*เรื่องทั้งหมดนี้เป็นเรื่องจริง ของ จขกท!!
ตั้งแต่ผมเกิดมาชีวิตผมโครตสบาย พ่อผมเป็นเจ้าพ่อทำงานเกี่ยวกับการพนันอยากได้อะไรก็ได้มีเงินใช้ไม่ขาดมือ อยากได้อะไรก็ได้ พ่อผมรวยจนสามารถเอาเงินเป็นแสนๆไปเผาเล่นได้เลยเพราะสามรถหากลับคืนมาได้ไม่เกิน 2 วัน เป็นนักเล่น เป็นเจ้าโต็ะบอล และอีกหลายอย่างเกี่ยวกับสิ่งที่ผิดกฏหมาย จนผมคิดว่าทั้งชีวิตนี้จนตายคงสบาย แต่ผมไม่ได้เป็นคนเกเร อยู่ในกรอบ เป็นเด็กเรียนหนังสือแต่ว่าขี้เกียจ แต่ผมทำเกรดทุกครั้งออกมาไม่ต่ำกว่า3.00แน่นอน ผมคิดเรียนให้จบๆให้พ่อภูมิใจเพราะเราไม่ได้ออกเเรงอะไรเลยมีหน้าที่เรียนให้จบ ผมเป็นคนชอบเล่นเกมส์ไม่ถึงกับติดถ้าเล่นไม่ได้จริงๆก็ไม่เล่น แต่ถ้ามีโอกาสเล่นยาวถ้าไม่มีใครมาห้ามผมก็ไม่หยุดเล่น แต่ก่อนมันเป็นเกมส์ตลับแบบที่ใช้เสียบๆกัน พ่อผมซื้อให้ผม 1-2 เครื่องต่อเดือนเพราะผมเล่นจนพังหรือมันไม่ทนก็ไม่รู้ แต่ผมว่ามันไม่ทนนะ555 จนมาฮิตพวกเกมเพล คอทพิวเตอร์ ผมก็เปลี่ยนมาเล่นเกมคอมพิวเตอร์ ผมกลับจาก ร.ร. ก็มาเล่นทุกวันเหมือนเดิม แต่ส่วนใหญ่เสาร์ อาทิตย์ผมจะไม่ค่อยได้เล่น เพราะพ่อผมจะพาผมไปเที่ยวส่วนสนุกพอตกเย็นก็ไปต่อที่ บ่อน มีทุกอย่าง พ่อผมใช้ชีวิตอยู่กับบ่อน รวยได้ก็เพราะการพนัน เป็นเจ้าพ่อมีแต่คนเรียกเฮียๆ ชอบมีคนมายืมเงินพ่อผมทีละ 5000-6000 พ่อผมเป็นคนใจกว้าง ไม่ให้แค่5000 แต่ให้ทีละ10000-20000 แล้วบอกถ้ามีเมื่อไหร่ค่อยเอามาคืน แขวนพวกมาลัยผู้หญิงตามคาเฟ่ทีละ5000 จัดงานวันเกิดผมพาผมไปพับใหญ่ๆ แล้วก็จ้างปิดพับนั้นเลย เข้าได้เฉพาะพวกคนที่เชิญมา เค้กวันเกิดประมาณครึ่งนึงของเค้กแต่งงาน นอกนั้นทั้งร้านก็เหล่า เบีย ยีห่อแพงๆทั้งนั้น ส่วนใครที่นั่งโต็ะเดี่ยวกับพ่อผมได้กินเหล้าจากต่างประเทศขวดนึงเกือบหมื่น คนในพับก็แก่ๆหัวล้านสะส่วนใหญ่ พวกเพื่อนพ่อที่เล่นมาด้วยกัน จนผมอายุได้13 ปียังเด็กอยู่เลย พ่อผมเริ่มไม่มีแต่ก่อนขับชอปเปอร์ ต้องขายแล้วมาขับ wave