ก่อนอื่นต้องกราบสวัสดีเพื่อนๆพี่ๆน้องๆทุกคนนะค่ะ แค่อยากจะมาเล่าให้ฟังและอยากรู้ว่าในสายตาคนอื่นจะมองยังไง
เรื่องราวมันมีอยู่ว่าเรากับแฟนคบกันมา 2 ปี สุดท้ายมันก็ต้องเลิกกันแบบงงค่ะ เรากับแฟนอยู่กันคนละจังหวัดค่ะ แต่ก็ไม่ถือว่าไกลกันมากค่ะเขาอยู่เมืองใหญ่ในภาคอีสาน ส่วนเราก็อยู่จังหวัดใกล้เคียง ก่อนหน้าที่เรา 2 จะเลิกกัน เรารักกันมานะค่ะ (รึเราคิดไปเอง) เราก็รักกันแบบคนรักทั่วไปปกติค่ะ เราเรียนอยู่ส่วนแฟนเขาไม่ได้ทำไรค่ะ อยู่บ้านเฉยๆ ระยะเวลา 2 ปีที่คบกันมาเราเจอกันน้องมากค่ะ 4-5 เดือนมาหากันครั้งหนึ่ง เหตุผลหรอค่ะ เพราะเราเองทั้งนั่นค่ะ เราเรียนอยู่เราไม่อยากทำให้พ่อแม่ผิดหวังค่ะ อีกอย่างที่เราคบกันพ่อแม่ไม่ได้รู้รายละเอียดอะไรรู้แค่ว่าเรามีแฟน (แฟนเราเป็นทอมค่ะ แม่ไม่ปลื้ม แต่แม่ไม่กล้าห้ามค่ะ) จะมาหากันได้ก็ต่อเมื่อพี่สาวเราไม่อยู่เพราะเราอยู่หอกับพี่สาวค่ะ ส่วนแฟนเราเขาก็อยากจะมาหาบ่อยๆอารมณ์ประมาณทอมดี้ทั่วๆไปค่ะ อยากอยู่กับแฟนตลอดเวลา ส่วนเราก็ไม่ได้อยากอยู่กับแฟนตลอดหรอกค่ะ เพราะเราต้องเรียน เราต้องมีเพื่อนค่ะ เราให้ความสำคัญกับการเรียนมากกว่าค่ะ เหตุมันเกิดขึ้นตอนเราเปิดเทอมปี 3 ค่ะ ช่วงนั่นมหาลัยปิดเทอมแบบอาเซียนค่ะ ปิด 6 เดือน เราอยู่บ้านกับพ่อแม่ค่ะ ไม่ค่อยมีเวลาคุยกับแฟนเท่าไหร่ เราเกรงใจพ่อแม่ค่ะ คุยกันได้ก็ตอนก่อนนอนค่ะ เฟสทาม 10 - 20 นาทีแค่นั่นค่ะ มันดูเหมือนทำให้เราห่างเหินนะค่ะ แต่เขาเข้าใจค่ะ เราดูรักกันมากขึ้นด้วยซ้ำค่ะ จนมาถึงวันแรกของการเปิดเทอมเนื่องจากห่างเพื่อนนานมาเจอกันก็จัดเต็มค่ะ อยู่ด้วยกันทั้งวันทั้งคืนนอนด้วยกันเลยค่ะ 7 คน จนประมาณ 1 สัปดาห์ เราก็อยู่ห้องใครห้องมันแล้วค่ะ แต่กว่าจะแยกกันได้ก็ปาไป ตี 1-2 แล้วค่ะ จะโทรหาแฟนเขาก็หลับค่ะ คือคุยกันน้องมากค่ะ เหตุการณ์ที่มันทำให้เราคิดว่าแฟนเราเปลี่ยนไปก็ตอนที่เราจะไปฉลองวันเกิดเพื่อนปกติเราไม่เที่ยวไม่ดื่มอยู่แล้วค่ะ วันนั้นเราโทรไปขออนุญาตเขา เขาให้ไปค่ะ เรารู้สึกว่ามันแปลกๆนะแต่ก็ไม่ได้คิดอะไรกลับมาก็ตี3โทรไปบอกเขาว่ากลับแล้วเขาก็โอเคค่ะ พอมาอีกวันค่ะ โทรหาเขาไม่รับเลยค่ะเราไม่ได้คิดไรมากอยู่กับเพื่อนมีความสุขดีค่ะจนถึงตอนเย็นแม่แฟนเราโทรมาค่ะ ถามว่าเขาได้มาหาไหม?