การยึดถือรูปเคารพ หรือ การไปไหว้บูชาบรรพบุรุษของลูกหลานทุกๆเทศกาลเชงเม้ง หรือโอกาศวาระสำคัญในรอบปี ไม่ว่าจะเป็นชนชาติใด เชื้อสายใด ต่างเป็นกุศโลบายที่ส่งเสริมปลูกฝังความกตัญญู และ การระลึกถึงบุคคลที่เป็นที่รักเคารพแทบทั้งสิ้น
อากงเสียตั้งแต่เรายังไม่เกิด ตั้งแต่แม่ยังจำความไม่ได้ มีโอกาสได้เห็นแค่รูปถ่ายเก่าบนหิ้งพระ กับเรื่องเล่าที่สืบต่อกันมา ซึ่งมักจะได้ยินเรื่องความทรหดของครอบครัวอากงในยุคสร้างเนื้อประดาตัว หนีสงครามโลกข้ามน้ำข้ามทำเลมาสร้างสำมะโนครัวในแดนสยาม พ่อของอากงเป็นผู้จัดการโรงรับจำนำ ที่มีลูกมากตามประสาคนสมัยก่อน ภาพในจินตนาการลอยมา บ้านหลังเล็กในชุมชนแออัด กับลูกหลานล้นทะลัก ที่ซึ่งเพื่อนบ้านต่างรู้จักกันแบบทั้งสิ้น ทำให้เกิดประสบการณ์วัยเด็กของเหล่าญาติๆ ที่เล่าได้ทุกครั้งไปเมื่อเจอหน้ากัน
อากงเสียด้วยอุบัติเหตุทางรถจักรยานยนต์ ในวัย 20 ต้นๆ ในขณะนั้นอากงมีลูกแล้ว 3 คน แต่ฐานะในครอบครัวโดยรวมยังไม่ดีและยังไม่มีสถานที่ตระเตรียมสำหรับให้พักผ่อนพ้นทุกข์ที่เหมาะสม ญาติๆจึงจำเป็นต้องเช่าซื้อสุสานห่างไกลเพื่อให้อากงมีบ้านอย่างสุดกำลังจะทำได้ ทุกๆครั้งที่ลูกหลานไปหาอากง ปีแล้วปีเล่า สถานที่ต่างๆก็เปลี่ยนไป ธรรมชาติของมนุษย์ โลกาภิวัฒน์ และกระแสลมแห่งการเปลี่ยนแปลงได้นำพาสิ่งต่างๆเข้ามารอบๆบ้านอากง มีคนมาอาศัยอยู่เพิ่มขึ้น จากบ้านสงบเสงี่ยมห่างไกล ถูกรายรอบด้วยโรงงาน และเคหการที่พัฒนาควบคู่การเติบโตของประเทศ ฝนตก น้ำท่วม เป็นเรื่องปกติ บางครั้งบ้านอากงจมน้ำ ลูกหลานก็ต้องฝ่าน้ำเข้าไปเยี่ยมเยียน ปัดกวาดเช็ดถูบ้านให้สะอาดเอี่ยมอยู่สบาย
เวลาที่อากงอยู่บ้านหลังนี้ยาวนานถึง 50 กว่าปีแล้ว ดินกรุงเทพและปริมณฑล เท่าที่ทราบเป็นดินตะกอนสามเหลี่ยมปากแม่น้ำ ที่ทรุดตัวง่ายทำให้บ้านอากงค่อยๆทรุดลงปีแล้วปีเล่า ผนวกกับน้ำที่ท่วมทุกฤดูน้ำหลากทำให้ถึงเวลาต้องโยกย้ายให้อากงไปอยู่ที่ภพภูมิที่ดี บ้านที่ไม่มีวันสกปรกและน้ำท่วมอีกต่อไป ทางญาติๆจึงมีมติให้ย้ายอากงไปที่วัดใกล้บ้านลูกหลาน เพื่อที่จะไปเยี่ยมเยียนบ่อยๆได้ แต่ถึงกระนั้นต้องปลดปล่อยดวงวิญญาณเป็นธุลีเสียก่อน แล้วเก็บเป็นอัฐิเนื่องจากปัญหาด้านการจัดสรรพิ้นที่ในวัดปัจจุบัน
