15ปีกับการนอกใจ2ครั้ง (คิดบวก สิ่งใดเกิดถือว่าสิ่งนั้นดี) เริ่มต้นใหม่เพื่อจบ
ครั้งแรกเมื่อ10ปีที่แล้วจับได้พอทน
แต่หนที่2 มันกินเวลา2ปี (อาจจะมากกว่านั้น) ซึ่งครั้งนี้มันเริ่มจากกลางปี56 สามีกลับดึกบ่อยๆ ตอนตุลา56เราเห็นสามีเล่นเฟสบุค มี2id แชทสาวๆ
มาจับได้ว่าเล่นเฟสอันใหม่อีกครั้งตอน พค57 พร้อมกับเจอสลิบค่าห้องพัก เราเดาเอาว่าเป็นค่าม่านรูด
เราทะเลาบ้านแทบแตก ลูกร้องไห้ครูโทรมาหา เราจึงให้อภัยเห็นแก่ลูก แต่ที่ 5-6เดือนที่ผ่านมา เขาทำตัวดีขึ้นกลับบ้านตรงเวลาไปรับส่งลูก
แต่เราอยู่แบบระแวง แอบเช็คเฟสแต่ไม่รู้รหัสน่ะเขาไม่บอก เช็คได้แต่มือถือไม่มีเบอร์แปลกๆ
สุดท้ายเราเครียดทำงานไม่ได้ผลประกอบการบริษัทก็ย่ำแย่ เราลาออกมาตอน พย.
แต่ไม่จบ เมือกลางเดือน ธค57ที่ผ่านมา เขากลับดึกตี3 (หลังจากที่ 5-6เดือนที่ผ่านมาเหมือนเขาพยายามจะทำตัวให้ดี)
มีเบอร์แปลกๆโทรมาตอนตี2 เราโทรกลับไป เป็นเสียงผู้หญิง สอบถามรู้ว่าเธอเป็นเด็กนั่งดริ้งร้านคาเฟ่ เธอบอกอีกว่าสามีเรามาร้านนี้บ่อยกับเพื่อนเขา
แต่หลัง5-6เดือนที่ผ่านมา เขาไม่ค่อยมาเธอจึงขอเบอร์ไว้เผื่อวันหลังจะมาเที่ยวอีก (เราปรี้ดแทบแตก แต่ก็ใจเย็นไม่งั้นไม่ไดข้อมูล)
สอบถามเธอไปว่าสามีเราติดใจใครและได้ชื่อคาเฟ่นั้นมา เธอบอกว่าสามีเราติดนักร้องสาวลูก2ผัวไม่มีแต่ลาออกไปแล้วเพราะได้คนอื่นรับเลี้ยง
เราทะเลากับสามีอีกหน เพราขุดคุ้ยรื้อเฟส แอบถามจนได้รหัสทั้ง3เฟส เราแทบช๊อค สามีจีบสาวๆเป็น30คน
บอกสาวๆไม่มีเมีย นัดได้เป็นนัด แต่สามียืนยันว่าไม่เคยเจอ (เราไม่เชื่อ) เราเข้ากูเกิ้ลสอบถามไปที่ร้านคาเฟ่นั้นจนได้เบอร์โทรนักร้องคนนั้นมา
เราโทรไปหาเธอ เธองงๆ สุดท้ายเธอยอมรับว่า สามีเราเคยไปติดพันเธอจริง มาแต่ล่ะทีให้ค่าพวงมาลัย2-3พัน
นัดเจอกันช่วงกลางวัน2-3หน แต่ไม่มีอะไรกัน (เราไม่เชื่อ) คบหากันไม่นาน 4-5เดือนตอนกลางปี56 ไม่นานก็เลิกเพราะเธอได้คนใหม่ที่รวยกว่ารับเลี้ยง (นักร้องคนนี้ถึงจะมีลูกสอง แต่อายุ27 เห็นจากไลน์ สวยมากหุ่นดี ส่วนเราเจ้าของกระทู้อายุจะ40ล่ะ ถึงจะสวยสมวัย
แต่ก็จะไปสู้อะไรกับเขาได้ ช่างเถอะรูปกายภายนอก )
