มนุษย์แม่จะมีโอกาสเป็นอิสระได้ก็ตอนลูกนอนหลับ555 เลยมีเวลาที่จะมาโพสต์ เรื่องราว น่ารักๆ ระหว่างคุณลูก กับคุณปะป๊า ปกติแล้วผู้มีหน้าที่อ่านหนังสือให้ลูกก่อนนอนเป็นหน้าที่ของพ่อเขา และ แล้วก็มีอยู่วันหนึ่งพ่อเขานึกอะไรก็ไม่รู้ แล้วพูดกับลูกว่า "ปะป๊าจะเล่าเรื่องราวความรักของป๊ากับม๊าให้ฟัง" (ตอนนั้นก็คิดจะมาเล่า อะไรตอนนี้ลูกจะนอน) ปะป๊าบอกรักหม่าม๊าที่ Nothing hill แต่หม่าม๊าไม่ยอมตอบได้แต่เงียบ รู้ไหมทำไม(ตั้งคำถามกับลูกแล้วลูกจะตอบได้ไหมหะ) เพราะตอนนั้นหม่าม๊าชอบหนุ่มกรีกอยู่คนหนึ่ง ด้วยความที่หมั่นไส้พ่อเขา เล็กๆ (จะเล่าให้ลูกฟังแล้วลูกจะเข้าใจไหม ลูกเพิ่ง 2 ขวบกว่า) เลยตอบไปเบาๆ กับลูกว่า ก็เขาหล่อ และแฮนด์ซัม อะ ปะป๊าหันมาค้อนเล็กน้อยแต่พองาม จากเรื่องราววันนั้นมันเลยกลายมาเป็น กระทู้นี้ ^_^
เวลาที่คนเราดูหนังหรือละครมักจะบ่นเสมอว่ามันน้ำเน่า แต่ชีวิตจริงๆ ของคนเรามันน้ำเน่ากว่านั้นนนนน (จะแอ็คโค่ทำไม) อย่างชีวิตรักของ จขกท กับสามี มันเป็นเรื่องราวที่น้ำเน่ามาก คนที่ไม่ใช่เนื้อคู่กันต่อ ให้อยู่ใกล้กันก็ไม่ใช่ แต่คนที่ใช่ต่อให้อยู่ไกลกันครึ่งโลกก็หากันจนเจอ "แต่เราก็หากันจนเจอ มันนานแค่ไหนที่คอยเธอมา" (เออ จขกท คะ วางถุงกาวลงเดี๋ยวนี้) โอเคกลับมาเข้าเรื่องน้ำเน่าต่อ ในชีวิตของ จขกท ไม่เคยคิดจะใช้ชีวิตอยู่ ตปท แต่ก็ไปเที่ยว ตปท แต่ไปเที่ยวได้ไม่มีปัญหาเพราะชอบท่องเที่ยว เพราะ จขกท มีแฟนแล้ววางแผนที่จะแต่งงาน แต่ทุกสิ่งทุกอย่างมันมาพังทลายลงตอนที่ จขกท อายุย่าง 30 (โอ้ ไม่น๊ะ คานเห็นๆ ) คือแกจะมาเลิกกับฉันตอนฉันขึ้นเลข 3 ทำไม๊ทำไมไม่เลิกก่อนหน้านี้จะได้มีเวลาไปหาแฟนใหม่ พอขึ้นเลข 3 ปุ๊ป มันเป็นนรกของผู้หญิงในการหาคู่ครองรู้ไหมมมมม ตอนนั้นรู้สึกแย่ เครียด จนรู้สึกว่าฉันอยากไปไหนก็ได้ ไปให้มันไกลๆ ทำยังงัยดี เลยเป็นที่มาของการไปเรียน ขอเกริ่นนิดนึงว่า จขกท ตอนนั้นเพิ่งจบโทแล้วภาษาก็ไม่ค่อยได้เรื่อง อีกทั้งอยากเปลี่ยนงาน พร้อมทั้งเลียแผลใจ T_T จึงทำให้ตัดสินใจไปลงคอร์สภาษาอังกฤษ ที่ประเทศแม่ซะเลย
