เราเเอบชอบคนๆหนึ่งในสาขาเดียวกัน เเต่ไม่ได้บอกใครเลยสักคนเดียว
ไม่ได้ออกตัวเเรงอะไร ชอบในใจ ก็หาเรื่องไปทักเค้าบ้าง เค้าก็คุยบ้างไม่คุยบ้าง
เพราะเค้าค่อนข้างขี้อาย พอมันรู้สึกชอบมากขึ้น เราก็ไม่กล้าคุยกับเค้าเพราะเราเขิน
เราก็จะทำเเค่มองเค้า เเต่เราไม่ได้คิดไปเองว่าเค้าก็มองเรา
ซึ่งตอนเเรกเราก็คิดว่าคงจะเข้าข้างตัวเองเกินไป เเต่เคยอ่านเจอมาจากที่หนึ่งในเว็บ
เค้าบอกว่าลองทำอะไรสักอย่างโดยไม่สนใจเค้าเเล้วให้มองไปที่เค้าเเบบกะทันหันหลายๆครั้ง
ถ้าเค้ามองเราอยู่ทุกครั้งที่หันไป เเสดงว่าอย่างน้อยเค้ามีใจให้ เราก็ลองทำดู ปรากฎว่ามันก็เป็นเเบบนั้นจริงๆ
ในใจตอนนั้นมันก็ดีใจเพราะว่าตัวเองมโนไปไกล เเต่ก็ไม่ได้บอกอะไรเค้า พยายามเฉยๆ
เเต่พอวันนึง เพื่อนเราในกลุ่มมาสารภาพให้ฟังว่าเค้าชอบคนนี้ เเต่มันยังไม่บอกใคร
มันบอกเราคนเเรก เราก็ตกใจ ในใจเราก็คิดว่านี่เพื่อน นั่นก็คนที่เราชอบ ยังไงเพื่อนก็สำคัญกว่า
เราเลยพยายามตัดใจ พยายามไม่ยุ่งไม่อยู่ใกล้ไม่คุยไม่อะไรเลย จนเค้าก็เเปลกใจว่าเราเป็นอะไร
ตัดใจไปได้สักพัก มีโอกาสได้เรียนคลาสเดียว ทำกิจกรรมกลุ่มเดียวกันมากขึ้น
ความใกล้ชิดมันกลับมาอีกครั้ง เเน่นอนครัชว่า ชอบก็ยังชอบอยู่วันยังค่ำ
เเต่เรื่องมันดันมาซ้อนตรงที่ว่า เพื่อนอีกคนในกลุ่มก็ชอบด้วย เธอเเสดงออกจนทุกคนรู้หมดว่าเธอชอบ
เเล้วเธอก็มักจะมาปรับทุกเรื่องนี้กับเราทุกทีว่าเหมือนเธอชอบเค้าเเค่ฝ่ายเดียว ควรจะทำยังไง บลาๆๆๆๆ
เราก็เงิบเเดกไปอีก เหมือนกับว่าหมดเเล้วโอกาสที่จะบอกชอบผู้ชายคนนั้น ต่อให้ได้คบกันก็คงมองหน้าเพื่อนไม่ติด
เเล้วเพื่อนคนเเรกที่เคยบอกชอบผู้ชายคนนั้นก็มาปรับทุกว่า ทำไมเพื่อนอีกคนถึงได้ชอบด้วย
เหมือนกับว่ามันไม่มีสิทธิ์ที่จะไปชอบเลย เพราะมันไม่เเสดงออกให้ใครรู้ ประมาณว่าคนออกตัวก่อนได้ก่อน
(ในใจ กรูก็คิดเหมือนมุงนั่นเเหละ กรูทำไรไม่ได้เลยด้วยซ้ำ TT)
ในใจเราตอนนั้นคือเคว้งมาก เพราะปรึกษาใครไม่ได้เลย ไม่ได้บอกใคร ไม่มีใครรู้
ถ้าเรียงเป็นสมการก็คงเป็น
เราชอบ A เพื่อนคนเเรกก็ชอบ A เพื่อนอีกคน ก็ชอบ A
ส่วน A ไม่รู้เรื่องรู้ราว ไม่รู้ว่าชอบใคร ไม่รู้ว่ามีใครในใจรึป่าว เพราะเป็นคนเงียบมากๆ
อยากจะถามว่าเราจะทำไงดี เราก็ชอบอ่ะ จิตสำนึกส่วนดีมันบอกว่าอย่ายุ่ง อย่าไปเเย่งเค้ามา
เเต่ด้านเลวดิบๆ มันก็บอกว่าถ้าชอบ ก็กุชอบอ่ะ กุชอบก่อนด้วยซ้ำ TT
เเค่อยากฟังความคิดเห็นว่าถ้าเป็นคุณ คุณจะทำยังไงกับเรื่องนี้
