ปริญญาโท นี่สำคัญกับชีวิตมากหรอ?
เท่าที่ได้รู้จักกับคนที่เรียนต่อป.โท ที่เรียนต่อเพราะ ยังไม่อยากทำงาน พ่อแม่ส่งเรียน แถมได้เงินใช้กิน-เที่ยวไปเรียนอีกตังหาก กับ เรียนเพื่อเอาใบวุฒิไปปรับขั้นตำแหน่งทำงานเงินเดือนขึ้น แทบหาไม่เจอคนที่เรียนเพื่อเอาความรู้
แต่พวกผู้ใหญ่ ทำไมชอบคิดว่า? ดูลูกไอ้นั่นสิ จบป.ตรีจากม.รัฐชื่อดังระดับประเทศ ลูกคนนั่นเรียนจบป.ตรีแล้วต่อป.โทเลย(แบบพ่อแม่ส่งเลี้ยงไม่หาเงินใช้เอง) ลูกคนนั่นคนนี่เก่งจัง? ลูกจบแล้วไม่เรียนต่อหรอ? เรียนต่อสิ เรียนที่นู่นนี่นั่น ดีชื่อเสียงดัง ลูกจบทำงานที่บริษัทไหนล่ะ(ถามแค่ชื่อบริษัท) ไม่ถามว่าทำงานอะไร ตำแหน่งอะไรด้วย เอาสิ(อย่างนี้ไปสมัครเป็นคนล้างห้องน้ำบริษัทชื่อใหญ่ๆ ก็ถือว่า จบป.ตรีอย่างมีอนาคตด้วยใช่ไหม) ไม่ได้ดูถูกอาชีพคนล้างห้องน้ำ เพราะทุกอาชีพมีความสำคัญเท่ากันหมด
เราเรียนจบป.ตรีจากม.รัฐ(ที่มีชื่อเสียงไม่ยิ่งใหญ่ระดับประเทศ)อดหลับอดนอน นั่งทำthesis ร้องไห้น้ำตาแทบเป็นเลือด(เวอร์นิดนึง)โดนแก้thesisไม่รู้กี่รอบกว่าจะจบ พรีเซ็นงานกับอ.กรรมการแบบหนักหน่วง *แถมขายของในอินเตอร์เน็ต หาเงินใช้จ่ายค่าเอกสาร ค่ากิจกรรม ค่าเดินทางบลาๆๆๆ นี้เป็นคนไม่เก่งเลย ดูเป็นคนไม่มีอนาคตเนอะ
ตอนนี้เราขายของทางอินเตอร์เน็ต รายได้แบบกำไรล้วนๆก็ดีพอสมควร(ในระดับของเรา) เรียกว่าก็ไม่น้อยกว่าเพื่อนที่ทำงานบริษัทแบบที่ยังไม่หักค่าเดินทางค่าบลาๆ
เราไม่เคยคิดอยากทำงานบริษัทเลย ถ้าทำงานอะไรก็ได้ที่เป็นเจ้าหน้าตัวเอง
พ่อเราเลยอยากให้เราเรียนต่อป.โท เพราะอะไรไม่รู้? แต่เวลากลับจากพบเพื่อน พ่อเราจะพูดเรื่องเรียนต่อ จนช่วงนี้เราไม่ค่อยอยากพูดกับพ่อ(ถ้าพูดคงได้ทะเลาะกัน เราเลยเลือกที่เงียบและทำเป็นไม่สนใจ)จนบางทีเรารู้สึกว่าทำตัวไม่ดีกับพ่อ แต่เราไม่อยากเรียน เพราะไม่รู้ว่ามันสำคัญกับเรายังไง? (ใครรู้ว่าสำคัญกับอาชีพเรายังไง แนะนำหน่อย)
เราอ่านกลับศึกษาชีวิตคนที่ล้มแล้วลุกขึ้นมาจนประสบความสำเร็จในระดับของเขา คือเราอยากล้มแล้วลุกเอง ไม่ชอบที่แบบมีคนช่วยหนุนหลังจนได้ดีแล้วค่อยอวดว่าเก่ง
ถ้าจะบอกว่า ก็คิดว่าการเรียนต่อไม่สำคัญ อย่างนี้ไง ถึงได้แค่ขายของอินเตอร์เน็ตอยู่แค่นี้แหละ แต่เราไม่ได้คิดจมอยู่กับที่ว่าจะขายของในอินเตอร์เน็ตตลอดชีวิตนิ ทำงานบริษัทใหญ่แต่พอถึงจุดที่ต้องโดนออก ก็ต้องออก
ปริญญาโท นี่สำคัญกับชีวิตมากหรอ?
