สวัสดีครับ นี้ก็เป็นการเขียน Review ครั้งไหนดีละครั้งเเรกแล้วกันโน๊ะ
ผมก็เป็นเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่ไม่ชอบอยู่นิ่งประสบการณ์ให้ชีวิต หรือ เรียกว่า Live life to the full ก็ได้นะครับ เอาเป็นว่างผมว่างตอนไหนต้องได้หาที่ไปสักที่และเมื่อไม่กี่วันนี้ผมได้ไปเยือนภูกระดึงที่จังหวัดเลยมาครับ
พอพูดภึงภูกระดึงทุกคนคงรู้เเล้วใช่ไหมครับว่ามันจะเป็นยังไง มันเป็นภูเขาหัวตัดที่กว้างใหญ่มากครับ เป็นภูที่เราไม่สามารถที่จะนั่งรถยนต์ขึ้นไปหรือมีอะไรพาเราขึ้นไปได้ครับ นอกจากขาสองอันเเข็งแกร่งนี้แหละครับ และระยะทางอันโหดร้ายที่เราต้องผจญภัยไปตามสันเขากว่าจะขึ้นไปถึงบนหลังแป < หัวตัด >ได้ครับ..........555+
ถ้าพร้อมเเล้วออกเดินทางไปด้วยกันครับ.... GO Go
7/12/15
สวัสดีภูกระดึงในที่สุดเราก้มาเจอนายนะ วันนี้แหละเราจะได้รู้กันว่าเราหรือนายจะเเน่กว่ากันถ้าเราขึ้นไปถึงเเสดงว่าเราชนะนะ 55+
ต่อมาผมก็ได้ไปซื้อตั๋วแล้วติดต่อกับเจ้าที่เเจ้งวันเวลาที่เราจะขึ้นไปอยู่บนโน้นและจ่ายค่าเช่าเต้นนอนครับ ใครที่มาคนเดียวไม่ต้องตื่นเต้นนะครับไม่รู้อะไรถามเลยพี่ๆเจ้าที่พนักงานน่ารักมากครับ
พอเสร็จเเล้วผมก็ไปจ้างพี่ลูกหาบหาบสัมภาระขึ้นไปให้ครับ ใครจะแบกขึ้นไปละหว่ะ ไม่มันง่ายนะเว้ยที่จะแบกกระเป๋าหนักๆขึ้นภู พี่เขาคิดกิโลละ 30 บาทนะครับ สำหรับใครจะมาก็อย่าเอาของมาเยอะนะไม่งั้นบานเเน่ค่าจ้างหาบ 55+
เห้ย !! ได้เวลาออกเดินทางเเล้ว
ผมหันไปเห็นป้ายบอกว่าระยะทาง 9 กม. ตอนนั้นใจเริ่มเหนื่อย และมีคำถามในใจเขาขึ้นไปกันได้ยังไงหว่ะระยะทางไกลเกิน ดีนะครับวันที่ผมขึ้นไปอากาศไม่ค่อยร้อนฟ้าฝนเป็นใจอากาศดีต้องขอบคุณภูกระดึงที่ต้อนรับผมเป็นอย่างดี ไหนก็มาแล้วเดินสิหว่ะจะช้าทำไม
ก่อนออกเดินทางกราบพระก่อนครับ ขอพรให้เดินถึงหลังแปด้วยเถอะนะครับ
เริ่มออกเดินทางครับ จุดหมายเเรกซำแฮก ระยะทาง 1000 เมตร
ขาสองข้างเริ่มทำงานครับ ก้าวย่างเดินไปเรื่อยก็ชมนกชมต้นไม้ไปเรื่อย เดินไปได้สักพักก็เริ่มเหนื่อยครับ 1000 เมตรทำไมมันไม่ถึงสักที ไกลเหมือนกันนะเนี่ย