มีคอนโดหรูๆอยู่ต้องขายแล้วมาเช่าตึกแถว แต่ก็ยังพอมีพอกินอยู่ยังอยู่ในฐานะรวยอยู่นะผมว่า คือยังมีเงินเล่นอยู่มีเงินซื้อเกมส์ให้ผมเล่น มีเงินให้เพื่อนยืม จนผมอายุ14จะ15 พ่อผมไม่เหลืออะไรเลย ต้องทุบเงินในกระปุกผมไปจ่ายค่าไฟบ้าน จนต้องย้ายไปอยู่กลับครอบครับอาม่า เป็นบ้านเช่าเหมือนกันแต่พวกผมมาอยู่ฟรี ค่าไฟลุงผมจ่าย ค่าบ้านป่าผมจ่าย ทั้งบ้านทำอาชีพค้าขาย พอมีกิน ไม่อดๆอยากๆ จนผมอายุ15บ้านผมชอบมีเรื่องทะเลาะกัน จนบ้านผมแตกแยกย้ายไปอยู่กันคนละทิศคนละทาง มีวันนึงลุงผมเค้าด่าผมว่าเด็ก......เกิดมาพ่อผมก็เริ่มไม่มีเงินแถมยังทำให้บ้านแตกแยก ผมฟังผมก็รู้สึกน้อยใจ เสียใจ ผมก็ยังอยู่บ้านหลังเดิมแต่คนอื่นก็แยกย้ายกันออกไป ผมอยู่กับพ่อ อาม่าและก็ลุงอีก2คน 1ในนั้นก็คนที่ด่าผมด้วย
พ่อก็ยังเล่นการพนันอยู่แต่ไปก็ทำงานกับป้าผมด้วย ไปขายของได้เงินวันละ300 แต่ทุกวันกลับมาก็เอาไปเล่นหมด จนไม่มีเงินจ่ายค่าเทอมให้ผม ตอนนี้ผมอยู่ ม.3 จะจบแล้ว ผมต้องออกไปช่วยป้าขายของหาเงินใช้เอง จ่ายค่าเทอมเองจนจบ ม.3 เกรดออกมาไม่ถึง3.00แล้วเพราะผมขาดเรียนบ่อย ไม่เงินไป ร.ร. หรือไม่ก็ตื่นสาย พอผมจบ ม 3 ผมเรียนต่อ ปวช.1 และก็ไปทำงานPTในร้านสะดวกซื้อ ผมเลิกเรียนก็มาเข้างานเลิก 4 ทุ่มกว่าๆเกือบ5ทุ้มทุกวัน นอนดึก และก็ตื่นเช้าไป ร.ร. เงินเดือนต่อเดือนออกมาน้อยมาก
3000-4000 ผมทำได้สักพักพ่อผมล้มป่วย เป็นโรคหัวใจ โรคไต หลายอย่างเยอะ มากหมอบอกเพราะพ่อผมดูดบุหรี่จัด กินอาหารไม่มีประโยชน์ ตัวพ่อผมบวม ขาบวม บวมหมด ไข่พ่อผมยังบวมเลยใหญ่เท่าลูกแอปเปิ้ลลูกนึงได้ พ่อผมต้องนอน ร.พ. รักษา แต่อาการไม่ดีขึ้น แย่ลงตลอด แย่จนเบลอ ใครมาเยี่ยมก็จำใครไม่ได้ หรือก็ได้บางครั้งแต่ใช้เวลานึกนานหน่อย จนแย่หนัก สมองเบลอจำใครไม่ได้เลย จนพ่อผมเสียชีวิต ในวันเผา เพื่อนพ่อผมมา แต่ก็ไม่เยอะมีเฉพาะคนที่สนิทกันจริงๆ ผมได้คุยกับเพื่อนพ่อว่าที่มากันน้อยเพราะอะไรรู้ไหม แต่ก่อนที่ยังกินเที่ยวด้วยกัน