ความอ้วนเป็นสิ่งที่แก้ไขได้ แต่หัวใจฉันดีอยู่แล้ว

สวัสดีค่ะ
หลังจากที่ได้อ่านเรื่องราวในกระทู้หลายๆเรื่องราวในpantip อ่านแล้วรู้สึกมีกำลังใจและได้ข้อคิดดีๆมากมาย
วันนี้ฉันอยากแบ่งปันเรื่องราวของฉัน ผ่านpantipบ้าง
ฉันเป็นผู้หญิงที่มีน้ำหนักตัวค่อนข้างมากก แต่ไม่ขี้เหล่นะ(จริงๆ) ผิวขาว ออกแนว พูดน้อย ขี้อาย ฉันมีเพื่อนชายคนนึงเราคบกันมาเป็นเวลากว่า 9 ปี เราสนิทกันมากกินนอนด้วยกัน เค้าเป็นคนเรียนเก่งหน้าตาจัดได้ว่าดีมากทีเดียว เราเจอกันครั้งแรกตอน ม.4 ฉันตกหลุมรักเค้าทันที
แต่ตอนนั้นมีคนบอกฉันว่าเค้าเป็นเกย์
ฉันจึงได้แต่เก็บความรู้สึกเอาไว้ในใจ
มีหลายๆเหตุการที่ทำให้เราได้พูดคุยกัน
ทุกวันหลังเลิกเรียนเค้าจะมาหาฉันที่บ้าน บอกว่าอยากได้กำลังใจจากฉัน มาทุกวัน เราสนิทกันมากขึ้น
จนฉันให้เค้าเข้ามาในบ้าน
เรามักจะดูหนัง พูดคุย คือเราคุยกันถูกคอมาก อยู่ด้วยกันทั้งวัน กลับบ้านไปเค้าก็โทรมา
เราคุยกันจนฉันรู้สึกชอบเค้ามากขึ้น
ฉันตัดสินใจสารภาพรักซึ่งเค้าก็ตอบตกลง
เหมือนจะแฮ็ปปี้แอนดิ้งใช่ไหมค่ะ
มันไม่ใช่แบบนั้นเลย
ข้ามคืนเค้าโทรมาบอกว่าเค้าคบกับฉันไม่ได้ ให้เรากลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม
ฉันพยายามทำใจ
ไม่นานพอเราจบม.ปลายเค้าเอ็นมหาลัยติดที่ต่างจังหวัด ส่วนฉันเรียนที่กรุงเทพฉันเริ่มจะทำใจได้เพราะมีเพื่อนและสังคมใหม่
มีวันนึงเค้าโทรมาหาแล้วบอกว่า ขอให้ฉันกลับไปเป็นเพื่อนกับเค้า
ตอนนั้นฉันคิดว่า สงสารเค้า เค้าต้องไปเรียนต่างจังหวัดไม่มีใคร และคิดว่าความเป็นเพื่อนยังไงก็คงตัดไม่ขาด
ฉันตอบตกลง เรากลับมาคุยโทรศัพท์กันเหมือนเดิม พอปิดเทรมเราก็เจอกัน เค้ามาหาฉันทุกวัน มีคืนนึงเรานอนกอดกัน
มันทำให้ฉันเริ่มกลับไปรักเค้าใหม่อีกครัง จากนั้นเค้ากลับไปเรียนเหมือนเดิม แต่มันเริ่มมีเรื่องเงินเข้ามาเกี่ยวข้อง เด็กมหาลัยที่ขอเงินพ่อแม่เรียนทุกวัน ต้องโอนเงินไปช่วยเค้า บางทีต้องขอยืมเพื่อนๆโอนเงินไป โอนจนตัวเองไม่เหลือสักบาท อดข้าวอดน้ำ  ขโมยเงินพ่อก็เคย  
แต่มีคืนนึงเค้าโทรมา เค้าบอกว่าเค้าขอโทษเค้ามีแฟนแล้ว
ฉันอึ้ง พูดไม่ออก แต่ด้วยใจรักฉันยังคงช่วยเหลือและคอยเป็นเพื่อนคุยให้เค้าต่อ ยอมรับบางทีก็มีน้อยใจบ้าง
น้อยใจจนในที่สุดเค้าก็เลิกกับแฟนไป เค้าเสียใจมาก ฉันก็เสียใจมากที่เห็นเค้าเสียใจเหมือนกัน
จากนั้นเค้าเริ่มแสดงอารมณ์ร้ายๆ บางครั้งว่าฉันด้วยถ้อยคำยาบคลาย
ฉันไม่ถือสาแล้วเค้าก็จะโทรกลับมาเองทุกครั้งให้เหตุผลว่าที่พูดไปเพราะโมโห
คืนวัน31ธันวาปีที่แล้ว เค้ามาหาฉัน แต่ดูเค้าพยายามโทรแฟนเก่าของเค้าฉันปวดใจมากจนกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่
เค้าขอตัวกลับบ้าน ฉันขอร้องให้เค้าอยู่เป็นเพื่อนเป็นคืนสุดท้าย เค้าบอกว่าเค้าอึดอัด อยากกลับบ้าน ฉันปล่อยให้เค้าไป
