นานๆ จะเข้ามาตั้งกระทู้สักที พันทิพมีอะไรใหม่ ๆ อีกแล้ว
ยอมรับว่าตั้งกระทู้อย่างงง ๆ ถ้ามีอะไรที่ผิดพลาดไป บอกได้เลยนะคะ จะได้แก้ไขในครั้งต่อไป
และถึงหัวข้อกระทู้เป็นคำถาม แต่จริง ๆ อยากได้ความคิดเห็นมากกว่า ก็เลยขอตั้งเป็นกระทู้สนทนาแล้วกันนะคะ
คือว่าคืนนี้มันเงียบ และเหงามาก ก็เลยเกิดคำถามมาถามตัวเอง แต่ว่ายังหาทำตอบไม่ได้
ก็เลยเอามาตั้งเป็นกระทู้แล้วกัน เผื่อได้คำตอบดี ๆ ทีตัวเองไม่เคยรู้
เรื่องมีอยู่ว่า...ฉันโสด จีบได้ แฟนไม่มีนานแล้ว
ตรงประเด็นชัด ๆ เลยนะคะ
แต่ก็สงสัยว่า ทำไมฉันถึงได้โสดนานขนาดนี้ ปล่อยให้วัยมันล่วงเลยมาถึงขนาดนี้ ทำไมหาทางลงจากคานไม่ได้สักที
ตอนนี้อายุ 32 แล้วค่ะ
เพื่อนๆ ก็มีครอบครัวกันไปเยอะแล้ว มีลูกกันไปก็เยอะแล้ว ลูกของเพื่อนบางคนก็กำลังจะมีครอบครัวมีลูกกันแล้ว เย้ยยยย
แต่ฉันยังคงโสด โสดมานาน โสดแบบแน่ๆ ก็น่าจะ 4-5 ปีแล้วค่ะ
ก็ไม่ได้อยากจะหลงตัวเองหรอกนะ แต่ฉันก็ไม่ได้ขี้เหร่
อย่างน้อยฉันก็ขาว เกือบสวย เกือบหมวย เกือบอึ๋ม มีเกือบแค่ 3 ข้อเอง
บางคนที่มีเกือบทั้ง 4 ข้อ เค้ายังมีสามี มีลูกกันไปแล้วเลย
แล้วทำไมฉันถึงยังไม่มีครอบครัวสักที
หรือเป็นเพราะนิสัย ฉันก็นิสัยแบบคนธรรมดาทั่วไปนะ มีดีและร้ายผสมกัน
คือก็ไม่ได้ดีจนเป็นแม่พระ แต่ก็ไม่ได้ร้ายจนเป็นแม่มด เป็นไปตามเหตุผล อารมณ์ และสถานะการณ์ ใครมาดีก็ดีตอบ ใครร้ายมาก็ร้ายกลับ
ไม่สูบบหรี่ กินเหล้าบ้าง แต่ก็ไม่ได้กินมาเป็นปีแล้ว
ไม่มีคดีติดตัว ตอนเด็กๆเคยมีขโมยเงินแม่บ้าง แต่เจ้าทุกข์ไม่เอาความ
ไม่เคยข่มขืนใคร รอจนกว่าอีกฝ่ายจะสมยอม
ไม่โกหก แต่บางครั้งเวลาเม้าท์กับเพื่อนก็พูดเกินจริงบ้าง
ข้อเสียหลัก ๆ เลยที่รู้ตัว นอนตื่นสาย ทำอาหารไม่เป็น โมโหหิวบ่อย บริหารเวลาไม่เก่ง
เคยติดเพื่อน แต่ตอนนี้ไม่ติดแล้ว เพราเพื่อนไปติดสามีหมดแล้ว ตอนนี้ก็เลยกลายเป็นคนเพื่อนน้อย
ทะลึ่งนิดๆเวลาอยู่กับเพื่อน แต่เพื่อนชอบบอกว่าหื่น ก็แค่พอรู้เรื่อง xxx ประมาณนึง ฉันก็ 30 กว่าแล้วนะ ไม่ใช่เด็ก 13 ซะหน่อย
อยากมีลูก แต่ไม่ค่อยชอบเด็ก แต่บางครั้งก็ชอบเด็กหนุ่มหล่อๆ อันนี้นับม่ะ
อะไรอีกหล่ะ นึกไม่ออกแล้ว
หรือเป็นเพราะตั้งสเป็กไว้สูง ก็ไม่นะ ตอนนี้ที่ตั้งไว้ก็แค่...เป็นผู้ชาย
แค่นี้เอง แต่ก็ยากอยู่นะ เคยพลาดแอบชอบเกย์มาแล้ว 1 คน
จริงๆ สเป็กก็มีมากกว่านั้นนิดนึง
อยากได้ผู้ชายที่คิดเรื่องแต่งงาน ด้วยอายุของตัวเองเป็นปัจจัยหลัก กลัวลำบากตอนมีลูก
