การทำสมาธิหรือการเจริญสติในศาสนาพุทธ

เป็นความคิดเห็นของตนเอง  หากท่านใดต้องการแลกเปลี่ยนความเห็นขอเชิญครับ


รูปแบบใหญ่ๆของการปฏิบัติในศาสนาพุทธมีด้วยกันสองแบบคือการทำสมาธิแล้วเอากำลังสมาธิมาพิจารณาร่างกายตนเอง

ตามแบบวัดป่า  ซึ่งการปฏิบัติแนวนี้ต้องทำสมาธิจนจิตสงบและมีกำลังสมถะพอสมควร  จากนั้นถอนคลายจากสมาธิมาพิจารณา

ร่างกายตนเองให้เห็นว่ามีความไม่เที่ยงอย่างไร  แรกๆให้พิจารณาการเกิดในวัยเด็กแล้วเสื่อมถอยจนตายอย่างไร  การปฏิบัติแนวนี้

จะดูว่าได้ผลหรือไม่ ดูจากอาการของจิตหลังจากการพิจารณาว่า  จิตเกิดความรู้สึกในการปลงปล่อยวางต่อร่างกายตนอย่างไร

หากมีความรู้สึกมาก  หมายความถึงได้ผลมาก  หากรู้สึกน้อยหมายความว่าได้ผลน้อยไปด้วย  วิธีการปฏิบัติแนวนี้ มีความจำเป็น

ต้องใช้กำลังสมาธิและเป็นวิธีการที่รุดหน้า เห็นผลเร็ว  รวมทั้งจิตสามารถหาความสุขจากสมาธิได้ด้วย   แต่การทำสมาธิไม่สามารถ

ทำได้ทุกคน  มีเพียงบางคนเท่านั้น  ดังนั้นหากท่านที่ต้องการพ้นทุกข์ แต่ทำสมาธิไม่ได้  จึงควรปฏิบัติแนวเจริญสติ จึงสมควรกว่า

อนึ่งสายนี้  หากบางท่านสามารถทำสมาธิได้สูง  ขั้นตอนต่างๆอาจจะทะลุผ่านไปโดยเร็ว  เช่นผ่านกายเข้าไปเห็นจิตตนเองลอยเด่น

เลยก็เป็นไปได้



แนวเจริญสติ ( ยุบหนอ ,หลวงพ่อเทียน, ) เป็นการใช้ความรู้สึกจับที่ร่างกาย จับการเคลื่อนไหวของกายตนในทุกอริยาบท  สติตนเอง

จะค่อยๆพัฒนาขึ้น  จะค่อยมีความรู้สึกว่าร่างกายตนเองไม่เที่ยง ไม่สมควรยึดถือ และจิตจะถอยห่างร่างกายตนเองไปอยู่กับจิตตนเอง

มากขึ้นเรื่อยๆ  แล้วต่อไปจะเริ่มรู้สึกและรู้ทันจิตใจตนเอง ว่ามีสุขทุกข์อย่างไร  ซึ่งมีสายปฏิบัติแนวทำความรู้สึกตัว เข้าไปในขั้นตอนนี้ก็มี

ซึ่งหากท่านที่ปฏิบัติแนวทำความรู้สึกตัว รู้สึกตัวว่าอาจจะทำไม่ได้เท่าใดนัก  จะถอยกลับมาเจริญสติก่อนก็ได้  สำหรับแนวทางเจริญสตินี้

อาศัยความเพียร,ความศรัทธามาหล่อเลี้ยงกว่าทางอื่น  เพราะค่อยเป็นค่อยไป   จะหาความสุขจากสมาธิก็ไม่ได้


โปรดพิจารณา