ต่อมาผมก็ได้มาถึงซำแฮก ก่อนจะมาถึงซ้ำแฮกไม่อยากจะบอกว่าก็พักหลายรอบเหมือนกันนะครับ แอบคิดในใจทำไมกูอ่อนจังเลยหว่ะ 55+ พอถึงซำนี้จะเห็นนักท่องเที่ยวกำลังนั่งพักเหนื่อยเต็มเลยครับ แสดงว่าซำนี้เอาการจริงๆ
ผมขอบอกตรงนี้เลยครับว่าซำแฮกเป็นเหมือนซำวัดใจ ว่าเราจะได้ไปต่อหรือกลับครับ ในระหว่างทางผมเดินขึ้นไปซำแฮกเห็นหลายคนจะเป็นลมทั้งยาดมทั้งพัดทั้งดื่มน้ำกันเต็มเลยครับ ถ้าใครถึงซำแฮกได้ก็ถือว่าผ่านด่านแรกครับ ไม่ต้องกลัวเหนื่อยนะครับซำแฮกมีของขาย เเต่ของเริ่มเเพงครับขึ้นเกือบเท่าตัวเลยเเต่ก็ให้เขาถึงกว่าเขาจะเเบกขึ้นมาขายได้ครับ 555+
หลังจากเติมพลังจากน้ำส้มที่ซำแฮกเเล้วก้ได้เวลาเดินต่อครับ หนทางยังอีกยาวไกล เดี๋ยวพาไปดูภาพบรรยากาศระหว่างทางครับ
หลังจากนั้นผมก้เก็บกล้องแล้วเดินต่อไปครับ ครับไม่ไหวเเล้วเหนื่อยไม่มีอารมณ์ถ่ายรูปแล้ว ระยะทางยังอีกยาวไกลมีเป็นสิบซำตอนนี้ผมพึ่งจะมาถึงไม่กี่ซำ พอๆ ไม่เอาเเล้วเดินอย่างเดียวครับ
หลังซำแครเป็นซำก่อนที่จะเป็นถึงหลังแปผมเรียกมันว่าจุดพีค ใครอยากรู้ว่ามันพีคยังไงต้องลองไปดูนะครับเเล้วคุณจะรู้ว่ามันพีคจริงๆครับ ขอไม่กล่าวถึงเเล้วกันต้องไปลองดูนะครับ
ผมเคยได้ยินมาว่าถ้าเจอบันไดแสดงว่าจะถึงหลังแปรเเล้ว 555+
หึบไว้ครับเหนื่อยเเค่ไหนก้หึบไว้
ในที่สุดผมก็มาถึงหลังแป เย้ !!
ในใจตอนนั้นถามตัวเองกูขึ้นมาถึงได้ไงหว่ะ โคตรพีค
พอขึ้นมาถึงหลังแปก็จะได้พบกับต้นสานที่ยืนเรียงรายรอตอนรับพวกเราอยู่ มันสวยมากครับ ผมนี้หายเหนื่อยที่ขึ้นมาเห็นแบบนี้
ยัง ยัง ยัง ยัง ยังอะไร !! ยังไม่ถึง อิอิ
พอกันที่กับการปีนขึ้นเขาต่อไปจะได้เดินแบบทางราบสักที
พอถึงหลังแปรไม่ใช่ว่าจะถึงเลยนะครับเราจะต้องเดินไปลานกางเต้นวังกวางอีกประมาณ 3000 เมตร มันก็คือประมาณ 3 กิโลเมตรนั้นเองครับ ฟังดูอาจจะดูน้อยนะครับเเต่ว่าถ้าได้เดินละก็จะได้พบกับระยะทางอันยาวไกล
ดีนะที่ผมตัดสินใจจ้างพี่ลูกหาบ หาบสัมภาระขึ้นมาให้ไม่งั้นละก็คงไม่ถึงเเน่ๆครับ งานนี้ต้องปรบมือให้พี่ลูกหาบครับเขาเอาขึ้นไปได้ยังไงขนาดผมเดินตัวเปล่ายังจะตาย เขาทั้งหาบทั้งปีนทั้งเดิน
