คือเรากับเเฟนคนนี้เป็นพี่รหัสน้องรหัสกันมาค่ะ เราก็เเอบๆชอบเขามาตั้งเเต่เขายังคบกับเเฟนเก่า เเอบชอบเเบบไม่เเสดงออกให้เขารู้เเต่จะไปเเสดงออกกับเพื่อนซะมากกว่าค่ะ จนเเฟนเราจบออกไปก็ไม่ได้เจอกันเป็นปี มาวันนึงเราทำงานหาเงินค่าเทอมอยู่ที่ร้านอาหารเเห่งหนึ่ง ก็ทำงานปกตินี่เเหละค่ะ เเล้วเเฟนเราก็เดินเขามาในร้านเราก็ไม่ได้สังเกตว่าเป็นเขาจนเราเอาเเก้วน้ำไปวางให้เท่านั้นเเหละค่ะ พอสบตากันใจเต้นเเรงมาก ต่างคนต่างยิ้มให้กัน จนเขากลับไปก็ทักมาหาเราชวนคุยโน่นนี่ไปเรื่อย จนเขาขอจีบเราไอเราก็ตกลงสิค่ะ ทั้งปลื้มทั้งเเอบชอบมาตั้งนาน ตอนนั้นคือฝันเป็นจริงเเล้วได้คบกับคนที่เเอบชอบ พอคบกันไปสักพักชีวิตดูดีมากเลยค่ะ เหมือนคู่รักทั่วไปรักกันดีพากันเที่ยวพากันเรียน มันดูเป็นความรักที่สวยหรูมาก จนมีวันนึงเขาก็ขอมีอะไรด้วยเราก็ไว้ใจเเละให้ครั้งเเรกของเรากับเขาไป เรามีความสุขมากเลยค่ะ วางเเผนอนาคตที่จะทำด้วยกัน ทั้งพ่อเเม่เราเเละเขาก็ต่างยอมรับทั้งสองฝ่ายเเล้ว เเต่มีเเค่ทางครอบครัวเราที่ยังไม่รู้ว่าเรามีอะไรกันเเล้ว เเล้วก็เป็นเเบบนี้ไปเรื่อยๆค่ะ รักกันดี จนเราเปลี่ยนงาน ไม่ๆด้เจอกันประมาณเดือนนึง เราก็สังเกตได้ว่าเขาเครียด ไหนจะเรียนซ้อมดนตรีของเขาอีก เเล้วเราก็ไม่ค่อยมีเวลามาหากัน เขาก็เริ่มเปลี่ยนไป ไม่นานเขาก็มาบอกกับเราค่ะว่าเขาอยากอยู่คนเดียว ตอนนี้เขาไม่อยากมีใครเเล้ว เขาอยากตัดเราออก อยากโฟกัสกับการเรียนกับการสอบเข้าทำงาน คือเราเสียใจมากๆเลยค่ะ กินข้าวไม่ลงเลย ตอนโทรคุยกันเขาก็เป็นฝ่ายที่ร้องไห้หนักกว่าเราอีกนะคะ ร้องเเบบจะเป็นจะตายเลย เราก็ถามเหตุผลนะคะว่าทำไมถึงอยากจบความสัมพันธ์นี้ทั้งๆที่มันกำลังไปได้ดีเลย เขาก็บอกว่า"ไม่รู้ว่าเขาเป็นบ้าอะไรเหมือนกัน ทำไมถึงคิดเเบบนี้ ทั้งๆที่เราก็รักเขามากดีกับเขาทุกอย่างเลย สามารถเป็นเเม่ที่ดีให้กับลูกได้" เขาก็บอกว่ามีหลายๆอย่างที่เราเข้ากันไม่ได้ บางทีเขาอึดอัดที่อยู่กับเรา เราก็บอกเสมอนะคะว่ามีอะไรก็บอกเราได้ คือเรามีอาการเหมือนจะเป็นโรคซึมเศร้าด้วยค่ะ ชอบคิดเล็กคิดน้อยขี้กังวลน่ะค่ะ เราก็กลัวนะคะบางที่เราอาจจะทำให้อะไรให้เขาอึดอัดเราก็ขอโทษเขาเสมอ เเต่เขาก็ตัดสินใจเเล้วว่าอยากห่างจากเราสักพักค่ะ เขาบอกว่ามีโอกาสที่จะกลับมาหากันสูงนะคะ เเต่เขาก็ไม่อยากให้เราคาดหวังมาก เรารักเขามากเลยค่ะ เราพยายามยื้อที่สุดเเล้วจริงๆ เราเสียใจมากจนทำงานเเถบไม่ได้เลยล่ะค่ะ เเล้วเขาก็ขอเจอกันครั้งสุดท้าย คือที่ผ่านมาเขาจะเป็นฝ่ายโดนเเฟนเก่าบอกเลิกเสมอเลยค่ะ เเต่เราเป็นคนเเรกเลยที่โดนเขาบอกเลิก น่าเศร้าจังเลยนะคะ55 เราอยากให้ความสัมพันธ์นี้ยังอยู่น่ะค่ะ เราไม่อยากจะเสียเขาไปเลย เราควรจะทำยังไงดีหรอคะ เราก็ไม่เข้าใจความคิดเขาเหมือนกัน งงกับการบอกเลิกของเขาด้วย บางทีเราก็คิดนะคะคือเรากับเเฟนฐานะจะต่างกันมากเลยค่ะ บ้านเราก็พออยู่พอกิน บ้านเขาจะออกเเนวจีนๆหน่อยเราก็กังวลนะคะว่าเราจะเข้ากันได้ไหม เรากังวลจนเขาไปบอกเเม่เขาเลยล่ะค่ะ55 เเม่เขาก็บอกเรานะคะว่าเราน่ะเก่งมากๆเลยทำงานหาเงินตั้งเเต่เด็กเหมือนเเม่เขาเลย เรารู้สึกว่าเราโชคดีมากๆเลยนะคะที่ได้เป็นลูกวะใภ้บ้านนี้ เเม่เขาทั้งสอนเราทำกับข้าวที่เขาชอบ รถเราเสียอยู่กลางทางเเม่เขายังโทรเรียกให้เพื่อนเขาเอารถเรามาซ่อมให้เลย เราอยากจะเข้าถึงความรู้สึกของเขาน่ะค่ะ ว่าเป็นเพราะอะไรทำไมเขาถึงเป็นเเบบนี้ เพื่อนๆมีใครมีเเฟนที่เป็นเเบบนี้บ้างไหมคะ เเล้วเพื่อนๆรับมือยังไง มีวิธีให้เขากลับมาเป็นเหมือนเดิมไหมคะ เเนะนำได้นะคะ อย่าเพิ่งว่ากันเลยนะคะ ประสบการณ์เราน้อยจริงๆ เเล้วเเฟนคนนี้ก็เป็นคนเเรกด้วยที่คบกันเเบบจริงๆจังๆไม่ใช่ความรักเเบบเด็กๆน่ะค่ะ ขอบคุณล่วงหน้านะคะ^^