เราสองคนเป็นเพื่อนกันตั้งแต่สมัยม.ต้น จมมาถึงปัจจุบัน ก็เข้าเรียนมหาลัยกันแล้ว หลังจากจบม.ต้นเราก็แยกย้ายกันไปเรียนคนละโรงเรียน แต่ไม่รู้ว่าอะไรถึงทำให้เราทั้งคู่ คุยกันบ่อย ช่วงประมาณม.ปลาย เราคุยกันทุกวัน กว่าจะวางสายในแต่ละวัน ก็ก่อนเข้านอน เหมือนมันเจอจุดอิ่มตัว เราก้ห่างกันไป มันก็รู้สึกหน่วงๆน่ะ แต่ก็รู้สึกไปก้เท่านั้น ทรมานตัวเองเปล่าๆ เพราะไม่ได้เป็นอะไรกัน หลังจากนั้นก็หายไปสักพักใหญ่เลย แล้วก้กลับมาคุยกันอีกครั้ง ตอนเราอยู่ม. 6 เหมือนเดิมเลยคร่ะ แต่เปลี่ยนจากคุยโทรสับ มาเป็นทางแชทเฟสแทน คุยกันทุกเรื่อง ทุกวัน ตัวเราเองก้พยายามที่จะคิดว่าแค่เพื่อนสนิทเท่านั้น ซึ่งมันไม่ได้ง่ายเลย ครั้งนี้คุยกันยาวเลย จนมาถึงมหาลัยปี 1 เทอม 2 เริ่มรู้สึกไม่ไหวแล้ว เพราะนับวันมันยิ่งผูกพัน เลยลองไปถามเพื่อนสนิทของเขาดู เพื่อนมันก้สงสัยอยู่ว่าเราสองคนเป็นอะไรกัน แล้วมันก็เคยถามไปแล้ว คำตอบที่ได้คือ ก็แค่เพื่อน จึงตัดสินใจบอกไปว่า "ถ้าไม่ได้คิดอะไรกับเรา ก้เลิกทำแบบนี้เหอะ " เขาก็โวยวาย พูดว่า ไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจ แต่เราก้ทำใจแข็ง ก้เลิกคุย ห่างกันไปเลย ความรู้สึกมันเหมือนอกหักเลย เฮิร์ทอยู่หลายวัน เลิกคุย เลิกติดต่อ อยู่ประมาณ 6 เดือน แล้วตอนนี้ก็กลับมาคุยกันอีกแล้ว...... เหมือนเหตุการณ์มันเกิดซ้ำไปซ้ำมา ไม่เข้าใจตัวเอง
แค่เพื่อนใช่มั้ย??? ขอคำแนะนำหน่อยค่ะ ควรทำไงต่อไป