จะทำยังไง เมื่อเพื่อนสองคน ชอบคนๆเดียวกับเรา
ไม่ได้ออกตัวเเรงอะไร ชอบในใจ ก็หาเรื่องไปทักเค้าบ้าง เค้าก็คุยบ้างไม่คุยบ้าง
เพราะเค้าค่อนข้างขี้อาย พอมันรู้สึกชอบมากขึ้น เราก็ไม่กล้าคุยกับเค้าเพราะเราเขิน
เราก็จะทำเเค่มองเค้า เเต่เราไม่ได้คิดไปเองว่าเค้าก็มองเรา
ซึ่งตอนเเรกเราก็คิดว่าคงจะเข้าข้างตัวเองเกินไป เเต่เคยอ่านเจอมาจากที่หนึ่งในเว็บ
เค้าบอกว่าลองทำอะไรสักอย่างโดยไม่สนใจเค้าเเล้วให้มองไปที่เค้าเเบบกะทันหันหลายๆครั้ง
ถ้าเค้ามองเราอยู่ทุกครั้งที่หันไป เเสดงว่าอย่างน้อยเค้ามีใจให้ เราก็ลองทำดู ปรากฎว่ามันก็เป็นเเบบนั้นจริงๆ
ในใจตอนนั้นมันก็ดีใจเพราะว่าตัวเองมโนไปไกล เเต่ก็ไม่ได้บอกอะไรเค้า พยายามเฉยๆ
เเต่พอวันนึง เพื่อนเราในกลุ่มมาสารภาพให้ฟังว่าเค้าชอบคนนี้ เเต่มันยังไม่บอกใคร
มันบอกเราคนเเรก เราก็ตกใจ ในใจเราก็คิดว่านี่เพื่อน นั่นก็คนที่เราชอบ ยังไงเพื่อนก็สำคัญกว่า
เราเลยพยายามตัดใจ พยายามไม่ยุ่งไม่อยู่ใกล้ไม่คุยไม่อะไรเลย จนเค้าก็เเปลกใจว่าเราเป็นอะไร
ตัดใจไปได้สักพัก มีโอกาสได้เรียนคลาสเดียว ทำกิจกรรมกลุ่มเดียวกันมากขึ้น
ความใกล้ชิดมันกลับมาอีกครั้ง เเน่นอนครัชว่า ชอบก็ยังชอบอยู่วันยังค่ำ
เเต่เรื่องมันดันมาซ้อนตรงที่ว่า เพื่อนอีกคนในกลุ่มก็ชอบด้วย เธอเเสดงออกจนทุกคนรู้หมดว่าเธอชอบ
เเล้วเธอก็มักจะมาปรับทุกเรื่องนี้กับเราทุกทีว่าเหมือนเธอชอบเค้าเเค่ฝ่ายเดียว ควรจะทำยังไง บลาๆๆๆๆ
เราก็เงิบเเดกไปอีก เหมือนกับว่าหมดเเล้วโอกาสที่จะบอกชอบผู้ชายคนนั้น ต่อให้ได้คบกันก็คงมองหน้าเพื่อนไม่ติด
เเล้วเพื่อนคนเเรกที่เคยบอกชอบผู้ชายคนนั้นก็มาปรับทุกว่า ทำไมเพื่อนอีกคนถึงได้ชอบด้วย
เหมือนกับว่ามันไม่มีสิทธิ์ที่จะไปชอบเลย เพราะมันไม่เเสดงออกให้ใครรู้ ประมาณว่าคนออกตัวก่อนได้ก่อน
(ในใจ กรูก็คิดเหมือนมุงนั่นเเหละ กรูทำไรไม่ได้เลยด้วยซ้ำ TT)
ในใจเราตอนนั้นคือเคว้งมาก เพราะปรึกษาใครไม่ได้เลย ไม่ได้บอกใคร ไม่มีใครรู้
ถ้าเรียงเป็นสมการก็คงเป็น เราชอบ A เพื่อนคนเเรกก็ชอบ A เพื่อนอีกคน ก็ชอบ A
ส่วน A ไม่รู้เรื่องรู้ราว ไม่รู้ว่าชอบใคร ไม่รู้ว่ามีใครในใจรึป่าว เพราะเป็นคนเงียบมากๆ
อยากจะถามว่าเราจะทำไงดี เราก็ชอบอ่ะ จิตสำนึกส่วนดีมันบอกว่าอย่ายุ่ง อย่าไปเเย่งเค้ามา
เเต่ด้านเลวดิบๆ มันก็บอกว่าถ้าชอบ ก็กุชอบอ่ะ กุชอบก่อนด้วยซ้ำ TT
เเค่อยากฟังความคิดเห็นว่าถ้าเป็นคุณ คุณจะทำยังไงกับเรื่องนี้