สะอาด แต่ลุยงานซกมกได้ เพราะที่บ้านเป็นโรงกลึง อาจมีบางครั้งที่ต้องขอความช่วยเหลือ
นิสัยดี รักเดียวใจเดียว ไม่สูบบุหรี่ เปิดเผย ชัดเจน ไม่โกหก มีความเหมาะสมกันในระดับนึง
เปิดใจยอมรับซึ่งกันและกัน อะไรที่เข้ากันไม่ได้ ก็ค่อย ๆ ปรับไป แต่ไม่ใช่ให้เปลี่ยนทั้งหมด
คุยกันรู้เรื่อง บางครั้งถ้าคุยไม่รู้เรื่อง อย่างน้อย ๆ ก็อยากได้คนที่เลือกที่จะคุย ไม่ใช่เงียบหายไปให้เดาเอาเอง
ประมาณนี้อ่า...เยอะไปมั๊ย
เคยมีแฟนมาแล้วที่แน่ ๆ 2 คน
คนแรกตอนอยู่ปี 2 เริ่มคบเพราะคุยกันถูกคอ คบกันได้ 1 ปี แล้วก็เลิกกัน เพราะมีปัญหาเรื่องแฟนเก่าเค้ากลับมาคบกันใหม่
ตอนนั้นทะเลาะแรงมาก แล้วสุดท้ายก็ไม่คุยกัน เกลียดกัน แต่ตอนนี้หายเกลียดแล้ว
เสียแฟนไปนานเกือบ 5 ปี ตอนนี้ได้เพื่อนที่คุยกันได้แทบทุกเรื่องมาแทน
คนที่ 2 เป็นรุ่นพี่ที่แอบชอบตอนเรียนมัธยม ยังไม่เคยบอกความรู้สึก แต่คบเป็นพี่น้องกันมาเรื่อย ๆ นานๆคุยกันที
พอตอนเลิกกับคนแรก ได้พี่คนนี้มาช่วยปลอบใจ ปลอบไปปลอบมา คบกันเฉยเลย
ไม่รู้ว่าเริ่มรักกันตอนไหน แต่คบไปเรื่อย ๆ รู้สึกเหมือนตัวเองก็ยังรักเค้าอยู่ฝ่ายเดียว
ทะเลาะกันมากขึ้น ไม่เข้าใจกันมากขึ้น สุดท้ายก็เลิกกัน คบกันได้ยังไม่ถึง 4 ปี
เสียทั้งแฟน และพี่ที่ดี ตอนนี้ยังไม่สนิทใจที่จะคุยกันอย่างปกติแบบพี่น้องเหมือนตอนก่อนคบกัน
หลังจากนั้นก็มีคุย ๆ บ้าง แต่ยังไม่ได้คบเป็นเรื่องเป็นราว เพราะรู้สึกว่ามันไม่ใช่ สุดท้ายเค้าก็หายไปเอง
บางครั้งก็แอบชอบเค้า แต่ก็ไม่กล้าทำอะไร สุดท้ายเวลาก็พาเค้าหายไปเอง
มีคนเคยบอกว่า เรื่องของความรัก ให้รอเวลา และปล่อยให้หัวใจทำงาน
ถ้าถึงเวลาที่เหมาะสม เจอคนที่ใช่ หัวใจเราจะเต้นแรง และทุก ๆ อย่างจะเหมือนเป็นใจให้เป็นคู่กัน
แต่ผ่านมาถึงตอนนี้ ยังไม่เจอสักที ไม่รู้เวลานั้นจะมาเมื่อไหร่
แถม 2 ปี หลังนี้ กลับมาช่วยงานที่บ้าน แทบไม่ได้เจอใคร
อย่าคิดไปถึงเจอคนที่ใช่เลย แค่โอกาสในการได้เจอคนอื่นๆบ้างยังมีน้อยเลย คนที่เจออยู่ตอนนี้ก็ดูจะมีครอบครัวกันหมดแล้ว
แล้วฉันควรจะทำยังไงดี ไม่อยากอยู่บนคานนี้ตลอดนะ
ไปหาบริการจัดหาคู่ดีม่ะ ที่ไหนหล่ะ ที่ไหนดี
หรือควรจะทำยังไงดี อะไรเป็นจุดอ่อนที่ทำให้ฉันยังคงไม่มีครอบครัวอยู่อย่างนี้
อยากจะลงจากคาน ใครก็ได้หาบันไดมาให้ที คือแบบว่า อยากแต่งงาน
ปล. กระทู้นี้ หลังจากพิมพ์มาจนจบ รู้สึกว่าจะเป็นกระทู้บ่นมากกว่านะ แหะๆ
