ก่อนอื่นต้องบอกก่อนนะครับ เราเป็นคนเขียนไม่เก่งเท่าไหร่ เคยแต่อ่านในพันทิป ไม่คิดว่าจะต้องมาเขียนเอง
คือ เราเดินทางคนเดียวมาจากกรุงเทพฯ เหตผลของเราคืออยากมา แค่นี้ ยังไม่ได้คิดว่าจะไปเที่ยวที่ไหนบ้าง เราพักอยู่ที่ถนนคนเดินเชียงคานคืนนึง บรรยากาศที่นี่ช่วงหน้าหนาวโคตรชิว หาของกินตามที่ในกระทู้พันทิปได้รีวิวเอาไว้ ไปลองกินเบียร์ลาวอร่อยครับรสชาติถือว่าผ่าน เดินไปเรื่อยๆ เห็นคนใส่เสื้อคู่แล้วปั่นจักรยานด้วยกัน เราโคตรอิจฉา กลับห้องพักไปนอนคิดว่าพรุ่งนี้จะไปไหนต่อดี อยู่ดีๆ"ภูกระดึง"ก็เข้ามาในหัว จริงๆแล้วเราเคยดูหนังเรื่อง 3วัน2คืน มันเลยทำให้นึกขึ้นมา พรุ่งนี้เตรียมออกเดินทาง...
เข้าเรื่องเลยแล้วกันนะครับ พอเราไปถึงภูกระดึง ซื้อบัตร จ้างลูกหาบเสร็จ ก็เดินขึ้นไปพร้อมกับกล้องตัวนึง
ระหว่างทางเดินขึ้นไป จนถึงซำแฮก
เราเจอผู้หญิงคนนึงกำลังพูดกับเพื่อนว่า "รู้งี้เราน่าจะออกกำลังมาก่อนเนอะ" เรายังจำเสียงนั้นได้ดีเลยแหละ เค้าเดินขึ้นกับเพื่อนผู้หญิงคนนึง เราก็หันไปมองเค้า แล้วพยายามที่จะรอ อยากทำความรู้จักแบบคนทั่วไป แต่ก็ไม่กล้า ผู้หญิงคนนั้นหยุดพักบ่อยมาก ขึ้นได้แปปเดียวก็พัก เราก็แกล้งทำเป็นพักไปด้วย แต่อยู่ห่างๆนะ เราไม่ใช่พวกโรคจิตนะ คือเรามาคนเดียว ไม่มีเพื่อนคุย เราว่า การมีเพื่อนเดินร่วมทางเป็นอะไรที่ดีกว่า พอเราเดินไปถึงซำแฮก ก็ไปหาซื้อน้ำซื้อแตงโมมากิน เราก็ไปนั่งพักและบังเอิญเห็นเค้านั้งกับกลุ่มเพื่อนประมาน4-5คน ที่น่าจะขึ้นมาถึงกันก่อน ตอนนั้นอยู่ดีๆเราก็ปวดท้อง ก็เลยไปเข้าห้องน้ำเขียว กว่าจะได้เข้า กว่าจะทำธุระเสร็จ ออกมาเราก็ไม่เจอเค้าแล้ว เดินไปเรื่อยๆก็ไม่เจอ และก็ไม่เจออีกเลยจนกลับ ระหว่างทางที่นั่งรถกลับมากรุงเทพ ก็หาจากในIG เผื่อเค้าจะเช็คอินสถานที่เอาไว้ แต่ก็ไม่มีเหมือนเดิม จนวันที่นั่งเขียนกระทู้ก็ยัง นี่แหละครับเหตผลที่เราตัดสินใจมาเขียน
เราไม่ได้คาดหวังอะไรมากครับ คนไทยมีตั้งกี่ล้านคน จะมานั่งอ่านกระทู้ของเราแล้วแชร์เพราะอยากรู้จักแค่ผู้หญิงคนเดียว
วันนั้นเป็นวันที่ 21 ธันวาคม 2557 ณ ซำแฮก เวลา 14.00น.
