ตอนนี้เรากำลังหัดภาวนาอยู่ค่ะ เตาะแตะอยู่ แต่เป้าหมายของเราคือนิพพาน
แต่ก็ยังมีความคิดที่อยากมีเพื่อนร่วมเดินทาง รู้ทั้งรู้ว่าทางสายนี้เดินคนเดียวจะดีที่สุด แต่มันยังไม่ลงใจ ^^
อยากรู้ว่ายังเหลือผู้ชายที่ตั้งใจอยากปฏิบัติเพื่อลดชาติการเกิดเหลืออยู่บ้างไหม ในเพศฆราวาส
เพราะส่วนใหญ่ถ้าตั้งใจขนาดนั้น ก็สละโลกบวชกันหมด ^^
แอบโลกสวยว่าอยากมีคู่บุญ คู่บารมีที่อยู่ปฏิบัติธรรมด้วยกัน ถือศีล 8 ไม่ข้องเกี่ยวทางกาม
มีแต่คนบอกเราว่า ไม่มีทาง เป็นไปไม่ได้ จะไม่มีจิงๆหรอ ???
แก้ไข : ขอบคุณสำหรับหลายๆความคิดเห็นนะค่ะ
เป็นอย่างที่ใครหลายๆคนบอกจริงๆ โลกบอกว่าเราเคร่งไป แต่เรายังมองว่าตัวเองน้อยไปด้วยซ้ำ เราเอาตัวเองไปเทียบกับพระในวัดค่ะ ฮี่ๆ
พอดีที่นี่เป็นวัดป่า พระท่านจะค่อนข้างปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ กลางคืนไม่หลับไม่นอน ภาวนาทั้งคืนเลย วัตรปฏิบัติก็งดงามดีแท้ ^^
ทุกวันนี้จันทร์-ศุกร์เราก็ไปเรียนใช้ชีวิตตามปกติ พยายามประคองให้อยู่ในศีล5ให้ดีที่สุด แล้วก็พยายามรักษาจิตระหว่างวันให้ดีที่สุด
วันเสาร์-อาทิตย์ก็ไปนอนภาวนาที่วัด ถอดหัวโขนทิ้ง กางเต๊นท์นอนกลางลาน มีพื้นซีเมนต์เป็นที่นอน มีท้องฟ้าเป็นมุ้ง
หลบหนีสิ่งแวดล้อมวุ่นๆไปซบอ้อมกอดของธรรมชาติแล้วก็ธรรมะ
ตอนกลางคืนก็มีดาวเต็มท้องฟ้า มีเสียงสัตว์ร้องระงม จะเดินไปไหนมาไหนก็ใช้ตะเกียงเอา
ทำให้เห็นได้ชัดเลยว่าที่วุ่นๆหน่ะ ไม่ใช่ที่ไหน ใจเราเอง ทำให้มีเวลาตรวจสอบตัวเองได้เพิ่มขึ้น ^^
เช้าๆก็ช่วยงานครัว ล้างถ้วยแต่ละทีกองเท่าภูเขา ฮ่าๆ
วันๆก็ไม่ทำอะไร ถ้าไม่นั่งสมาธิ ก็เดินจงกรม ฟังเทศน์ไป สวดมนต์ไป แค่นั้น นี่คือชีวิตประจำวันตอนอยู่วัด
อาจดูแปลก ดูบ้าสำหรับคนที่ไม่เข้าใจ ยุคสมัยนี้เข้าวัดกลายเป็นเรื่องแปลก ต้องกินเหล้าเข้าผับถึงจะเป็นเรื่องปกติ
บางทีเราก็ขี้เกรียจตอบคำถามผู้คน แต่เชื่อว่าถ้าทุกคนได้ไปสัมผัสเหมือนที่เราเจอ ทุกๆคนจะต้องหลงรักทางสายนี้แน่ๆ ^^
ด้วยความที่เราเด็กสุดในวัด หลวงปู่แล้วก็บรรดาป้าๆทุกคนจะห่วงเราม๊าก อยากให้อยู่เป็นโสดปฏิบัติธรรม ประมาณนั้น
บางทีแค่เราเริ่มคุยกับใคร เราก็จะมีความผิดปานประหนึ่งเราทำผิดมหันต์ โดนเละเลย แง่ๆ
ทุกคนจะสอนเราเช้า-เย็น อย่ามีนะลูก มันไม่ดีอย่างนั้นอย่างนี้ มันเป็นห่วง บลาๆๆ
หลวงปู่ก็จะเน้นเราเรื่องกามราคะ ไม่ก็ให้พิจารณาอสุภะประมาณนั้น
จริงๆเราก็ดีใจนะที่ทุกคนพากันเมตตาแล้วก็ห่วงเราขนาดนี้ รับรู้ดีว่าคือความหวังดี ^^
แต่สาเหตุที่มาของกระทู้นี้คือ ยิ่งโดนห้าม ยิ่งขีดกรอบให้เราขนาดนี้ เรายิ่งสงสัยว่านอกกรอบจะเป็นยังไง ก็เลยลองถามดูแค่นั้นค่ะ ^^
ยังมีผู้ชายคนไหนที่ตั้งใจเพื่อพ้นทุกข์เหลืออยู่ในเพศฆราวาสบ้างไหมค่ะ ???
