เรื่องเกิดขึ้นตั้งแต่ปี 2549 แล้วค่ะ ตอนนั้นเรียนอยู่ ม.6 กำลังจะจบ เราเข้ามาเรียนในตัวเมืองค่ะ เช่าหอพักอยู่กับพี่สาว แต่ส่วนใหญจะไปค้างบ้านเพื่อนสนิทค่ะ
แล้วในช่วง ม. 6 พ่อและแม่เพื่อนไปทำงานที่ กทม. ค่ะ เพื่อนเราก็เลยอยู่บ้านกับน้องชาย ช่วงนี้เพื่อนก็มีแฟน ก็ติดแฟนไป เราก็เลยไม่ได้มาค้างด้วยบ่อย ๆ เหมือนเมื่อก่อน
วันนึงเรานึกครึ้มอกครึ้มใจอะไรก็ไม่รู้ ไปขอค้างบ้านเพื่อนค่ะ วันนั้นเพื่อนก็มีแพลนจะไปเที่ยวผับกับแฟน เราก็อารมณ์ไม่อยากไป เพราะปกติก็ไม่ชอบดื่มอยู่แล้วเลยขอบายไป นอนเฝ้าบ้านอยู่กับน้องชายเพื่อน (บ้านเพื่อนเป็นบ้านสองชั้นค่ะ ชั้นบนเป็นไม้ชั้นล่างเป็นปูน ชั้นบนจะมีสองห้องนอน ห้องนอนพ่อแม่ และห้องของเพื่อน น้องชายนอนกับพ่อแม่ค่ะ แต่พอพ่อแม่ไม่อยู่ก็เลยอพยพมานอนข้างล่างกันหมด ข้างบนก็เลยไม่มีใครอยู่) แต่วันนั้นเราดันขึ้นไปนอนชั้นบนคนเดียวเพราะน้องชายเพื่อนเล่นเกม เรารำคาญเลยขึ้นไปนอนข้างบนดีกว่า
แล้วคืนนี้เราก็ฝันค่ะ เป็นฝันที่น่ากลัวมาก เราไม่เคยฝันแบบนี้มาก่อน ในฝันเราฝันว่าเรานอนอยู่ชั้นบนของบ้านเพื่อนนั่นแหละค่ะ แล้วเราก็รู้สึกว่ามีคนเรียกมาจากนอกรั้วบ้าน แต่เราไม่ได้ขานตอบนะคะ เพราะเค้าไม่ได้เรียกเรา แต่รู้ว่าเรียก เราเลยลุกขึ้นไปส่องหน้าต่างดู เราเห็นเป็นผู้ชายตัวสูงผอม ยืนวนเวียนนอกบริเวณบ้าน ในใจตอนนั้นคิดว่าเป็นพ่อเราค่ะ แล้วจู่ ๆ ผู้ชายคนนั้นก็เดินหนีไป ความรู้สึกตอนนั้นเหมือนเรากำลังจะเสียอะไรซักอย่างไป เราไม่อยากให้เค้าเดินหนีไป เราเลยตะโกนเรียก "พ่อ จะไปไหน อย่าไป กลับมาก่อน"
แต่สิ่งที่ได้ตอบกลับมากคือ ผู้ชายคนนั้นหันหน้ามาจ้องเราเขม็งเลยค่ะ ตาแดงก่ำเหมือนเลือด พร้อมกับหัวเราะ หึหึหึ เสียงดังมาก เสียงมันก้อง ๆ ใหญ่ ๆ พูดง่าย ๆ ว่าไม่เหมือนเสียงคนเลย ในฝันตอนนั้นเรากลัวมาก เราร้องไห้ เราโวยวาย จนเราสะดุ้งตื่น ตื่นขึ้นมาเรารีบวิ่งลงไปชั้นล่างเลยค่ะ ไม่รู้ว่ากี่โมง น้องเพื่อนก็หลับไปแล้ว เพื่อนก็ยังไม่กลับมากจากเที่ยว เรานั่งร้องไห้มันตรงนั้นเลย ตั้งแต่เกิดมาเราฝันประหลาด ๆ น่ากลัว ๆ ก็เยอะ แต่ไม่มีครั้งไหนที่เราทั้งกลัวทั้งหลอนจนร้องไห้แบบนี้เลย ร้องได้ซักพักเพื่อนก็กลับมา เห็นเรานั่งอยู่ข้างล่างก็เลยถามว่าลงมาทำไม เราก็ตอบแค่ว่าฝันร้ายเลยกลัวแต่ไม่ได้
