เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ได้ไปทำบุญเลี้ยงวันเกิดเด็กพิการบ้านเฟื้องฟ้า ที่เกิดในเดือนมกราคมมา
ทุกครั้งที่ไปเด็กพิการที่มาร่วมกิจกรรม เห็นผู้คนที่ไป ที่คุณครูจะให้เรียกเราว่า
คุณแม่หรือคุณพ่อ เขาจะวิ่งเข้ามาหาและขอให้กอดเขา อุ้มเขาทุกครั้ง
ความรู้สึกบอกได้ทันทีว่า เด็กเหล่านี้ต้องการความรัก ความอบอุ่น เขาไม่ได้ขาดเพราะคุณครูแต่ละท่านดูแลน้องๆเป็นอย่างดีแต่เขาคงอยากให้คนอื่นๆได้กอดและรักเขาอีกบ้าง
บอกเลยว่า..นับถือคุณครูที่ดูแลน้องเหล่านี้มาก ไม่ใช่แค่ความเสียสละ ทุกอย่างต้องมาจากใจที่เมตตาและมีน้ำใจ เอื้ออาทรมาก
การดูแลเด็กๆเหล่านี้ไม่ใช่เรื่องง่าย ใจคุณครูต้องเข้มแข็งและเสียสละมาก บอกเลยว่า..กราบหัวใจคุณครูที่นี่มาก
ครั้งนี้ ไปทำบุญได้เจอกับน้องคนใหม่ชื่อ น้องแก้วมณี น้องเป็นดาวซินโดรม
น้องน่ารัก ยิ้มเก่ง น้องยกมือไหว้ได้ ยกนิ้วโป้งแบบกดไลท์ได้
น้องยิ้มเก่ง พัฒนาการของน้องเป็นไปได้ช้าหน่อย พอดีได้คุยกับครูพี่เลี้ยง
ครูพี่เลี้ยงเล่าว่า ทางศูนย์ไปเจอน้องมา เพราะแม่เขาดูแลได้ไม่พอเนื่องจากฐานะทางบ้าน เด็กเหล่านี้ต้องได้รับการพัฒนาอย่างต่อเนื่อง ทางศูนย์จึงขอรับมาเลี้ยง แต่แม่น้องก็ยังมาหาบ้าง ตามที่เวลาสะดวกและมีเงินพอที่จะเดินทางมาได้
น้องแก้วมณี ยืนได้ ถัดตัวไปได้ แต่ยังเดินไม่ค่อยได้
เพราะผลจากการเป็นดาวซินโดรมของน้อง ที่ต้องกายภาพบำบัดพัฒนาน้องไปเรื่อยๆ
ยิ่งอยู่ใกล้ ยิ่งรู้สึกสงสารน้อง เด็กหลายคนที่นี่น่ารักและน่าสงสารมาก
วันที่ไปเห็นน้องใส่ชุดสวยน่ารักเลยถามคุณครูว่า..ไว้จะเอาชุดมาให้น้องบ้าง
คุณครูตอบว่า ชุดพวกนี้มีคนบริจาคมา เราก็เลือกสวยๆไว้ใส่ให้น้องๆตอนมีกิจกรรมแบบนี้
ฟังแล้วเศร้าจับใจ นึกได้ว่า เพื่อนๆมีลูกสาวหลายคนไว้จะไปขอแล้วเอามาให้น้อง เพื่อจะได้ใส่ชุดสวยๆตลอด
และวันนี้ก็ได้เจอน้องฟิว น้องฟิวเป็นเด็กผู้ชายหน้าตาหล่อ ไม่คิดว่าน้องจะเป็นเด็กออติสติก เมื่อปีที่แล้วที่มาเลี้ยงวันเกิด เจอน้องฟิว น้องอยู่ไม่นิ่ง กรีดร้องตลอด แอบมองน้องอยู่ตลอด
มาปีนี้ น้องนั่งนิ่งได้ ยกมือไหว้ได้ พูดคุยด้วย ฟังในเวลาที่เราพูดคุยกับเขา
ได้คุยกับครูพี่เลี้ยงยังชื่นชมกับครูพี่เลี้ยงเลยว่า น้องพัฒนาการดีขึ้นมาก ครูยิ้มและบอกว่า ก็ดุและเคี่ยวน้องเหมือนกัน
หลังจากบอกเพื่อนๆไปว่า ช่วยเก็บเสื้อผ้าของลูกๆที่ไม่ใส่ให้หน่อยจะเอาไปแจกเด็กๆ เพื่อนก็เก็บไว้ให้
