ครับนี่ก็เป็นกระทู้แรกของผม ผมอายุ 24 ย่าง 25 แล้วทำงานบริษัทเอกชนแห่งหนึงเงินเดือนก็พอมีพอใช้เลี้ยงดูพ่อแม่ ชีวิตผมก็ทำงานไปวันๆเช้าตื่นมาทำงานเย็นก็กลับห้องไปออกกำลังกาย ทานข้าวเย็นเข้านอนตื่นมาก็ทำงานเสาร์อาทิตย์ก็ทำกิจวัตรประจำวันซื้อของปัดกวาดเช็ดถูห้องซักผ้าทำอาหารกินเวลาเสาร์อาทิตย์ก็หมดไปแล้ว
เรื่องมันมีอยู่ว่าหลังจากผมเรียนจบเพื่อนๆแต่ละคนก็แยกย้ายกันไปทำงานที่นู่นนี่นั่น ผมเองก็ย้ายหอพักใหม่ก็ปกติแหละคับผมเป็นคนติดเพื่อนไม่เคยมีแฟนมาก่อนผมก็ชอบผู้ชายคครับ พอไม่มีเพื่อนๆเลยดูอ้างว้างนิดหน่อยจนวันหนึ่งผมเล่นสไกด์ก็ได้เจอกับน้องคนนึง คุยกันจนได้เบอร์ติดต่อกันแรกๆก็คุยกันทุกวันจนเรานัดเจอกันไปดูหนังไปกินข้าว วันรับปริญญาเค้าก็มาถ่ายภาพให้ซื้อของขวัญให้ ผมเองก็ไม่เคยมีใครเลยเชื่อเขามากเราคุยกันอยู่สองสามเดือนมีอะไรก็คุยกันเขาบอกอะไรผมผมก็เชื่อหมดจนช่วงเข้าพรรษาเขาก็ไปเที่ยวกับครอบครัวที่อุบลฯผมเองก็กลับบ้าน เราก็คุยกันระหว่างนั้นหลังจากเราก็กลับจากบ้านเขาก็บอกว่ากล้องเขาที่เอาไปเที่ยวเข้าพรรษากล้องพังจะขอยืมตังผมซ่อมไอ้เราด้วยความว่าซื่อก็ให้ครับที่ให้เขาไปก็เป็นวันที่เขามาวันเกิดผมเราไปดูหนังไปกินข้าวด้วยกันและก็ส่งเขากลับบ้านก่อนกลับบ้านเขาก็ยืมตังผมไป เราก็คุยกันปกติแต่ด้วยงานที่ผมยุ่งมากขึ้นทุกวันเพราะเริ่มงานใหม่คุยกันเริ่มน้อยลงเขาให้เหตุผลว่าที่เค้าเรียนก็หนักจะจบปีสี่ต้องทำโปรเจคต์ มันทำให้เราเริ่มห่างกันแต่ทุกครั้งที่เราคุยกันเขาก็พูดถึงเรื่องเงินตลอดคุยเรื่องครอบครัวเขาตลอดผมก็เชื่อเขาครับจนใกล้จะปิดเทอมของเขา เขาก็หายไปเลยผมก็ส่งไลน์ ส่งข้อความให้เขาตลอด โทรไปก็ไม่รับ ผมกระวนกระวายมาก เป็นแบบนี้จนเกือบสิ้นปี แต่ผมก็เห็นการอัพเดตของเขาตลอดในไลน์ จนประมาณสิ้น 56 เขาโทรหาผม ว่าช่วยจ่ายค่าโทรศัพท์ ให้หน่อยเขาไปต่างจังหวัด ผมก็ยินดีไปจ่ายให้วันแรกๆผมก็บอกว่าผมไม่ว่างแต่เขาก็โทรมาคุยจนผมยอม หลังจากนั้นเขาก็คุยกับผมไม่กี่วันก็หายไปอีก จนช่วงวาเลนไทน์ ปี 57 