เรางงเลยค่ะ แม่บอกเขาไปไหนไม่รุ้ตั้งแต่เช้ายังไม่กลับบ้านเลยค่ะ เราพยายามติดต่อเขาเขาไม่รับโทรศัพท์เลยค่ะ จนผ่านมาอีกวันเขาโทรมาบอกว่าเขามาอยู่กับเพื่อน ณ ตอนนั้นบอกเลยค่ะไม่เชื่อ!!เพราะเขาไม่ค่อยมีเพื่อนเขาอยู่แต่บ้าน เราเริ่มสงสัยแล้วค่ะสักพักได้ยินเสียง ผญ ค่ะ เขาอยู่กับ ผญ ค่ะ เราเลยถามว่าใครเขาบอกน้อง เราก็ไม่เชื่ออีกเหมือนเดิม เราขอคุยด้วยเขาไม่ให้คุยค่ะ จนเขายอมให้เราคุย เราถามเขาบอกเป็นน้องสาวเราเราเลยขอเฟสได้ไหมเขาก็ให้เรามาแล้วเราเลยแอดน้องเขาไปค่ะ เท่านั้นแหละค่ะเราแทบล้มทั้งยืน เราไปเจอเฟสอีกอันของเฟสเรารูปโปร์ไฟล์เป็นรูปน้องคนนั่นทุกอย่างชัดเจนค่ะ เราเสียใจเราร้องไห้โทรหาเขาเขายังไม่ยอมรับนะค่ะ ว่าเขาแอบคบกัน นอกจากเขาจะนอกใจเราแล้วเขาสองคนหลอกเราอีกค่ะ
-หลอกให้เราส่งตังให้ใช้โดยอ้างว่าจะกลับบ้านกระเป๋าตังค์หายเราส่งตังค์ให้เขา 3 ครั้งค่ะ เรามีเหตุผลที่ยอมโดนหลอกนะค่ะเพราะที่ผ่านมาแฟนเราให้เราทุกอย่างเราไม่อยกให้เขามองว่าเราเอาแต่ได้ฝ่ายเดียว ตังค์ที่เราส่งให้เขาเขาเอาไปเลี้ยง ผญ คนนั่นค่ะ
-แล้วเขาได้ในสิ่งที่เขาต้องการเขาก็ตัดขาดเราเลยค่ะบล็อกเฟสบล็อกเบอร์บล็อกไลน์สรุปง่ายๆให้เราติดต่อเขาไม่ได้เลย
หลังจากนั้นชีวิตเราอยู่แทบไม่ได้เลยค่ะ ร้องไห้ทุกวันไม่ยอมกินข้าวกินปลา เป็นแบบนี้มา3เดือนค่ะแต่เราไม่เคยคิดจะทิ้งการเรียนเลยนะค่ะ ถึงแม้จะร้องไห้แต่เราก็ไปเรียน ตอนนั่นไม่กลับบ้านเลยค่ะ อยู่แต่หอค่ะ เพื่อนต้องมานอนเฝ้าทุกวัน เรารักเขามากค่ะ เราไม่เคยคิดเลยว่าวันหนึ่งมันต้องมาจบแบบนี้ค่ะ เพราะเราก็แอบเป็นคนเอาแต่ใจนิดหนึ่งค่ะ เราลองใจเขาด้วยการบอกเลยเขาบ่อยๆค่ะ แต่เขาก็ไม่ยอมเลิกค่ะ เราก็รู้อยู่แล้วว่ายะงไงเขาก็ไม่เลยเพราะเรารักกันมาก เราเหมือนโดนปล่อยให้ตายทั้งเป็นอยู่คนเดียวค่ะเขาไม่สนใจเราเลยเขารู้นะค่ะว่าเราเป็นคนอ่อนแออยู่คนเดียวไม่ได้ ทุกสิ่งทุกอย่างที่โดนมามันเจ็บจนไม่รู้จะอธิบายยังไง (มันมีมากกว่านี้ค่ะแต่ไม่อยากเล่ามันพูดไม่ออก)