สูตรสู่สุขคติ พาดวงวิญญาณกลับสู่สายลม
อากงเสียตั้งแต่เรายังไม่เกิด ตั้งแต่แม่ยังจำความไม่ได้ มีโอกาสได้เห็นแค่รูปถ่ายเก่าบนหิ้งพระ กับเรื่องเล่าที่สืบต่อกันมา ซึ่งมักจะได้ยินเรื่องความทรหดของครอบครัวอากงในยุคสร้างเนื้อประดาตัว หนีสงครามโลกข้ามน้ำข้ามทำเลมาสร้างสำมะโนครัวในแดนสยาม พ่อของอากงเป็นผู้จัดการโรงรับจำนำ ที่มีลูกมากตามประสาคนสมัยก่อน ภาพในจินตนาการลอยมา บ้านหลังเล็กในชุมชนแออัด กับลูกหลานล้นทะลัก ที่ซึ่งเพื่อนบ้านต่างรู้จักกันแบบทั้งสิ้น ทำให้เกิดประสบการณ์วัยเด็กของเหล่าญาติๆ ที่เล่าได้ทุกครั้งไปเมื่อเจอหน้ากัน
อากงเสียด้วยอุบัติเหตุทางรถจักรยานยนต์ ในวัย 20 ต้นๆ ในขณะนั้นอากงมีลูกแล้ว 3 คน แต่ฐานะในครอบครัวโดยรวมยังไม่ดีและยังไม่มีสถานที่ตระเตรียมสำหรับให้พักผ่อนพ้นทุกข์ที่เหมาะสม ญาติๆจึงจำเป็นต้องเช่าซื้อสุสานห่างไกลเพื่อให้อากงมีบ้านอย่างสุดกำลังจะทำได้ ทุกๆครั้งที่ลูกหลานไปหาอากง ปีแล้วปีเล่า สถานที่ต่างๆก็เปลี่ยนไป ธรรมชาติของมนุษย์ โลกาภิวัฒน์ และกระแสลมแห่งการเปลี่ยนแปลงได้นำพาสิ่งต่างๆเข้ามารอบๆบ้านอากง มีคนมาอาศัยอยู่เพิ่มขึ้น จากบ้านสงบเสงี่ยมห่างไกล ถูกรายรอบด้วยโรงงาน และเคหการที่พัฒนาควบคู่การเติบโตของประเทศ ฝนตก น้ำท่วม เป็นเรื่องปกติ บางครั้งบ้านอากงจมน้ำ ลูกหลานก็ต้องฝ่าน้ำเข้าไปเยี่ยมเยียน ปัดกวาดเช็ดถูบ้านให้สะอาดเอี่ยมอยู่สบาย
เวลาที่อากงอยู่บ้านหลังนี้ยาวนานถึง 50 กว่าปีแล้ว ดินกรุงเทพและปริมณฑล เท่าที่ทราบเป็นดินตะกอนสามเหลี่ยมปากแม่น้ำ ที่ทรุดตัวง่ายทำให้บ้านอากงค่อยๆทรุดลงปีแล้วปีเล่า ผนวกกับน้ำที่ท่วมทุกฤดูน้ำหลากทำให้ถึงเวลาต้องโยกย้ายให้อากงไปอยู่ที่ภพภูมิที่ดี บ้านที่ไม่มีวันสกปรกและน้ำท่วมอีกต่อไป ทางญาติๆจึงมีมติให้ย้ายอากงไปที่วัดใกล้บ้านลูกหลาน เพื่อที่จะไปเยี่ยมเยียนบ่อยๆได้ แต่ถึงกระนั้นต้องปลดปล่อยดวงวิญญาณเป็นธุลีเสียก่อน แล้วเก็บเป็นอัฐิเนื่องจากปัญหาด้านการจัดสรรพิ้นที่ในวัดปัจจุบัน