ผมก็ยังเชื่อเขาว่าเขาคงรักผมจริงผมซื้อของดอกไม้ไปให้เขาเขาก็รับไปแต่เขาก็หายไปอีกจนอยู่ช่วงนึงเขากลับติดต่อมาหาผมเองตอนนั้นผมเริ่มรู้สึกว่าเขาคงไม่มีใจให้ผมอีกแล้วรอบนี้มาแปลกมานอนค้างที่ห้องผมชอบอะไรเขาก็ดูพยายามจะชอบด้วยอยู่กันตัวติดตลอดจนเขาพาผมไปคอนโดเขาเราเริ่มกลับมาดีขึ้นจนเขาขอยืมเงินผมอีกครั้งเขาบอกว่าเขาเรียนจบสอบทุนได้ไปเรียนอเมริกาจะขอยืมเงินซื้อตั๋วกลับบ้านไปเอาเอกสารผมก็เชื่ออีกครับ ผมไปส่งเขากลับบ้านแล้วเขาก็บอกว่าเดี๋ยวไปส่งเขาขึ้นเครื่องไปอเมริกาด้วยแล้วเขาจะเอาเงินมาคืนทั้งหมดที่ยืมไป
วันที่เขาบอกว่าเขาไปเรียนต่อก็มาถึงผมก็รีบเคลียร์งานรีบไปสุวรรณภูมิเพื่อไปรอเขาแต่สิ่งที่ผมได้เจอคือผมติดต่อเขาไม่ได้ตั้งแต่เช้าที่ผ่านมาจนประมาณหกโมงก็มีสายเขาเข้ามาผมไม่รับเพราะปกติเขาจะยิงมากแล้วผมก็โทรกลับเสมอหลังจากเขาวางสายไปผมก็กดโทรหาเขาแต่กลับติดต่อไม่ได้ ผมติดต่อเขาไปหลายรอบมากจนผมเหมือนน้ำตาจะไหลเลยตอนนั้น
ผ่านไปประมาณสามเดือนหลังจากที่เขาหายไปผมโทรไป ไลน์ไป แต่ก็ไม่มีการตอบรับใดๆ เขาก็โทรมาบอกว่าเขาไม่ได้ไปอเมริกาแต่เขาไปเรียนหมอของแพทย์พระมงกุฏโดยใช้วุฒิปอตรีที่เขาจบไปเรียนอีกสองปี ตอนนี้ผมหมดใจกับเขาแล้วแต่เขากลับโทรมาเพื่อยืมเงินอีกครั้ง ผมกลับตอบไปว่าไม่ว่างไม่สะดวกเขาก็โทรมาอีกสองสามวันคุยเรื่องเดิมผมก็พยายามบ่ายเบี่ยงไปตลอด จนเขาไม่ติดต่อมาอีก
ผมเลยลองหาประวัติของเขาดู จากชื่อ จากไลน์ แต่สิ่งที่ผมเจอเขากลับหลอกผมทั้งหมด ผม fail มากๆกับความรู้สึกที่ผมได้รู้ หลังจากที่ผมรู้วันนั้นผมอยากจะหนีจากสิ่งที่ผมเจอไปให้หายไปจากโลกนี้ ผมเลยตัดสินใจสอบทุนเพื่อไปเรียนต่อต่างประเทศเผื่อจะได้ลืมคนคนนี้ได้ แต่แล้วเขาก็โทรมาอีกว่าเขามา กทม จากบ้านเขา แต่เขาลืมโทรศัพท์ไว้บนรถทัวร์ ให้ผมไปเอาให้หน่อย ผมก็ยังเชื่ออีกรอบรอบนี้รอบสุดท้ายแล้วพูดกับตัวเอง ผมก็ไปเอาโทรศัพท์เขามา เผื่อตอนคืนโทรศัพท์จะได้เจอเขาสักครั้งก่อนไปเรียนต่อ แต่สิ่งที่ผมเจอในโทรศัพท์เขากลับมีเบอของคนที่เขานัดเจอนัดมีไรกันหลายคนมากมีภาพโป๊ วีดีโอ ซึ่งมันทำให้ผมเสียใจเข้าไปอีกกับคนคนนี้จนวันที่เขาจะมาเอาโทรศัพท์เขาก็กลับบ้ายเบี่ยงที่จะไม่เจอแต่ผมก็ไม่ยอมจนเขาต้องยอมทิ้งเบอนั้นและโทรศัพท์เครื่องนั้นไปเลย
