สวัสดีๆเพื่อนชาวพันทิพย์ทุกคนนะคะ
มีเรื่องจะเล่าให้ฟังและขอความเห็นหน่อยค่ะ
เรื่องมีอยู่ว่า ฉันแอบชอบน้องรหัสตัวเองมา 3ปีกว่า ตอนนี้อยู่ปี 4ค่ะ น้องรหัสอายุเยอะกว่า 2 ปีนะคะ
ตลอดเวลาที่แอบชอบมา ไม่แสดงอาการใดๆให้เพื่อนรู้เลย กลัวว่าเพื่อนจะแซวจนเค้ารู้ตัว เจอหน้าก็ปกติที่สุดเลยคะ อดทนเก็บความรู้สึกมานานมาก ตอนแรกก็ไม่กล้านะกลัวว่าเค้าจะหายไป กลัวว่าจะมองหน้าไม่ติด แต่ก็คิดว่า เอาวะ เดี๋ยวก็เรียนจบแล้ว เดี๋ยวก็คงไม่เจอ บอกไปเถอะ จนสุดท้ายก็ตัดสินใจบอกออกไป ปรากฏว่าไม่หาย เปิดโอกาศให้จีบเติมที่ ฉันก็ได้ใจเลยค่ะ ทุ่มเทความรู้สึกดีๆให้ ทำให้รู้ว่าเออรักมากแค่ไหน พยายามทำ พยายามพูดทุกความรู้สึกที่เก็บมา แต่สุดท้าย ก็มีคำพูดประมานว่า "ถ้าวันนึงผมมีแฟนที่ไม่ใช่พี่จะเสียใจมั้ย" บอกตามตรงเลยว่า แค่ได้ยินน้ำตาก้อมาเลยค่ะ พอมานั่งทบทวนก็ตัดสินใจว่า "เลิกเถอะ เลิกพยายามเถอะ" จากนั้นฉันก็หายไปพักนึง เค้าก็ทักมาแต่เราไม่ตอบ เพราะติดว่าการตัดใจที่ดีที่สุดคือการไม่คุยไม่เจอ
แต่เชื่อมั้ย มันยากมากนะการที่เราลืมความรู้สึกดีๆกับคนๆนึง มันอึดอัด มันทรมาน ถามตัวเองซ้ำไปซ้ำมาว่าจะกลับไปทำให้มันสุดหรือจะทรมานต่อไปแบบไม่รู้ว่าต้องนานแค่ไหน สุดท้ายก็กลับมา บอกเค้าว่าจะเริ่มใหม่ บอกว่าที่หายไปคืออะไร เค้าก็ให้เริ่มใหม่นะ เริ่มใหม่รอบนี้ท่าทางจะไปได้สวย คือ เริ่มเหมือนแฟนมากขึ้น ไปดูหนัง จับมือกัน ไปเที่ยวกัน ซบไหล่กัน พอเราบอกไม่ใช่แฟนเค้าก้อบอกว่านี่ไม่ใช่แฟนเหรอ เราก็งงนะ ก้อถามกลับไว่าเป็นแล้วหรอ เค้าไม่ตอบแค่ยิ้มๆ รอบนี้บอกเลยถ้าความรู้สึกเปรียบกับเงินทองที่เรามี บอกเลยว่าให้หมดทุกเม็ดไม่มีเก็บหรือกั้กเลย คุยกันทุกวัน หวานทุกวัน ผ่านไประยะเวลานึง ความสุขก้ออยู่กับเราได้ไม่นาน เมื่อเค้าพูดขึ้นมาว่า "ถ้าวันนึงผมพาแฟนมาอยู่ที่บ้าน และเราคงไม่ได้คุยกันจะเสียใจมั้ย" เท่านั้นแหละค่ะ คำถามมากมายก็เกิดขึ้น เงียบอยู่พักใหญ่ ก่อนตอทั้งน้ำตาไปว่า "เสียใจสิ" เค้าก็พูดประมานว่า "ถ้าเจอคนที่โอเคกว่าก็ไปได้เลยนะ" ทุกอย่างหยุดแค่นั้นคิดไม่ออก พูดไม่ถูกเลย เค้าพยายามพูดมากมาย แต่มันอึน มันงง มันอื้อไปหมด แต่คือฉันต้องพูดอะ อะไรก็ได้พูดไปก่อน ก็บอกความรู้ที่ทำมาทั้งหมด อดทนมาทั้งหมด และคำพูดนึงที่ไม่คิดว่าจะพูดเลยก็คือ "ฉันทำมาทั้งหมดก็แค่อยากให้เธอรู้ว่าฉันเองก็รักผู้ชายคนนึงได้ โดยที่ไม่เคยสนใจว่าเค้าจะเลือกฉันมั้ย แต่ฉันทำเพราะแค่ฉันอยากจะทำ อยากจะพูด กับคนที่ฉันรัก มาตลอดระยะเวลา 3 ปีกว่า ถ้าไม่รักฉันไม่อดทนทั้งๆที่รู้ผลของมันหรอก" พอพูดเสร็จฉันก็วางสายไป เค้าก้อทักไลน์มา บอกว่าอย่าร้องไห้นะ เลิกร้องเถอะ ฝันดีนะ ฉันอ่านทั้งน้ำตา ตอนนี้เกิดคำถามว่า "ควรไปต่อหรือพอแค่นี้ดี?"