หลังจากที่เสียใจมามากพอตั้งสติได้ก็จะสอบ Final แล้วค่ะ ไม่มีเวลาคิดเรื่องนี้เลยค่ะทั้งงานที่ค้างทั้งหนังสือที่ยังไม่ได้อ่าน เราเลยไม่ได้คิดเรื่องนี้ แต่เรื่องมันไม่จบง่ายๆสิค่ะ
-อยู่ดีๆจากที่จะลืมเขากลับโผล่เขามาค่ะเขาโทรมาขอโทษทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำลงไป เขาบอกเขายังรักยังคิดถึงเหมือนเดิม เขาพูดไปเยอะค่ะโดยที่เขาไม่คิดเลยว่าเราจะรู้สึกยังไง แต่เรารู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเขานะค่ะเพราะเราแอบมีสายสืบเป็นเพื่อนกับแฟนใหม่เขาเขาเราให้เราฟังทุกเรื่องเลยค่ะ ผญ คนนั่นกับเรามันช่างแตกต่างกันเหลือเกินค่ะ ผญคนนั่นเขาเรียนไม่จบแม้กระทั่งม.3 ไม่มีงานทำ ประมาณเด็กเที่ยวอ่ะค่ะ เรามานั่งคิดดูว่าเนี่ยเราเสียแฟนไปเพราะแฟนเราชอบ ผญ แบบนี้หรอ? (แฟนเราเขาเป็นคนดีนะค่ะเอาใจเก่งแทคแคร์ดูแลดีมากค่ะ เราคบกับเขาเขาดูแลทุกอย่างเลยค่ะทำให้ทุกอย่างเหมือนเขาเป็นแม่เราเลยค่ะ) นี้อาจจะเป็นเหตุผลที่เราลืมเขาไม่ได้สักที่ค่ะ ตอนนี้ผ่านมา 6 เดือนแล้วค่ะ เขาแอบแฟนโทรหาเรานะค่ะ เขาอยากอยู่กับเรา เราก็ไม่เขาใจค่ะว่าเขาต้องการอะไร แต่มีสิ่งหนึ่งที่เราเจ็บที่สุดตอนที่คุยกันก็คือเขาบอกว่า "ไม่ต้องโทรหาเดี๋ยวว่างจะโทรมาเอง" เพื่อนมักจะบอกเราว่าเขาแปลกเนาะเขามีสิทธิ์อยากคุยอยากคิดถึงเรา แต่อีกคนกลับไม่มีสิทธิ์อะไรเลยแค่คิดถึงยังผิด!!
สุดท้ายนี้ยอมรับเลยค่ะว่ายังลืมเขาไม่ได้แน่นอนยังรักเขานี้มากขึ้นกว่าเดิมด้วยซ้ำ อยากถามว่า
-สิ่งที่เราทำอยู่ตองนี้คือยังรักเขามันผิดไหมค่ะ?
-ทำยังไงถึงจะลืมเขาได้?
-และมีคนกลุ่มหนึ่งมองว่าเรางี่เง่าแค่คนคนเดียวทิ้งไปเราจะเป็นจะตาย..เราดูแย่ขนาดนั่นเลยหรอ?
(ที่ลืมไม่ได้เพราะทุกอย่างในชีวิตมีแต่เขาค่ะ (เราแทบจะไม่เคยคบใครเพราะแม่สั่งไว้ค่ะ) เขาเป็นมากกว่าแฟนด้วยซ้ำค่ะเราคุยกันได้ทุกเรื่องเขาช่วยเหลือเราทุกอย่าง เขาทำให้เราทุกอย่าง มันมากกว่ารักมันคือความผุกพันธ์ค่ะ)
ปล.ขอบคุณทุกคนที่อ่านและตอบคำถามล่วงหน้านะค่ะ
ผิดไหม?ที่รักแล้วลืมไม่เป็น...