อะไรทำให้สาววัย 30 นิดๆ (อย่างฉัน) ยังคงสิงสถิตอยู่บน...คาน
ยอมรับว่าตั้งกระทู้อย่างงง ๆ ถ้ามีอะไรที่ผิดพลาดไป บอกได้เลยนะคะ จะได้แก้ไขในครั้งต่อไป
และถึงหัวข้อกระทู้เป็นคำถาม แต่จริง ๆ อยากได้ความคิดเห็นมากกว่า ก็เลยขอตั้งเป็นกระทู้สนทนาแล้วกันนะคะ
คือว่าคืนนี้มันเงียบ และเหงามาก ก็เลยเกิดคำถามมาถามตัวเอง แต่ว่ายังหาทำตอบไม่ได้
ก็เลยเอามาตั้งเป็นกระทู้แล้วกัน เผื่อได้คำตอบดี ๆ ทีตัวเองไม่เคยรู้
เรื่องมีอยู่ว่า...ฉันโสด จีบได้ แฟนไม่มีนานแล้ว
ตรงประเด็นชัด ๆ เลยนะคะ
แต่ก็สงสัยว่า ทำไมฉันถึงได้โสดนานขนาดนี้ ปล่อยให้วัยมันล่วงเลยมาถึงขนาดนี้ ทำไมหาทางลงจากคานไม่ได้สักที
ตอนนี้อายุ 32 แล้วค่ะ
เพื่อนๆ ก็มีครอบครัวกันไปเยอะแล้ว มีลูกกันไปก็เยอะแล้ว ลูกของเพื่อนบางคนก็กำลังจะมีครอบครัวมีลูกกันแล้ว เย้ยยยย
แต่ฉันยังคงโสด โสดมานาน โสดแบบแน่ๆ ก็น่าจะ 4-5 ปีแล้วค่ะ
ก็ไม่ได้อยากจะหลงตัวเองหรอกนะ แต่ฉันก็ไม่ได้ขี้เหร่
อย่างน้อยฉันก็ขาว เกือบสวย เกือบหมวย เกือบอึ๋ม มีเกือบแค่ 3 ข้อเอง
บางคนที่มีเกือบทั้ง 4 ข้อ เค้ายังมีสามี มีลูกกันไปแล้วเลย
แล้วทำไมฉันถึงยังไม่มีครอบครัวสักที
หรือเป็นเพราะนิสัย ฉันก็นิสัยแบบคนธรรมดาทั่วไปนะ มีดีและร้ายผสมกัน
คือก็ไม่ได้ดีจนเป็นแม่พระ แต่ก็ไม่ได้ร้ายจนเป็นแม่มด เป็นไปตามเหตุผล อารมณ์ และสถานะการณ์ ใครมาดีก็ดีตอบ ใครร้ายมาก็ร้ายกลับ
ไม่สูบบหรี่ กินเหล้าบ้าง แต่ก็ไม่ได้กินมาเป็นปีแล้ว
ไม่มีคดีติดตัว ตอนเด็กๆเคยมีขโมยเงินแม่บ้าง แต่เจ้าทุกข์ไม่เอาความ
ไม่เคยข่มขืนใคร รอจนกว่าอีกฝ่ายจะสมยอม
ไม่โกหก แต่บางครั้งเวลาเม้าท์กับเพื่อนก็พูดเกินจริงบ้าง
ข้อเสียหลัก ๆ เลยที่รู้ตัว นอนตื่นสาย ทำอาหารไม่เป็น โมโหหิวบ่อย บริหารเวลาไม่เก่ง
เคยติดเพื่อน แต่ตอนนี้ไม่ติดแล้ว เพราเพื่อนไปติดสามีหมดแล้ว ตอนนี้ก็เลยกลายเป็นคนเพื่อนน้อย
ทะลึ่งนิดๆเวลาอยู่กับเพื่อน แต่เพื่อนชอบบอกว่าหื่น ก็แค่พอรู้เรื่อง xxx ประมาณนึง ฉันก็ 30 กว่าแล้วนะ ไม่ใช่เด็ก 13 ซะหน่อย
อยากมีลูก แต่ไม่ค่อยชอบเด็ก แต่บางครั้งก็ชอบเด็กหนุ่มหล่อๆ อันนี้นับม่ะ
อะไรอีกหล่ะ นึกไม่ออกแล้ว
หรือเป็นเพราะตั้งสเป็กไว้สูง ก็ไม่นะ ตอนนี้ที่ตั้งไว้ก็แค่...เป็นผู้ชาย
แค่นี้เอง แต่ก็ยากอยู่นะ เคยพลาดแอบชอบเกย์มาแล้ว 1 คน
จริงๆ สเป็กก็มีมากกว่านั้นนิดนึง
อยากได้ผู้ชายที่คิดเรื่องแต่งงาน ด้วยอายุของตัวเองเป็นปัจจัยหลัก กลัวลำบากตอนมีลูก