ตอนนี้ผมสอบติดทุนไปเรียนต่อออสเตรเลียได้ ผมจะต้องลืมเขาให้ได้และยอมให้เขาหลอกแค่นี้แล้ว แต่ผมก็รักเขาคนเดียวเพราะเขาคือรักแรกและมันคงเป็นรักเดียวในชีวิตผม ถึงเขาจะหลอกผมก็ตาม
ใครเคยโดนหลอกบ้างครับ หลอกแบบให้รักแล้วก็หายไปเลย
เรื่องมันมีอยู่ว่าหลังจากผมเรียนจบเพื่อนๆแต่ละคนก็แยกย้ายกันไปทำงานที่นู่นนี่นั่น ผมเองก็ย้ายหอพักใหม่ก็ปกติแหละคับผมเป็นคนติดเพื่อนไม่เคยมีแฟนมาก่อนผมก็ชอบผู้ชายคครับ พอไม่มีเพื่อนๆเลยดูอ้างว้างนิดหน่อยจนวันหนึ่งผมเล่นสไกด์ก็ได้เจอกับน้องคนนึง คุยกันจนได้เบอร์ติดต่อกันแรกๆก็คุยกันทุกวันจนเรานัดเจอกันไปดูหนังไปกินข้าว วันรับปริญญาเค้าก็มาถ่ายภาพให้ซื้อของขวัญให้ ผมเองก็ไม่เคยมีใครเลยเชื่อเขามากเราคุยกันอยู่สองสามเดือนมีอะไรก็คุยกันเขาบอกอะไรผมผมก็เชื่อหมดจนช่วงเข้าพรรษาเขาก็ไปเที่ยวกับครอบครัวที่อุบลฯผมเองก็กลับบ้าน เราก็คุยกันระหว่างนั้นหลังจากเราก็กลับจากบ้านเขาก็บอกว่ากล้องเขาที่เอาไปเที่ยวเข้าพรรษากล้องพังจะขอยืมตังผมซ่อมไอ้เราด้วยความว่าซื่อก็ให้ครับที่ให้เขาไปก็เป็นวันที่เขามาวันเกิดผมเราไปดูหนังไปกินข้าวด้วยกันและก็ส่งเขากลับบ้านก่อนกลับบ้านเขาก็ยืมตังผมไป เราก็คุยกันปกติแต่ด้วยงานที่ผมยุ่งมากขึ้นทุกวันเพราะเริ่มงานใหม่คุยกันเริ่มน้อยลงเขาให้เหตุผลว่าที่เค้าเรียนก็หนักจะจบปีสี่ต้องทำโปรเจคต์ มันทำให้เราเริ่มห่างกันแต่ทุกครั้งที่เราคุยกันเขาก็พูดถึงเรื่องเงินตลอดคุยเรื่องครอบครัวเขาตลอดผมก็เชื่อเขาครับจนใกล้จะปิดเทอมของเขา เขาก็หายไปเลยผมก็ส่งไลน์ ส่งข้อความให้เขาตลอด โทรไปก็ไม่รับ ผมกระวนกระวายมาก เป็นแบบนี้จนเกือบสิ้นปี แต่ผมก็เห็นการอัพเดตของเขาตลอดในไลน์ จนประมาณสิ้น 56 เขาโทรหาผม ว่าช่วยจ่ายค่าโทรศัพท์ ให้หน่อยเขาไปต่างจังหวัด ผมก็ยินดีไปจ่ายให้วันแรกๆผมก็บอกว่าผมไม่ว่างแต่เขาก็โทรมาคุยจนผมยอม หลังจากนั้นเขาก็คุยกับผมไม่กี่วันก็หายไปอีก จนช่วงวาเลนไทน์ ปี 57 ผมก็ยังเชื่อเขาว่าเขาคงรักผมจริงผมซื้อของดอกไม้ไปให้เขาเขาก็รับไปแต่เขาก็หายไปอีกจนอยู่ช่วงนึงเขากลับติดต่อมาหาผมเองตอนนั้นผมเริ่มรู้สึกว่าเขาคงไม่มีใจให้ผมอีกแล้วรอบนี้มาแปลกมานอนค้างที่ห้องผมชอบอะไรเขาก็ดูพยายามจะชอบด้วยอยู่กันตัวติดตลอดจนเขาพาผมไปคอนโดเขาเราเริ่มกลับมาดีขึ้นจนเขาขอยืมเงินผมอีกครั้งเขาบอกว่าเขาเรียนจบสอบทุนได้ไปเรียนอเมริกาจะขอยืมเงินซื้อตั๋วกลับบ้านไปเอาเอกสารผมก็เชื่ออีกครับ ผมไปส่งเขากลับบ้านแล้วเขาก็บอกว่าเดี๋ยวไปส่งเขาขึ้นเครื่องไปอเมริกาด้วยแล้วเขาจะเอาเงินมาคืนทั้งหมดที่ยืมไป