เรื่องราวมันมีอยู่ว่าเรากับแฟนคบกันมา 2 ปี สุดท้ายมันก็ต้องเลิกกันแบบงงค่ะ เรากับแฟนอยู่กันคนละจังหวัดค่ะ แต่ก็ไม่ถือว่าไกลกันมากค่ะเขาอยู่เมืองใหญ่ในภาคอีสาน ส่วนเราก็อยู่จังหวัดใกล้เคียง ก่อนหน้าที่เรา 2 จะเลิกกัน เรารักกันมานะค่ะ (รึเราคิดไปเอง) เราก็รักกันแบบคนรักทั่วไปปกติค่ะ เราเรียนอยู่ส่วนแฟนเขาไม่ได้ทำไรค่ะ อยู่บ้านเฉยๆ ระยะเวลา 2 ปีที่คบกันมาเราเจอกันน้องมากค่ะ 4-5 เดือนมาหากันครั้งหนึ่ง เหตุผลหรอค่ะ เพราะเราเองทั้งนั่นค่ะ เราเรียนอยู่เราไม่อยากทำให้พ่อแม่ผิดหวังค่ะ อีกอย่างที่เราคบกันพ่อแม่ไม่ได้รู้รายละเอียดอะไรรู้แค่ว่าเรามีแฟน (แฟนเราเป็นทอมค่ะ แม่ไม่ปลื้ม แต่แม่ไม่กล้าห้ามค่ะ) จะมาหากันได้ก็ต่อเมื่อพี่สาวเราไม่อยู่เพราะเราอยู่หอกับพี่สาวค่ะ ส่วนแฟนเราเขาก็อยากจะมาหาบ่อยๆอารมณ์ประมาณทอมดี้ทั่วๆไปค่ะ อยากอยู่กับแฟนตลอดเวลา ส่วนเราก็ไม่ได้อยากอยู่กับแฟนตลอดหรอกค่ะ เพราะเราต้องเรียน เราต้องมีเพื่อนค่ะ เราให้ความสำคัญกับการเรียนมากกว่าค่ะ เหตุมันเกิดขึ้นตอนเราเปิดเทอมปี 3 ค่ะ ช่วงนั่นมหาลัยปิดเทอมแบบอาเซียนค่ะ ปิด 6 เดือน เราอยู่บ้านกับพ่อแม่ค่ะ ไม่ค่อยมีเวลาคุยกับแฟนเท่าไหร่ เราเกรงใจพ่อแม่ค่ะ คุยกันได้ก็ตอนก่อนนอนค่ะ เฟสทาม 10 - 20 นาทีแค่นั่นค่ะ มันดูเหมือนทำให้เราห่างเหินนะค่ะ แต่เขาเข้าใจค่ะ เราดูรักกันมากขึ้นด้วยซ้ำค่ะ จนมาถึงวันแรกของการเปิดเทอมเนื่องจากห่างเพื่อนนานมาเจอกันก็จัดเต็มค่ะ อยู่ด้วยกันทั้งวันทั้งคืนนอนด้วยกันเลยค่ะ 7 คน จนประมาณ 1 สัปดาห์ เราก็อยู่ห้องใครห้องมันแล้วค่ะ แต่กว่าจะแยกกันได้ก็ปาไป ตี 1-2 แล้วค่ะ จะโทรหาแฟนเขาก็หลับค่ะ คือคุยกันน้องมากค่ะ เหตุการณ์ที่มันทำให้เราคิดว่าแฟนเราเปลี่ยนไปก็ตอนที่เราจะไปฉลองวันเกิดเพื่อนปกติเราไม่เที่ยวไม่ดื่มอยู่แล้วค่ะ วันนั้นเราโทรไปขออนุญาตเขา เขาให้ไปค่ะ เรารู้สึกว่ามันแปลกๆนะแต่ก็ไม่ได้คิดอะไรกลับมาก็ตี3โทรไปบอกเขาว่ากลับแล้วเขาก็โอเคค่ะ พอมาอีกวันค่ะ โทรหาเขาไม่รับเลยค่ะเราไม่ได้คิดไรมากอยู่กับเพื่อนมีความสุขดีค่ะจนถึงตอนเย็นแม่แฟนเราโทรมาค่ะ ถามว่าเขาได้มาหาไหม?