ปล.เราได้ถ่ายรูปเค้าจากข้างหลังไว้ด้วย แต่ลงรูปไม่เป็น5555555555555555555
ณ ภูกระดึง 21ธันวาคม เวลา 14.00น. ประเทศไทยมีคนตั้งหลายล้านใครจะมานั่งอ่านกระทู้ของเราเพราะอยากรู้จักผญ.คนเดียว
คือ เราเดินทางคนเดียวมาจากกรุงเทพฯ เหตผลของเราคืออยากมา แค่นี้ ยังไม่ได้คิดว่าจะไปเที่ยวที่ไหนบ้าง เราพักอยู่ที่ถนนคนเดินเชียงคานคืนนึง บรรยากาศที่นี่ช่วงหน้าหนาวโคตรชิว หาของกินตามที่ในกระทู้พันทิปได้รีวิวเอาไว้ ไปลองกินเบียร์ลาวอร่อยครับรสชาติถือว่าผ่าน เดินไปเรื่อยๆ เห็นคนใส่เสื้อคู่แล้วปั่นจักรยานด้วยกัน เราโคตรอิจฉา กลับห้องพักไปนอนคิดว่าพรุ่งนี้จะไปไหนต่อดี อยู่ดีๆ"ภูกระดึง"ก็เข้ามาในหัว จริงๆแล้วเราเคยดูหนังเรื่อง 3วัน2คืน มันเลยทำให้นึกขึ้นมา พรุ่งนี้เตรียมออกเดินทาง...
เข้าเรื่องเลยแล้วกันนะครับ พอเราไปถึงภูกระดึง ซื้อบัตร จ้างลูกหาบเสร็จ ก็เดินขึ้นไปพร้อมกับกล้องตัวนึง
ระหว่างทางเดินขึ้นไป จนถึงซำแฮก
เราเจอผู้หญิงคนนึงกำลังพูดกับเพื่อนว่า "รู้งี้เราน่าจะออกกำลังมาก่อนเนอะ" เรายังจำเสียงนั้นได้ดีเลยแหละ เค้าเดินขึ้นกับเพื่อนผู้หญิงคนนึง เราก็หันไปมองเค้า แล้วพยายามที่จะรอ อยากทำความรู้จักแบบคนทั่วไป แต่ก็ไม่กล้า ผู้หญิงคนนั้นหยุดพักบ่อยมาก ขึ้นได้แปปเดียวก็พัก เราก็แกล้งทำเป็นพักไปด้วย แต่อยู่ห่างๆนะ เราไม่ใช่พวกโรคจิตนะ คือเรามาคนเดียว ไม่มีเพื่อนคุย เราว่า การมีเพื่อนเดินร่วมทางเป็นอะไรที่ดีกว่า พอเราเดินไปถึงซำแฮก ก็ไปหาซื้อน้ำซื้อแตงโมมากิน เราก็ไปนั่งพักและบังเอิญเห็นเค้านั้งกับกลุ่มเพื่อนประมาน4-5คน ที่น่าจะขึ้นมาถึงกันก่อน ตอนนั้นอยู่ดีๆเราก็ปวดท้อง ก็เลยไปเข้าห้องน้ำเขียว กว่าจะได้เข้า กว่าจะทำธุระเสร็จ ออกมาเราก็ไม่เจอเค้าแล้ว เดินไปเรื่อยๆก็ไม่เจอ และก็ไม่เจออีกเลยจนกลับ ระหว่างทางที่นั่งรถกลับมากรุงเทพ ก็หาจากในIG เผื่อเค้าจะเช็คอินสถานที่เอาไว้ แต่ก็ไม่มีเหมือนเดิม จนวันที่นั่งเขียนกระทู้ก็ยัง นี่แหละครับเหตผลที่เราตัดสินใจมาเขียน
เราไม่ได้คาดหวังอะไรมากครับ คนไทยมีตั้งกี่ล้านคน จะมานั่งอ่านกระทู้ของเราแล้วแชร์เพราะอยากรู้จักแค่ผู้หญิงคนเดียว
วันนั้นเป็นวันที่ 21 ธันวาคม 2557 ณ ซำแฮก เวลา 14.00น.
ปล.เราได้ถ่ายรูปเค้าจากข้างหลังไว้ด้วย แต่ลงรูปไม่เป็น5555555555555555555