[CR] ภูกระดึง 3 วัน 2 คืน เดินเท้า 44 กิโลเมตร
ผมก็เป็นเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่ไม่ชอบอยู่นิ่งประสบการณ์ให้ชีวิต หรือ เรียกว่า Live life to the full ก็ได้นะครับ เอาเป็นว่างผมว่างตอนไหนต้องได้หาที่ไปสักที่และเมื่อไม่กี่วันนี้ผมได้ไปเยือนภูกระดึงที่จังหวัดเลยมาครับ
พอพูดภึงภูกระดึงทุกคนคงรู้เเล้วใช่ไหมครับว่ามันจะเป็นยังไง มันเป็นภูเขาหัวตัดที่กว้างใหญ่มากครับ เป็นภูที่เราไม่สามารถที่จะนั่งรถยนต์ขึ้นไปหรือมีอะไรพาเราขึ้นไปได้ครับ นอกจากขาสองอันเเข็งแกร่งนี้แหละครับ และระยะทางอันโหดร้ายที่เราต้องผจญภัยไปตามสันเขากว่าจะขึ้นไปถึงบนหลังแป < หัวตัด >ได้ครับ..........555+
ถ้าพร้อมเเล้วออกเดินทางไปด้วยกันครับ.... GO Go
7/12/15
สวัสดีภูกระดึงในที่สุดเราก้มาเจอนายนะ วันนี้แหละเราจะได้รู้กันว่าเราหรือนายจะเเน่กว่ากันถ้าเราขึ้นไปถึงเเสดงว่าเราชนะนะ 55+
ต่อมาผมก็ได้ไปซื้อตั๋วแล้วติดต่อกับเจ้าที่เเจ้งวันเวลาที่เราจะขึ้นไปอยู่บนโน้นและจ่ายค่าเช่าเต้นนอนครับ ใครที่มาคนเดียวไม่ต้องตื่นเต้นนะครับไม่รู้อะไรถามเลยพี่ๆเจ้าที่พนักงานน่ารักมากครับ
พอเสร็จเเล้วผมก็ไปจ้างพี่ลูกหาบหาบสัมภาระขึ้นไปให้ครับ ใครจะแบกขึ้นไปละหว่ะ ไม่มันง่ายนะเว้ยที่จะแบกกระเป๋าหนักๆขึ้นภู พี่เขาคิดกิโลละ 30 บาทนะครับ สำหรับใครจะมาก็อย่าเอาของมาเยอะนะไม่งั้นบานเเน่ค่าจ้างหาบ 55+
เห้ย !! ได้เวลาออกเดินทางเเล้ว
ผมหันไปเห็นป้ายบอกว่าระยะทาง 9 กม. ตอนนั้นใจเริ่มเหนื่อย และมีคำถามในใจเขาขึ้นไปกันได้ยังไงหว่ะระยะทางไกลเกิน ดีนะครับวันที่ผมขึ้นไปอากาศไม่ค่อยร้อนฟ้าฝนเป็นใจอากาศดีต้องขอบคุณภูกระดึงที่ต้อนรับผมเป็นอย่างดี ไหนก็มาแล้วเดินสิหว่ะจะช้าทำไม
ก่อนออกเดินทางกราบพระก่อนครับ ขอพรให้เดินถึงหลังแปด้วยเถอะนะครับ
เริ่มออกเดินทางครับ จุดหมายเเรกซำแฮก ระยะทาง 1000 เมตร