เล่าอะไรให้ใครฟัง เพราะตอนนั้นเราห่วงและคิดถึงพ่อมาก จะโทรหาก็ไม่ได้ สมัยนั้นไม่มีโทรสับใช้ด้วย แบบว่ามันแพงอ่ะค่ะ
แล้วฝันครั้งนี้ก็ไม่ได้เล่าให้ใครฟังเลย พ่อก็ปกติสบายดี แต่หลังจากนั้นไม่นาน จำเวลาไม่ได้แม่น ๆ แต่น่าจะซักเดือนนึงค่ะ ช่วงนั้นเรากลับไปอยู่บ้าน น่า
จะเป็นช่วงปิดเทอม เพื่อนติดต่อเรามา บอกว่าน้องชายประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต เราเลยนึกถึงฝันครั้งนี้ เลยเอาไปเล่าให้ยายฟัง ยายบอกว่าบางทีเขาอาจมา
ดูว่าบ้านนี้มีคนจะถึงคาด มาดูว่าเป็นใคร จะได้มารับตัวถูก แต่ประจวบเหมาะอะไรซักอย่างทำให้จูนถึงกัน เราเลยฝันเห็นเขาพอดี
เราก็ไม่รู้ว่าฝันครั้งนั้นมันเกี่ยวกันกับเรื่องที่เกิดขึ้นไหม ทั้งที่ในฝันเรื่องราวมันก็ไม่มีอะไร แต่ทำไมเราถึงกลัวได้ขนาดนั้นก็ไม่รู้ ปกติเราก็จิตแข็งไม่กลัวอะไรง่าย ๆ อยู่แล้วด้วย ไปค้างบ้านเพื่อนคนไหนก็ไม่เคยเจออะไร อยากเข้าห้องน้ำตอนดึก ๆ ก็ลุกมาเข้าคนเดียวสบายๆ แต่ที่แน่ ๆ ผ่านมาก็หลายปีแต่เราไม่เคยลืมเรื่องฝันครั้งนี้เลยค่ะ
แล้วมีใครเคยฝันทำนองนี้แล้วเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกับคนใกล้ตัวบ้างไหมคะ แชร์เรื่องให้อ่านบ้างนะคะ
ฝันร้าย หรือลางบอกเหตุ?
แล้วในช่วง ม. 6 พ่อและแม่เพื่อนไปทำงานที่ กทม. ค่ะ เพื่อนเราก็เลยอยู่บ้านกับน้องชาย ช่วงนี้เพื่อนก็มีแฟน ก็ติดแฟนไป เราก็เลยไม่ได้มาค้างด้วยบ่อย ๆ เหมือนเมื่อก่อน
วันนึงเรานึกครึ้มอกครึ้มใจอะไรก็ไม่รู้ ไปขอค้างบ้านเพื่อนค่ะ วันนั้นเพื่อนก็มีแพลนจะไปเที่ยวผับกับแฟน เราก็อารมณ์ไม่อยากไป เพราะปกติก็ไม่ชอบดื่มอยู่แล้วเลยขอบายไป นอนเฝ้าบ้านอยู่กับน้องชายเพื่อน (บ้านเพื่อนเป็นบ้านสองชั้นค่ะ ชั้นบนเป็นไม้ชั้นล่างเป็นปูน ชั้นบนจะมีสองห้องนอน ห้องนอนพ่อแม่ และห้องของเพื่อน น้องชายนอนกับพ่อแม่ค่ะ แต่พอพ่อแม่ไม่อยู่ก็เลยอพยพมานอนข้างล่างกันหมด ข้างบนก็เลยไม่มีใครอยู่) แต่วันนั้นเราดันขึ้นไปนอนชั้นบนคนเดียวเพราะน้องชายเพื่อนเล่นเกม เรารำคาญเลยขึ้นไปนอนข้างบนดีกว่า
