สวัสดีค่ะ ขอให้นามแทนตัวเองว่า ซี นะคะ เราแอบชอบเพื่อนตัวเอง ตั้งแต่ย้ายมาโรงเรียนใหม่ ตอนม.ปลาย  เป็นรร.หญิงล้วน ตอนนั้นเป็นช่วงโควิดระบาดหนักและเรียนออนไลน์แบบ100% เราเป็นเด็กใหม่อยุ่ห้องคำนวณ  คนที่เราแอบชอบอยุ่ห้องภาษา แทนชื่อว่า S คือ เราชอบเขาตั้งแต่เห็นหน้าครั้งแรกในออนไลน์เลยค่ะ ช่วงออนไลน์คือ เรากับเขา ไม่ค่อยได้มีการพูดคุยอะไรกันมาก เพราะต่างคนอยุ่ต่างห้องกัน และ+กับเรียนออนไลน์  เราเลยขอคอนแท็กเขาจากเพื่อนที่อยุ่ห้องเดียวกับเรา. คุยไปคุยมาแรกๆเขาก็ตอบแชทเราเร็วมากนะคะ  หลังๆจากนั้นก็คือหาย  พอคุยไป2-3สัปดาห์ก็เผลอบอกความในใจเขาไปว่าเราชอบแกนะ  S บอกว่า เป็นเพื่อนกันดีกว่า นั้นคือครั้งที่1ที่ถูกปฏิเสธในเทอมเรียนออนไลน์  พอเรียนจบออนไลน์ม.4แล้ว  เลยจะย้ายไปห้องภาษาม.5(ใจจริงอยากเข้าห้องภาษาค่ะแต่ห้องเต็มเลยเรียนคำนวณไปก่อน)  เราก็ชอบไปบอกS ว่า เราจะย้ายไปห้องภาษาแล้วน้า เขาก็ดีใจค่ะ  และก็ช่วยเราติวอ่านหนังสือภาษาแบบ  ตอนนั้นโทรกัน3-4วันเลย เรารู้สึกดีมากค่ะ จากที่ตอนม.4จะมูฟออนแล้ว  แต่พอเจอแบบนี้ก็ไปไหนไม่รอดเลย555
 พอถึงซัมเมอร์ขึ้นม.5  เราก็ได้ย้ายไปห้องภาษาแบบเต็มตัว แต่ยังไม่ได้เจอS นะคะ เพราะเขากักตัวอยุ่ เย็นทุกวันหลังเลิกเรียน เราคุยกันในแชทบ่อยมาก คุยเรื่องชีวิตประจำวัน แต่ไม่มีเรื่องจีบนะคะ เพราะเราไม่กล้ากลัวเสียใจอีก จนเปิดเทอมเต็มรูปแบบออนไซต์ เราบอกเขาล่วงหน้าว่าก่อนเปิดเทอมจะซื้อตุ๊กตาแมวให้เป็นของขวัญวันเกิดย้อนหลังนะ  วันเปิดเทอมเราก็เอาไปให้เขาค่ะ  ช่วง1-2สัปดาห์แรกคือ ทุกอย่างปกติดี เพราะเราสนิทกับเขามากไปกินข้าวด้วยกันไปไหนด้วยกัน2คน พอหลังจากนั้นค่ะ เราสองคนทะเลาะกันแบบไม่มีปากเสียง  เรื่องที่ เราไม่เข้าใจนิสัยเขา และเขาก็เป็นคนที่รู้สึกอะไรแล้วไม่พูดแต่ก็ทำตัวปกติแบบไม่สนใจเราแล้วไปคุยสนิทกับเพื่อนคนอื่นจนเราทนไม่ไหว  วันนั้นเราไม่คุยกันทั้งวันเลย  เราทักเขาไปในแชทว่า  "แกอึดอัดใช่ไหม วันนี้ถึงไม่คุยกัน รู้สึกดีใช่ป่าวที่ทำแบบนี้ " เขาอ่านนะคะแต่ไม่ตอบ เราเลยพิมต่อว่า"เห้ยไม่เป็นไรเว้ย ถ้าแกรู้สึกไม่ดี เค้าจะได้ออกไปจากชีวิตแกเอง..