เรางงเลยค่ะ แม่บอกเขาไปไหนไม่รุ้ตั้งแต่เช้ายังไม่กลับบ้านเลยค่ะ เราพยายามติดต่อเขาเขาไม่รับโทรศัพท์เลยค่ะ จนผ่านมาอีกวันเขาโทรมาบอกว่าเขามาอยู่กับเพื่อน ณ ตอนนั้นบอกเลยค่ะไม่เชื่อ!!เพราะเขาไม่ค่อยมีเพื่อนเขาอยู่แต่บ้าน เราเริ่มสงสัยแล้วค่ะสักพักได้ยินเสียง ผญ ค่ะ เขาอยู่กับ ผญ ค่ะ เราเลยถามว่าใครเขาบอกน้อง เราก็ไม่เชื่ออีกเหมือนเดิม เราขอคุยด้วยเขาไม่ให้คุยค่ะ จนเขายอมให้เราคุย เราถามเขาบอกเป็นน้องสาวเราเราเลยขอเฟสได้ไหมเขาก็ให้เรามาแล้วเราเลยแอดน้องเขาไปค่ะ เท่านั้นแหละค่ะเราแทบล้มทั้งยืน เราไปเจอเฟสอีกอันของเฟสเรารูปโปร์ไฟล์เป็นรูปน้องคนนั่นทุกอย่างชัดเจนค่ะ เราเสียใจเราร้องไห้โทรหาเขาเขายังไม่ยอมรับนะค่ะ ว่าเขาแอบคบกัน นอกจากเขาจะนอกใจเราแล้วเขาสองคนหลอกเราอีกค่ะ
-หลอกให้เราส่งตังให้ใช้โดยอ้างว่าจะกลับบ้านกระเป๋าตังค์หายเราส่งตังค์ให้เขา 3 ครั้งค่ะ เรามีเหตุผลที่ยอมโดนหลอกนะค่ะเพราะที่ผ่านมาแฟนเราให้เราทุกอย่างเราไม่อยกให้เขามองว่าเราเอาแต่ได้ฝ่ายเดียว ตังค์ที่เราส่งให้เขาเขาเอาไปเลี้ยง ผญ คนนั่นค่ะ
-แล้วเขาได้ในสิ่งที่เขาต้องการเขาก็ตัดขาดเราเลยค่ะบล็อกเฟสบล็อกเบอร์บล็อกไลน์สรุปง่ายๆให้เราติดต่อเขาไม่ได้เลย
หลังจากนั้นชีวิตเราอยู่แทบไม่ได้เลยค่ะ ร้องไห้ทุกวันไม่ยอมกินข้าวกินปลา เป็นแบบนี้มา3เดือนค่ะแต่เราไม่เคยคิดจะทิ้งการเรียนเลยนะค่ะ ถึงแม้จะร้องไห้แต่เราก็ไปเรียน ตอนนั่นไม่กลับบ้านเลยค่ะ อยู่แต่หอค่ะ เพื่อนต้องมานอนเฝ้าทุกวัน เรารักเขามากค่ะ เราไม่เคยคิดเลยว่าวันหนึ่งมันต้องมาจบแบบนี้ค่ะ เพราะเราก็แอบเป็นคนเอาแต่ใจนิดหนึ่งค่ะ เราลองใจเขาด้วยการบอกเลยเขาบ่อยๆค่ะ แต่เขาก็ไม่ยอมเลิกค่ะ เราก็รู้อยู่แล้วว่ายะงไงเขาก็ไม่เลยเพราะเรารักกันมาก เราเหมือนโดนปล่อยให้ตายทั้งเป็นอยู่คนเดียวค่ะเขาไม่สนใจเราเลยเขารู้นะค่ะว่าเราเป็นคนอ่อนแออยู่คนเดียวไม่ได้ ทุกสิ่งทุกอย่างที่โดนมามันเจ็บจนไม่รู้จะอธิบายยังไง (มันมีมากกว่านี้ค่ะแต่ไม่อยากเล่ามันพูดไม่ออก)
