให้อยู่ต่อแต่ก็ทำไม่ได้ สังขารร่วงโรยเป็นธรรมดา สิริอายุหม่อน 93 ปี
รักและคิดถึง...ลูกหล้า
ปล.อยากฝากให้ทุกคนนะ ดูแลคนที่เรารักให้ดีอย่าคิดว่ามีอยู่จะทำเมื่อไรก็ได้ คิดได้เมื่อสายจะมานั่งพิมพ์กระทู้ไปร้องไห้ไปอย่างเรามันไม่ดีหรอก