เมื่อวานเลยแวะไปให้น้องแก้วมณี ครูพี่เลี้ยงพาน้องมาเจอเพื่อรับชุดไป
ครูใส่ชุดที่เอาไปให้น้องเลย น้องยกมือไหว้ตามภาพที่เห็น
ทำเอาน้ำตาแทบไหล รู้สึกได้ว่า ของบางอย่างที่ผู้รับ รับด้วยความยินดีคุณค่ามันอยู่ตรงนี้เอง
ที่มาบอกเล่าตรงนี้คือ อยากให้ทุกคนที่พอมีเวลา มีสิ่งของเสื้อผ้าที่อยากแบ่งปัน
อยากให้ทุกคนแบ่งไปให้น้องๆกัน ไม่ว่าจะเสื้อผ้าหรือนม แพมเพริ์ท ขนม ฯลฯ เพราะน่าจะต้องการอย่างต่อเนื่องเพราะต่อวันใช้เยอะมาก
ถ้าอยากรู้จักและเห็นความน่ารักของน้องแก้วมณี ให้ไปขอพบน้องได้ที่ตึกเวชศาสตร์บอกคุณครูที่นั่น เขาจะพาน้องมาพบ
บอกเลยว่า คุณจะหลงรักน้องแก้วมณีและน้องฟิวในแบบที่ จขกท.เป็นอยู่
และไม่ได้หลงรักแค่น้องสองคนนะคะ เราก็แบ่งปันเสื้อผ้าไปให้น้องๆคนอื่นด้วย
เพราะในบ้านเฟื้องฟ้าจะมีเด็กหลายบ้าน หลายระดับ แบ่งความพิการออกไป แบ่งแต่ละบ้านในการดูแลและเลี้ยงดู
ฝากน้องๆไว้ในอ้อมใจแบ่งปันความรัก ของใช้ไปให้น้องๆด้วยกันนะคะ
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่าน ขอบคุณค่ะ
ปล.เรื่องที่เขียนเป็นสิ่งที่ได้สัมผัสและพูดคุยกับครูพี่เลี้ยงมา ผิดพลาดประการใด กระทบกระเทือนจิตใจใคร ขอโทษไว้ล่วงหน้าเลยนะคะ
ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
ปันความรัก อ้อมกอดให้น้องๆเด็กพิการบ้านเฟื้องฟ้า ปากเกร็ดด้วยกัน
ทุกครั้งที่ไปเด็กพิการที่มาร่วมกิจกรรม เห็นผู้คนที่ไป ที่คุณครูจะให้เรียกเราว่า
คุณแม่หรือคุณพ่อ เขาจะวิ่งเข้ามาหาและขอให้กอดเขา อุ้มเขาทุกครั้ง
ความรู้สึกบอกได้ทันทีว่า เด็กเหล่านี้ต้องการความรัก ความอบอุ่น เขาไม่ได้ขาดเพราะคุณครูแต่ละท่านดูแลน้องๆเป็นอย่างดีแต่เขาคงอยากให้คนอื่นๆได้กอดและรักเขาอีกบ้าง
บอกเลยว่า..นับถือคุณครูที่ดูแลน้องเหล่านี้มาก ไม่ใช่แค่ความเสียสละ ทุกอย่างต้องมาจากใจที่เมตตาและมีน้ำใจ เอื้ออาทรมาก
การดูแลเด็กๆเหล่านี้ไม่ใช่เรื่องง่าย ใจคุณครูต้องเข้มแข็งและเสียสละมาก บอกเลยว่า..กราบหัวใจคุณครูที่นี่มาก
ครั้งนี้ ไปทำบุญได้เจอกับน้องคนใหม่ชื่อ น้องแก้วมณี น้องเป็นดาวซินโดรม
น้องน่ารัก ยิ้มเก่ง น้องยกมือไหว้ได้ ยกนิ้วโป้งแบบกดไลท์ได้
น้องยิ้มเก่ง พัฒนาการของน้องเป็นไปได้ช้าหน่อย พอดีได้คุยกับครูพี่เลี้ยง
ครูพี่เลี้ยงเล่าว่า ทางศูนย์ไปเจอน้องมา เพราะแม่เขาดูแลได้ไม่พอเนื่องจากฐานะทางบ้าน เด็กเหล่านี้ต้องได้รับการพัฒนาอย่างต่อเนื่อง ทางศูนย์จึงขอรับมาเลี้ยง แต่แม่น้องก็ยังมาหาบ้าง ตามที่เวลาสะดวกและมีเงินพอที่จะเดินทางมาได้
น้องแก้วมณี ยืนได้ ถัดตัวไปได้ แต่ยังเดินไม่ค่อยได้
เพราะผลจากการเป็นดาวซินโดรมของน้อง ที่ต้องกายภาพบำบัดพัฒนาน้องไปเรื่อยๆ
ยิ่งอยู่ใกล้ ยิ่งรู้สึกสงสารน้อง เด็กหลายคนที่นี่น่ารักและน่าสงสารมาก
วันที่ไปเห็นน้องใส่ชุดสวยน่ารักเลยถามคุณครูว่า..ไว้จะเอาชุดมาให้น้องบ้าง
คุณครูตอบว่า ชุดพวกนี้มีคนบริจาคมา เราก็เลือกสวยๆไว้ใส่ให้น้องๆตอนมีกิจกรรมแบบนี้
ฟังแล้วเศร้าจับใจ นึกได้ว่า เพื่อนๆมีลูกสาวหลายคนไว้จะไปขอแล้วเอามาให้น้อง เพื่อจะได้ใส่ชุดสวยๆตลอด
และวันนี้ก็ได้เจอน้องฟิว น้องฟิวเป็นเด็กผู้ชายหน้าตาหล่อ ไม่คิดว่าน้องจะเป็นเด็กออติสติก เมื่อปีที่แล้วที่มาเลี้ยงวันเกิด เจอน้องฟิว น้องอยู่ไม่นิ่ง กรีดร้องตลอด แอบมองน้องอยู่ตลอด
มาปีนี้ น้องนั่งนิ่งได้ ยกมือไหว้ได้ พูดคุยด้วย ฟังในเวลาที่เราพูดคุยกับเขา
ได้คุยกับครูพี่เลี้ยงยังชื่นชมกับครูพี่เลี้ยงเลยว่า น้องพัฒนาการดีขึ้นมาก ครูยิ้มและบอกว่า ก็ดุและเคี่ยวน้องเหมือนกัน
หลังจากบอกเพื่อนๆไปว่า ช่วยเก็บเสื้อผ้าของลูกๆที่ไม่ใส่ให้หน่อยจะเอาไปแจกเด็กๆ เพื่อนก็เก็บไว้ให้
เมื่อวานเลยแวะไปให้น้องแก้วมณี ครูพี่เลี้ยงพาน้องมาเจอเพื่อรับชุดไป
ครูใส่ชุดที่เอาไปให้น้องเลย น้องยกมือไหว้ตามภาพที่เห็น
ทำเอาน้ำตาแทบไหล รู้สึกได้ว่า ของบางอย่างที่ผู้รับ รับด้วยความยินดีคุณค่ามันอยู่ตรงนี้เอง
ที่มาบอกเล่าตรงนี้คือ อยากให้ทุกคนที่พอมีเวลา มีสิ่งของเสื้อผ้าที่อยากแบ่งปัน
อยากให้ทุกคนแบ่งไปให้น้องๆกัน ไม่ว่าจะเสื้อผ้าหรือนม แพมเพริ์ท ขนม ฯลฯ เพราะน่าจะต้องการอย่างต่อเนื่องเพราะต่อวันใช้เยอะมาก
ถ้าอยากรู้จักและเห็นความน่ารักของน้องแก้วมณี ให้ไปขอพบน้องได้ที่ตึกเวชศาสตร์บอกคุณครูที่นั่น เขาจะพาน้องมาพบ
บอกเลยว่า คุณจะหลงรักน้องแก้วมณีและน้องฟิวในแบบที่ จขกท.เป็นอยู่
และไม่ได้หลงรักแค่น้องสองคนนะคะ เราก็แบ่งปันเสื้อผ้าไปให้น้องๆคนอื่นด้วย
เพราะในบ้านเฟื้องฟ้าจะมีเด็กหลายบ้าน หลายระดับ แบ่งความพิการออกไป แบ่งแต่ละบ้านในการดูแลและเลี้ยงดู
ฝากน้องๆไว้ในอ้อมใจแบ่งปันความรัก ของใช้ไปให้น้องๆด้วยกันนะคะ
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่าน ขอบคุณค่ะ
ปล.เรื่องที่เขียนเป็นสิ่งที่ได้สัมผัสและพูดคุยกับครูพี่เลี้ยงมา ผิดพลาดประการใด กระทบกระเทือนจิตใจใคร ขอโทษไว้ล่วงหน้าเลยนะคะ
ขอบคุณอีกครั้งค่ะ