แอบรักเพื่อนมันสมควรไหม?

คือ..ตอนแรกอันที่จริงก้ไม่ได้คิดอะไรกับเขาากมายนะ..แต่พอวันนึง..เราเริ่มรุ้สึกว่า..เราเคว้งคว้างต้องการใครมาช่วยเหลือ..ตอนนั้นเองก้มีมันนั่นแหละที่เข้ามาช่วย..จากนั้นความรุ้สึกเราก้เริ่มชัดเจนขึ้น...อยากเข้าใกล้กันมากขึ้น  อยากใกล้ชิด อยากอยุ่ใกล้ๆ กวนตีนใส่กันทุกครั้ง..ชอบเวลาเหล่านั้นมาก..จนวันนึงเมื่อความรุ้สึกเริ่มชัดเจนจนคิดถลำลึกลงไปเกินกว่าคำว่าเพื่อน..เหมือนทุกอย่างที่เคยเปนกำลังจะเปลี่ยนไป..จากเมื่อก่อน คุยกันตลอด กวนตีนใส่กัน ไปไหนก้ชวนไป  แต่ตอนนี้มันเริ่มห่างๆ..จนเรารุ้สึกได้..แต่เมื่อพูดคุยกัน เพื่อปรับความเข้าใจกัน  กลับเปนเราซะเองที่โดนหาว่า คิดไปเองคนเดว ทุกอย่างไม่มีรัยเปลี่ยนแปลง  แต่ที่ทำอยุ่นี่ คือ มันค่อยๆระวังเค้ามากขึ้น เหมือนยิ่งอยุ่ยิ่งห่าง...แต่เราไม่อยากเสีย คำว่า เพื่อนไป..ก้เลยคิดที่จะตัดใจ ไม่คิดเกินเลยและล้ำเส้นมากไปกว่านี้แล้ว... แต่เหมือนทุกอย่างกำลังสายไป..เราไม่รุ้ควรทำอย่างไรดี บอกใครก้ไม่ได้ มันก้ไม่รุ้ว่าเราชอบมัน(ริอาจจะรุ้แต่ยังไม่แน่ใจ) ปรึกษาเพื่อนก้ไม่ควร เดวมันจะมองว่าเราผิด ตั้งแต่ที่เราคิดไปไกลเกินคำว่าเพื่อนแล้ว...เราควรทำยังไงดี ให้ความสัมพันธ์แบบเก่าในคำว่าเพื่อน ให้เป็นเหมือนเดิม???