ดีไหม"  คือเราไม่ไหวจริงๆอ่ะ  วันนั้นที่เขาเมินเราแล้วไม่สนใจเราอีก ^{เขาตอบกลับมาว่า  เราทำการบ้านอยุ่  เครียดเรื่องงาน เราเลยตอบไปว่า  ก็แค่นี้ไงถามที่โรงเรียนดีๆก็ไม่ตอบ คิดว่าทำอะไรผิด ใครมันจะไปรู้อ่ะ  พิมด้วยความอารมณ์เสีย  วันถัดไปที่โรงเรียน  สถานะการ์ณก็อึดอัดขึ้นค่ะ  เราไปไหนด้วยกันก็จริงแต่เราไม่คุยกันเลย เราแชทไปหาเขาเรื่องงานก็ไม่ตอบ แชทไปอ่านก็ไม่ตอบ  จนทำให้เรารู้สึกว่า  เขาคงไม่อยากอยุ่กับเราแล้วจริงๆ(เหมือนเราคิดเองเออเองมาตลอดเลยค่ะ)  พอเราไม่ทักเขา ไม่สนใจเขาที่โรวเรียนทั้งวันเลย  ตอนเย็นเขาเป็นฝ่ายทักมาหาเราในแชทและ บอกว่า    "ถ้าแกอึดอัดกับเค้ามาก เค้าก็จะออกไปจากชีวิตก็ได้ ต่างคนต่างอยุ่ เค้าผิดเอง เค้าเลวพอที่แกจะทน เค้าคงไม่มีประโยชน์สำหรับแกแล้วแกคงรำคาญเค้ามากสินะ  เค้าจะได้รู้ว่าเค้าไม่มีเพื่อน ไม่มีใคร แกจะได้ไม่ต้องอึดอัดไม่ต้องคิดมากไม่ต้องเป็นห่วงรวมถึงเราด้วย อยากให้แกมีความสุขกับเพื่อนองคนอื่น ไม่ต้องนึกถึงเราหรอก  นับจากนี้เราคงไม่รู้จักกันจริงๆแล้วแหละต่างคนต่างอยุ่  เค้าจะได้ไม่ต้องยุ่งกับแก จะออกจากชีวิตแกตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป   ขอบคุณที่เป็นเพื่อนที่ดีนะ และขอโทษที่ต้องทำแบบนี้" และเขาก็บล็อกเราทุกช่องทางเลยค่ะ   
วันนั้นเราเสียใจมาก  แบบ ร้องไห้ออกมาเลยก่อนกลับบ้านจนเพื่อนข้างๆถามว่าเป็นอะไร เราก็ระบายให้เพื่อนสนิทฟังทุกอย่างเลยว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น  เพื่อนเลยอาสาบอกว่า  เออเดี้ยวพรุ่งนี้คาบ3กุจะเข้าไปคุยให้   พอเช้าวันถัดมา  เรากับS มองหน้ากันไม่ติดเลย  เขาเดินผ่านเราแบบไม่มองหน้าเลย  และก็สายตาเย็นชามาก เราก็มองดูอยุ่ห่างๆ  จนคาบ3 เรียนแยก วิชาดนตรี /ศิลปะ  เราเรียนห้องดนตรีค่ะ ส่วนเขาเรียนห้องศิลปะ  และเพื่อนสนิทเราก็เรียนห้อวเดียวกับเขา เพื่อนเราถามเขาว่า  กับซีอ่ะ เป็นยังไงบ้างแล้ว  เขาก็ร้องไห้ออกมาเลยค่ะ ร้องไห้แบบหนักมากๆและพูดกับเพื่อนเราว่า  "เมื่อก่อนเรากับซีมีความสุขมากกว่านี้   สะอึกๆ*  เราคงผิดเองเรามันแย่มากเลย;:;" เพื่อนสนิทเราเลยบอกว่า  ถ้าแกไม่ไหวอ่ะ แกก็พูดออกมาเลยนะS. และก็จบคาบนั้นไป     จนคาบพักเที่ยง  เราก็ไม่ได้ไปกินข้าวกับS