เท่าที่ได้รู้จักกับคนที่เรียนต่อป.โท ที่เรียนต่อเพราะ ยังไม่อยากทำงาน พ่อแม่ส่งเรียน แถมได้เงินใช้กิน-เที่ยวไปเรียนอีกตังหาก กับ เรียนเพื่อเอาใบวุฒิไปปรับขั้นตำแหน่งทำงานเงินเดือนขึ้น แทบหาไม่เจอคนที่เรียนเพื่อเอาความรู้
แต่พวกผู้ใหญ่ ทำไมชอบคิดว่า? ดูลูกไอ้นั่นสิ จบป.ตรีจากม.รัฐชื่อดังระดับประเทศ ลูกคนนั่นเรียนจบป.ตรีแล้วต่อป.โทเลย(แบบพ่อแม่ส่งเลี้ยงไม่หาเงินใช้เอง) ลูกคนนั่นคนนี่เก่งจัง? ลูกจบแล้วไม่เรียนต่อหรอ? เรียนต่อสิ เรียนที่นู่นนี่นั่น ดีชื่อเสียงดัง ลูกจบทำงานที่บริษัทไหนล่ะ(ถามแค่ชื่อบริษัท) ไม่ถามว่าทำงานอะไร ตำแหน่งอะไรด้วย เอาสิ(อย่างนี้ไปสมัครเป็นคนล้างห้องน้ำบริษัทชื่อใหญ่ๆ ก็ถือว่า จบป.ตรีอย่างมีอนาคตด้วยใช่ไหม) ไม่ได้ดูถูกอาชีพคนล้างห้องน้ำ เพราะทุกอาชีพมีความสำคัญเท่ากันหมด
เราเรียนจบป.ตรีจากม.รัฐ(ที่มีชื่อเสียงไม่ยิ่งใหญ่ระดับประเทศ)อดหลับอดนอน นั่งทำthesis ร้องไห้น้ำตาแทบเป็นเลือด(เวอร์นิดนึง)โดนแก้thesisไม่รู้กี่รอบกว่าจะจบ พรีเซ็นงานกับอ.กรรมการแบบหนักหน่วง *แถมขายของในอินเตอร์เน็ต หาเงินใช้จ่ายค่าเอกสาร ค่ากิจกรรม ค่าเดินทางบลาๆๆๆ นี้เป็นคนไม่เก่งเลย ดูเป็นคนไม่มีอนาคตเนอะ
ตอนนี้เราขายของทางอินเตอร์เน็ต รายได้แบบกำไรล้วนๆก็ดีพอสมควร(ในระดับของเรา) เรียกว่าก็ไม่น้อยกว่าเพื่อนที่ทำงานบริษัทแบบที่ยังไม่หักค่าเดินทางค่าบลาๆ
เราไม่เคยคิดอยากทำงานบริษัทเลย ถ้าทำงานอะไรก็ได้ที่เป็นเจ้าหน้าตัวเอง
พ่อเราเลยอยากให้เราเรียนต่อป.โท เพราะอะไรไม่รู้? แต่เวลากลับจากพบเพื่อน พ่อเราจะพูดเรื่องเรียนต่อ จนช่วงนี้เราไม่ค่อยอยากพูดกับพ่อ(ถ้าพูดคงได้ทะเลาะกัน เราเลยเลือกที่เงียบและทำเป็นไม่สนใจ)จนบางทีเรารู้สึกว่าทำตัวไม่ดีกับพ่อ แต่เราไม่อยากเรียน เพราะไม่รู้ว่ามันสำคัญกับเรายังไง? (ใครรู้ว่าสำคัญกับอาชีพเรายังไง แนะนำหน่อย)
เราอ่านกลับศึกษาชีวิตคนที่ล้มแล้วลุกขึ้นมาจนประสบความสำเร็จในระดับของเขา คือเราอยากล้มแล้วลุกเอง ไม่ชอบที่แบบมีคนช่วยหนุนหลังจนได้ดีแล้วค่อยอวดว่าเก่ง
ถ้าจะบอกว่า ก็คิดว่าการเรียนต่อไม่สำคัญ อย่างนี้ไง ถึงได้แค่ขายของอินเตอร์เน็ตอยู่แค่นี้แหละ แต่เราไม่ได้คิดจมอยู่กับที่ว่าจะขายของในอินเตอร์เน็ตตลอดชีวิตนิ ทำงานบริษัทใหญ่แต่พอถึงจุดที่ต้องโดนออก ก็ต้องออก