เราทะเลาะกับสามีเราร้องไห้เหมือนคนบ้า ได้เพื่อนสนิท2-3คนคอยปลอบ อ่านกระทู้ต่างๆที่คล้ายกัน ให้นึกถึงลูกกับความฝันความหวังที่สร้างกันมา สามีก็บอกเขาเลือกเรากะลูก เขาไปเที่ยวเล่นกับเพื่อนไม่ได้จริงจัง(เราไม่เชื่อ)
เรากลับมาคิดทบทวน ตลอด15ปีที่ผ่านมา สร้างฐานะกันมาเริ่มจากไม่มีอะไร พนักงานธรรมดา จนทุกวันนี้เราทั้งคู่อยู่ระดับผู้บริหารบริษัท เงินทองสามีให้ประมาณ80%ตลอดตั้งแต่เป็นแฟนกัน 20%สามีเก็บไว้ใช้ส่วนตัว ลูกน่ารักสามีดีมาก ไปไหนมาไหมด้วยกันตลอด ช่วยกันตกแต่งบ้านแต่งสวนฝีมือสามีหมดแต่ก้อหมดเงินไปเยอะน่ะ สามีซักรีดผ้าถูบ้านทำกับข้าว รดน้าต้นไม้ แต่เราไม่ตามติดเขาตลอด เราให้อิสระในการไปไหนมาไหน มีโทรเช็คบ้าง เราไว้ใจเขา (จุดจบแห่งการไว้ใจ) สามีคงติดใจคาเฟ่นั้นมาก จึงได้กลับไปอีกหลังจากที่ไม่ได้ไปมาหลายเดือน เหมือนคนมันเคยทำมาแล้วก็ทำอีก เพราะจับไม่ได้ ตอนนี้ผ่านมาได้เกือบ 2เดือนครึ่ง สามีไม่เที่ยวดึก 5โมงเยนถึงบ้านตลอด แต่ความไว้ใจของเราหมดไปแล้ว
ตอนนี้เราคิดได้ว่า
1 หากสามีรักเราจริงคงไม่ทำแบบนั้น ในเมื่อเขาไม่รักเรา เราก็ไม่ต้องรักเขา เลิกร้องไห้คร่ำครวญได้แล้ว พยายามนึกถึงลูกให้มากๆ
ไม่ต้องตั้งคำถามที่ไม่เคยได้คำตอบ ดูการกระทำอย่างเดียว
2 ตอนนนี้ตกงาน ต้องรับหางานให้ได้ ไม่ต้องหวังว่าเขาจะเลี้ยงเราตลอดไป เพราะครั้งนี้หนที่2 ต้องมีหนที่3 ตามมาแน่ๆแต่ไม่รู้เมื่อไหร่
3 ต่อให้เราทำดีแค่ไหน สวยแค่ไหน แต่สามีไม่รู้จักพอ เรื่องนอกใจเกิดขึ้นได้ตลอด
4 มีคนเคยบอกเราว่า ไม่มีอะไรเป็นของเราจริงซักอย่าง สุดท้ายตายเอาอะไรไปไม่ได้ เพราะฉะนั้นอย่าไปฝากความหวังกับสามีว่ามันจะดีกับเราตลอด แม้แต่ลูกก็เลี้ยงได้แค่ตัว ญาติพี่น้องเขาไม่เคยมาให้คำตักเตือนพูดแค่ว่าเรื่องของใครก็แก้กันเอาเอง ต่อไปเราเลิกให้ความช่วยเหลือโดยเฉพาะเงินทอง
5 เรื่องเงินทองไม่ต้องให้สามีรู้ทั้งหมด ต้องเตรียมทรัพย์สินเผื่อไว้วันที่ต้องแยกทางมีถึง
เราแต่งงานถูกต้องตมประเพณี แต่เราไม่จดทะเบียน เป็นความต้องการของเราเอง ลูกเป็นลูกนอกสมรสดีเสียอีกลูกจะได้อยู่กับเราหากถึงที่สุด
และบ้านยังผ่อนกู้ร่วมอยู่ เราไม่กลัวค่ะ เราให้สามีทำหนังสือแนบท้ายว่าบ้านหากผ่อนหมดยกให้เรา
