จะทนอยุ่หรือจะหนีดี
ขอแทนตัวเองว่า “เค”นะคะ เราอยู่กับแฟนมาจะ5ปีแล้วคะ แต่ตลอดเวลาที่อยู่บอกตรง เลยคะ ความสุขน้อยมาก ไม่ใช่ว่าเค้าไม่ดีเค้าก็มีส่วนดีบ้างแต่ส่วนที่ไม่ดีเยอะกว่าคะ ตัวเคก็ไม่ใช่ดีมากมายอะไรแต่เคก็ไม่เคยสร้างปัญหาให้ใครเลย
เริ่มจากปีแรกที่คบกัน ดีมากกว่าเสีย เราได้ตัดสินใจเปิดร้านขายของ (เงินเรานะคะยังไม่มีเงินเค้า) แรกๆธุรกิจก็ไปเรื่อยๆ
พอเข้าปีที่สองเท่านั้นระ ลายเริ่มออกทำร้านทุนหายกำไรหด ขายดีนะคะแต่ไม่รู้ว่าเงินไปไหน สุดท้ายเค้าก็โทรไปหาแม่เค้าขอยืมตังค์มาเพื่อลุงทุนแต่สุดท้ายก็หมด พอเงินหมดเท่านั้นระ เริ่มมีท้าเลิก อาจจะเห็นเราไม่มีที่ไปและเราได้ไปยืมเงินจากที่บ้านมาเพื่อให้ร้านเดินต่อได้ (แต่เราไม่ได้บอกเค้าว่าเราไปขอยืมที่บ้านมา) เค้าขู่เรา ด่าเราสารพัด เราก็ทนนะคะเพราะร้าน เคยมีครั้งนึ่ง มีบังคับให้เรากราบเค้า
เค้าบอกเคว่า “ถ้าอยากให้เค้าช่วยทำร้านต่อกราบเท้าเค้าสิ” เคก็ยอมนะคะ เพราะว่าเคไม่รู้จะทำยังไงเพราะร้านที่เปิดเป็นงานที่เค้าถนัดสะด้วย แต่เราก็พยายามฝึกมาตลอด จะถามว่าเจ้บไหม บอกว่าเจ็บมาก แต่เราเลือกอะไรไม่ได้เลย เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นเราไม่ได้บอกทางบ้านเรา เรากัวๆว่าทางบ้านเราจะเครียด เพราะเราไม่เคยให้เค้าเห็นและพูดว่าเรามีปัญหาอะไรมั้ง นี่แค่เริ่มนะคะ
ส่วนปีที่3-4 ก็มีปัญหาอีกเหมือนเดิม ครั้งนี้หนักคะ เค้าไปเล่นบอลแล้วเสีย หนักเลยคะ เค้าถึงขั้นหนีไปแล้วทิ้งให้เรารับผิดชอบ มีแต่คนด่าเราว่าโง่นะคะ แต่เราก็ต้องทนรับผิดชอบไป เราลองไปตามเค้าที่บ้านเค้าก็เจอแม่เค้านะคะ กลับทำให้เราอึ้งในคำตอบในตอนนั้น ไม่คิดว่า ผู้ใหญ่ซึ่งเป็นแม่เค้าจะผลักความรับผิดชอบให้เราได้ขนาดนี้
สุดท้ายเค้าก็กลับมา บางครั้งเราก็อยากจะทิ้งร้านและหนีไปแต่อีกใจนึ่งก็คิดจะหนีไปเพื่ออะไรเพราะนี่ ร้านก็ร้านของเรา
หรือเราจะหนีเค้าไม่พ้น เราต้องทำไง หนีหรือทนต่อไป ยอมรับนะคะว่าบางครั้งตัวเคเองก็มีอารมณ์กลับไปบ้าง
ปล.นี่แค่ปัญหาเรื่องงานที่ทำร่วมกานนะคะ ยังมีอีกเยอะคะ
