รู้ว่าต้องทำใจแต่ทำไม่ได้เมื่อต้องสูญเสียคุณยายอันเป็นที่รักเสมือนแม่

คุณยายที่ดิฉันรักมากที่สุดในชีวิตได้จากไปแบบไม่ทันได้เตรียมใจ ถึงแม้จะรู้ดีว่าเป็นธรรมดาของชีวิต แต่คิดถีงท่านมาก ร้องไห้ทุกวัน อยากให้ท่านมาหาสักครั้งแต่ไม่เคยได้พบเลย นี่ผ่านมาครบ 7 วันแล้ว ยังทำใจรับเรื่องนี้ไม่ได้ เสียใจที่สุดในชีวิตเลย มีอะไรอยากเขียนระบายเยอะแยะแต่เขียนไม่ออกค่ะ ต้องทำอย่างไรดีคะ ทำบุญใส่บาตร ทำสังฆทาน และนั่งสมาธิ ท่านจะได้รับกุศลที่เราส่งไปมั้ยคะ และอยากให้ท่านรับรู้ว่าเราเสียใจที่ไม่ได้อยู่ดูแลเพราะมาเรียนและทำงานที่กรุงเทพฯแต่เรารักท่านมาก ยายจะรู้มั้ยคะ