(ไม่รู้จะได้ผลทางกฎหมายหรือไม่)
6 ตอนนี้เราไม่ได้ใส่ใจอะไรสามีมากมาย ทุกวันนี้อยู่กันแบบคนรู้จัก เสื้อผ้าเราเลิกซักให้มาเป็นสิบปีล่ะตั้งแต่นอกใจครั้งแรก
เซ็กส์ก็ไม่ต้องให้อะไรสามีมากมาย ถือว่าเรายังไม่ประมาทใช้ถุงยางมาตลอด15ปี (เว้นมาทานยาคุมก่อนมีลูก2-3เดือน ตอนนั้นกินยาแก้สิวด้วย สงสัยยาอ่อนลง เลยท้อง) หันมาใส่ใจความรู้สึกตัวเองให้มากๆ เอาเวลาว่างมาฝึกฝนลูกให้เก่ง เราเป็นคนมีธรรมอยู่ในใจอยู่แล้ว น่าจะพอช่วยได้บ้าง
7 สามีก็มีข้อดีอยู่บ้าง เรื่องเงินทองยังให้เราดูแลเหมือนเดิมมาตลอด 15ปี เขารักลูก
ถึงไม่จริงใจกับแม่ของลูกก็ไม่เป็นไร ตอนนี้ปลงแล้ว คิดหาแต่ทางหนีทีไล่ดีกว่า เจ็บแล้วจำ มีหน2 หน3 ต้องมีแน่ๆ
เผลอๆหนที่3 อาจมาเหนือเมฆพร้อมทะเบียนสมรส อะไรไม่คิดว่าจะทำ สามก็ทำมาแล้ว ตอนนี้ได้แต่เตรียมตั้งรับ
8 ตอนนี้เรียนรู้ที่ใช้ชีวิตไม่ประมาท ดีเสียอีกที่ได้รู้ จะได้เตือนตัวเองทุกขณะจิต เรียนรู้ที่จะเริ่มต้นใหม่ในการใช้ชีวิตแบบพึ่งตัวเองให้มาก
ถึงแม้แต่ก่อนก็ทำอะไรเองอยู่แล้ว เมื่อจุดจบนั้นถึงจะได้ไม่เจ็บปวดมาก
เรียนรู้ที่จะอยู่ หากเมื่อต้องจากต้องพลัดพราก
หากเมื่อใด จิดอ่อนแอ หวนคิดเรื่องนี้ ก็จะนึกถึงประโยคนี้ สิ่งใดเกิดขึ้น ถือว่าสิ่งนั้นย่อมดีแก่ตัวเรา ไม่มากก็น้อย
ขอบคุณค่ะ หากเสียสละเวลามาอ่านเรื่องของเรา
15ปีกับการนอกใจ2ครั้ง (คิดบวก สิ่งใดเกิดถือว่าสิ่งนั้นดี) เริ่มต้นใหม่เพื่อจบ
ครั้งแรกเมื่อ10ปีที่แล้วจับได้พอทน
แต่หนที่2 มันกินเวลา2ปี (อาจจะมากกว่านั้น) ซึ่งครั้งนี้มันเริ่มจากกลางปี56 สามีกลับดึกบ่อยๆ ตอนตุลา56เราเห็นสามีเล่นเฟสบุค มี2id แชทสาวๆ
มาจับได้ว่าเล่นเฟสอันใหม่อีกครั้งตอน พค57 พร้อมกับเจอสลิบค่าห้องพัก เราเดาเอาว่าเป็นค่าม่านรูด
เราทะเลาบ้านแทบแตก ลูกร้องไห้ครูโทรมาหา เราจึงให้อภัยเห็นแก่ลูก แต่ที่ 5-6เดือนที่ผ่านมา เขาทำตัวดีขึ้นกลับบ้านตรงเวลาไปรับส่งลูก
แต่เราอยู่แบบระแวง แอบเช็คเฟสแต่ไม่รู้รหัสน่ะเขาไม่บอก เช็คได้แต่มือถือไม่มีเบอร์แปลกๆ
สุดท้ายเราเครียดทำงานไม่ได้ผลประกอบการบริษัทก็ย่ำแย่ เราลาออกมาตอน พย.
