เมื่อไรควรจะพูดความจริง หรือต้องเก็บเอาไว้ เพียงเพราะสังคมต้องการแบบนั้น?

เพื่อนๆ พี่ น้อง ทุกท่าน  มีใครเคยรู้สึกเหมือนผมบ้างไหม ที่ ต้องอยู่ภายใต้สถานกาณ์ที่ รู้ทั้งรู้แต่ก็ พูดไม่ได้ เพราะสังคมมันเป็นอย่างนั้น คือสังคมคนไทยมักไม่กล้าเปิดเผย หรือพูดความจริง แล้วยิ่งในกรณีที่ ต้องพูดเพื่อให้ผู้ใหญ่ หรือ คนที่มีอาวุโสกว่าฟัง เพื่อปรับเปลี่ยนปรับปรุงงานที่ทำให้ดีขึ้น ก็มักจะถูกมองว่าเป็นคน หยิ่ง ก้าวร้าว ทั้งๆที่ สิ่งที่พูดออกไปมันน่าจะเป็นประโยชน์ได้  ผมจะเล่าให้ฟัง ย่อๆ กรณีของผมครับ

ที่ผมอยู่  มี นาย A. เป็นผู้นำองค์กร  และงานที่ผ่านมา ทำงานไม่มีระบบ ไม่มีการวางแผนที่ดี ไม่มีการพูดคุย ประชุมหรือ ขอให้เสนอความคิดเห็น
เวลาจะทำงานใดๆ ก็จะตัดสินใจตามใจตัวเองโดยไม่ถามเสียงส่วนใหญ่ และใครที่มีความคิดเห็นต่างก็จะถูกมอง แบบอคติ แอนตี้ไปเลยก็มี
เวลาที่ผ่านมามีความผิดพลาดเกิดขึ้นหลายครั้งในส่วนของงาน  แต่ทุกครั้งก็ผ่านมาได้ด้วยดี เพราะคนใต้องค์กรช่วยกันดูแล ประคับประคอง
แต่ ณ ปัจจุบันนี้  หลายๆคน เริ่มจะ เอือม ระอา กับงานที่เขาทำ คือ เหมือนกับโยนภาระมาให้คนอื่น อยากให้คนอื่นตามแต่ทำตัวอย่างที่ดีให้คนอื่นไม่ได้ จึงไม่มีใครอยากตาม  วันนี้มีหลายคนเริ่ม หยุดที่จะตามเขาแล้ว  และเกิดคำถามขึ้นว่า เมื่อไหร่เขาจะรู้ตัวสักที  จึงมีคำถามอีกว่า ควรหรือไม่ ที่เราจะพูดตรงไปตรงมากับเขา (พูดด้วยเหตุผล จริงๆ) เพราะตัวเขาเองก็เริ่ม บ่นด่า คนอื่นๆ ว่าทำไม่เอาจริงกับงานเช่นกัน  

ถ้าเป็นเพื่อนๆ จะเลือกพูดตรงๆ บอกปัญหา  หรือเรียกประชุมไหมครับ   หรือจะปล่อยไปแบบนั้น ทั้งๆที่รู้ ว่าปัญหาอยู่ที่ตัวบุคคล
แต่ ในสังคมเราการพูดความจริง ก็เหมือนดาบสองคม เช่นกัน และคนที่พูดมักถูกมองว่าเป็น กบฎ ด้วยสินะ

ขอความเห็นหน่อยครับ  พูด หรือไม่พูด   ( ให้ข้อมูลเพิ่มเติม เราเป็นฝ่ายที่มีข้อมูลและโปร่งใส ตรวจสอบได้ครับว่าสิ่งที่เราต้องการเสนอเป็นความต้องการของคนส่วนใหญ่ในองค์กรจริงๆ)