อยากถามว่า เราชอบผู้ชายคนนึง เจอกันตอนไปค่ายตอนม.5 ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดอะไร แต่เหมือนความบังเอิญก็เกิดขึ้นทำให้เราได้เจอกันอีกครั้ง
เราเรียนอยู่มหาวิทยาลัยเดียวกันแต่คนละคณะ แต่เหมือนพรหมลิขิตจะเข้าข้างเรา มีวิชาหนึ่งที่เราต้องเรียนด้วยกัน แล้วเราก็ได้พบกับเค้า ตอนแรกเราก็จำเค้าไม่ได้ กลับไปหาเค้าในเฟสค่าย โอ้วๆใช่จริงๆ คนนั้นที่เจอกันตอนม.5 ตอนแรกก็ไม่ได้รู้สึกชอบอะไร แต่เอาเข้าจริงๆก็ชอบไปแล้ว แบบไม่รู้ตัว
เพราะบางทีความรู้สึกมันก็ห้ามกันไม่ได้ เราไม่เป็นอันเรียนเลย พอถึงวิชานี้ทีไรเราได้แต่แอบมองเค้า แล้วก็ไม่กล้าเข้าไปทักซะที เพราะความไม่กล้าของเรา มีวันนึงเราก็ไปทักเค้าในเฟสว่าจำได้ไหม เราเคยเข้าค่ายด้วยกันตอนม.5 เค้าตอบกลับมาว่าจำได้ อ๊ากกกก ฉันดีใจมาก แล้วก็บอกว่าเราเรียนเซคเดียวกันด้วย
เค้าก็บอกอ้อ จำได้ๆ แล้วเราก็บอกว่าไม่กล้าเข้าไปทัก เค้าก็บอกว่าเข้ามาทักสิ กลัวอาราย(คิดในใจก็กูเขินนิ ใครจะกล้าทักวะ) เราก็ทักในเฟสเค้าไปเรื่อยๆ
ผ่านไป 2 อาทิตย์ เราก็ไปเรียน แล้วเราก็รวบรวมความกล้าทั้งหมดเพื่อที่จะทักเค้า แล้วเราก็ทักเค้า แบบเเค่เรียกชื่อเค้า แล้วเค้าก็ยิ้มกลับมา แบบวันนั้นทั้งวันมันฟินมากอะ แล้วเราก็ทักเฟสเค้าเรื่อยๆ คุยกันไปเรื่อยๆ คือมันมีความสุขมากๆ
พอคุยไปสักพัก ความรู้สึกของเรามันก็บอกว่าเราชอบเค้ามากๆ ไม่เคยรู้สึกดีกับใครมาก่อน เรามีเพื่อนที่มาจากรร.เดียวกัน ที่รู้จักกับเค้า เราก็ไปบอกเพื่อนเราเลยว่าเราชอบคนนี้ เพื่อนตัวดีจร้า ดันตั้งแชทที่มีเรา เค้า แล้วก็มัน แล้วแชทมันก็เด้งขึ้นมาว่า ชอบก็บอกเลย บร๊ะเจ้า ไอ้เพื่อนตัวดีไม่น่าบอกมันเลย
เรานี่เขินหมดเลย แล้วก็ไปทักแชทเค้าเอง แล้วก็บอกว่าเราชอบแกนะ เค้าก็ตอบกลับมาว่าขอบคุณสำหรับความรู้สึกดีๆนะ เราแบบยิ้มหน้าบานอะ
