เช้าวันนี้ตื่นมาด้วยอารมณ์สดใส มองออกไปที่สนามหญ้าหน้าบ้านเห็นใบไม้ร่วงเต็มหน้าบ้าน (ความจริงมันร่วงเต็มหน้าบ้านมาหลายเดือนแล้ว แต่ยังไม่ได้ฤกษ์เก็บกวาดเสียทีเพราะผมทำงานนอกบ้าน 5 วันเต็มๆ พอวันหยุดก็อยากพักผ่อน ไม่อยากทำอะไรแล้ว) แต่วันนี้ตัดสินใจขอเก็บกวาดหน่อยเถอะ สนามหญ้าจะได้สะอาดหูสะอาดตา มองแล้วจะได้โล่งหูโล่งตา

หยิบไม้กวาด ถังขยะ ถุงดำ แล้วจัดการเก็บกวาด แล้วก็บ่นในใจ "อืม ใบไม้เยอะชมัดแฮะ" เพราะกองทับถมหนามาก จัดการเก็บกวาดเกลี้ยงเป็นจำนวน 2 ถุงดำขนาดบิ๊กไซส์  แล้วก็เลยไปกวาดขยะหน้าบ้านเพิ่มเติม เหงื่อท่วมหน้าท่วมตัวเหมือนคนเพิ่งโดนสาดนำ้มาหมาดๆ พอจัดการเสร็จเรียบร้อย ก็เปิดก๊อกน้ำหน้าบ้านล้างหน้าล้างตา ล้างมือล้างเท้าแล้วก็เดินเข้าบ้านกินน้ำกินท่านั่งพักให้หายเหนื่อย

ภรรยาเห็นรอยเท้าเปื้อนบนพื้นกระเบื้องที่เดินเข้าบ้าน (ความจริงเป็นแค่รอยเปื้อนเดินย่ำเข้าบ้านนิดหน่อย ไม่ถึงขนาดเป็นรูปรอยเท้าเด่นชัดเหมือนเหยียบโคลนเป็นจ้ำๆ) แกก็ใส่ผมใหญ่เลยหาว่าทำให้บ้านเปื้อนสกปรก ผมก็บอกไปว่าผมออกไปทำอะไรที่หน้าบ้าน ดูสิ หน้า บ้านเราสะอาดสะอ้านขึ้นมากเลยเห็นมั้ย แต่แกไม่ยอมฟังเหตุผลนี้ แกแสดงความไม่พอใจเรื่องการทำพื้นสกปรกอย่างเดียว

ประเด็น:
ความคิดของผม - โถ รอยเปื้อนแค่นี้ เทียบกับสิ่งที่สามีออกไปทำ มันเรื่องเล็กน้อยมาก คนเป็นภรรยาไม่น่าจะต้องถึงกับต่อว่า บ่น หัวเสียแบบหัวฟัดหัวเหวี่ยงขนาดนั้น น่าจะเอาไม้กวาดมาปัดเช็ดแป๊บเดียวก็จบเรื่อง
ความคิดของภรรยา - ฉันไม่สนใจหรอกว่าเธอจะออกไปทำอะไรที่หน้าบ้าน ฉันสนใจแต่ว่า เธอทำให้ทางเดินเข้าบ้านมีรอยสกปรก แล้วฉันต้องเสียเวลามาปัดเช็ดทำความสะอาด

ผมตัดสินใจรีบหยิบไม้กวาดมาปัดกวาดให้สะอาดเรียบร้อยดังเดิม ก่อนที่ภรรยาผมจะบ่นอะไรออกมามากกว่านี้ แล้วก็รีบมาขออนุญาตปรึกษากับท่านผู้รู้ในนี้เกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วยความรู้สึกเหนื่อยใจอย่างบอกไม่ถูก