ผมเป็นคนหนึ่งที่ได้ลองเล่นน้ำจุลินทรีย์ (ทำเอง)  ในหลายๆแบบ ส่วนใหญ่เป็นแบบ nonสังเคราะห์แสง แต่เริ่มมาสนใจมากตัวสังเคราะห์แสงมากขึ้นเรื่อยๆ  ผมชอบในความง่ายในความแยบคายของวิธีการทำที่หลายท่านบอกว่าง่ายไปหรือเปล่า แบบนี้จะสู้แบบมาตรฐานได้ไหม ในความเห็นผมผมว่านี่แหละความพอเพียง ทำแบบคนจน แบบนี้จะไม่จน ภาคเกษตรกรเราก็มีคนเก่งๆอย่างนี้ดีจังเลย มานั่งรอ นักวิชาเกิน กับนักมโน คงไม่ได้กินได้ใช้ของดีๆกันสักที จะนั่งร้องหางานวิจัย มาตรฐานรองรับนู่นนี่นั่น ประเทศเราจะมีไหมนี่ คุณรู้ไหมครับ สิ่งที่คุณเรียกนั่นมันใช้ทุนเวลาเท่าไหร่ งบกี่สิบล้าน ครั่นได้ความรู้มาคุณคิดว่าเขาจะสอนกันฟรีๆไหม หรือขายขวดละ10-20 บาท แลก20-30ล้าน หรือจะบอกวิธีทำแบบง่ายๆ ให้เกษตรกรทำแบบง่ายๆ ถ้ามามุขนี้ทีหลังก็บอกให้ให้ไปซื้อเขาเลยไม่ดีกว่าเหรอ แล้วที่บอกว่าทำแล้วจะรู้ไหมว่าดีไม่ดีอย่างไรมันมีวิธีดูอยู่ครับ 1 สังเกตุเบื้องต้นดูสีกลิ่นรส ครับ ในที่นี้ดูกลิ่นก็พอ แค่ไม่เน่าเหม็น ก็พอรับได้ในเบื้องต้น 2 ลองใช้ดูครับ (ลองกับพืชผลนี่แหละครับ) ต้นไม้จะเป็นคนบอกคุณเองครับ อย่าลืมว่าวิธีการแบบง่ายๆ และวัตถุดิบที่ไม่เป็นอันตราย เช่นนี้มันไม่มีสิทธิจะก่อเป็นสารอันตราย ตกค้าง หรือเป็นโรคอันตรายร้ายแรง โดยไม่ส่งผลต่อพืชก่อนครับ เชื่อเถอะครับ ลองใช้แล้วไม่ดีจนเป็นที่พอใจ มันไม่มีสิทธิ์มาถึงผู้บริโภคหรอก เกษตรกรเขาเขวี้ยงทิ้งตั่งแต่มันไม่ได้ผลแล้ว บางอย่างก็อย่าตกใจจนเกินเหตุ วงการเกษตรมันก็ธุรกิจดีๆนี่เอง ประเทศไหนเสียผลประโยชน์ขายปุ๋ยขายยาไม่ได้ เขาก็บอกมันไม่ดีไม่ได้มาตรฐาน ไม่ปลอดภัย
เราประเทศไทยเราไม่ใช่และไม่อยากเป็นประเทศที่ก้าวหน้าอย่างมาก เพราะจะทำให้เราถอยหลังอย่างน่ากลัว