รักทั้งที่รู้ว่าเค้าไม่เลือก
มีเรื่องจะเล่าให้ฟังและขอความเห็นหน่อยค่ะ
เรื่องมีอยู่ว่า ฉันแอบชอบน้องรหัสตัวเองมา 3ปีกว่า ตอนนี้อยู่ปี 4ค่ะ น้องรหัสอายุเยอะกว่า 2 ปีนะคะ
ตลอดเวลาที่แอบชอบมา ไม่แสดงอาการใดๆให้เพื่อนรู้เลย กลัวว่าเพื่อนจะแซวจนเค้ารู้ตัว เจอหน้าก็ปกติที่สุดเลยคะ อดทนเก็บความรู้สึกมานานมาก ตอนแรกก็ไม่กล้านะกลัวว่าเค้าจะหายไป กลัวว่าจะมองหน้าไม่ติด แต่ก็คิดว่า เอาวะ เดี๋ยวก็เรียนจบแล้ว เดี๋ยวก็คงไม่เจอ บอกไปเถอะ จนสุดท้ายก็ตัดสินใจบอกออกไป ปรากฏว่าไม่หาย เปิดโอกาศให้จีบเติมที่ ฉันก็ได้ใจเลยค่ะ ทุ่มเทความรู้สึกดีๆให้ ทำให้รู้ว่าเออรักมากแค่ไหน พยายามทำ พยายามพูดทุกความรู้สึกที่เก็บมา แต่สุดท้าย ก็มีคำพูดประมานว่า "ถ้าวันนึงผมมีแฟนที่ไม่ใช่พี่จะเสียใจมั้ย" บอกตามตรงเลยว่า แค่ได้ยินน้ำตาก้อมาเลยค่ะ พอมานั่งทบทวนก็ตัดสินใจว่า "เลิกเถอะ เลิกพยายามเถอะ" จากนั้นฉันก็หายไปพักนึง เค้าก็ทักมาแต่เราไม่ตอบ เพราะติดว่าการตัดใจที่ดีที่สุดคือการไม่คุยไม่เจอ
แต่เชื่อมั้ย มันยากมากนะการที่เราลืมความรู้สึกดีๆกับคนๆนึง มันอึดอัด มันทรมาน ถามตัวเองซ้ำไปซ้ำมาว่าจะกลับไปทำให้มันสุดหรือจะทรมานต่อไปแบบไม่รู้ว่าต้องนานแค่ไหน สุดท้ายก็กลับมา บอกเค้าว่าจะเริ่มใหม่ บอกว่าที่หายไปคืออะไร เค้าก็ให้เริ่มใหม่นะ เริ่มใหม่รอบนี้ท่าทางจะไปได้สวย คือ เริ่มเหมือนแฟนมากขึ้น ไปดูหนัง จับมือกัน ไปเที่ยวกัน ซบไหล่กัน พอเราบอกไม่ใช่แฟนเค้าก้อบอกว่านี่ไม่ใช่แฟนเหรอ เราก็งงนะ ก้อถามกลับไว่าเป็นแล้วหรอ เค้าไม่ตอบแค่ยิ้มๆ รอบนี้บอกเลยถ้าความรู้สึกเปรียบกับเงินทองที่เรามี บอกเลยว่าให้หมดทุกเม็ดไม่มีเก็บหรือกั้กเลย คุยกันทุกวัน หวานทุกวัน ผ่านไประยะเวลานึง ความสุขก้ออยู่กับเราได้ไม่นาน เมื่อเค้าพูดขึ้นมาว่า "ถ้าวันนึงผมพาแฟนมาอยู่ที่บ้าน และเราคงไม่ได้คุยกันจะเสียใจมั้ย" เท่านั้นแหละค่ะ คำถามมากมายก็เกิดขึ้น เงียบอยู่พักใหญ่ ก่อนตอทั้งน้ำตาไปว่า "เสียใจสิ" เค้าก็พูดประมานว่า "ถ้าเจอคนที่โอเคกว่าก็ไปได้เลยนะ" ทุกอย่างหยุดแค่นั้นคิดไม่ออก พูดไม่ถูกเลย เค้าพยายามพูดมากมาย แต่มันอึน มันงง มันอื้อไปหมด แต่คือฉันต้องพูดอะ อะไรก็ได้พูดไปก่อน ก็บอกความรู้ที่ทำมาทั้งหมด อดทนมาทั้งหมด และคำพูดนึงที่ไม่คิดว่าจะพูดเลยก็คือ "ฉันทำมาทั้งหมดก็แค่อยากให้เธอรู้ว่าฉันเองก็รักผู้ชายคนนึงได้ โดยที่ไม่เคยสนใจว่าเค้าจะเลือกฉันมั้ย แต่ฉันทำเพราะแค่ฉันอยากจะทำ อยากจะพูด กับคนที่ฉันรัก มาตลอดระยะเวลา 3 ปีกว่า ถ้าไม่รักฉันไม่อดทนทั้งๆที่รู้ผลของมันหรอก" พอพูดเสร็จฉันก็วางสายไป เค้าก้อทักไลน์มา บอกว่าอย่าร้องไห้นะ เลิกร้องเถอะ ฝันดีนะ ฉันอ่านทั้งน้ำตา ตอนนี้เกิดคำถามว่า "ควรไปต่อหรือพอแค่นี้ดี?"