ตอนแรกว่าจะไป 3 เดือน พอมาคิด 3 เดือนคงไม่ได้อะไร 6 เดือนดีไหม แต่เอ้ ยังงัยๆ เราก็ไปแล้วเลยไปท่องเที่ยวด้วยแล้วกันเพื่อไม่ให้เสียเปล่า เลยตัดสินใจลงคอร์ส 1 ปี จขกท ลงทุนทุบกระปุกทุกใบที่มีเพื่อไปรักษาแผลใจ (เออ ค่ารักษาแกแพงมากเลยน๊ะ) พอหลังจากไปเรียน ลั๊ลล้าได้สักพักก็ถึงงานแต่งงาน Happy ending ไม่ใช่และ555 แต่ถึงเวลาที่ จขกท สัญญากับน้องสาวว่าถ้าได้วีไปเรียนที่อังกฤษเมื่อไหร่ก็จะบินไปร่วมงานแต่ง น้องที่ประเทศหนึ่งในยุโรป(น้องสาว จขกท ก็มาเรียนที่อังกฤษ แต่ได้แฟนเลยย้ายประเทศไปอยู่กับแฟนอะ) ซึ่งมันเป็น ที่มาของ How I met your mother
ในงานแต่งน้องสาว จขกท ปิ๊งหนุ่มอยู่คนหนึ่ง(ไม่ใช่สามี ๆ ไม่ได้อยู่ในสายตา ณ ตอนนั้น หุๆๆๆๆ) แต่เวรกรรมหนุ่มน้อยดันอายุ 22 ทำเอาน้ำหมากยายกระฉอกเรี่ยราด (ขออนุญาติเช็ดน้ำหมากแป๊ป) น้องสาวสุดที่รักเลยลากหนุ่มน้อยมาให้ หนุ่ม น้อยปฏิเสธป้าอย่างสุภาพ "เขาก็รู้สึกดีกับเราแต่อายุเราห่างกันเกินไป" พูดไปแล้วน้ำตาป้าจิไหล ก็ แค่ 8 ปีเอง แต่ จขกท ก็ไม่ชอบกินเด็กน๊ะ ชอบผู้ใหญ่คนที่อายุมากกว่า แต่ดวงชอบมีเด็กๆ มาวนเวียนขายขนมจีบ แล้วแฟนที่ผ่านๆ มาก็มีแต่เด็กกว่ารวมถึงสามีด้วย (ว่ากันว่ากินเด็กแล้วจะกลายร่างเป็นอมตะ 555) เอาเป็นว่าหลังจบงานก็ไม่มีเหยื่อมาติดกับ
หลังจากนั้น จขกท ก็กลับไปเรียน ลั๊ลล้าตามประสา ออกเดทกับหนุ่มบ้าง(ฝึกภาษาไปในตัว) และแล้วก็มีเมล์มาจากน้องสาวได้ความว่า น้องสาวได้ทำหน้าที่เป็นคิว ปิด โดยการปลอมตัวเป็น จขกท เขียนเมล์ไปหาเพื่อนสามีน้อง ประมาณว่าอยากเป็นเพื่อน อยากคุยด้วย เราก็อึ้งไป 3 วิ แต่ด้วยความรักน้องและเข้าใจว่าน้องหวังดีอยากหาแฟนให้(แต่เคยถามบ้างไหมว่าคนที่หาให้ใช่สเป๊คหรือเปล่า) จขกท เลยตอบไปว่าโอเคไม่เป็นไร ถือว่ามีเพื่อนเพิ่ม หลังจากนั้นก็ได้คุยกับสามี เราก็คุยเล่นขำๆ เพราะตอนนั้น จขกท ก็เดทกับผู้ชายอีก 2 คน แต่ไม่ชอบทัศนะคติของฝรั่งบางคนที่มีต่อหญิงไทย คือแกคิดว่าฉันจะฟรีเซ็กหรอ ฉันเป็นหญิงไทยใจงาม ฝันไปเหอะ มีแต่สามีของ จขกท คนเดียวที่เป็นสุภาพบุรุษให้เกียรติ จขกท มากๆ ขนาดจับมือยังต้อขออนุญาติเลย แต่ตอนนั้นไม่ได้ชอบเขา เพราะเขาไม่ ใช่สเป๊คเลย เราเลยบอกปฏิเสธเขาไป เพราะไม่อยากทำร้ายใคร และไม่อยากให้ความหวังใคร
แต่มันมีคำพูดนึงของเขาที่ทำให้ จขกท เปลี่ยนใจ เขาพูดว่า อย่าเพิ่งปฏิเสธเขาได้ไหม ขอให้เขาได้ลองพยายามทำ ทุกสิ่งทุกอย่างก่อน เพื่อให้รู้ว่าเขารักเราแค่ไหน และแล้วบทพิสูจน์และพรหมลิขิตก็ได้เริ่ม ขึ้น เขาโทรหา จขกท ทุกวัน ถามไถ่ด้วยความเป็นห่วงเป็นใย ไม่เคยขาด เขาบินข้ามประเทศมาทุกเดือน เพื่อที่จะใช้เวลากับ จขกท 4 วัน ทุกเดือน