กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว

วีรธรรมฉันท์ ๘ ผัง : คลค คค คลค @ วีรธรรม นำใจ ใสสว่าง กล้ามุสร้าง เส้นทาง ท้าผยอง เพื่อ"ระทม" โอกาส สุข(ะ)ปอง กาลสถาน เผื่อผอง ธรรมนิรันดร์ โคลงสองคำสุภาพ (ใช้ บาท 2, 4 ของโคลงสี่สุภาพ)

- ดูๆแล้วไทยต้องยอมเสียแผ่นดินที่บ้านหนองจานให้กับเขมร เพราะไทยเราให้เขมรอยู่มาหลายสิบปี - สรุปถ้ารักสงบก็ต้องยอมเขา - เราให้เด็กเขมรข้ามมาเรียนหนังสือ ผลลัพธ์ที่ได้เด็กเขมรด่าคนไทยด้วยภาษาไทยที่ชั

"...อันอังคาร สังขาร ของกูนี้ บัดนี้ผ่าน สี่ร้อยกว่าปี หามีไม่ ถึงกายกู ตัวกู จะจากไป วิญญาณไซร้ ยังอยู่ คู่แผ่นดิน ก็แผ่นดิน ผืนนี้ หรือมิใช่ ที่กูสู้ กู้ไว้ ให้ลูกหลาน บัดนี้เหลน โหลนอยู่ สุขม

ยิ่งจะพาให้ตัวเอง ไม่มีที่อยู่ในประเทศไทยอันเป็นที่รักของเธอ ไปเชื่อพวกลิ่วล้อข้างกาย ว่ายังงัยเราต้องชนะแน่ๆ แต่หารู้ไม่ว่า มันยิ่งทำให้เธอห่างไกลจากผืนแผ่นดินไทยไปทีละนิดๆ วันหนึ่งก็ต้องไปใช้ชีวิต

หลายสัปดาห์มานี้ บ้านหนองจานอยู่ในความสนใจ อีกครั้ง เพจข่าวต่างๆก็นำเรื่องคุณวีระกลับมาอีกครั้ง พูดไปในทางเดียวกันว่าถูกจับบนแผ่นดินไทย แต่คนไทยสมัยนั้นไม่รู้ว่าเขมรล้ำแดนไทย เพราะโซเชียลยังไม่เฟื่อง