มันไม่ง่ายเลยจริง ๆ กับการเลี้ยงลูกคนเดียว

สวัสดีค่ะ วันนี้ดิฉันก็อยากจะใช้พื้นที่นี่ระบายความรู้สึก ดิฉันเพิ่งแยกทางกับสามีมาได้สักพัก พึ่งได้เรียนรู้ว่าการเลี้ยงลูกคนเดียวมันไม่ง่ายเลยจริง ๆ ดิฉันทำงานบริษัท เป็น Safety โชคดีที่มีนายที่ดีรักและเข้าใจเพราะเค้าก็มีครอบครัว และงานของฉันหยุดเสาร์อาทิตย์ค่ะ ดิฉันต้องปรับเปลี่ยนเวลาใหม่ เช้ามาจะต้องออกจากบ้านแต่เช้าไปส่งเค้าที่โรงเรียนซึ่งแน่นอน ฉันเลือกโรงเรียนที่ดีที่สุด ให้กับลูกซึ่งแลกกับค่าใช้จ่ายที่แพงแต่ก็ยอมค่ะ พอตกเย็นดิฉันจ้างพี่ข้างบ้านไปรับลูกให้ก่อนเพราะลูกเลิก 15.30 น. ดิฉันเลิกงาน 17.00 น. พอเลิกงานปุ๊บรีบเลยค่ะกลับบ้านแวะรับลูก ทำกับข้าวให้ลูกทานเล่นกับลูกพอ 2 ทุ่มเอาลูกเข้านอน พอลูกหลับดิฉันต้องออกมาเตรียมอาหารสำหรับมื้อเช้า จัดกระเป๋าเตรียมเสื้อผ้าขนมนมเนยของลูก และเข้านอน ตื่นเช้ามาต้องรีบตื่นอาบนำ้แต่งตัวป้อนข้าวลูก ถึงวันเสาร์นี่คือวันเก็บทำงานบ้าน เหมือนลูกเค้ารู้น่ะค่ะ ไม่กวนแม่ขอแค่เดินตามอยู่ใกล้ ๆ แม่ก็ได้ หมดวัน วันอาทิตย์นี่คือวันพาลูกเที่ยวค่ะ ให้เค้าทั้งวัน ช่วงนี้ลูกเริ่มปรับตัว ป่วยบ่อย เข้าโรงบาล 2 ครั้งในรอบ 1 เดือน และถ้าเค้าป่วยดิฉันก็ต้องหยุดงาน ดูลูก ลางานจนไม่มีวัดลาเหลอแล้วค่ะ
*** ยอมรับน่ะค่ะ เหนื่อย ท้อ ในบางครั้ง แต่ด้วยความเป็นแม่ เหนื่อยไม่ได้ ป่วยไม่ได้ ตายไม่ได้ค่ะ ต้องสู้ต่อไปเพื่อลูก ตอนนี้มีแต่เวลาให้ลูกจริง ๆ ค่ะ เลี้ยงเค้าคนเดียวทำให้เรารักเค้ามากขึ้น สงสารเค้าค่ะ เราผิดเองที่ทำให้เค้าเกิดมามีครอบครัวที่ไม่สมบูรณ์แบบ อยากขอโทษเค้า แต่สัญญาว่าจะรักและดูแลเค้าให้ดีที่สุดเท่าที่แม่คนนี้จะทำได้