คือผมมีเรื่องจะถามครับ ผมเหนื่อยกับรักนี้มานานแล้วครับ ผมยอมอดทน ยอมสู้เพื่อให้มันผ่านอะไรมาให้ได้
คือเรื่องมันมีอยู่ว่า ผมเป็นผู้ชาย ที่ไม่ได้ชอบผู้หญิงน่ะครับ ผมคบกับ ผู้ชายคนหนึ่งมาได้ ประมาณ 3 ปี แล้วครับ แฟนผม อยู่คนล่ะจังหวัดกันครับ อายุห่างกันประมาณ 7 ปีครับ แรกๆ รักของผม มันก็สวยงามอยู่หรอกครับ ทุกอย่าง เขาจะตามใจผมหมด ซื้อทุกอย่างที่เขามีให้ แต่ผมก็ไม่กล้ารับ เพราะว่าผมไม่ได้เป็นคนที่อยากได้อะไรมากมายครับ ผมเองก็ไม่ได้เป็นคนมีฐานะสักเท่าไหร่ครับ รักของผม ในช่วง ปี แรกๆ เป็นไปได้สวยครับ เราตามใจกันทุกอย่างครับ จนช่วงปิดเทอม ผมก็ไปทำงาน จังหวดเดียวกันกับเขาเรียน เราพักด้วยกันตลอด เราแบ่งๆกันจ่ายค่าห้อง ค่าน้ำ ค่าไฟ เราไปเที่ยวด้วยกัน ใช้ชีวิตแบบอยู่ด้วยกัน นานประมาณ 3 เดือนครับ จากนั้นมหาลัยก็เปิดเทอม ขากลับผมก็ร้องไห้ เพราะผ่านจุดต่างๆ ที่เราเคยไปด้วยกัน เหมือนคนที่ทิ้งกันไปเลยครับ ส่วนผมเองก็เลยต้องกลับมาเรียนตามปกติ เขาก็ยังเรียนอยู่ครับ ผมก็มีเวลาไปหาเขาบ้างในบางอาทิตย์ บางเดือน ไปทุกอาทิตย์เลยครับ จากนั้น เมื่อเขาเรียนจบ เราก็เริ่มที่จะห่างกันออกไปอีกมาก จนผมไม่มีโอกาส หรือหาโอกาสไปหาเขาได้ยากขึ้น ยิ่งผมเป็นคนที่ชอบคิดมาก และเขาก็เป็นคนที่รักสนุก เข้าได้กับทุกเพศ ทุกคน ผมยิ่งต้องคิด เพราะเราห่างกันมากขึ้นทุกที จนมาถึงกลางปีที่ผ่านมา ผมกับเขา เริ่มห่างกันมากขึ้นทุกที อาจจะเป็นเพราะผมเองชอบเอาแต่ใจ จนไม่อยากโทรไปหาเขาก่อน อยากลองใจว่าเขายังรักเราหรือป่าว ขนาดผมไปที่บ้าน ตอนนอน ก็ยังนอนหันหลังให้กันเลยครับ จนมาถึงปีนี่ ผมก็เริ่มรู้สึกว่า เขาเริ่มห่างออกไปมากขึ้นทุกวัน เขาไม่มีเวลาโทรหาผมเหมือนเดิม ไม่มาหาผมอีก ไม่บอกว่าคิดถึง จนถึงตอนนี้ ผมก็เริ่มจะถอดใจแล้ว แต่ผมเป็นคนรักเด็ก เขาก็ส่งรูปหลานมาทุกๆครั้งที่ผมจะบอกเลิกกับเรา ผมก็ใจอ่อนอีกครั้ง ในทุกๆคืนที่ผมอยู่ ผมไม่ได้นอนแบบสบายใจเลย ผมร้องไห้เกือบทุกคืน ประมาณ 1 ปีได้ ที่ผมร้องไห้แบบนี้ จนมาถึงตอนนี้ ผมว่าจะบอกเลิกกับเขาดีไหม และอีกอย่าง ผมเองก็กำลังคุยกับคนใหม่อยู่เหมือนกันครับ และกำลังไปได้สวยด้วยครับ แต่คนใหม่ก็อยู่ไกลเราเหมือนเดิมครับ
สรุปน่ะครับ คนที่ผมคบอยู่ตอนนี้ เขาทำตัวไม่แคร์ผมเลย แต่เขาก็บอกผมว่า เขาไม่ได้คบกับใคร ไม่ได้คุยกับใคร แต่ทำไมเขาถึงไม่ค่อยโทรหาเรา แชทไลน์กับเรา แต่กับเพื่อนเขา ทำไมเขาถึงมีเวลาว่างตลอด แต่กับคนที่ผมกำลังคุยอยู่ ผมเองก็ยังไม่แน่ใจ ว่ารักผมจะเริ่มต้นได้หรือไม่ครับ หรือเริ่มต้นแล้วจะไปได้สวยหรือ ป่าว เอ่อๆ คนเก่า ผมยังไม่ได้บอกเลิกน่ะครับ แต่บอกเขาไว้แค่ว่า ลองมองหาคนที่มันเหมาะสมกับเขาดูครับ แต่ผมเองก็ทิ้งเขาไม่ลง เพราะเวลาผมไปบ้านเขา เขาเทคแคร์กับผมดีมากครับ ผมก็เลยคิดไม่ออกว่าผมจะบอกเลิกคนที่คบอยู่แล้วไปคบกับคนใหม่ หรือ ผมจะเลือกคนเก่า แล้วบอกกับคนใหม่ว่ายังไม่พร้อม แต่ก็เป็นการหลอกคนใหม่อีกว่ารักเขา
รักนี้มันคืออะไร?
