ทำไมผู้ปฎิบัติธรรมบางคนถึงเชื่อว่าตนมีอิทธิฤทธิ์

มีคนที่ผมรู้จักคนหนึ่ง เขามีความทุกข์ในชีวิตซึ่งถึงขนาดว่าใช้ชีวิตอย่างปกติสุขไม่ได้ ทางที่เขาเลือกในการดับทุกข์คือ ลาออกจากงาน เลิกกับสามี ไปบวชชีและหันหน้าไปปฎิบัติธรรมเพื่อดับทุกข์ของตนเอง
                  แต่พอปฎิบัติธรรมมากเข้า ได้ฟังธรรมจากผู้รู้จริงและไม่รู้จริงมากเข้า ก็กลายเป็นว่าจากที่เป็นเหมือนคนที่ปลงตกในชีวิต ก็หันเหไปเป็นคนเชื่อเรื่อง อิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ เชื่อว่าตนนั้น มีตาทิพย์ หูทิพย์ เห็นอดีตเห็นอนาคต  ถึงขนาดที่ว่าจะสึกจากการเป็นชีมาตามหาคู่แท้ และ เขาก็แสดงเดชอะไรต่อมิอะไรมากมาย
                  ผมก็ไม่ได้มีความรู้ทางพุทธศาสนามากมาย แต่สิ่งที่เรียนรู้มาคือศาสนานี้  สอนวิธีการดับทุกข์ และหลักปฎิบัติธรรมต่างๆก็มีเพื่อให้เข้าใจตนเอง เข้าใจชีวิต แต่ผู้ปฎิบัติบางคนซึ่งต้องยอมรับว่ามีจิตที่บอบบาง เชื่อง่าย ขาดการวิเคราะห์แยกแยะ ซึ่งทำให้กลายเป็นคน "จิตฟั่นเฟือน" เราจะหาทางช่วยและเปลี่ยนวิธีคิดเขาได้อย่างไร