ใครที่ไม่เชื่อเรื่องผี แต่เคยเจอผี หรือคนใกล้ตัวเจอผีมาแล้วบ้าง?

ผมเป็นคนไม่เชื่อเรื่องผีสาง เทวดา ดวง หรือโชคชะตาอะไรแบบนี้เลย และทุกครั้งที่ฟังเรื่องผี ผมจะมองเป็นเรื่องตลก เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นเพื่อความสนุก และจัดฉาก โดยเฉพาะรายการทีวีรายการหนึ่ง ผมดูความพยายามในการสร้างบรรยากาศ แล้วผมอดขำทุกที และผมเชื่อว่าหลายคนดูแล้วอาจจะขำเหมือนผม ก้อออ เป็นนนน ด้ายยยย..... แต่เรื่องมาเกิดกับแม่ผม ทำให้ผมเริ่มสนใจ และเริ่มอยากรู้เรื่องพวกนี้(บ้าง) เพราะผมมั่นใจว่าแม่ผมไม่โกหกผมแน่ๆ เพื่อนๆล่ะมีใครมีประสบการณ์โดยตรงกับเรื่องผีๆบ้าง อยากอ่านครับ ขอคนแบบเจอเต็มๆ ชัดๆ ไม่เอาแบบความรู้สึกว่าเจอ หรือเห็นแว้บๆนะครับ แบบนั้นผมต้องขำอีกแน่นอน

ปล. ถ้าอยากอ่านเรื่องของแม่ผม อ่านในนี้ล่ะกัน เผื่อบางคนไม่อยากรู้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เรื่องของแม่ผมคือ มีคืนหนึ่ง มีเหตุยิงกันหน้าบ้านผม คนโดนยิงนอนอยู่กลางถนนหน้าบ้านผม แม่ผมได้ยินเสียงโวยวายจึงออกมาดูจากนอกระเบียงชั้น 2 ซึ่งมองลงไปเห็นคนที่โดนยิงชัดเจน แม่เล่าให้ฟังว่าสภาพตอนนั้นคนที่โดนยิงเลือดเต็มบริเวณลำตัว แต่ยังตาย ยังหายใจหอบๆทางปาก ลักษณะเหมือนหายใจไม่ค่อยออก ปากพะงาบๆ ตอนที่มูลนิธิกำลังอุ้มขึ้นเตียงเหล็ก เค้าก็เปิดตาและหันมาสบตาแม่ผมที่กำลังมองลงมาจากระเบียงชั้น 2พอดี แล้วก็เค้าก็เสียชีวิตในรถ หลังจากนั้น 2ชั่วโมงแม่ผมก็ปิดไฟกำลังจะนอน พอเอนตัวลงไปบนเตียง หันกลับมาเห็นผู้ชายคนนั้นยืนอยู่ข้างเตียงเต็มๆ ระบะชิดขอบเตียงเห็นชัดเจน เพราะแม่เปิดไฟหัวเตียงไว้ เค้ายืนอยู่ตรงนั้นและยิ้มแบบเห็นฟัน ยิ้มกว้างๆแบบทะเล้นๆให้แม่ผม

ตัวอย่างที่แม่ให้ผมดูว่ายิ้มแบบไหนเป็นรูปดาราผมไม่กล้าลง เอาเป็นว่ายิ้มประมาณนี้ล่ะกัน



แม่ผมเล่าต่อว่าตอนนั้นตัวแข็ง ทำอะไรไม่ถูก มันคิดอะไรไม่ออก นอนจ้องหน้าเค้าแบบนั้นอยู่สักพักนึงเลย จนเริ่มได้สติ แม่ก็ตะโกนไปว่าให้ไปซะ อย่ามายุ่งกับแม่ ต่างคนต่างอยู่ แต่พอหลังจากแม่เริ่มพูด เริ่มตะโกน เค้าก็โน้มตัวลงมาหาแม่ คือตัวยังอยู่ข้างเตียง แต่โน้มตัวลงมาเอาหน้ามาเข้าใกล้หน้าแม่ขึ้นเรื่อยๆ จนหน้าแทบจะชิดกัน แม่ผมหลับตา แล้วก็พยายามพูด พยายามไล่ พอลืมตาขึ้นมาหน้าเค้าก็ยังอยู่ชิดกับหน้าแม่อยู่ แม่บอกตอนนั้นไม่รู้ทำไม กรี๊ดไม่ออก ตะโกนก็ไม่ออก แค่พูดได้บางคำ บางคำก็พูดไม่ออก มันเหมือนไม่มีเสียง อยู่อย่างนั้นประมาณ เกือบๆ 10นาที จนพ่อผมกลับบ้านมา แล้วมาเคาะประตูห้อง แล้วเค้าก็หายวับไปต่อหน้าแม่เลย พอแม่เปิดประตู พ่อเห็นสภาพแม่ร้องไห้ เหงื่อไหลท่วมตัว แม่ก็เล่าให้พ่อฟัง แต่พ่อก็ไม่ค่อยเชื่อก็เลยไม่เคยเล่าให้ใครฟัง จนมาเล่าให้ผมฟังวันนี้