คือผมกับ คนที่ผมรักนั้นเราคุยกันมาประมาณ 3 เดือนกว่าๆแล้ว เราเหมือนจะรักกันมาก ทุกวันๆเราจะมีกิจกรรมด้วยกันเช่น 18.30 เราจะอาบน้ำ และกินข้าวมาแล้วเวลา 19.00 เราจะมาคุยกัน แล้ว 19.30 เราจะเล่นเกมด้วยกัน พอถึง 21.00 เราก็จะนอนพร้อมกัน เราทำแบบนี้ทุกวัน
จนกระทั้ง เพื่อนสนิทเรา มันก็รู้นะว่าเราคุยกับผู้หญิงคนนั้นอะ แล้วก็รู้ด้วยว่าเรารักมาก รักนานแล้ว แต่มันก็ยัง คุยแล้วขอผู้หญิงคนนั้นเป็นแฟน
ความรู้สึกผมตอนนั้น เหมือนกับ มีอะไรมาจิ้ม ตรงอกอะครับ มันเจ็บมาก ไม่รู้จะอธิบายยังไง เพราะว่าเพื่อนสนิทเราได้ทำกับเราแบบนี้ ความรู้สึกที่เพื่อนกันไม่น่าทำกัน
เล่าเลยนะครับ
ก่อนหน้าที่เราจะเริ่มคุยกันจริงจัง ผู้หญิงคนนั้น อกหักจากแฟน ก็เป็นผมนี้แหละครับเป็นคน ที่ช่วยเธอ ทำให้เธอจากที่เศร้าก็กลายเป็นยิ้ม จากที่ เราไม่คิดจะมีความรัก ก็ได้เรียนรู้และเข้าใจมากขึ้น บางทีก็มีโกรธกันงอนกัน บ้าง เราก็ง้อกันแบบน่ารักๆ ทุกครั้ง จนแบบว่า จะทิ้งก็ไม่ได้ จะไม่รักก็ไม่ได้
เหมือนเราดึงเขาออกมาจากหลุมแล้วเรา ก็เป็นคนโดนเพื่อนและ ผู้หญิงคนนั้น ผลักตกหลุมอะ สุดท้ายสิ่งที่เขาเหลือก็แค่ ความเจ็บ
ใครมีวิธีช่วยให้ผมลืมได้บ้างครับ ตอนนี้น้ำตาผมไหล่ทั้งที่พิมพ์เลยละครับ
ใครก็ได้ช่วยผมหน่อย ใครรู้ก็ช่วยหน่อยนะครับ
จนกระทั้ง เพื่อนสนิทเรา มันก็รู้นะว่าเราคุยกับผู้หญิงคนนั้นอะ แล้วก็รู้ด้วยว่าเรารักมาก รักนานแล้ว แต่มันก็ยัง คุยแล้วขอผู้หญิงคนนั้นเป็นแฟน
ความรู้สึกผมตอนนั้น เหมือนกับ มีอะไรมาจิ้ม ตรงอกอะครับ มันเจ็บมาก ไม่รู้จะอธิบายยังไง เพราะว่าเพื่อนสนิทเราได้ทำกับเราแบบนี้ ความรู้สึกที่เพื่อนกันไม่น่าทำกัน
เล่าเลยนะครับ
ก่อนหน้าที่เราจะเริ่มคุยกันจริงจัง ผู้หญิงคนนั้น อกหักจากแฟน ก็เป็นผมนี้แหละครับเป็นคน ที่ช่วยเธอ ทำให้เธอจากที่เศร้าก็กลายเป็นยิ้ม จากที่ เราไม่คิดจะมีความรัก ก็ได้เรียนรู้และเข้าใจมากขึ้น บางทีก็มีโกรธกันงอนกัน บ้าง เราก็ง้อกันแบบน่ารักๆ ทุกครั้ง จนแบบว่า จะทิ้งก็ไม่ได้ จะไม่รักก็ไม่ได้
เหมือนเราดึงเขาออกมาจากหลุมแล้วเรา ก็เป็นคนโดนเพื่อนและ ผู้หญิงคนนั้น ผลักตกหลุมอะ สุดท้ายสิ่งที่เขาเหลือก็แค่ ความเจ็บ
ใครมีวิธีช่วยให้ผมลืมได้บ้างครับ ตอนนี้น้ำตาผมไหล่ทั้งที่พิมพ์เลยละครับ