เริ่มตั้งแต่บริษัทพัฒนาอสังหาริมทรัพย์ให้ผลประโยชน์กับบริษัทที่รับจ้างทำรายงานผลกระทบสิ่งแวดล้อมของโครงการอันเป็นเท็จ สร้างภาพลักษณ์ที่ดีของโครงการเหนือความเป็นจริง ยื่นขออนุญาตต่อคณะกรรมการผู้ชำนาญการของสำนักงานนโยบายและแผนสิ่งแวดล้อม (สผ.) ที่มาจากหลายหน่วยงานของทางราชการ เช่น สำนักงานกรุงเทพมหานคร สำนักงานนโยบายและแผนสิ่งแวดล้อม (สผ.) กรรมการที่เป็นตัวแทนของหน่วยงานบางรายได้รับผลประโยชน์จึงให้ความร่วมมือกันอนุญาตรายงานโครงการให้ได้รับความเห็นชอบ (ได้ผ่านEIA) เมื่อโครงการเริ่มขึ้นตั้งแต่ขั้นรื้อถอนถึงขั้นก่อสร้างเสร็จอนุญาตให้เปิดใช้อาคารภายในโครงการได้ ก็ต้องอยู่ภายใต้การควบคุมดูแลของสำนักการโยธาและสำนักงานเขต ซึ่งเป็นหน่วยงานภายใต้การกำกับดูแลของสำนักงานกรุงเทพมหานคร ดังนั้นเมื่อมีการร้องเรียนกรณีละเมิดสร้างความเสียหายและเดือดร้อนรำคาญของผู้อยู่อาศัยติดกับโครงการและโดยรอบโครงการต่อเจ้าหน้าที่ของทั้งสองหน่วยงานไปจนถึงสำนักงานกรุงเทพมหานครและ สผ. จึงไม่มีอะไรเกิดขึ้น นอกจากการทำหนังสือแจ้งกันให้รับทราบ ถ่วงเวลาไปเรื่อยๆจนกว่าโครงการจะเสร็จสิ้นสมบูรณ์ ช่วยกันทำร้ายประชาชนทางอ้อม



วิธีที่ดีที่สุดก็คือ ๑. ความร่วมมือและความสามัคคีเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันของผู้อยู่อาศัยติดกับโครงการและโดยรอบโครงการใช้สื่อบนเครือข่ายอินเตอร์เน็ต ร้องเรียนกันให้รู้ถึงความเลวร้ายของกลุ่มคนที่ร่วมกันหากินบนความทุกข์ด้านสิ่งแวดล้อม สุขภาพกาย สุขภาพจิตและการเปลี่ยนแปลงชีวิตความเป็นอยู่ของประชาชน
๒. ศาลปกครอง ผู้ได้รับผลกระทบฯทั้งหมดร่วมกันร้องขอคุ้มครองและบรรเทาทุกข์ และฟ้องหัวหน้าหน่วยงานและหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง
๓. ศาลแพ่ง ผู้ได้รับความเดือดร้อนทั้งหมดร่วมกันร้องขอคุ้มครองและบรรเทาทุกข์ และฟ้องทั้งบริษัทว่าจ้างและบริษัทรับจ้าง