คือเรื่องมันมีอยู่ว่า ผมเป็นผู้ชาย ที่ไม่ได้ชอบผู้หญิงน่ะครับ ผมคบกับ ผู้ชายคนหนึ่งมาได้ ประมาณ 3 ปี แล้วครับ แฟนผม อยู่คนล่ะจังหวัดกันครับ อายุห่างกันประมาณ 7 ปีครับ แรกๆ รักของผม มันก็สวยงามอยู่หรอกครับ ทุกอย่าง เขาจะตามใจผมหมด ซื้อทุกอย่างที่เขามีให้ แต่ผมก็ไม่กล้ารับ เพราะว่าผมไม่ได้เป็นคนที่อยากได้อะไรมากมายครับ ผมเองก็ไม่ได้เป็นคนมีฐานะสักเท่าไหร่ครับ รักของผม ในช่วง ปี แรกๆ เป็นไปได้สวยครับ เราตามใจกันทุกอย่างครับ จนช่วงปิดเทอม ผมก็ไปทำงาน จังหวดเดียวกันกับเขาเรียน เราพักด้วยกันตลอด เราแบ่งๆกันจ่ายค่าห้อง ค่าน้ำ ค่าไฟ เราไปเที่ยวด้วยกัน ใช้ชีวิตแบบอยู่ด้วยกัน นานประมาณ 3 เดือนครับ จากนั้นมหาลัยก็เปิดเทอม ขากลับผมก็ร้องไห้ เพราะผ่านจุดต่างๆ ที่เราเคยไปด้วยกัน เหมือนคนที่ทิ้งกันไปเลยครับ ส่วนผมเองก็เลยต้องกลับมาเรียนตามปกติ เขาก็ยังเรียนอยู่ครับ ผมก็มีเวลาไปหาเขาบ้างในบางอาทิตย์ บางเดือน ไปทุกอาทิตย์เลยครับ จากนั้น เมื่อเขาเรียนจบ เราก็เริ่มที่จะห่างกันออกไปอีกมาก จนผมไม่มีโอกาส หรือหาโอกาสไปหาเขาได้ยากขึ้น ยิ่งผมเป็นคนที่ชอบคิดมาก และเขาก็เป็นคนที่รักสนุก เข้าได้กับทุกเพศ ทุกคน ผมยิ่งต้องคิด เพราะเราห่างกันมากขึ้นทุกที จนมาถึงกลางปีที่ผ่านมา ผมกับเขา เริ่มห่างกันมากขึ้นทุกที อาจจะเป็นเพราะผมเองชอบเอาแต่ใจ จนไม่อยากโทรไปหาเขาก่อน อยากลองใจว่าเขายังรักเราหรือป่าว ขนาดผมไปที่บ้าน ตอนนอน ก็ยังนอนหันหลังให้กันเลยครับ จนมาถึงปีนี่ ผมก็เริ่มรู้สึกว่า เขาเริ่มห่างออกไปมากขึ้นทุกวัน เขาไม่มีเวลาโทรหาผมเหมือนเดิม ไม่มาหาผมอีก ไม่บอกว่าคิดถึง จนถึงตอนนี้ ผมก็เริ่มจะถอดใจแล้ว แต่ผมเป็นคนรักเด็ก เขาก็ส่งรูปหลานมาทุกๆครั้งที่ผมจะบอกเลิกกับเรา ผมก็ใจอ่อนอีกครั้ง ในทุกๆคืนที่ผมอยู่ ผมไม่ได้นอนแบบสบายใจเลย ผมร้องไห้เกือบทุกคืน ประมาณ 1 ปีได้ ที่ผมร้องไห้แบบนี้ จนมาถึงตอนนี้ ผมว่าจะบอกเลิกกับเขาดีไหม และอีกอย่าง ผมเองก็กำลังคุยกับคนใหม่อยู่เหมือนกันครับ และกำลังไปได้สวยด้วยครับ แต่คนใหม่ก็อยู่ไกลเราเหมือนเดิมครับ
สรุปน่ะครับ คนที่ผมคบอยู่ตอนนี้ เขาทำตัวไม่แคร์ผมเลย แต่เขาก็บอกผมว่า เขาไม่ได้คบกับใคร ไม่ได้คุยกับใคร แต่ทำไมเขาถึงไม่ค่อยโทรหาเรา แชทไลน์กับเรา แต่กับเพื่อนเขา ทำไมเขาถึงมีเวลาว่างตลอด แต่กับคนที่ผมกำลังคุยอยู่ ผมเองก็ยังไม่แน่ใจ ว่ารักผมจะเริ่มต้นได้หรือไม่ครับ หรือเริ่มต้นแล้วจะไปได้สวยหรือ ป่าว เอ่อๆ คนเก่า ผมยังไม่ได้บอกเลิกน่ะครับ แต่บอกเขาไว้แค่ว่า ลองมองหาคนที่มันเหมาะสมกับเขาดูครับ แต่ผมเองก็ทิ้งเขาไม่ลง เพราะเวลาผมไปบ้านเขา เขาเทคแคร์กับผมดีมากครับ ผมก็เลยคิดไม่ออกว่าผมจะบอกเลิกคนที่คบอยู่แล้วไปคบกับคนใหม่ หรือ ผมจะเลือกคนเก่า แล้วบอกกับคนใหม่ว่ายังไม่พร้อม แต่ก็เป็นการหลอกคนใหม่อีกว่ารักเขา