แก้ไข
เกริ่นถึงผู้ชายที่ฉันได้กล่าวถึงในหัวข้อกระทู้ ขอบอกประวัติคร่าวๆของผู้ชายคนนี้ก่อนนะคะ  สมมุติว่าชื่อนายแทน แทนเค้าเป็นคนหน้าตาดี ผิวขาว บ้านมีฐานะปานกลางค่อนข้างดี เรียนเก่ง สุภาพ ยิ้มง่าย ใจเย็น ดิฉันเจอแทนตอนเรียนมหาวิทยาลัยค่ะเรียนคณะเดียวกันเป็นเพื่อนกัน แทนเป็นคนเรียนเก่ง แต่เค้าชอบเก็บตัวอยู่คนเดียว โทรศัพท์มือถือก็ไม่มีใช้ แต่เค้าก็มีเพื่อนสนิทอยู่สองสามคน ทำให้ดิฉันคิดว่าเป็นเรื่องปกติของคนที่ไม่ชอบสุงสิงกับใครการมีเพื่อนสนิทไม่กี่คนก้อเป็นเรื่องปกติ จึงไม่ได้ใส่ใจอะไร ก็คุยกันเป็นเพื่อนเรื่อยมา ตอนเรียนมหาลัยไม่ได้สนิทมาก เพราะเรียนหนักแถมเค้าไม่มีโทรศัพท์ก็เลยไม่ค่อยได้คุยกันและส่วนใหญ่ที่คุยเป็นเรื่องเรียนค่ะ แต่ก้อแอบปลื้มเพราะโดยรวมเค้าดูเพอร์เฟกมาก แต่ไม่เคยมีแฟน เคยแอบแหยะไปว่าเป็นเกย์ป่าวเนี่ย แทนก้อบอกว่า ถ้าเจอตุ๊ดจะเตะเลย อีกอย่างถ้าแทนเจอสาวสวยๆแทนก้อมองแบบยิ้มๆดิฉันก้อเลยตัดประเด็นนี้ไป ต่อมาเราเรียนจบและทำงานด้วยกันทั้งคู่ เราก้อคุยๆกันมาเรื่อยๆ จนกระทั่งคบกันเปนแฟนโดยดิฉันเปนคนขอเค้าคบเค้าก้อยิ้มๆบอกแล้วแต่ แต่ก้อยังเหมือนเดิมแหละ แทนชวนดิฉันไปอยุ่คอนโดเค้าจะได้ไม่ต้องเดินทางไป-มาเสียค่ารถ ดิฉันจึงย้ายไปอยุ่กับแทน เราเข้ากันได้ดีมาก ดูหนังฟังเพลง ไลสไตล์เหมือนๆกัน แต่แล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันก้อเกิดขึ้นเรื่องมันเริ่มจากตรงนี้ค่ะ มีวันนึงเป็นสันหยุดฉันตื่นขึ้นมาแล้วแทนหายไป ฉันจึงนึกว่าเค้าไปซื้อกับข้าวเพราะปรกติแทนเป็นคนทำกับข้าวให้ฉันทานเสมอ แต่แล้วจนค่ำแทนก้อไม่กลับมา โทหาก็ปิดเครื่อง ฉันรอจนเที่ยงคืน จึงได้โทไปถามเพื่อนๆเค้าปรากฏว่าเพื่อนๆไม่ทราบ ฉันจึงโทไปที่รพ.และสถานีตำรวจก้อไม่มี ได้แต่นั่งร้องไห้ วันต่อมาเป็นวันอาทิตย์ฉันก้อนั่งรอเค้าข้าวไม่ได้กินจนตอนบ่ายเค้ากลับมาถือกับข้าวมาเยอะมากแล้วก้อหัวเราะ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ฉันถามเค้าว่าไปนอนไหนมาชั้นเปนห่วง เค้ากลับบอกว่าอยากอยู่คนเดียวเลยไปเช่าโรงแรมนอน ฉันนี่อึ้งเลยแต่ก้อคิดว่าบางทีอยู่ด้วยกัยมากไปเค้าคงต้องการมีโลกส่วนตัวบ้าง จึงให้อภัยเค้า คืนนั้นเราปรับความเข้าใจกันอย่างดี หลายวันฉันไปทำงานฉันก็โทรหาเค้าคุยเรื่องทั่วไป คุยไปคุยมาอยู่ดีดีเพิ่งคุยหัวเราะกันอยุ่เค้าบอกว่ารำคาญแล้ววางหูไป ปิดเครื่อง เค้าส่งเมจเสทว่า อย่ามายุ่ง ฉันโกรธและงงมากกเลยกลับมานอนที่บ้าน พอวันต่อมาเค้ากลับมารับฉันแล้วคุยเป็นปรกติไม่มีขอโทษอะไรเลย พูดง่ายๆเหมือนดีวันเว้นวัน ฉันทนได้เกือบสองเดือน แต่มันถึงจุดแตกหักเพราะวันที่เค้าอารมร้ายมันกลับหนักมาก ส่วนอีกวันเค้าดีก็ดีใจหาย วันที่เค้าโกรธด่าคำแรงมาก เหมือนไม่ใช่ตัวเค้า คำบางคำมันหยาบคายมาก เราทะเลาะกันหนักมาก จนฉันกลับเค้าตัดสินใจเลิกกันเค้าเปลี่ยนเบอร์ย้ายที่อยุ่ เปลี่ยนชื่อนามสกุล บลอกเฟส ทุกการติดต่อ เพราะชั้นบอกว่าจะพาเค้าไปหาหมอและเล่าเรื่องนี้ให้พ่อแม่และเพื่อนๆเค้าฟัง เค้าคงกลัวพูดง่ายๆชาตินี้คงไม่ได้เจอกันแล้ว เป็นประสบการณ์ความรักที่สยองเมื่อคิดถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา ความจริงมีรายละเอียดมากแต่เขียนไม่ค่อยเป็นเลยขอเขียนแบบสรุปๆแล้วกันนะคะ