หลังจากเรียนจบมหาลัยฉันได้งานที่บริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง หน้าที่การงานมั่นคง เค้าเรียนต่อปริญญาโท
เค้าโทรกลับมาบอกว่าขอกำลังใจเค้าไม่มีใครแล้วตอนนั้นเค้ากำลังเศร้ามาก
ฉันรู้สึกสงสารและไม่อยากให้เค้าเศร้า(ฟังดูเหมือนนางเอกเนอะแต่มันทนเห็นเค้าเศร้าไม่ได้จริงๆ) หลังจากกลับมาคุยกันสิ่งที่พัฒนาคือเราทะเราะกันรุนแรงมากขึ้น เค้าใช้ถ้อยคำที่รุนแรงแล้วก็ทำร้ายจิตใจฉันมากขึ้น บอกว่าฉันอยากได้เค้าเป็นสามี อยากผูกมัดเค้า ซึ่งฉันไม่เคยเป็นฝ่ายแตะเนื้อต้องตัวเค้าก่อนเลย นอกจากเค้าจะใช้ให้ฉันบีบนวดให้
เราทะเราะและดีกันอีกหลายครั้ง
จนครั้งล่าสุดในวันปีใหม่ปีนี้
เราไปเที่ยวที่ร้านอาหารจีน
เรานั่งกินอาหารกันได้ไม่นานก็มีผู้หญิงตางชาติหน้าตาน่ารักคนนึงโบกมือให้เค้า(ก๋วย) ซึ่งเค้าก็โบกกลับ ผู้หญิงนั้นเดินมานั่นข้างๆเค้า แล้วทั้งคู่ก็คุยกัน ฉันเป็นคนที่โง่ภาษาอังกฤษมาก(ยอมรับ)เลยทักทายได้นิดหน่อย และจับใจความได้นิดหน่อย ผู้หญิงต่างชาติถามว่าฉันเป็นใครเค้าตอบว่า"เพื่อน"มันก็จริงแต่ที่ผ่านมา...)ทั้งคู่แลกเมลกัน และคุยกันต่อนานมากโดยไม่ได้สนใจเลยว่ามีฉันนั่งอยู่ด้วย ฉันแตะขาเค้าแต่เค้าก็ไม่สนใจ ฉันเลยบอกเค้าว่าฉันขอกลับบ้านก่อน
วางเงินไว้ แล้วเดินออกมาเลย
เป็นอารมณ์ที่ทั้งโกรธโมโหน้อยใจ
ผ่านมา1อาทิตย์
ฉันมานั่งคิด คิดว่ามันอาจเป็นเพราะฉันใจร้อนเกินไป เลยเลือกที่จะโทรกลับไปขอโทษ เค้ารับสายแล้วพูดเหมือนไม่อยากจะคุย และต่อว่าฉันรุนแรง บอกว่ารำคาญ และเบื่อ อยู่กับฉันแล้วเค้าไม่สนุก ไม่มีความสุข ฉันเสียใจมากแต่ผ่านมาได้เพียง2วันฉันก็โทรกลับไปอีกครั้ง โทรไปขอโทษเพราะไม่อยากเสียเค้าไป เค้าก็บอกฉันว่า ฉันทำตัวเหมือนคนไม่มีการศึกษา และเป็นคนอ้วนที่โง่เง่า อยากได้เค้าเป็นสามี ตามตื้อเค้าไม่เลิก เค้ารำคาญและไม่อยากคุย 9ปีที่ผ่านมา มันไม่ใช่ความรัก แต่มันเป็นรักข้างเดียวของคนอ้วน ถ้ายังไม่เลิกโทรมาเค้าจะเปลี่ยนเบอร์หนี
ตอนนี้เค้าบร๊อกเฟส บร๊อกเบอร์ของฉัน
มันเจ็บปวดมาก เจ็บปวดจริงๆ
คนที่ฉันทำดีด้วยมาตลอดจนบางครั้งฉันต้องทำร้ายคนที่รักฉันเพื่อเค้า
แต่สิ่งที่เค้าพูด มันทำให้ระบบการหายใจของฉันผิดปกติ
หัวใจมักบีบตัวเองและร้องไห้ตลอดเวลา
บางครั้งร้องไห้จนอ้วก
ฉันเคยคิดจะฆ่าตัวตาย แต่พอฉันเห็นแม่ ฉันรู้ว่าฉันยังตายไม่ได้ พ่อแม่ยังรักและต้องการฉัน
และช่วงที่เลวร้ายยังทำให้ฉันรู้ว่าฉันมีเพื่อนแท้มากมาย
ก่อนนี้ฉันลดน้ำหนักได้ 20 กิโล แต่หลังจากอกหัก1เดือน น้ำหนักเพิ่มขึ้นมาถึง 8 กิโล
วันนี้ฉันตัดสินใจแล้วว่า ฉันจะกลับมาลดน้ำหนักอีกครั้ง
คราวนี้ไม่ใช่เพื่อใคร แต่เพื่อตัวเอง
ฉันคิดว่าฉันก็เป็นผู้หญิงที่ดีพอที่จะได้พบความรักดีๆ
ความอ้วนเป็นสิ่งที่แก้ไขได้ แต่หัวใจฉันดีอยู่แล้ว
^^ เป็นกำลังใจให้กันนะค่ะ
เปลี่ยนความเจ็บใจให้เป็นกำลังใจ สู้ๆๆ