แต่ไม่จบ เมือกลางเดือน ธค57ที่ผ่านมา เขากลับดึกตี3 (หลังจากที่ 5-6เดือนที่ผ่านมาเหมือนเขาพยายามจะทำตัวให้ดี)
มีเบอร์แปลกๆโทรมาตอนตี2 เราโทรกลับไป เป็นเสียงผู้หญิง สอบถามรู้ว่าเธอเป็นเด็กนั่งดริ้งร้านคาเฟ่ เธอบอกอีกว่าสามีเรามาร้านนี้บ่อยกับเพื่อนเขา
แต่หลัง5-6เดือนที่ผ่านมา เขาไม่ค่อยมาเธอจึงขอเบอร์ไว้เผื่อวันหลังจะมาเที่ยวอีก (เราปรี้ดแทบแตก แต่ก็ใจเย็นไม่งั้นไม่ไดข้อมูล)
สอบถามเธอไปว่าสามีเราติดใจใครและได้ชื่อคาเฟ่นั้นมา เธอบอกว่าสามีเราติดนักร้องสาวลูก2ผัวไม่มีแต่ลาออกไปแล้วเพราะได้คนอื่นรับเลี้ยง
เราทะเลากับสามีอีกหน เพราขุดคุ้ยรื้อเฟส แอบถามจนได้รหัสทั้ง3เฟส เราแทบช๊อค สามีจีบสาวๆเป็น30คน
บอกสาวๆไม่มีเมีย นัดได้เป็นนัด แต่สามียืนยันว่าไม่เคยเจอ (เราไม่เชื่อ) เราเข้ากูเกิ้ลสอบถามไปที่ร้านคาเฟ่นั้นจนได้เบอร์โทรนักร้องคนนั้นมา
เราโทรไปหาเธอ เธองงๆ สุดท้ายเธอยอมรับว่า สามีเราเคยไปติดพันเธอจริง มาแต่ล่ะทีให้ค่าพวงมาลัย2-3พัน
นัดเจอกันช่วงกลางวัน2-3หน แต่ไม่มีอะไรกัน (เราไม่เชื่อ) คบหากันไม่นาน 4-5เดือนตอนกลางปี56 ไม่นานก็เลิกเพราะเธอได้คนใหม่ที่รวยกว่ารับเลี้ยง (นักร้องคนนี้ถึงจะมีลูกสอง แต่อายุ27 เห็นจากไลน์ สวยมากหุ่นดี ส่วนเราเจ้าของกระทู้อายุจะ40ล่ะ ถึงจะสวยสมวัย
แต่ก็จะไปสู้อะไรกับเขาได้ ช่างเถอะรูปกายภายนอก )
เราทะเลาะกับสามีเราร้องไห้เหมือนคนบ้า ได้เพื่อนสนิท2-3คนคอยปลอบ อ่านกระทู้ต่างๆที่คล้ายกัน ให้นึกถึงลูกกับความฝันความหวังที่สร้างกันมา สามีก็บอกเขาเลือกเรากะลูก เขาไปเที่ยวเล่นกับเพื่อนไม่ได้จริงจัง(เราไม่เชื่อ)
เรากลับมาคิดทบทวน ตลอด15ปีที่ผ่านมา สร้างฐานะกันมาเริ่มจากไม่มีอะไร พนักงานธรรมดา จนทุกวันนี้เราทั้งคู่อยู่ระดับผู้บริหารบริษัท เงินทองสามีให้ประมาณ80%ตลอดตั้งแต่เป็นแฟนกัน 20%สามีเก็บไว้ใช้ส่วนตัว ลูกน่ารักสามีดีมาก ไปไหนมาไหมด้วยกันตลอด ช่วยกันตกแต่งบ้านแต่งสวนฝีมือสามีหมดแต่ก้อหมดเงินไปเยอะน่ะ สามีซักรีดผ้าถูบ้านทำกับข้าว รดน้าต้นไม้ แต่เราไม่ตามติดเขาตลอด เราให้อิสระในการไปไหนมาไหน มีโทรเช็คบ้าง เราไว้ใจเขา (จุดจบแห่งการไว้ใจ) สามีคงติดใจคาเฟ่นั้นมาก จึงได้กลับไปอีกหลังจากที่ไม่ได้ไปมาหลายเดือน เหมือนคนมันเคยทำมาแล้วก็ทำอีก เพราะจับไม่ได้ ตอนนี้ผ่านมาได้เกือบ 2เดือนครึ่ง สามีไม่เที่ยวดึก 5โมงเยนถึงบ้านตลอด แต่ความไว้ใจของเราหมดไปแล้ว
ตอนนี้เราคิดได้ว่า