วันที่เขาบอกว่าเขาไปเรียนต่อก็มาถึงผมก็รีบเคลียร์งานรีบไปสุวรรณภูมิเพื่อไปรอเขาแต่สิ่งที่ผมได้เจอคือผมติดต่อเขาไม่ได้ตั้งแต่เช้าที่ผ่านมาจนประมาณหกโมงก็มีสายเขาเข้ามาผมไม่รับเพราะปกติเขาจะยิงมากแล้วผมก็โทรกลับเสมอหลังจากเขาวางสายไปผมก็กดโทรหาเขาแต่กลับติดต่อไม่ได้ ผมติดต่อเขาไปหลายรอบมากจนผมเหมือนน้ำตาจะไหลเลยตอนนั้น
ผ่านไปประมาณสามเดือนหลังจากที่เขาหายไปผมโทรไป ไลน์ไป แต่ก็ไม่มีการตอบรับใดๆ เขาก็โทรมาบอกว่าเขาไม่ได้ไปอเมริกาแต่เขาไปเรียนหมอของแพทย์พระมงกุฏโดยใช้วุฒิปอตรีที่เขาจบไปเรียนอีกสองปี ตอนนี้ผมหมดใจกับเขาแล้วแต่เขากลับโทรมาเพื่อยืมเงินอีกครั้ง ผมกลับตอบไปว่าไม่ว่างไม่สะดวกเขาก็โทรมาอีกสองสามวันคุยเรื่องเดิมผมก็พยายามบ่ายเบี่ยงไปตลอด จนเขาไม่ติดต่อมาอีก
ผมเลยลองหาประวัติของเขาดู จากชื่อ จากไลน์ แต่สิ่งที่ผมเจอเขากลับหลอกผมทั้งหมด ผม fail มากๆกับความรู้สึกที่ผมได้รู้ หลังจากที่ผมรู้วันนั้นผมอยากจะหนีจากสิ่งที่ผมเจอไปให้หายไปจากโลกนี้ ผมเลยตัดสินใจสอบทุนเพื่อไปเรียนต่อต่างประเทศเผื่อจะได้ลืมคนคนนี้ได้ แต่แล้วเขาก็โทรมาอีกว่าเขามา กทม จากบ้านเขา แต่เขาลืมโทรศัพท์ไว้บนรถทัวร์ ให้ผมไปเอาให้หน่อย ผมก็ยังเชื่ออีกรอบรอบนี้รอบสุดท้ายแล้วพูดกับตัวเอง ผมก็ไปเอาโทรศัพท์เขามา เผื่อตอนคืนโทรศัพท์จะได้เจอเขาสักครั้งก่อนไปเรียนต่อ แต่สิ่งที่ผมเจอในโทรศัพท์เขากลับมีเบอของคนที่เขานัดเจอนัดมีไรกันหลายคนมากมีภาพโป๊ วีดีโอ ซึ่งมันทำให้ผมเสียใจเข้าไปอีกกับคนคนนี้จนวันที่เขาจะมาเอาโทรศัพท์เขาก็กลับบ้ายเบี่ยงที่จะไม่เจอแต่ผมก็ไม่ยอมจนเขาต้องยอมทิ้งเบอนั้นและโทรศัพท์เครื่องนั้นไปเลย
ตอนนี้ผมสอบติดทุนไปเรียนต่อออสเตรเลียได้ ผมจะต้องลืมเขาให้ได้และยอมให้เขาหลอกแค่นี้แล้ว แต่ผมก็รักเขาคนเดียวเพราะเขาคือรักแรกและมันคงเป็นรักเดียวในชีวิตผม ถึงเขาจะหลอกผมก็ตาม