แล้วเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ จนถึงวันเกิดเรา แล้วก็วันถัดมาอีกวัน เราก็บอกเค้าว่าเราชอบแกจริงๆนะ ซึ่งเค้าตอบมาว่าเราเป็นเพื่อนกันดีกว่า เราถึงกับอึ้ง ทำอะไรไม่ถูก ใจมันไม่อยู่กับเนื้อกับตัว มันเจ็บข้างในบอกไม่ถูก แล้วก็ตอบกลับไปว่าเราจะรอแกนะ รอวันที่แกจะชอบเราบ้าง แล้วเค้าก็บอกว่าไม่ต้องรอหรอก เราไม่อยากให้แกเจ็บเหมือนเรา คือเค้าก็เคยรอผู้หญิงคนนึงมา 6 ปี แล้วผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ได้ชอบเค้า หลังจากที่บอกไป เราก็คุยเฟสกับเค้าตามปกติ ไม่เคยหายไป เจอก็ทัก เค้าก็ส่งยิ้มกลับมา คือเราอยู่หอในช่วงเย็นๆก็จะได้ยินเค้าวิ่ง เราก็ออกไปดูทุกวันเลย มีครั้งนึงเราวิ่งตามเค้าด้วยแต่ก็วิ่งไม่ทัน เค้าวิ่งเร็วมากเพราะเค้าเรียนเดินเรือ มีครั้งนึงเราฝากพวงกุญแจที่ถักเป็นชื่อเค้าให้ไปเค้า แล้วเราก็ทักเค้าไปว่าได้พวงกุญแจยัง เค้าบอกว่าได้แล้ว ขอบใจมากนะ เรานี่เขินเลยครัช 55555 ตลอด 1 ปีที่ผ่านมา เราได้แต่รอเค้า และไม่เคยเปิดใจให้ใครเข้ามา และถัดจากวันเกิดเราไป 1 วันเราก็ทักแชทเค้าไปว่า เรายังรอแกนะเว้ย แล้วเค้าก็ตอบว่าไม่ต้องรอเราหรอก เพราะเรายังลืมเค้าคนนั้นไม่ได้ แล้วเราก็บอกไปว่านานแค่ไหนก็จะรอ เค้าก็บอกว่าแล้วแต่แกเลย แต่เราก็ยังลืมเค้าไม่ได้อยู่ดี
ถ้าเจอแบบนี้เราจะรอต่อไป
หรือควรจะพอเท่านี้
ขอบคุณที่อ่านจนจบ
ควรรอหรือพอเท่านี้
เราเรียนอยู่มหาวิทยาลัยเดียวกันแต่คนละคณะ แต่เหมือนพรหมลิขิตจะเข้าข้างเรา มีวิชาหนึ่งที่เราต้องเรียนด้วยกัน แล้วเราก็ได้พบกับเค้า ตอนแรกเราก็จำเค้าไม่ได้ กลับไปหาเค้าในเฟสค่าย โอ้วๆใช่จริงๆ คนนั้นที่เจอกันตอนม.5 ตอนแรกก็ไม่ได้รู้สึกชอบอะไร แต่เอาเข้าจริงๆก็ชอบไปแล้ว แบบไม่รู้ตัว
เพราะบางทีความรู้สึกมันก็ห้ามกันไม่ได้ เราไม่เป็นอันเรียนเลย พอถึงวิชานี้ทีไรเราได้แต่แอบมองเค้า แล้วก็ไม่กล้าเข้าไปทักซะที เพราะความไม่กล้าของเรา มีวันนึงเราก็ไปทักเค้าในเฟสว่าจำได้ไหม เราเคยเข้าค่ายด้วยกันตอนม.5 เค้าตอบกลับมาว่าจำได้ อ๊ากกกก ฉันดีใจมาก แล้วก็บอกว่าเราเรียนเซคเดียวกันด้วย
เค้าก็บอกอ้อ จำได้ๆ แล้วเราก็บอกว่าไม่กล้าเข้าไปทัก เค้าก็บอกว่าเข้ามาทักสิ กลัวอาราย(คิดในใจก็กูเขินนิ ใครจะกล้าทักวะ) เราก็ทักในเฟสเค้าไปเรื่อยๆ