ค่ะ เขาไม่ลงมากินข้าวเลย พอคาบพละคาบ6  เราเห็นเขาลงมาจากตึกแล้ว  เราก็หนีเขาค่ะ หลบหน้า และก็นั่งที่อื่น เพราะเขาบอกเราในแชทเองว่า เขาจะออกไปจากชีวิต และก็เราคงไม่รู้จักกันแล้ว  เราฝังใจกับประโยคนี้มากค่ะ  ทำให้เรารีบเดินหนีเขา   จนเรียนพละเสร็จเราก็ขึ้นตึกคนเดียวเลยค่ะ ไม่รอใครเลย  และเขาก็ขึ้นตามมา  และพูดกับเราว่าเสียงเบาๆ ว่า แกอึดอัดมากใช่ไหม(น้ำเสียงกลัวๆ) เราก็ไม่ได้ยินเลยถามว่า ห้ะ... เขาก็พูดอีกรอบว่า แกอึดอัดมากใช่ป่าว  เค้าขอโทษนะ เค้าผิดเอง ก็เลยเริ่มคุยกันค่ะ  ปรับความเข้าใจ  (ตอนแรกเราทำใจไว้แล้วนะคะเรื่องที่เขาตัดเราและบล็อกเรา)แต่ก็ไม่รู้ว่า เขาก็มาง้อเรากลับไปเหมือนกัน  หลังจากนั้นเราก็เริ่มสนิทกันใหม่  แต่แค่สิ่งที่เปลี่ยนไปคือ  เราแชทไป เขาอ่านไม่ตอบ และก็เราชวนเขาคุยเรื่องที่เขาฉัดวัคซีนเสร็จ เราก็เป็นห่วงเลยถามอาการเขาช่วงเย็น แต่อ่านแล้วไม่ตอบ  ทุกวันนี้ยังคาใจเรื่องแชทอยุ่เลยค่ะ   และอยากจะบอกว่า  หลังจากที่เราคืนดีกันเสร็จ เราก็ซื้อขนมให้เขาทุกๆพักเที่ยงเลยค่ะ  เรารู้ว่าเขาชอบกินขนมอะไรก็ซื้อให้เขาทุกวัน  และมีวันนึงเซอร์ไพส์เรามา  ตอนนั้นเราซื้อเป็นปกติ  เวลาเรากินข้าวกัน เขาไม่ค่อยมองหน้าเราค่ะ  ไม่รู้ว่าเขินหรือกลัว   ตอนนั้นสายตาเราเผลอไปเห็นว่า เขามองขนมที่เราซื้อให้และก็ยิ้มแบบยิ้มน้อยๆน่ารักมาก  มองเขารู้ว่าเรามองเขาก็หุบยิ้มและก็กินข้าวต่อเลยค่ะ  อาการนี้เรียกว่าอะไรหรอคะ   และก็มีช่วงที่เรางอนเค้า  เค้าก็ง้อเรา และก็ไปไหนไปด้วยกันตลอดเลย แต่แค่คาใจเรื่องแชทที่อ่านไม่ตอบอย่างเดียวเราเคยถามเขาแล้ว เขาบอกว่า ตอนที่S ไม่ตอบ เหมือนเราทำหน้านิ่งๆใส่ ประมาณว่าS ผิด ทั้งที่จริงเราไม่ตอบเพราะเราไม่ค่อยตอบแชทใครถ้าไม่จำเป็น(ยกเว้นเรื่องงาน แต่บางทีก็ไม่ตอบก็มี) เราไม่ค่อยเข้าใจเรื่องนี้เลยค่ะ  ตอนนี้ตั้งแต่วันที่2-10กรกฎาคมทั้งห้องกักตัวหมด เราคิดถึงเค้ามากเลยค่ะ แต่ไม่กล้าทักเขาไป ว่าคิดถึง กลัวว่าเขาจะอ่านไม่ตอบอีก เพราะเขาบอกกับเราว่า จะตอบเรื่องที่จำเป็นเท่านั้น  ตอนนี้คิดถึงมากๆค่ะ อยากทักไป แต่ก็ไม่กล้า คิดว่าเรามีสิทธ์จะสมหวังกับความสัมพันธ์ในครั้งนี้ไหมคะ  หรือต้องพยายามไปเลื่อยๆ}