1 หากสามีรักเราจริงคงไม่ทำแบบนั้น ในเมื่อเขาไม่รักเรา เราก็ไม่ต้องรักเขา เลิกร้องไห้คร่ำครวญได้แล้ว พยายามนึกถึงลูกให้มากๆ
ไม่ต้องตั้งคำถามที่ไม่เคยได้คำตอบ ดูการกระทำอย่างเดียว
2 ตอนนนี้ตกงาน ต้องรับหางานให้ได้ ไม่ต้องหวังว่าเขาจะเลี้ยงเราตลอดไป เพราะครั้งนี้หนที่2 ต้องมีหนที่3 ตามมาแน่ๆแต่ไม่รู้เมื่อไหร่
3 ต่อให้เราทำดีแค่ไหน สวยแค่ไหน แต่สามีไม่รู้จักพอ เรื่องนอกใจเกิดขึ้นได้ตลอด
4 มีคนเคยบอกเราว่า ไม่มีอะไรเป็นของเราจริงซักอย่าง สุดท้ายตายเอาอะไรไปไม่ได้ เพราะฉะนั้นอย่าไปฝากความหวังกับสามีว่ามันจะดีกับเราตลอด แม้แต่ลูกก็เลี้ยงได้แค่ตัว ญาติพี่น้องเขาไม่เคยมาให้คำตักเตือนพูดแค่ว่าเรื่องของใครก็แก้กันเอาเอง ต่อไปเราเลิกให้ความช่วยเหลือโดยเฉพาะเงินทอง
5 เรื่องเงินทองไม่ต้องให้สามีรู้ทั้งหมด ต้องเตรียมทรัพย์สินเผื่อไว้วันที่ต้องแยกทางมีถึง
เราแต่งงานถูกต้องตมประเพณี แต่เราไม่จดทะเบียน เป็นความต้องการของเราเอง ลูกเป็นลูกนอกสมรสดีเสียอีกลูกจะได้อยู่กับเราหากถึงที่สุด
และบ้านยังผ่อนกู้ร่วมอยู่ เราไม่กลัวค่ะ เราให้สามีทำหนังสือแนบท้ายว่าบ้านหากผ่อนหมดยกให้เรา
(ไม่รู้จะได้ผลทางกฎหมายหรือไม่)
6 ตอนนี้เราไม่ได้ใส่ใจอะไรสามีมากมาย ทุกวันนี้อยู่กันแบบคนรู้จัก เสื้อผ้าเราเลิกซักให้มาเป็นสิบปีล่ะตั้งแต่นอกใจครั้งแรก
เซ็กส์ก็ไม่ต้องให้อะไรสามีมากมาย ถือว่าเรายังไม่ประมาทใช้ถุงยางมาตลอด15ปี (เว้นมาทานยาคุมก่อนมีลูก2-3เดือน ตอนนั้นกินยาแก้สิวด้วย สงสัยยาอ่อนลง เลยท้อง) หันมาใส่ใจความรู้สึกตัวเองให้มากๆ เอาเวลาว่างมาฝึกฝนลูกให้เก่ง เราเป็นคนมีธรรมอยู่ในใจอยู่แล้ว น่าจะพอช่วยได้บ้าง
7 สามีก็มีข้อดีอยู่บ้าง เรื่องเงินทองยังให้เราดูแลเหมือนเดิมมาตลอด 15ปี เขารักลูก
ถึงไม่จริงใจกับแม่ของลูกก็ไม่เป็นไร ตอนนี้ปลงแล้ว คิดหาแต่ทางหนีทีไล่ดีกว่า เจ็บแล้วจำ มีหน2 หน3 ต้องมีแน่ๆ
เผลอๆหนที่3 อาจมาเหนือเมฆพร้อมทะเบียนสมรส อะไรไม่คิดว่าจะทำ สามก็ทำมาแล้ว ตอนนี้ได้แต่เตรียมตั้งรับ
8 ตอนนี้เรียนรู้ที่ใช้ชีวิตไม่ประมาท ดีเสียอีกที่ได้รู้ จะได้เตือนตัวเองทุกขณะจิต เรียนรู้ที่จะเริ่มต้นใหม่ในการใช้ชีวิตแบบพึ่งตัวเองให้มาก
ถึงแม้แต่ก่อนก็ทำอะไรเองอยู่แล้ว เมื่อจุดจบนั้นถึงจะได้ไม่เจ็บปวดมาก
เรียนรู้ที่จะอยู่ หากเมื่อต้องจากต้องพลัดพราก
หากเมื่อใด จิดอ่อนแอ หวนคิดเรื่องนี้ ก็จะนึกถึงประโยคนี้ สิ่งใดเกิดขึ้น ถือว่าสิ่งนั้นย่อมดีแก่ตัวเรา ไม่มากก็น้อย
ขอบคุณค่ะ หากเสียสละเวลามาอ่านเรื่องของเรา