เพื่อนพ่อผมเสียชีวิตไปแต่ละคนพ่อผมไม่เคยไปงานศพพวกเค้าเลย แต่ไม่ใช้ว่า ไม่รักเพื่อนนะ แต่พ่อผมเป็นคนล้มไม่ลง พ่อผมเล่นการพนันทุกวัน เล่นจนกว่าจะมีใครหมดกันไปข้างนึง พ่อผมเลยมาไม่ได้ฝากแต่เงินมา และก็ได้รู้อีกว่า ที่ไม่มีเงินเก็บ เพราะติดคดี ไม่มีบัตรปประชาชน เปิดบัญชีไม่ได้ จะไปทำบัตรก็กลัวถูกจับเพราะต้องหนีคดี 20 ปี ในใบเกิดผม ผมใช้ชื่อ ลุงที่ด่านั้นและเป็นชื่อพ่อ ชื่อแม่ผมก็ เมียเค้าและ แล้วเค้าก็เล่าให้ฟังอะไรหลายๆอย่างเกี่ยวกับพ่อผม พ่อเสียเงินเป็นแสน เพื่อให้ได้ใบเกิดผมมา เดินเรื่อง เอาเงินยัดไปหลายบาทเพื่อให้ผมเกิด ให้ได้เข้า ร.ร. ให้เป็นเด็กมีพ่อ แม่เหมือนคนปกติทั่วไป ก่อนเค้าเสียผมไม่ค่อยได้ไปเยี่ยมเค้า ไม่ค่อยได้คุยกับเค้า ผมรู้สึกเสียใจเล็กน้อย หลังจากเผาพ่อผมเสร็จ ผมก็ลาออกจากงานที่ทำอยู่ ผมออกมาหางานใหม่เพราะหลังจากนี้ต้องใช้เงินเพิ่มอีกเยอะคงไม่พอแน่เดือนละ4000 ตอนนี้ผมอายุ17 แล้ว ผมคิดหาของมาขาย แต่ผมไม่มีเงินทุนที่จะซื้อของมาขายเลย จนผมมาได้งานเป็นพนักงานเสริฟ อยู่ที่ร้านอาหาร MK ผมได้เงินดีขึ้น แต่ก็ยังไม่พอใช้จ่าย ผมต้องหายืมเงินคนอื่นพอเงินเดือนออกก็เอามาคืนเค้า มันจะวนอยู่แค่นี้ เพราะพอเงินออกก็เอาไปคืนเค้า แล้วก็ไม่พอก็ไปยืมคนอื่นอีก พอเงินเดือนออกอีกกเอาไปคืนเค้าอีก จนตอนนี้ผมอยู่ ปวช.2 ค่าเทอมผมเริ่มเยอะขึ้น จนผมต้องเอาเงินค่ากินค่าใช้แต่ละวันรวมกันไปจ่ายค่าเทอม จนผมอดมื้อกินมื้อ ผมมีประสบการณ์เล่นเกมส์มาตั้งแต่เด็ก ผมสามารถหาเงินจากการเล่นเกมส์ได้ แต่ไม่มากพอเพราะไม่มีเวลามานั่งเล่นเหมือนแต่ก่อน เพราะเงินมันไม่แน่นอน ผมเลยเลือกทำงานเป็นเด็กเสริฟ ตอนนี้ผมคิดจะเลิกเรียน ออกมาทำเป็นพนักงานประจำ ผมน่าจะไม่อดตาย แต่คงจะเหนื่อยไปตลอดชีวิต
**ขอไม่เล่าเรื่องแม่ผมและรายละเอียดเล็กๆน้อยๆเดี่ยวมันจะยาว
**ผมพิมพ์ผิดอะไรก็ขอโทษด้วยพิมพ์ในมือถือ แท็คห้องผิดก็ขอโทษด้วยครับ มือใหม่
จะต่อชีวิตนี้ยังไงดี จากชีวิตที่โครตสบายกลายเป็นอันไม่มีจะกิน ช่วยเเนะเเนวทางหน่อยครับ
