แม่หม้ายลูกสองจะหาคนดีๆและจริงใจได้บ้างไหม

ผ่านชีวิตมาปีนี้เป็นปีที่34ค่ะ เจอเหตุการณ์มาหลากหลายเหตุการณ์มากมาย เคยคิดกระทั่งจะฆ่าตัวตายเพราะความรักมาแล้ว เพราะเมื่อก่อนเป็นคนที่ตั้งความหวังกับความรักไว้เยอะ คือเด็กๆเป็นคนค่อนข้างขาดความอบอุ่น โตมาเลยโหยหาความรักที่อบอุ่นคิดไว้ว่าไม่ต้องร่ำรวยก็ได้นะมีพอกินพอใช้แต่ขอได้ไหมรักที่จริงใจและมีครอบครัวที่น่ารักพ่อแม่ลูก แต่เวลาแห่งความจริงมาถึงเหตุการณ์ที่เจอคือสามีมีคนอื่นตอนที่เรากำลังท้องลูกคนแรกได้8เดือน เสียใจค่ะมากๆด้วยความฝันพังทลายค่ะ แต่จากเพราะอะไ่รหลายๆอย่างเลยยอมให้สามีมีคนอื่นไปด้วย แต่ขอสามีไว้ว่าอย่ามีลูกด้วยกันนะทางผู้หญิงก็รับปาก แต่ถัดจากคำสัญญานั้นมาอีก1ปีเค้าก็มีลูกด้วยกัน ฉันทำใจไม่ได้มากกว่าเมื่อรู้ว่าสามีพาผู้หญิงคนนั้นไปไหว้พ่อแม่เค้าที่บ้านดีว่าพ่อแม่สามีก็ดีกับฉันมากไม่ยอมรับทางนั้น แต่มันเจ็บมาก ฉันทนให้เขาอยู่ด้วยกันถึง4ปีหลังจากนั้นเขาก็เลิกลากันไปเอง และพอเลิกกับผู้หญิงคนนั้นทุกอย่างฉันคิดว่าจบแต่ไม่เลย สามีก็ไปมีคนใหม่อีก ฉันเลยตัดสินใจหนีสามีไปทำงานอยู่ที่อื่น และฉันก็ขอหย่าแต่ทางสามีไม่ยอม เขาบอกว่ายังรักฉันมาก การที่เขาไปมีคนอื่นก็แค่หาเศษหาเลยเท่านั้ัน แต่คำพูดที่ทำให้ฉันเจ็บปวดมันคือ การที่เขาพูดว่า เขาอยู่กับฉันจะไปมีคนอื่นสักกี่คนก็ได้แต่อยู่กับคนอื่นก็มีได้แค่คนเดียวเท่านั้น มันทำให้ฉันรู้สึกว่าการที่ฉันยอมนั้นเพราะรักเขานะ ไม่ใช่ให้ไปมีคนอื่นเรื่อยๆ (ลืมบอกไประหว่างที่เขาคบกับผู้หญิงคนนั้นเขาก็มีที่คบซ้อนอยู่อีก2คน ผู้หญิงโทรมาฟ้องฉันแต่ฉันให้ผู้หญิงคนนั้นจัดการเอาเองเลยฉันไม่ขอยุ่ง)ฉันอยู่กับสามีสรุป11ปีสามีจึงยอมหย่า หลังจากหย่าฉันก็มีคนเข้ามาหา แต่สิ่งที่ฉันเจอก็คือสิ่งเดิมๆค่ะ ฉันเลยกลัวกับความรักฉันเลยมานั่งคิดมันผิดที่ฉันเองหรือเปล่าหรือฉันไม่ดีเองนะฉันเริ่มไม่มั่นใจแล้ว ใครช่วยบอกทีได้ไหม นิสัยฉันคือ ฉันชอบคุยนะ แต่ไม่ชอบกินเหล้า ไม่ชอบเที่ยวกลางคืนเท่าไหร่ ทำงานเสร็จวันอาทิตย์อยู่บ้านทำงานบ้านก็จะนอน ไม่ค่อยสุงสิงกับใครเท่าไหร่ เพื่อนไม่เยอะค่ะ อย่างนี้หริอเปล่าค่ะเลยเป็นแบบนี้(กระทู้แรกค่ะถ้าผิดพลาดอย่างไรก็ขอโทษด้วยนะค่ะ)