จะหนีหรือทนอยู่ต่อไป
ขอแทนตัวเองว่า “เค”นะคะ เราอยู่กับแฟนมาจะ5ปีแล้วคะ แต่ตลอดเวลาที่อยู่บอกตรง เลยคะ ความสุขน้อยมาก ไม่ใช่ว่าเค้าไม่ดีเค้าก็มีส่วนดีบ้างแต่ส่วนที่ไม่ดีเยอะกว่าคะ ตัวเคก็ไม่ใช่ดีมากมายอะไรแต่เคก็ไม่เคยสร้างปัญหาให้ใครเลย
เริ่มจากปีแรกที่คบกัน ดีมากกว่าเสีย เราได้ตัดสินใจเปิดร้านขายของ (เงินเรานะคะยังไม่มีเงินเค้า) แรกๆธุรกิจก็ไปเรื่อยๆ
พอเข้าปีที่สองเท่านั้นระ ลายเริ่มออกทำร้านทุนหายกำไรหด ขายดีนะคะแต่ไม่รู้ว่าเงินไปไหน สุดท้ายเค้าก็โทรไปหาแม่เค้าขอยืมตังค์มาเพื่อลุงทุนแต่สุดท้ายก็หมด พอเงินหมดเท่านั้นระ เริ่มมีท้าเลิก อาจจะเห็นเราไม่มีที่ไปและเราได้ไปยืมเงินจากที่บ้านมาเพื่อให้ร้านเดินต่อได้ (แต่เราไม่ได้บอกเค้าว่าเราไปขอยืมที่บ้านมา) เค้าขู่เรา ด่าเราสารพัด เราก็ทนนะคะเพราะร้าน เคยมีครั้งนึ่ง มีบังคับให้เรากราบเค้า
เค้าบอกเคว่า “ถ้าอยากให้เค้าช่วยทำร้านต่อกราบเท้าเค้าสิ” เคก็ยอมนะคะ เพราะว่าเคไม่รู้จะทำยังไงเพราะร้านที่เปิดเป็นงานที่เค้าถนัดสะด้วย แต่เราก็พยายามฝึกมาตลอด จะถามว่าเจ้บไหม บอกว่าเจ็บมาก แต่เราเลือกอะไรไม่ได้เลย เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นเราไม่ได้บอกทางบ้านเรา เรากัวๆว่าทางบ้านเราจะเครียด เพราะเราไม่เคยให้เค้าเห็นและพูดว่าเรามีปัญหาอะไรมั้ง นี่แค่เริ่มนะคะ
ส่วนปีที่3-4 ก็มีปัญหาอีกเหมือนเดิม ครั้งนี้หนักคะ เค้าไปเล่นบอลแล้วเสีย หนักเลยคะ เค้าถึงขั้นหนีไปแล้วทิ้งให้เรารับผิดชอบ มีแต่คนด่าเราว่าโง่นะคะ แต่เราก็ต้องทนรับผิดชอบไป เราลองไปตามเค้าที่บ้านเค้าก็เจอแม่เค้านะคะ กลับทำให้เราอึ้งในคำตอบในตอนนั้น ไม่คิดว่า ผู้ใหญ่ซึ่งเป็นแม่เค้าจะผลักความรับผิดชอบให้เราได้ขนาดนี้
สุดท้ายเค้าก็กลับมา บางครั้งเราก็อยากจะทิ้งร้านและหนีไปแต่อีกใจนึ่งก็คิดจะหนีไปเพื่ออะไรเพราะนี่ ร้านก็ร้านของเรา
หรือเราจะหนีเค้าไม่พ้น เราต้องทำไง หนีหรือทนต่อไป ยอมรับนะคะว่าบางครั้งตัวเคเองก็มีอารมณ์กลับไปบ้าง
ปล.นี่แค่ปัญหาเรื่องงานที่ทำร่วมกานนะคะ ยังมีอีกเยอะคะ