เครียดกับชีวิต !!!! คนอื่นเยอะ หรือว่าเราประสาทไปเองคะ ??

- แค่เรื่องเล็กๆน้อยๆ เช่น เวลากลับมาถึงห้องแล้ว ช่วยล้างเท้าก่อนแค่นี้เอง
วันๆนึงไปเหยียบอะไรต่อมิอะไรมา แล้วก็มาย่ำบนพื้น ย่ำบนที่นอนที่ต้องนอนทุกวัน ไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยเรอะ

- ที่ร้ายแรงกว่าคือ ใส่รองเท้าเข้ามาย่ำในห้อง โอ้โห.. คุณพระ ผมนี่เงิบ....
อย่ามาอ้างว่าขี้เกียจถอด กลัวเท้าเมิงสกปรก แล้วห้องตูล่ะ หรือว่าไม่คิด ไม่สน ไม่ใส่ใจ ไม่ใช่ห้องกรู ช่าง ???

- เข้ามาห้องแล้ว รองเท้าที่วางก็มีให้ ทำไมไม่วางวะ จะถอดๆโยนกระจุยกระจายเพื่อ ? วางเรียงดีๆให้มีระเบียบไม่เป็นสินะ

- แล้วเวลาเข้าห้องน้ำก็เหมือนกัน เท้าดำๆ สกปรก ออกมาแล้วแทนที่จะเอาน้ำฉีดๆ เอาอะไรขัดๆสักนิด
ทำไมต้องปล่อยให้เป็นรอยเท้าดำปิ๊ดปี๋เต็มห้องน้ำอะ อุบาทว์มากอันนี้ รับไม่ได้อย่างแรง ต้องมาคอยขัดตามหลัง

- กินเสร็จแล้วล้างของตัวเองนี่มันลำบาก ? ปล่อยให้หนอนขึ้น เน่ายั้วะเยี้ยะ ขยะกินหมดแล้วก็เอาไปทิ้งข้างนอกดิ กองไว้ให้ใครเก็บ

- ฟองน้ำล้างจาน ใช้เสร็จก็ล้างให้มันสะอาด เอาคราบสกปรกออกแล้วค่อยไปผึ่งไว้ ไม่ใช่คาไว้ทั้งฟองเศษอาหารเน่าๆอย่างนั้น โอ้ย จะบ้าตาย สยอง

- เส้นผมนี่ปัญหาระดับชาติมากกกกก หวีผมเสร็จแล้วช่วยกวาดได้ไหม ไม่ใช่ปล่อยให้ลอยฟ่องเต็มพื้นห้อง เวลาเดินก็ติดเท้าเป็นขยุกขยุย

- ให้ยืม หยิบจับอะไร ใช้เสร็จแล้ว ก็ช่วยเอาไปวางไว้ที่เดิมหน่อยเหอะ แล้วไม่ใช่วางสั่วๆ จัดให้มันเป็นระเบียบเหมือนเดิม จะได้ไม่รก

- หนังสือ แงะออกมาอ่านแล้ว ช่วยใส่ถุงหุ้มพลาสติกใส เอาไปไว้ชั้นเดิม ล็อกเดิมได้ไหม ปลวกจะได้ไม่กิน ฝุ่นจะได้ไม่เกาะ

- แล้วที่เกลียดสุดคือ พับมุมหนังสือ !!!!! จะพับทำไม WTF ?????? ตู้หนังสือก็อุส่ามีกล่องใส่ที่คั่นหนังสือไว้ไม่ต่ำกว่า 20 อัน หัดหยิบมาใช้ดิวะ

- ผ้าใช้แล้ว เอาไปใส่ในตะกร้าสำหรับซัก ไม่ใช่กองๆไว้ในห้องน้ำ คนอื่นจะแขวนผ้าขนหนูตอนอาบน้ำก็ไม่มีที่แขวน

- ตื่นนอน ช่วยเสียสละเวลาสัก 2 นาที พับผ้าห่มหน่อยไม่ได้รึไง หรือจะสุมไว้ให้งูเข้าไปนอน

- ใช้คอมเสร็จแล้ว คีย์บอร์ดไวเลส ช่วยปิดได้ไหม กดค้างไว้ไม่ถึง 3 วินาที ก็ไม่ยอมทำ ปล่อยให้มันกินแบตจนหมด ก้อนนึงไม่ใช่ถูกๆ
สมบัติมีแล้ว ทำไมไม่รู้จักรักษาให้มันใช้ได้นานๆ


พอแค่นี้ก่อน ขี้เกียจพิมพ์เยอะ ให้พูดก็คงไม่หมด แต่สงสัยจริงๆนะ


ทำไมอะะะะะะ ????



เราเยอะเกินไปหรอ ?? คือคิดว่ามันน่าจะเป็นเรื่องพื้นฐานที่มนุษย์ควรทำอยู่แล้ว ทำไมทำกันไม่ได้อะ เกือบทุกคนเลยที่รู้จัก
ทั้งๆที่เราอยู่คนเดียว ชีวิตแฮปปี้ไม่เคยปวดประสาทขนาดนี้ พอคนอื่นเข้ามาในห้องเท่านั้นแหละ ต้องมาตามกวาดล้าง บอกตรงๆว่าเบื่อ



ปกติเป็นพวกโลกส่วนตัวสูงมาก (ย้ำว่ามาก ถึงมากที่สุด) ไม่ชอบให้ใครมาเหยียบห้อง
คือ ห้องก็ห้องเรา บางทีก็งงว่าทำไมเราจะต้องคอยมาเป็นทาสคนอื่นทุกครั้งด้วยวะ
ไม่ได้เห็นแก่ตัวนะ ถ้าคนที่เข้ามารู้จักว่า อะไรควรทำ อะไรไม่ควรทำ แต่นี่แบบว่า... เห้ออออ เพลียจิตตตต


เป็นเหตุผลที่ชีวิตนี้เราไม่คิดจะมีแฟน ไม่ค่อยอยากมีเพื่อน ไม่อยากอยู่ร่วมกับใครเลย รู้สึกรับไม่ได้ จะต้องเป็นประสาทแน่ๆตาย
ไม่รู้จะพูดยังไง เวลามีคนมาขออาศัย คือไม่อยากด่าอ่ะ และไม่เคยด่าด้วย เพราะไม่อยากให้ใครเสียความรู้สึก แต่พอบอกดีๆก็ไม่มีใครฟังเลย
สุดท้ายก็ต้องเป็นเราที่อดทน แล้วมาตามเก็บ ตามล้าง ตามเช็ดเอง พอไม่ให้ใครมาห้อง ก็หาว่าเราเห็นแก่ตัวอีก

แล้วคุณล่ะ ?? ช่วยเห็นใจเพื่อนร่วมโลก เกรงใจคนอื่นบ้างเถอะนะ มันไม่ได้ยากเกินความสามารถมนุษย์หรอก

ไม่รู้ควรจะทำยังไงกับชีวิตดีละตอนนี้ ไม่รู้จะพูดยังไงให้คนอื่นเลิกมายุ่งกับห้องเราสักที  เบื่อออออ.