แล้วคืนนี้เราก็ฝันค่ะ เป็นฝันที่น่ากลัวมาก เราไม่เคยฝันแบบนี้มาก่อน ในฝันเราฝันว่าเรานอนอยู่ชั้นบนของบ้านเพื่อนนั่นแหละค่ะ แล้วเราก็รู้สึกว่ามีคนเรียกมาจากนอกรั้วบ้าน แต่เราไม่ได้ขานตอบนะคะ เพราะเค้าไม่ได้เรียกเรา แต่รู้ว่าเรียก เราเลยลุกขึ้นไปส่องหน้าต่างดู เราเห็นเป็นผู้ชายตัวสูงผอม ยืนวนเวียนนอกบริเวณบ้าน ในใจตอนนั้นคิดว่าเป็นพ่อเราค่ะ แล้วจู่ ๆ ผู้ชายคนนั้นก็เดินหนีไป ความรู้สึกตอนนั้นเหมือนเรากำลังจะเสียอะไรซักอย่างไป เราไม่อยากให้เค้าเดินหนีไป เราเลยตะโกนเรียก "พ่อ จะไปไหน อย่าไป กลับมาก่อน"
แต่สิ่งที่ได้ตอบกลับมากคือ ผู้ชายคนนั้นหันหน้ามาจ้องเราเขม็งเลยค่ะ ตาแดงก่ำเหมือนเลือด พร้อมกับหัวเราะ หึหึหึ เสียงดังมาก เสียงมันก้อง ๆ ใหญ่ ๆ พูดง่าย ๆ ว่าไม่เหมือนเสียงคนเลย ในฝันตอนนั้นเรากลัวมาก เราร้องไห้ เราโวยวาย จนเราสะดุ้งตื่น ตื่นขึ้นมาเรารีบวิ่งลงไปชั้นล่างเลยค่ะ ไม่รู้ว่ากี่โมง น้องเพื่อนก็หลับไปแล้ว เพื่อนก็ยังไม่กลับมากจากเที่ยว เรานั่งร้องไห้มันตรงนั้นเลย ตั้งแต่เกิดมาเราฝันประหลาด ๆ น่ากลัว ๆ ก็เยอะ แต่ไม่มีครั้งไหนที่เราทั้งกลัวทั้งหลอนจนร้องไห้แบบนี้เลย ร้องได้ซักพักเพื่อนก็กลับมา เห็นเรานั่งอยู่ข้างล่างก็เลยถามว่าลงมาทำไม เราก็ตอบแค่ว่าฝันร้ายเลยกลัวแต่ไม่ได้
เล่าอะไรให้ใครฟัง เพราะตอนนั้นเราห่วงและคิดถึงพ่อมาก จะโทรหาก็ไม่ได้ สมัยนั้นไม่มีโทรสับใช้ด้วย แบบว่ามันแพงอ่ะค่ะ
แล้วฝันครั้งนี้ก็ไม่ได้เล่าให้ใครฟังเลย พ่อก็ปกติสบายดี แต่หลังจากนั้นไม่นาน จำเวลาไม่ได้แม่น ๆ แต่น่าจะซักเดือนนึงค่ะ ช่วงนั้นเรากลับไปอยู่บ้าน น่า
จะเป็นช่วงปิดเทอม เพื่อนติดต่อเรามา บอกว่าน้องชายประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต เราเลยนึกถึงฝันครั้งนี้ เลยเอาไปเล่าให้ยายฟัง ยายบอกว่าบางทีเขาอาจมา
ดูว่าบ้านนี้มีคนจะถึงคาด มาดูว่าเป็นใคร จะได้มารับตัวถูก แต่ประจวบเหมาะอะไรซักอย่างทำให้จูนถึงกัน เราเลยฝันเห็นเขาพอดี
เราก็ไม่รู้ว่าฝันครั้งนั้นมันเกี่ยวกันกับเรื่องที่เกิดขึ้นไหม ทั้งที่ในฝันเรื่องราวมันก็ไม่มีอะไร แต่ทำไมเราถึงกลัวได้ขนาดนั้นก็ไม่รู้ ปกติเราก็จิตแข็งไม่กลัวอะไรง่าย ๆ อยู่แล้วด้วย ไปค้างบ้านเพื่อนคนไหนก็ไม่เคยเจออะไร อยากเข้าห้องน้ำตอนดึก ๆ ก็ลุกมาเข้าคนเดียวสบายๆ แต่ที่แน่ ๆ ผ่านมาก็หลายปีแต่เราไม่เคยลืมเรื่องฝันครั้งนี้เลยค่ะ
แล้วมีใครเคยฝันทำนองนี้แล้วเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกับคนใกล้ตัวบ้างไหมคะ แชร์เรื่องให้อ่านบ้างนะคะ