ตั้งแต่ผมเกิดมาชีวิตผมโครตสบาย พ่อผมเป็นเจ้าพ่อทำงานเกี่ยวกับการพนันอยากได้อะไรก็ได้มีเงินใช้ไม่ขาดมือ อยากได้อะไรก็ได้ พ่อผมรวยจนสามารถเอาเงินเป็นแสนๆไปเผาเล่นได้เลยเพราะสามรถหากลับคืนมาได้ไม่เกิน 2 วัน เป็นนักเล่น เป็นเจ้าโต็ะบอล และอีกหลายอย่างเกี่ยวกับสิ่งที่ผิดกฏหมาย จนผมคิดว่าทั้งชีวิตนี้จนตายคงสบาย แต่ผมไม่ได้เป็นคนเกเร อยู่ในกรอบ เป็นเด็กเรียนหนังสือแต่ว่าขี้เกียจ แต่ผมทำเกรดทุกครั้งออกมาไม่ต่ำกว่า3.00แน่นอน ผมคิดเรียนให้จบๆให้พ่อภูมิใจเพราะเราไม่ได้ออกเเรงอะไรเลยมีหน้าที่เรียนให้จบ ผมเป็นคนชอบเล่นเกมส์ไม่ถึงกับติดถ้าเล่นไม่ได้จริงๆก็ไม่เล่น แต่ถ้ามีโอกาสเล่นยาวถ้าไม่มีใครมาห้ามผมก็ไม่หยุดเล่น แต่ก่อนมันเป็นเกมส์ตลับแบบที่ใช้เสียบๆกัน พ่อผมซื้อให้ผม 1-2 เครื่องต่อเดือนเพราะผมเล่นจนพังหรือมันไม่ทนก็ไม่รู้ แต่ผมว่ามันไม่ทนนะ555 จนมาฮิตพวกเกมเพล คอทพิวเตอร์ ผมก็เปลี่ยนมาเล่นเกมคอมพิวเตอร์ ผมกลับจาก ร.ร. ก็มาเล่นทุกวันเหมือนเดิม แต่ส่วนใหญ่เสาร์ อาทิตย์ผมจะไม่ค่อยได้เล่น เพราะพ่อผมจะพาผมไปเที่ยวส่วนสนุกพอตกเย็นก็ไปต่อที่ บ่อน มีทุกอย่าง พ่อผมใช้ชีวิตอยู่กับบ่อน รวยได้ก็เพราะการพนัน เป็นเจ้าพ่อมีแต่คนเรียกเฮียๆ ชอบมีคนมายืมเงินพ่อผมทีละ 5000-6000 พ่อผมเป็นคนใจกว้าง ไม่ให้แค่5000 แต่ให้ทีละ10000-20000 แล้วบอกถ้ามีเมื่อไหร่ค่อยเอามาคืน แขวนพวกมาลัยผู้หญิงตามคาเฟ่ทีละ5000 จัดงานวันเกิดผมพาผมไปพับใหญ่ๆ แล้วก็จ้างปิดพับนั้นเลย เข้าได้เฉพาะพวกคนที่เชิญมา เค้กวันเกิดประมาณครึ่งนึงของเค้กแต่งงาน นอกนั้นทั้งร้านก็เหล่า เบีย ยีห่อแพงๆทั้งนั้น ส่วนใครที่นั่งโต็ะเดี่ยวกับพ่อผมได้กินเหล้าจากต่างประเทศขวดนึงเกือบหมื่น คนในพับก็แก่ๆหัวล้านสะส่วนใหญ่ พวกเพื่อนพ่อที่เล่นมาด้วยกัน จนผมอายุได้13 ปียังเด็กอยู่เลย พ่อผมเริ่มไม่มีแต่ก่อนขับชอปเปอร์ ต้องขายแล้วมาขับ wave มีคอนโดหรูๆอยู่ต้องขายแล้วมาเช่าตึกแถว แต่ก็ยังพอมีพอกินอยู่ยังอยู่ในฐานะรวยอยู่นะผมว่า คือยังมีเงินเล่นอยู่มีเงินซื้อเกมส์ให้ผมเล่น มีเงินให้เพื่อนยืม จนผมอายุ14จะ15 พ่อผมไม่เหลืออะไรเลย ต้องทุบเงินในกระปุกผมไปจ่ายค่าไฟบ้าน จนต้องย้ายไปอยู่กลับครอบครับอาม่า เป็นบ้านเช่าเหมือนกันแต่พวกผมมาอยู่ฟรี ค่าไฟลุงผมจ่าย ค่าบ้านป่าผมจ่าย ทั้งบ้านทำอาชีพค้าขาย พอมีกิน ไม่อดๆอยากๆ จนผมอายุ15บ้านผมชอบมีเรื่องทะเลาะกัน จนบ้านผมแตกแยกย้ายไปอยู่กันคนละทิศคนละทาง มีวันนึงลุงผมเค้าด่าผมว่าเด็ก......เกิดมาพ่อผมก็เริ่มไม่มีเงินแถมยังทำให้บ้านแตกแยก ผมฟังผมก็รู้สึกน้อยใจ เสียใจ ผมก็ยังอยู่บ้านหลังเดิมแต่คนอื่นก็แยกย้ายกันออกไป ผมอยู่กับพ่อ อาม่าและก็ลุงอีก2คน 1ในนั้นก็คนที่ด่าผมด้วย
พ่อก็ยังเล่นการพนันอยู่แต่ไปก็ทำงานกับป้าผมด้วย ไปขายของได้เงินวันละ300 แต่ทุกวันกลับมาก็เอาไปเล่นหมด จนไม่มีเงินจ่ายค่าเทอมให้ผม ตอนนี้ผมอยู่ ม.3 จะจบแล้ว ผมต้องออกไปช่วยป้าขายของหาเงินใช้เอง จ่ายค่าเทอมเองจนจบ ม.3 เกรดออกมาไม่ถึง3.00แล้วเพราะผมขาดเรียนบ่อย ไม่เงินไป ร.ร. หรือไม่ก็ตื่นสาย พอผมจบ ม 3 ผมเรียนต่อ ปวช.1 และก็ไปทำงานPTในร้านสะดวกซื้อ ผมเลิกเรียนก็มาเข้างานเลิก 4 ทุ่มกว่าๆเกือบ5ทุ้มทุกวัน นอนดึก และก็ตื่นเช้าไป ร.ร. เงินเดือนต่อเดือนออกมาน้อยมาก
3000-4000 ผมทำได้สักพักพ่อผมล้มป่วย เป็นโรคหัวใจ โรคไต หลายอย่างเยอะ มากหมอบอกเพราะพ่อผมดูดบุหรี่จัด กินอาหารไม่มีประโยชน์ ตัวพ่อผมบวม ขาบวม บวมหมด ไข่พ่อผมยังบวมเลยใหญ่เท่าลูกแอปเปิ้ลลูกนึงได้ พ่อผมต้องนอน ร.พ. รักษา แต่อาการไม่ดีขึ้น แย่ลงตลอด แย่จนเบลอ ใครมาเยี่ยมก็จำใครไม่ได้ หรือก็ได้บางครั้งแต่ใช้เวลานึกนานหน่อย จนแย่หนัก สมองเบลอจำใครไม่ได้เลย จนพ่อผมเสียชีวิต ในวันเผา เพื่อนพ่อผมมา แต่ก็ไม่เยอะมีเฉพาะคนที่สนิทกันจริงๆ ผมได้คุยกับเพื่อนพ่อว่าที่มากันน้อยเพราะอะไรรู้ไหม