ในยามที่เราไม่สบายอยู่ห่างไกลครอบครัวก็มีเขาที่คอยเป็นห่วงเป็น ใย ส่วนผู้ชายคนอื่นก็ใช้ความพยายามชักชวนขึ้นเตียงอย่างเดียว (ตรูหละหน่าย) จนเรารู้สึกว่ามีเขาคนเดียวที่รักเราจริงๆ คอยเป็นห่วงเป็น ใย และแล้วภูเขาน้ำแข็งก็ในใจก็พังทลายลง จขกท ซึ้งในความรักและความดีของเขา หลังจากคบกันได้เกือบปี จขกท จบคอร์สก็มีแผนกลับไทยไปหางานทำ ก่อนมาเรียน จขกท เคยทำงานมีหน้าที่การงานโอเคที่ไทยมีประสบการณ์หลายปีเลยเสียดายไม่อยากทิ้งงาน ที่เคยทำ
จขกท ได้คุยกับสามีว่าเราก็คบกันเป็นแฟนนี่แหละ ใช้ชีวิตกันปกติก็คุยกันเหมือน ตอนอยู่อังกฤษ แล้ว จขกท จะไปหาประสบการณ์ บ. ต่างชาติ แล้วค่อยว่ากันอีกที แต่สามีเขากลัวว่ากลับไทยไปจะมีคนมาจีบแล้ว จขกท จะเลิกกับเขา มันเลยเป็นที่มาของการขอแต่งงาน ตอนแรกลังเลเพราะเราต้องไป อยู่ประเทศที่ไม่ได้ใช้ภาษาอังกฤษเป็นหลักเราจะทำยังไง แล้วถ้าแต่งกัน แล้วไปไม่รอด แล้วงานที่ จขกท เคยทำจะทำยังไง เพราะมันต้องอัพเดทความรู้ตลอด ทิ้งไปนานมันไม่เป็นผลดี กับ จขกท เลย แต่ด้วยทั้งหมดทั้งมวลด้วยความรักที่เขามีให้ ทำให้ จขกท เชื่อมั่นในตัวเขาและความรักของเขา ตอนนี้เราก็มีเจ้าตัวยุ่งมาเป็นพยานรัก ของเรา
ทุกวันนี้ จขกท ปลดระวางทุกอย่าง จากที่เคยเป็น working woman ก็กลายมาเป็นแม่บ้านเลี้ยงดูลูกน้อย กับดูแลสามีที่รัก
Happy Ending
ปล. เนื้อเรื่องยาวไปนิดนึง ขอขอบคุณทุกคนที่ผ่านมาอ่านน๊ะคะ แค่อยากแชร์ ประสบการณ์ความรักน่ารักๆ ของ จขกท กับสามี แต่กว่าจะมีวันนี้ จขกท ก็เสียน้ำตากับอดีตไปมาก ขอเป็นกำลังใจให้กับทุกคน ขอให้เจอรักแท้น๊ะ^_^
ตำนานรักดอกเหมย ตอน How I met your mother
เวลาที่คนเราดูหนังหรือละครมักจะบ่นเสมอว่ามันน้ำเน่า แต่ชีวิตจริงๆ ของคนเรามันน้ำเน่ากว่านั้นนนนน (จะแอ็คโค่ทำไม) อย่างชีวิตรักของ จขกท กับสามี มันเป็นเรื่องราวที่น้ำเน่ามาก คนที่ไม่ใช่เนื้อคู่กันต่อ ให้อยู่ใกล้กันก็ไม่ใช่ แต่คนที่ใช่ต่อให้อยู่ไกลกันครึ่งโลกก็หากันจนเจอ "แต่เราก็หากันจนเจอ มันนานแค่ไหนที่คอยเธอมา" (เออ จขกท คะ วางถุงกาวลงเดี๋ยวนี้) โอเคกลับมาเข้าเรื่องน้ำเน่าต่อ ในชีวิตของ จขกท ไม่เคยคิดจะใช้ชีวิตอยู่ ตปท แต่ก็ไปเที่ยว ตปท แต่ไปเที่ยวได้ไม่มีปัญหาเพราะชอบท่องเที่ยว เพราะ จขกท มีแฟนแล้ววางแผนที่จะแต่งงาน แต่ทุกสิ่งทุกอย่างมันมาพังทลายลงตอนที่ จขกท อายุย่าง 30 (โอ้ ไม่น๊ะ คานเห็นๆ ) คือแกจะมาเลิกกับฉันตอนฉันขึ้นเลข 3 ทำไม๊ทำไมไม่เลิกก่อนหน้านี้จะได้มีเวลาไปหาแฟนใหม่ พอขึ้นเลข 3 ปุ๊ป มันเป็นนรกของผู้หญิงในการหาคู่ครองรู้ไหมมมมม ตอนนั้นรู้สึกแย่ เครียด จนรู้สึกว่าฉันอยากไปไหนก็ได้ ไปให้มันไกลๆ ทำยังงัยดี เลยเป็นที่มาของการไปเรียน ขอเกริ่นนิดนึงว่า จขกท ตอนนั้นเพิ่งจบโทแล้วภาษาก็ไม่ค่อยได้เรื่อง อีกทั้งอยากเปลี่ยนงาน พร้อมทั้งเลียแผลใจ T_T จึงทำให้ตัดสินใจไปลงคอร์สภาษาอังกฤษ ที่ประเทศแม่ซะเลย
ตอนแรกว่าจะไป 3 เดือน พอมาคิด 3 เดือนคงไม่ได้อะไร 6 เดือนดีไหม แต่เอ้ ยังงัยๆ เราก็ไปแล้วเลยไปท่องเที่ยวด้วยแล้วกันเพื่อไม่ให้เสียเปล่า เลยตัดสินใจลงคอร์ส 1 ปี จขกท ลงทุนทุบกระปุกทุกใบที่มีเพื่อไปรักษาแผลใจ (เออ ค่ารักษาแกแพงมากเลยน๊ะ) พอหลังจากไปเรียน ลั๊ลล้าได้สักพักก็ถึงงานแต่งงาน Happy ending ไม่ใช่และ555 แต่ถึงเวลาที่ จขกท สัญญากับน้องสาวว่าถ้าได้วีไปเรียนที่อังกฤษเมื่อไหร่ก็จะบินไปร่วมงานแต่ง น้องที่ประเทศหนึ่งในยุโรป(น้องสาว จขกท ก็มาเรียนที่อังกฤษ แต่ได้แฟนเลยย้ายประเทศไปอยู่กับแฟนอะ) ซึ่งมันเป็น ที่มาของ How I met your mother
ในงานแต่งน้องสาว จขกท ปิ๊งหนุ่มอยู่คนหนึ่ง(ไม่ใช่สามี ๆ ไม่ได้อยู่ในสายตา ณ ตอนนั้น หุๆๆๆๆ) แต่เวรกรรมหนุ่มน้อยดันอายุ 22 ทำเอาน้ำหมากยายกระฉอกเรี่ยราด (ขออนุญาติเช็ดน้ำหมากแป๊ป) น้องสาวสุดที่รักเลยลากหนุ่มน้อยมาให้ หนุ่ม น้อยปฏิเสธป้าอย่างสุภาพ "เขาก็รู้สึกดีกับเราแต่อายุเราห่างกันเกินไป" พูดไปแล้วน้ำตาป้าจิไหล ก็ แค่ 8 ปีเอง แต่ จขกท ก็ไม่ชอบกินเด็กน๊ะ ชอบผู้ใหญ่คนที่อายุมากกว่า แต่ดวงชอบมีเด็กๆ มาวนเวียนขายขนมจีบ แล้วแฟนที่ผ่านๆ มาก็มีแต่เด็กกว่ารวมถึงสามีด้วย (ว่ากันว่ากินเด็กแล้วจะกลายร่างเป็นอมตะ 555) เอาเป็นว่าหลังจบงานก็ไม่มีเหยื่อมาติดกับ
หลังจากนั้น จขกท ก็กลับไปเรียน ลั๊ลล้าตามประสา ออกเดทกับหนุ่มบ้าง(ฝึกภาษาไปในตัว) และแล้วก็มีเมล์มาจากน้องสาวได้ความว่า น้องสาวได้ทำหน้าที่เป็นคิว ปิด โดยการปลอมตัวเป็น จขกท เขียนเมล์ไปหาเพื่อนสามีน้อง ประมาณว่าอยากเป็นเพื่อน อยากคุยด้วย เราก็อึ้งไป 3 วิ แต่ด้วยความรักน้องและเข้าใจว่าน้องหวังดีอยากหาแฟนให้(แต่เคยถามบ้างไหมว่าคนที่หาให้ใช่สเป๊คหรือเปล่า) จขกท เลยตอบไปว่าโอเคไม่เป็นไร ถือว่ามีเพื่อนเพิ่ม หลังจากนั้นก็ได้คุยกับสามี เราก็คุยเล่นขำๆ เพราะตอนนั้น จขกท ก็เดทกับผู้ชายอีก 