ผ่านไป 2 อาทิตย์ เราก็ไปเรียน แล้วเราก็รวบรวมความกล้าทั้งหมดเพื่อที่จะทักเค้า แล้วเราก็ทักเค้า แบบเเค่เรียกชื่อเค้า แล้วเค้าก็ยิ้มกลับมา แบบวันนั้นทั้งวันมันฟินมากอะ แล้วเราก็ทักเฟสเค้าเรื่อยๆ คุยกันไปเรื่อยๆ คือมันมีความสุขมากๆ
พอคุยไปสักพัก ความรู้สึกของเรามันก็บอกว่าเราชอบเค้ามากๆ ไม่เคยรู้สึกดีกับใครมาก่อน เรามีเพื่อนที่มาจากรร.เดียวกัน ที่รู้จักกับเค้า เราก็ไปบอกเพื่อนเราเลยว่าเราชอบคนนี้ เพื่อนตัวดีจร้า ดันตั้งแชทที่มีเรา เค้า แล้วก็มัน แล้วแชทมันก็เด้งขึ้นมาว่า ชอบก็บอกเลย บร๊ะเจ้า ไอ้เพื่อนตัวดีไม่น่าบอกมันเลย
เรานี่เขินหมดเลย แล้วก็ไปทักแชทเค้าเอง แล้วก็บอกว่าเราชอบแกนะ เค้าก็ตอบกลับมาว่าขอบคุณสำหรับความรู้สึกดีๆนะ เราแบบยิ้มหน้าบานอะ
แล้วเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ จนถึงวันเกิดเรา แล้วก็วันถัดมาอีกวัน เราก็บอกเค้าว่าเราชอบแกจริงๆนะ ซึ่งเค้าตอบมาว่าเราเป็นเพื่อนกันดีกว่า เราถึงกับอึ้ง ทำอะไรไม่ถูก ใจมันไม่อยู่กับเนื้อกับตัว มันเจ็บข้างในบอกไม่ถูก แล้วก็ตอบกลับไปว่าเราจะรอแกนะ รอวันที่แกจะชอบเราบ้าง แล้วเค้าก็บอกว่าไม่ต้องรอหรอก เราไม่อยากให้แกเจ็บเหมือนเรา คือเค้าก็เคยรอผู้หญิงคนนึงมา 6 ปี แล้วผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ได้ชอบเค้า หลังจากที่บอกไป เราก็คุยเฟสกับเค้าตามปกติ ไม่เคยหายไป เจอก็ทัก เค้าก็ส่งยิ้มกลับมา คือเราอยู่หอในช่วงเย็นๆก็จะได้ยินเค้าวิ่ง เราก็ออกไปดูทุกวันเลย มีครั้งนึงเราวิ่งตามเค้าด้วยแต่ก็วิ่งไม่ทัน เค้าวิ่งเร็วมากเพราะเค้าเรียนเดินเรือ มีครั้งนึงเราฝากพวงกุญแจที่ถักเป็นชื่อเค้าให้ไปเค้า แล้วเราก็ทักเค้าไปว่าได้พวงกุญแจยัง เค้าบอกว่าได้แล้ว ขอบใจมากนะ เรานี่เขินเลยครัช 55555 ตลอด 1 ปีที่ผ่านมา เราได้แต่รอเค้า และไม่เคยเปิดใจให้ใครเข้ามา และถัดจากวันเกิดเราไป 1 วันเราก็ทักแชทเค้าไปว่า เรายังรอแกนะเว้ย แล้วเค้าก็ตอบว่าไม่ต้องรอเราหรอก เพราะเรายังลืมเค้าคนนั้นไม่ได้ แล้วเราก็บอกไปว่านานแค่ไหนก็จะรอ เค้าก็บอกว่าแล้วแต่แกเลย แต่เราก็ยังลืมเค้าไม่ได้อยู่ดี
ถ้าเจอแบบนี้เราจะรอต่อไป
หรือควรจะพอเท่านี้
ขอบคุณที่อ่านจนจบ