สะอาด แต่ลุยงานซกมกได้ เพราะที่บ้านเป็นโรงกลึง อาจมีบางครั้งที่ต้องขอความช่วยเหลือ
นิสัยดี รักเดียวใจเดียว ไม่สูบบุหรี่ เปิดเผย ชัดเจน ไม่โกหก มีความเหมาะสมกันในระดับนึง
เปิดใจยอมรับซึ่งกันและกัน อะไรที่เข้ากันไม่ได้ ก็ค่อย ๆ ปรับไป แต่ไม่ใช่ให้เปลี่ยนทั้งหมด
คุยกันรู้เรื่อง บางครั้งถ้าคุยไม่รู้เรื่อง อย่างน้อย ๆ ก็อยากได้คนที่เลือกที่จะคุย ไม่ใช่เงียบหายไปให้เดาเอาเอง
ประมาณนี้อ่า...เยอะไปมั๊ย
เคยมีแฟนมาแล้วที่แน่ ๆ 2 คน
คนแรกตอนอยู่ปี 2 เริ่มคบเพราะคุยกันถูกคอ คบกันได้ 1 ปี แล้วก็เลิกกัน เพราะมีปัญหาเรื่องแฟนเก่าเค้ากลับมาคบกันใหม่
ตอนนั้นทะเลาะแรงมาก แล้วสุดท้ายก็ไม่คุยกัน เกลียดกัน แต่ตอนนี้หายเกลียดแล้ว
เสียแฟนไปนานเกือบ 5 ปี ตอนนี้ได้เพื่อนที่คุยกันได้แทบทุกเรื่องมาแทน
คนที่ 2 เป็นรุ่นพี่ที่แอบชอบตอนเรียนมัธยม ยังไม่เคยบอกความรู้สึก แต่คบเป็นพี่น้องกันมาเรื่อย ๆ นานๆคุยกันที
พอตอนเลิกกับคนแรก ได้พี่คนนี้มาช่วยปลอบใจ ปลอบไปปลอบมา คบกันเฉยเลย
ไม่รู้ว่าเริ่มรักกันตอนไหน แต่คบไปเรื่อย ๆ รู้สึกเหมือนตัวเองก็ยังรักเค้าอยู่ฝ่ายเดียว
ทะเลาะกันมากขึ้น ไม่เข้าใจกันมากขึ้น สุดท้ายก็เลิกกัน คบกันได้ยังไม่ถึง 4 ปี
เสียทั้งแฟน และพี่ที่ดี ตอนนี้ยังไม่สนิทใจที่จะคุยกันอย่างปกติแบบพี่น้องเหมือนตอนก่อนคบกัน
หลังจากนั้นก็มีคุย ๆ บ้าง แต่ยังไม่ได้คบเป็นเรื่องเป็นราว เพราะรู้สึกว่ามันไม่ใช่ สุดท้ายเค้าก็หายไปเอง
บางครั้งก็แอบชอบเค้า แต่ก็ไม่กล้าทำอะไร สุดท้ายเวลาก็พาเค้าหายไปเอง
มีคนเคยบอกว่า เรื่องของความรัก ให้รอเวลา และปล่อยให้หัวใจทำงาน
ถ้าถึงเวลาที่เหมาะสม เจอคนที่ใช่ หัวใจเราจะเต้นแรง และทุก ๆ อย่างจะเหมือนเป็นใจให้เป็นคู่กัน
แต่ผ่านมาถึงตอนนี้ ยังไม่เจอสักที ไม่รู้เวลานั้นจะมาเมื่อไหร่
แถม 2 ปี หลังนี้ กลับมาช่วยงานที่บ้าน แทบไม่ได้เจอใคร
อย่าคิดไปถึงเจอคนที่ใช่เลย แค่โอกาสในการได้เจอคนอื่นๆบ้างยังมีน้อยเลย คนที่เจออยู่ตอนนี้ก็ดูจะมีครอบครัวกันหมดแล้ว
แล้วฉันควรจะทำยังไงดี ไม่อยากอยู่บนคานนี้ตลอดนะ
ไปหาบริการจัดหาคู่ดีม่ะ ที่ไหนหล่ะ ที่ไหนดี
หรือควรจะทำยังไงดี อะไรเป็นจุดอ่อนที่ทำให้ฉันยังคงไม่มีครอบครัวอยู่อย่างนี้
อยากจะลงจากคาน ใครก็ได้หาบันไดมาให้ที คือแบบว่า อยากแต่งงาน
ปล. กระทู้นี้ หลังจากพิมพ์มาจนจบ รู้สึกว่าจะเป็นกระทู้บ่นมากกว่านะ แหะๆ