แต่ก่อนที่ยังกินเที่ยวด้วยกัน เพื่อนพ่อผมเสียชีวิตไปแต่ละคนพ่อผมไม่เคยไปงานศพพวกเค้าเลย แต่ไม่ใช้ว่า ไม่รักเพื่อนนะ แต่พ่อผมเป็นคนล้มไม่ลง พ่อผมเล่นการพนันทุกวัน เล่นจนกว่าจะมีใครหมดกันไปข้างนึง พ่อผมเลยมาไม่ได้ฝากแต่เงินมา และก็ได้รู้อีกว่า ที่ไม่มีเงินเก็บ เพราะติดคดี ไม่มีบัตรปประชาชน เปิดบัญชีไม่ได้ จะไปทำบัตรก็กลัวถูกจับเพราะต้องหนีคดี 20 ปี ในใบเกิดผม ผมใช้ชื่อ ลุงที่ด่านั้นและเป็นชื่อพ่อ ชื่อแม่ผมก็ เมียเค้าและ แล้วเค้าก็เล่าให้ฟังอะไรหลายๆอย่างเกี่ยวกับพ่อผม พ่อเสียเงินเป็นแสน เพื่อให้ได้ใบเกิดผมมา เดินเรื่อง เอาเงินยัดไปหลายบาทเพื่อให้ผมเกิด ให้ได้เข้า ร.ร. ให้เป็นเด็กมีพ่อ แม่เหมือนคนปกติทั่วไป ก่อนเค้าเสียผมไม่ค่อยได้ไปเยี่ยมเค้า ไม่ค่อยได้คุยกับเค้า ผมรู้สึกเสียใจเล็กน้อย หลังจากเผาพ่อผมเสร็จ ผมก็ลาออกจากงานที่ทำอยู่ ผมออกมาหางานใหม่เพราะหลังจากนี้ต้องใช้เงินเพิ่มอีกเยอะคงไม่พอแน่เดือนละ4000 ตอนนี้ผมอายุ17 แล้ว ผมคิดหาของมาขาย แต่ผมไม่มีเงินทุนที่จะซื้อของมาขายเลย จนผมมาได้งานเป็นพนักงานเสริฟ อยู่ที่ร้านอาหาร MK ผมได้เงินดีขึ้น แต่ก็ยังไม่พอใช้จ่าย ผมต้องหายืมเงินคนอื่นพอเงินเดือนออกก็เอามาคืนเค้า มันจะวนอยู่แค่นี้ เพราะพอเงินออกก็เอาไปคืนเค้า แล้วก็ไม่พอก็ไปยืมคนอื่นอีก พอเงินเดือนออกอีกกเอาไปคืนเค้าอีก จนตอนนี้ผมอยู่ ปวช.2 ค่าเทอมผมเริ่มเยอะขึ้น จนผมต้องเอาเงินค่ากินค่าใช้แต่ละวันรวมกันไปจ่ายค่าเทอม จนผมอดมื้อกินมื้อ ผมมีประสบการณ์เล่นเกมส์มาตั้งแต่เด็ก ผมสามารถหาเงินจากการเล่นเกมส์ได้ แต่ไม่มากพอเพราะไม่มีเวลามานั่งเล่นเหมือนแต่ก่อน เพราะเงินมันไม่แน่นอน ผมเลยเลือกทำงานเป็นเด็กเสริฟ ตอนนี้ผมคิดจะเลิกเรียน ออกมาทำเป็นพนักงานประจำ ผมน่าจะไม่อดตาย แต่คงจะเหนื่อยไปตลอดชีวิต
**ขอไม่เล่าเรื่องแม่ผมและรายละเอียดเล็กๆน้อยๆเดี่ยวมันจะยาว
**ผมพิมพ์ผิดอะไรก็ขอโทษด้วยพิมพ์ในมือถือ แท็คห้องผิดก็ขอโทษด้วยครับ มือใหม่