พ่อแม่แฟนผมเป็นชาวนามาก่อนและย้ายมาทำงานโรงงานในกรุงเทพครับ ทีนี้แฟนก็เรียนจบสายสาธารณสุข เงินเดือนปาเข้าไป 4 หมื่นกว่า ส่วนตัวผมเงินเดือนตอนแรกหมื่นต้นๆ แต่ตอนนี้ประมาณ 2 หมื่นได้แล้ว
ที่บ้าน แม่ผมเคยทำงานเปิดร้านขายของกับพ่อมาก่อน ก็อยู่ด้วยกันมาตลอดไม่เคยจะห่าง แทบจะไม่เคยไม่ได้นอนด้วยกันเลยครับ พ่อกับแม่ผมเนี้ย ประมาณเกือบ 20 ปี แต่พ่อก็เสียไปเมื่อหลายปีก่อน ความรู้สึกเหงาก็คงเข้ามา และทำให้แม่หวงผมมากเป็นพิเศษครับ
ตอนทำงานใหม่ๆ ตรงกับช่วงที่พ่อเสียไปได้สักระยะ เลิกงาน 5 โมง 5 โมงก็โทรตามละครับ ต้องให้ถึงบ้านได้แล้ว ห้ามเถลไถลไปไหน ถ้าเกิดคิดจะไปเที่ยวข้างนอกก็คุยกันยาวครับ และทีนี้ผมก็มีแฟนมาได้ช่วงนี้ ตอนแรกก็ไม่ได้บอกแม่ครับ เพราะรู้สึกแม่จะต้องหวงมากแน่ และก็เป็นจริงตามที่คิด
ต้องบอกแม่ทุกครั้งครับ ว่าจะไปไหนหลังเลิกงาน แล้วถ้าหากบอกว่าไปหาแฟน สมมตินะครับเลิกงาน 5 โมง เดินทางไปเจอแฟน 5.45 ตอน 6 โมงแม่จะโทรมาแล้วว่าให้รีบกลับได้แล้ว คำพูดที่จะได้ยินทุกครั้งของแม่คือ วันนี้ให้รีบกลับบ้าน อย่ากลับดึก แต่ก็ดื้อครับ เถียงทะเลาะกันตลอด แฟนก็รู้สึกว่า เขามาเป็นคนที่แย่งเราไปจากแม่ จะมาพรากลูกพรากแม่ ทำให้เธอไม่สบายใจครับ
เพื่อนๆ ที่ทำงานแฟนก็พอจะรู้เรื่องหนักอกนี้ ก็มีแซวประจำ จนรู้สึกจุกไปเหมือนกันครับ เช่น วันนี้จะรีบกลับหรือยังละ แม่ตามยัง ฟังแล้วก็เศร้าใจครับ อย่างเวลาไปเที่ยวกับแฟน ถ้าเป็นปกติ ชายต้องไปส่งหญิงใช่ไหมครับ แต่แม่ผมจะบอกว่า ให้แฟนกับผมแยกกันกลับเลย แล้วก็ยกตัวอย่างว่า สมัยพ่อแม่จีบกันยังแยกกลับเลย แฟนก็น้อยใจครับ มีที่ไหนเดินทางเปลี่ยวๆ ยังต้องให้กลับเอง แฟนเคยถามว่า แม่เขาไม่เข้าใจผู้หญิงเลยใช่ไหมว่าอันตรายแค่ไหน
ตอนนี้ผมก็คิดถึงอนาคต เคยอยากที่จะย้ายออกไปอยู่ข้างนอกบ้าน แต่ก็ทำใจไม่ได้ ที่จะทิ้งแม่ออกไป ความรู้สึกผมตอนนี้อาจเหมือนละคร "รักคุณเท่าฟ้า" ครับ อารมณ์นั้นเลย แม่กลัวว่าเราจะมีแฟนแล้วจะไม่ให้ความรักต่อแม่อีกต่อไป ถามครับเพื่อนๆ ผมควรจะทำอย่างไรดี ตอนนี้เป็นหัวหน้าคน แต่โดนแม่คุมซะเหมือนเราเรียนมัธยมอยู่เลย
ทำงานก็เปลี่ยนจากงานประจำมาเป็นกะ เวลาก็หายากอยู่แล้ว พอจะเจอหน้าแฟนมันก็ตามมาด้วยความรู้สึกที่แม่จะโทรตามเมื่อไร ทำให้ทุกข์ไปด้วย ในขณะที่ญาติพี่น้องผม ชอบแฟนผมมากครับ ทั้งหน้าที่การงาน การวางตัว แต่ก็จะมีแค่แม่นี้แหละที่ทำให้หนักใจ
ถ้าหากผมไม่ใช่คนที่แคร์แม่ก็คงปล่อยไปแล้วใช่ไหมครับ แต่ผมก็แคร์แม่อยู่ดี แต่จะให้ไม่มีชีวิตส่วนตัวเลยก็ไม่ไหวแล้ว เหนื่อยครับ ทำไงดี
ถ้าเพื่อนๆ หญิง เจอแฟนแบบนี้จะทำไงดีครับ
สงสารแฟนครับ แม่เขาหวงเรามากจนทำร้ายความรู้สึกแฟนทุกครั้งที่เจอกัน ผมอกตัญญูไหม?