2 คน แต่ไม่ชอบทัศนะคติของฝรั่งบางคนที่มีต่อหญิงไทย คือแกคิดว่าฉันจะฟรีเซ็กหรอ ฉันเป็นหญิงไทยใจงาม ฝันไปเหอะ มีแต่สามีของ จขกท คนเดียวที่เป็นสุภาพบุรุษให้เกียรติ จขกท มากๆ ขนาดจับมือยังต้อขออนุญาติเลย แต่ตอนนั้นไม่ได้ชอบเขา เพราะเขาไม่ ใช่สเป๊คเลย เราเลยบอกปฏิเสธเขาไป เพราะไม่อยากทำร้ายใคร และไม่อยากให้ความหวังใคร
แต่มันมีคำพูดนึงของเขาที่ทำให้ จขกท เปลี่ยนใจ เขาพูดว่า อย่าเพิ่งปฏิเสธเขาได้ไหม ขอให้เขาได้ลองพยายามทำ ทุกสิ่งทุกอย่างก่อน เพื่อให้รู้ว่าเขารักเราแค่ไหน และแล้วบทพิสูจน์และพรหมลิขิตก็ได้เริ่ม ขึ้น เขาโทรหา จขกท ทุกวัน ถามไถ่ด้วยความเป็นห่วงเป็นใย ไม่เคยขาด เขาบินข้ามประเทศมาทุกเดือน เพื่อที่จะใช้เวลากับ จขกท 4 วัน ทุกเดือน ในยามที่เราไม่สบายอยู่ห่างไกลครอบครัวก็มีเขาที่คอยเป็นห่วงเป็น ใย ส่วนผู้ชายคนอื่นก็ใช้ความพยายามชักชวนขึ้นเตียงอย่างเดียว (ตรูหละหน่าย) จนเรารู้สึกว่ามีเขาคนเดียวที่รักเราจริงๆ คอยเป็นห่วงเป็น ใย และแล้วภูเขาน้ำแข็งก็ในใจก็พังทลายลง จขกท ซึ้งในความรักและความดีของเขา หลังจากคบกันได้เกือบปี จขกท จบคอร์สก็มีแผนกลับไทยไปหางานทำ ก่อนมาเรียน จขกท เคยทำงานมีหน้าที่การงานโอเคที่ไทยมีประสบการณ์หลายปีเลยเสียดายไม่อยากทิ้งงาน ที่เคยทำ
จขกท ได้คุยกับสามีว่าเราก็คบกันเป็นแฟนนี่แหละ ใช้ชีวิตกันปกติก็คุยกันเหมือน ตอนอยู่อังกฤษ แล้ว จขกท จะไปหาประสบการณ์ บ. ต่างชาติ แล้วค่อยว่ากันอีกที แต่สามีเขากลัวว่ากลับไทยไปจะมีคนมาจีบแล้ว จขกท จะเลิกกับเขา มันเลยเป็นที่มาของการขอแต่งงาน ตอนแรกลังเลเพราะเราต้องไป อยู่ประเทศที่ไม่ได้ใช้ภาษาอังกฤษเป็นหลักเราจะทำยังไง แล้วถ้าแต่งกัน แล้วไปไม่รอด แล้วงานที่ จขกท เคยทำจะทำยังไง เพราะมันต้องอัพเดทความรู้ตลอด ทิ้งไปนานมันไม่เป็นผลดี กับ จขกท เลย แต่ด้วยทั้งหมดทั้งมวลด้วยความรักที่เขามีให้ ทำให้ จขกท เชื่อมั่นในตัวเขาและความรักของเขา ตอนนี้เราก็มีเจ้าตัวยุ่งมาเป็นพยานรัก ของเรา
ทุกวันนี้ จขกท ปลดระวางทุกอย่าง จากที่เคยเป็น working woman ก็กลายมาเป็นแม่บ้านเลี้ยงดูลูกน้อย กับดูแลสามีที่รัก
Happy Ending
ปล. เนื้อเรื่องยาวไปนิดนึง ขอขอบคุณทุกคนที่ผ่านมาอ่านน๊ะคะ แค่อยากแชร์ ประสบการณ์ความรักน่ารักๆ ของ จขกท กับสามี แต่กว่าจะมีวันนี้ จขกท ก็เสียน้ำตากับอดีตไปมาก ขอเป็นกำลังใจให้กับทุกคน ขอให้เจอรักแท้น๊ะ^_^