ผมมีหลานชาย ครอบครัวทางพ่อ 1 คน เป็นลูกของอา (ผมถูกเลี้ยงดูจากทางฝั่งพ่อ จะสนิทกับทางฝั่งพ่อมากกว่าแม่)
คือตอนนี้ มันไม่เอาอะไรซักอย่าง จะทำอย่างไรกับมันดีครับ ครอบครัวก็ดีทุกอย่าง แต่เด็กมันไม่เอาถ่านเลยจะทำยังกับมันดี
ตอนนี้หลานผม 16 ละครับ กำลังเรียน ม.4 แต่ !!!เรียนได้ 1 เทอมก็ไม่ไป บอกหัวไม่ไป
จะรอปีหน้า รอเรียนสายช่าง อันนี้ไม่เป็นไรเพราะหัวมันไม่ดีจริง ๆ ตอนมันเด็ก ๆ ผมสอนการบ้านมันประจำ เพราะอาผม(แม่ของมัน)
จะหงุดหงิดมาก เวลาสอนการบ้านลูกตัวเอง เพราะหลานผมโง่บรม ผมเลยบอกว่าไม่ต้องสอนมัน ผมสอนเอง เพราะผมค่อนข้างใจเย็น
ก็สอนมันเรื่อย ๆ แต่บางวันไปก็ไม่ทัน มันร้องซะแล้ว เพราะโดนแม่ดี แม่มันอยากสอนลูก แต่เพราะมันไม่รู้...ไรเลย เหมือนไปโรงเรียนแล้วไม่ได้เรียน
แม่มันเลยโมโห
ตอนนี้ประเด็นคือ มันโตเป็นวัยรุ่น มันไม่ทำอะไรซักอย่าง กิน + เที่ยว + เล่นเกมส์ + นอน เวลาเพื่อนมันเรียน มันก็เล่นเกมส์รออยู่บ้าน
เย็นมาไปเที่ยวกลับ5ทุ่ม เที่ยงคืน
ที่จริงงานมีเยอะมาก ทั้งกรีดยาง(ซึ่งผมกับอาเขยเป็นคนปลูก เมื่อ11 ปีที่แล้ว ผมอยู่ ม.4 ก็ปลูกใว้ให้มันกับพี่สาวมัน)
เลี้ยงวัว(ต้องไปตัดหญ้า) เลี้ยงหมู เพาะเห็ด เป็ดไข่ ไก่ ไร่ข้าวโพด นาข้าว มันไม่ช่วยซักอย่าง
และอาเขยผมแกเป็นกำนัน แทบไม่มีเวลา
ทุกสิ่งอย่างตกอยู่กับอาผม (อาผมเป็นผู้หญิงนะ อาเขยเป็นผู้ชาย) งานบ้าน(ซักผ้า ถูบ้าน ล้างจาน) งานไร่ อาผมทำทุกอย่าง
ยังมีรับจ็อบติดกระจก มุ้งลวด ซึ่งก็มีงานมาเรื่อย กับเครื่องเสียงอีก เครื่องเสียงเป็นแบบแห่งานบวชได้ ใล่พ่วงลากรถอีแต๊ก
หรือ ยกลำโพงไปตั้ง + คอมอีก 1 ชุด ลำโพงหนักมาก ผมผู้ชายยังบอกว่าหนักเลย นับประสากับ ผู้หญิง ส่วนมากจะจ้างคนยก
แต่ถ้ามันไม่มีคนจริง ๆ ต้องยกเอง บางงานเลิก ตี 2-3 อาผมอึดมาก ถ้าไม่อึดคงตายไปนานแล้ว
อาผมโทรมาปรึกษาอยู่บ่อย ๆ ผมก็ช่วยไรไม่ได้เพราะผมทำงานอยู่ กทม. ก็ได้แค่ปลอบใจ
แต่เมื่อซักครู่ อาโทรมาปรึกษา ก่อนกดวางเค้าร้องไห้ ผมนี่สะดุ้งเลย แต่คือแบบจะไม่ให้ผมรู้แหล่ะ แต่ผมได้ยิน
แกบอกแกทำบาปอะไรมาน้อ เกิดมาอาไม่เคยร้องไห้ให้เห็น เพราะค่อนข้างจะถึก โทรคุยกันเสร็จ ผมก็ไลน์ไปบอกใจเย็น ๆ พักผ่อน ไม่ต้องเครียด
คือผมช่วยได้แค่นี้ ไม่รู้วิธีจะทำยังไงดี ผมก็มืดแปดด้านแนะนำผมทีครับ งานบ้าน งานไร่ก็เหนื่อย ต้องมาเจอลูกแย่ ๆ แบบนี้
จะปลุกความเป็นคนในตัวมันขึ้นมายังไงดีครับ ผมสงสารอา ซึ่งแกก็เลี้ยงผมมาแหล่ะ พ่อผมทำงาน กทม. ทิ้งไว้กับย่า กับอา โอ้ยยาว.....
เครียดครับ ไม่รู้จะทำยังไง ที่ชีวิตผมก็ มีความสุขดี แต่เจอแบบนี้ ยิ้มไม่ออกเลย......