แต่ก็ยังมีความคิดที่อยากมีเพื่อนร่วมเดินทาง รู้ทั้งรู้ว่าทางสายนี้เดินคนเดียวจะดีที่สุด แต่มันยังไม่ลงใจ ^^
อยากรู้ว่ายังเหลือผู้ชายที่ตั้งใจอยากปฏิบัติเพื่อลดชาติการเกิดเหลืออยู่บ้างไหม ในเพศฆราวาส
เพราะส่วนใหญ่ถ้าตั้งใจขนาดนั้น ก็สละโลกบวชกันหมด ^^
แอบโลกสวยว่าอยากมีคู่บุญ คู่บารมีที่อยู่ปฏิบัติธรรมด้วยกัน ถือศีล 8 ไม่ข้องเกี่ยวทางกาม
มีแต่คนบอกเราว่า ไม่มีทาง เป็นไปไม่ได้ จะไม่มีจิงๆหรอ ???
แก้ไข : ขอบคุณสำหรับหลายๆความคิดเห็นนะค่ะ
เป็นอย่างที่ใครหลายๆคนบอกจริงๆ โลกบอกว่าเราเคร่งไป แต่เรายังมองว่าตัวเองน้อยไปด้วยซ้ำ เราเอาตัวเองไปเทียบกับพระในวัดค่ะ ฮี่ๆ
พอดีที่นี่เป็นวัดป่า พระท่านจะค่อนข้างปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ กลางคืนไม่หลับไม่นอน ภาวนาทั้งคืนเลย วัตรปฏิบัติก็งดงามดีแท้ ^^
ทุกวันนี้จันทร์-ศุกร์เราก็ไปเรียนใช้ชีวิตตามปกติ พยายามประคองให้อยู่ในศีล5ให้ดีที่สุด แล้วก็พยายามรักษาจิตระหว่างวันให้ดีที่สุด
วันเสาร์-อาทิตย์ก็ไปนอนภาวนาที่วัด ถอดหัวโขนทิ้ง กางเต๊นท์นอนกลางลาน มีพื้นซีเมนต์เป็นที่นอน มีท้องฟ้าเป็นมุ้ง
หลบหนีสิ่งแวดล้อมวุ่นๆไปซบอ้อมกอดของธรรมชาติแล้วก็ธรรมะ
ตอนกลางคืนก็มีดาวเต็มท้องฟ้า มีเสียงสัตว์ร้องระงม จะเดินไปไหนมาไหนก็ใช้ตะเกียงเอา
ทำให้เห็นได้ชัดเลยว่าที่วุ่นๆหน่ะ ไม่ใช่ที่ไหน ใจเราเอง ทำให้มีเวลาตรวจสอบตัวเองได้เพิ่มขึ้น ^^
เช้าๆก็ช่วยงานครัว ล้างถ้วยแต่ละทีกองเท่าภูเขา ฮ่าๆ
วันๆก็ไม่ทำอะไร ถ้าไม่นั่งสมาธิ ก็เดินจงกรม ฟังเทศน์ไป สวดมนต์ไป แค่นั้น นี่คือชีวิตประจำวันตอนอยู่วัด
อาจดูแปลก ดูบ้าสำหรับคนที่ไม่เข้าใจ ยุคสมัยนี้เข้าวัดกลายเป็นเรื่องแปลก ต้องกินเหล้าเข้าผับถึงจะเป็นเรื่องปกติ
บางทีเราก็ขี้เกรียจตอบคำถามผู้คน แต่เชื่อว่าถ้าทุกคนได้ไปสัมผัสเหมือนที่เราเจอ ทุกๆคนจะต้องหลงรักทางสายนี้แน่ๆ ^^
ด้วยความที่เราเด็กสุดในวัด หลวงปู่แล้วก็บรรดาป้าๆทุกคนจะห่วงเราม๊าก อยากให้อยู่เป็นโสดปฏิบัติธรรม ประมาณนั้น
บางทีแค่เราเริ่มคุยกับใคร เราก็จะมีความผิดปานประหนึ่งเราทำผิดมหันต์ โดนเละเลย แง่ๆ
ทุกคนจะสอนเราเช้า-เย็น อย่ามีนะลูก มันไม่ดีอย่างนั้นอย่างนี้ มันเป็นห่วง บลาๆๆ
หลวงปู่ก็จะเน้นเราเรื่องกามราคะ ไม่ก็ให้พิจารณาอสุภะประมาณนั้น
จริงๆเราก็ดีใจนะที่ทุกคนพากันเมตตาแล้วก็ห่วงเราขนาดนี้ รับรู้ดีว่าคือความหวังดี ^^
แต่สาเหตุที่มาของกระทู้นี้คือ ยิ่งโดนห้าม ยิ่งขีดกรอบให้เราขนาดนี้ เรายิ่งสงสัยว่านอกกรอบจะเป็นยังไง ก็เลยลองถามดูแค่นั้นค่ะ ^^