หลังจากที่เสียใจมามากพอตั้งสติได้ก็จะสอบ Final แล้วค่ะ ไม่มีเวลาคิดเรื่องนี้เลยค่ะทั้งงานที่ค้างทั้งหนังสือที่ยังไม่ได้อ่าน เราเลยไม่ได้คิดเรื่องนี้ แต่เรื่องมันไม่จบง่ายๆสิค่ะ
-อยู่ดีๆจากที่จะลืมเขากลับโผล่เขามาค่ะเขาโทรมาขอโทษทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำลงไป เขาบอกเขายังรักยังคิดถึงเหมือนเดิม เขาพูดไปเยอะค่ะโดยที่เขาไม่คิดเลยว่าเราจะรู้สึกยังไง แต่เรารู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเขานะค่ะเพราะเราแอบมีสายสืบเป็นเพื่อนกับแฟนใหม่เขาเขาเราให้เราฟังทุกเรื่องเลยค่ะ ผญ คนนั่นกับเรามันช่างแตกต่างกันเหลือเกินค่ะ ผญคนนั่นเขาเรียนไม่จบแม้กระทั่งม.3 ไม่มีงานทำ ประมาณเด็กเที่ยวอ่ะค่ะ เรามานั่งคิดดูว่าเนี่ยเราเสียแฟนไปเพราะแฟนเราชอบ ผญ แบบนี้หรอ? (แฟนเราเขาเป็นคนดีนะค่ะเอาใจเก่งแทคแคร์ดูแลดีมากค่ะ เราคบกับเขาเขาดูแลทุกอย่างเลยค่ะทำให้ทุกอย่างเหมือนเขาเป็นแม่เราเลยค่ะ) นี้อาจจะเป็นเหตุผลที่เราลืมเขาไม่ได้สักที่ค่ะ ตอนนี้ผ่านมา 6 เดือนแล้วค่ะ เขาแอบแฟนโทรหาเรานะค่ะ เขาอยากอยู่กับเรา เราก็ไม่เขาใจค่ะว่าเขาต้องการอะไร แต่มีสิ่งหนึ่งที่เราเจ็บที่สุดตอนที่คุยกันก็คือเขาบอกว่า "ไม่ต้องโทรหาเดี๋ยวว่างจะโทรมาเอง" เพื่อนมักจะบอกเราว่าเขาแปลกเนาะเขามีสิทธิ์อยากคุยอยากคิดถึงเรา แต่อีกคนกลับไม่มีสิทธิ์อะไรเลยแค่คิดถึงยังผิด!!
สุดท้ายนี้ยอมรับเลยค่ะว่ายังลืมเขาไม่ได้แน่นอนยังรักเขานี้มากขึ้นกว่าเดิมด้วยซ้ำ อยากถามว่า
-สิ่งที่เราทำอยู่ตองนี้คือยังรักเขามันผิดไหมค่ะ?
-ทำยังไงถึงจะลืมเขาได้?
-และมีคนกลุ่มหนึ่งมองว่าเรางี่เง่าแค่คนคนเดียวทิ้งไปเราจะเป็นจะตาย..เราดูแย่ขนาดนั่นเลยหรอ?
(ที่ลืมไม่ได้เพราะทุกอย่างในชีวิตมีแต่เขาค่ะ (เราแทบจะไม่เคยคบใครเพราะแม่สั่งไว้ค่ะ) เขาเป็นมากกว่าแฟนด้วยซ้ำค่ะเราคุยกันได้ทุกเรื่องเขาช่วยเหลือเราทุกอย่าง เขาทำให้เราทุกอย่าง มันมากกว่ารักมันคือความผุกพันธ์ค่ะ)
ปล.ขอบคุณทุกคนที่อ่านและตอบคำถามล่วงหน้านะค่ะ