ที่บ้าน แม่ผมเคยทำงานเปิดร้านขายของกับพ่อมาก่อน ก็อยู่ด้วยกันมาตลอดไม่เคยจะห่าง แทบจะไม่เคยไม่ได้นอนด้วยกันเลยครับ พ่อกับแม่ผมเนี้ย ประมาณเกือบ 20 ปี แต่พ่อก็เสียไปเมื่อหลายปีก่อน ความรู้สึกเหงาก็คงเข้ามา และทำให้แม่หวงผมมากเป็นพิเศษครับ
ตอนทำงานใหม่ๆ ตรงกับช่วงที่พ่อเสียไปได้สักระยะ เลิกงาน 5 โมง 5 โมงก็โทรตามละครับ ต้องให้ถึงบ้านได้แล้ว ห้ามเถลไถลไปไหน ถ้าเกิดคิดจะไปเที่ยวข้างนอกก็คุยกันยาวครับ และทีนี้ผมก็มีแฟนมาได้ช่วงนี้ ตอนแรกก็ไม่ได้บอกแม่ครับ เพราะรู้สึกแม่จะต้องหวงมากแน่ และก็เป็นจริงตามที่คิด
ต้องบอกแม่ทุกครั้งครับ ว่าจะไปไหนหลังเลิกงาน แล้วถ้าหากบอกว่าไปหาแฟน สมมตินะครับเลิกงาน 5 โมง เดินทางไปเจอแฟน 5.45 ตอน 6 โมงแม่จะโทรมาแล้วว่าให้รีบกลับได้แล้ว คำพูดที่จะได้ยินทุกครั้งของแม่คือ วันนี้ให้รีบกลับบ้าน อย่ากลับดึก แต่ก็ดื้อครับ เถียงทะเลาะกันตลอด แฟนก็รู้สึกว่า เขามาเป็นคนที่แย่งเราไปจากแม่ จะมาพรากลูกพรากแม่ ทำให้เธอไม่สบายใจครับ
เพื่อนๆ ที่ทำงานแฟนก็พอจะรู้เรื่องหนักอกนี้ ก็มีแซวประจำ จนรู้สึกจุกไปเหมือนกันครับ เช่น วันนี้จะรีบกลับหรือยังละ แม่ตามยัง ฟังแล้วก็เศร้าใจครับ อย่างเวลาไปเที่ยวกับแฟน ถ้าเป็นปกติ ชายต้องไปส่งหญิงใช่ไหมครับ แต่แม่ผมจะบอกว่า ให้แฟนกับผมแยกกันกลับเลย แล้วก็ยกตัวอย่างว่า สมัยพ่อแม่จีบกันยังแยกกลับเลย แฟนก็น้อยใจครับ มีที่ไหนเดินทางเปลี่ยวๆ ยังต้องให้กลับเอง แฟนเคยถามว่า แม่เขาไม่เข้าใจผู้หญิงเลยใช่ไหมว่าอันตรายแค่ไหน
ตอนนี้ผมก็คิดถึงอนาคต เคยอยากที่จะย้ายออกไปอยู่ข้างนอกบ้าน แต่ก็ทำใจไม่ได้ ที่จะทิ้งแม่ออกไป ความรู้สึกผมตอนนี้อาจเหมือนละคร "รักคุณเท่าฟ้า" ครับ อารมณ์นั้นเลย แม่กลัวว่าเราจะมีแฟนแล้วจะไม่ให้ความรักต่อแม่อีกต่อไป ถามครับเพื่อนๆ ผมควรจะทำอย่างไรดี ตอนนี้เป็นหัวหน้าคน แต่โดนแม่คุมซะเหมือนเราเรียนมัธยมอยู่เลย
ทำงานก็เปลี่ยนจากงานประจำมาเป็นกะ เวลาก็หายากอยู่แล้ว พอจะเจอหน้าแฟนมันก็ตามมาด้วยความรู้สึกที่แม่จะโทรตามเมื่อไร ทำให้ทุกข์ไปด้วย ในขณะที่ญาติพี่น้องผม ชอบแฟนผมมากครับ ทั้งหน้าที่การงาน การวางตัว แต่ก็จะมีแค่แม่นี้แหละที่ทำให้หนักใจ
ถ้าหากผมไม่ใช่คนที่แคร์แม่ก็คงปล่อยไปแล้วใช่ไหมครับ แต่ผมก็แคร์แม่อยู่ดี แต่จะให้ไม่มีชีวิตส่วนตัวเลยก็ไม่ไหวแล้ว เหนื่อยครับ ทำไงดี
ถ้าเพื่อนๆ หญิง เจอแฟนแบบนี้จะทำไงดีครับ