ขอปรึกษาหน่อยครับ ตอนนี้หลานไม่เรียนหนังสือ ไม่เอาอะไรซักอย่าง
คือตอนนี้ มันไม่เอาอะไรซักอย่าง จะทำอย่างไรกับมันดีครับ ครอบครัวก็ดีทุกอย่าง แต่เด็กมันไม่เอาถ่านเลยจะทำยังกับมันดี
ตอนนี้หลานผม 16 ละครับ กำลังเรียน ม.4 แต่ !!!เรียนได้ 1 เทอมก็ไม่ไป บอกหัวไม่ไป
จะรอปีหน้า รอเรียนสายช่าง อันนี้ไม่เป็นไรเพราะหัวมันไม่ดีจริง ๆ ตอนมันเด็ก ๆ ผมสอนการบ้านมันประจำ เพราะอาผม(แม่ของมัน)
จะหงุดหงิดมาก เวลาสอนการบ้านลูกตัวเอง เพราะหลานผมโง่บรม ผมเลยบอกว่าไม่ต้องสอนมัน ผมสอนเอง เพราะผมค่อนข้างใจเย็น
ก็สอนมันเรื่อย ๆ แต่บางวันไปก็ไม่ทัน มันร้องซะแล้ว เพราะโดนแม่ดี แม่มันอยากสอนลูก แต่เพราะมันไม่รู้...ไรเลย เหมือนไปโรงเรียนแล้วไม่ได้เรียน
แม่มันเลยโมโห
ตอนนี้ประเด็นคือ มันโตเป็นวัยรุ่น มันไม่ทำอะไรซักอย่าง กิน + เที่ยว + เล่นเกมส์ + นอน เวลาเพื่อนมันเรียน มันก็เล่นเกมส์รออยู่บ้าน
เย็นมาไปเที่ยวกลับ5ทุ่ม เที่ยงคืน
ที่จริงงานมีเยอะมาก ทั้งกรีดยาง(ซึ่งผมกับอาเขยเป็นคนปลูก เมื่อ11 ปีที่แล้ว ผมอยู่ ม.4 ก็ปลูกใว้ให้มันกับพี่สาวมัน)
เลี้ยงวัว(ต้องไปตัดหญ้า) เลี้ยงหมู เพาะเห็ด เป็ดไข่ ไก่ ไร่ข้าวโพด นาข้าว มันไม่ช่วยซักอย่าง
และอาเขยผมแกเป็นกำนัน แทบไม่มีเวลา
ทุกสิ่งอย่างตกอยู่กับอาผม (อาผมเป็นผู้หญิงนะ อาเขยเป็นผู้ชาย) งานบ้าน(ซักผ้า ถูบ้าน ล้างจาน) งานไร่ อาผมทำทุกอย่าง
ยังมีรับจ็อบติดกระจก มุ้งลวด ซึ่งก็มีงานมาเรื่อย กับเครื่องเสียงอีก เครื่องเสียงเป็นแบบแห่งานบวชได้ ใล่พ่วงลากรถอีแต๊ก
หรือ ยกลำโพงไปตั้ง + คอมอีก 1 ชุด ลำโพงหนักมาก ผมผู้ชายยังบอกว่าหนักเลย นับประสากับ ผู้หญิง ส่วนมากจะจ้างคนยก
แต่ถ้ามันไม่มีคนจริง ๆ ต้องยกเอง บางงานเลิก ตี 2-3 อาผมอึดมาก ถ้าไม่อึดคงตายไปนานแล้ว
อาผมโทรมาปรึกษาอยู่บ่อย ๆ ผมก็ช่วยไรไม่ได้เพราะผมทำงานอยู่ กทม. ก็ได้แค่ปลอบใจ
แต่เมื่อซักครู่ อาโทรมาปรึกษา ก่อนกดวางเค้าร้องไห้ ผมนี่สะดุ้งเลย แต่คือแบบจะไม่ให้ผมรู้แหล่ะ แต่ผมได้ยิน
แกบอกแกทำบาปอะไรมาน้อ เกิดมาอาไม่เคยร้องไห้ให้เห็น เพราะค่อนข้างจะถึก โทรคุยกันเสร็จ ผมก็ไลน์ไปบอกใจเย็น ๆ พักผ่อน ไม่ต้องเครียด
คือผมช่วยได้แค่นี้ ไม่รู้วิธีจะทำยังไงดี ผมก็มืดแปดด้านแนะนำผมทีครับ งานบ้าน งานไร่ก็เหนื่อย ต้องมาเจอลูกแย่ ๆ แบบนี้
จะปลุกความเป็นคนในตัวมันขึ้นมายังไงดีครับ ผมสงสารอา ซึ่งแกก็เลี้ยงผมมาแหล่ะ พ่อผมทำงาน กทม. ทิ้งไว้กับย่า กับอา โอ้ยยาว.....
เครียดครับ ไม่รู้จะทำยังไง ที่ชีวิตผมก็ มีความสุขดี แต่เจอแบบนี้ ยิ้มไม่ออกเลย......