สิ่งใดสำคัญกว่ากันสำหรับการปฎิบัติธรรมในศาสนาพุทธ...

ศาสนาพุทธมีผู้นับถือหลายระดับ มีจิตใจไม่เหมือนกัน บางคนอยู่ในส่วนทำความดีเพื่อให้ตนเองได้รับสิ่งที่ดีๆเช่นสวรรค์
จึงบำเพ็ญทาน  บางคนเข้าใจแล้วว่าการทำให้ตนเองได้รับสื่งดีดีไม่ใช่การบริจาคทานเพียงอย่างเดียว จึงมีการรักษาศีล
รักษาศีลมากเข้า จึงเข้าใจว่าการได้รับสิ่งดีดีนั้น มันไม่แน่นอน มากบ้างน้อยบ้าง ตามปัจจัย การรักษาศีลคือการรักษาความดีเพื่อ
ป้องกันตนเองไม่ให้เกิดทุกข์  รักษามากเข้าบางคนเริ่มมีความเข้าใจในความทุกข์ที่เกิดขึ้น ว่ามีเหตุมาจากความต้องการของตนเอง  
จึงหาทางดับทุกข์โดยการทำสมาธิ   ต่อมาจึงเข้าใจว่าการทำสมาธิเป็นการกดข่มความต้องการเป็นการชั่วคราว  จึงหาทางอื่นต่อไปอีก

ถามว่า...  
ท่านที่ปฏิบัติในศาสนาพุทธเพื่อหาทางดับทุกข์นั้น  ท่านเข้าใจสิ่งที่ท่านกำลังทำอยู่อย่างไร เช่นท่านที่กำลังจับการเคลื่อนไหว
ของร่างกายตนเองอยู่  ทำเพื่อพัฒนาสติให้ฉับไวขึ้น แต่ท่านหลงลืมจุดสำคัญว่า  จิตใจในขณะนั้นท่านรู้สึกอย่างไร  
เคร่งเครียดไปหรือไม่  หรือใจสบายๆในขณะการเจริญสตินั้น  สิ่งใดสำคัญกว่ากันระหว่างจิตใจที่สบายๆกับสติที่ฉับไวนั้น  

หรือบางท่านที่มาทางทำสมาธิ  จับลมหายใจเข้าออกทั้งเพื่อความสงบกดข่มอารมณ์หรือเพื่อเจริญสติ  เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับจิตใจตนเอง  
ว่าเปลี่ยนไปมาอย่างไร  อย่างไรสำคัญกว่า  ระหว่างความสงบไม่เกิดทุกข์กับใจที่เห็นการเปลี่ยนแปลงไปมานั้น  มันย่อมเกิดขึ้นได้
เป็นธรรมดา

หรือท่านเห็นว่าไม่มีสิ่งใดถูก ไม่มีสิ่งใดผิด  บางอย่างอาจจะถูกในตอนหนึ่งและอาจจะผิดในตอนหนึ่งก็ได้ จึงไม่มีสิ่งใดสำคัญกว่ากันก็มี

ถามเพื่อทราบทัศนคติของท่านในแต่ละคนครับ...