ขาสองข้างเริ่มทำงานครับ ก้าวย่างเดินไปเรื่อยก็ชมนกชมต้นไม้ไปเรื่อย เดินไปได้สักพักก็เริ่มเหนื่อยครับ 1000 เมตรทำไมมันไม่ถึงสักที ไกลเหมือนกันนะเนี่ย
ต่อมาผมก็ได้มาถึงซำแฮก ก่อนจะมาถึงซ้ำแฮกไม่อยากจะบอกว่าก็พักหลายรอบเหมือนกันนะครับ แอบคิดในใจทำไมกูอ่อนจังเลยหว่ะ 55+ พอถึงซำนี้จะเห็นนักท่องเที่ยวกำลังนั่งพักเหนื่อยเต็มเลยครับ แสดงว่าซำนี้เอาการจริงๆ
ผมขอบอกตรงนี้เลยครับว่าซำแฮกเป็นเหมือนซำวัดใจ ว่าเราจะได้ไปต่อหรือกลับครับ ในระหว่างทางผมเดินขึ้นไปซำแฮกเห็นหลายคนจะเป็นลมทั้งยาดมทั้งพัดทั้งดื่มน้ำกันเต็มเลยครับ ถ้าใครถึงซำแฮกได้ก็ถือว่าผ่านด่านแรกครับ ไม่ต้องกลัวเหนื่อยนะครับซำแฮกมีของขาย เเต่ของเริ่มเเพงครับขึ้นเกือบเท่าตัวเลยเเต่ก็ให้เขาถึงกว่าเขาจะเเบกขึ้นมาขายได้ครับ 555+
หลังจากเติมพลังจากน้ำส้มที่ซำแฮกเเล้วก้ได้เวลาเดินต่อครับ หนทางยังอีกยาวไกล เดี๋ยวพาไปดูภาพบรรยากาศระหว่างทางครับ
หลังจากนั้นผมก้เก็บกล้องแล้วเดินต่อไปครับ ครับไม่ไหวเเล้วเหนื่อยไม่มีอารมณ์ถ่ายรูปแล้ว ระยะทางยังอีกยาวไกลมีเป็นสิบซำตอนนี้ผมพึ่งจะมาถึงไม่กี่ซำ พอๆ ไม่เอาเเล้วเดินอย่างเดียวครับ
หลังซำแครเป็นซำก่อนที่จะเป็นถึงหลังแปผมเรียกมันว่าจุดพีค ใครอยากรู้ว่ามันพีคยังไงต้องลองไปดูนะครับเเล้วคุณจะรู้ว่ามันพีคจริงๆครับ ขอไม่กล่าวถึงเเล้วกันต้องไปลองดูนะครับ
ผมเคยได้ยินมาว่าถ้าเจอบันไดแสดงว่าจะถึงหลังแปรเเล้ว 555+
หึบไว้ครับเหนื่อยเเค่ไหนก้หึบไว้
ในที่สุดผมก็มาถึงหลังแป เย้ !!
ในใจตอนนั้นถามตัวเองกูขึ้นมาถึงได้ไงหว่ะ โคตรพีค
พอขึ้นมาถึงหลังแปก็จะได้พบกับต้นสานที่ยืนเรียงรายรอตอนรับพวกเราอยู่ มันสวยมากครับ ผมนี้หายเหนื่อยที่ขึ้นมาเห็นแบบนี้
ยัง ยัง ยัง ยัง ยังอะไร !! ยังไม่ถึง อิอิ
พอกันที่กับการปีนขึ้นเขาต่อไปจะได้เดินแบบทางราบสักที
พอถึงหลังแปรไม่ใช่ว่าจะถึงเลยนะครับเราจะต้องเดินไปลานกางเต้นวังกวางอีกประมาณ 3000 เมตร มันก็คือประมาณ 3 กิโลเมตรนั้นเองครับ ฟังดูอาจจะดูน้อยนะครับเเต่ว่าถ้าได้เดินละก็จะได้พบกับระยะทางอันยาวไกล
ดีนะที่ผมตัดสินใจจ้างพี่ลูกหาบ หาบสัมภาระขึ้นมาให้ไม่งั้นละก็คงไม่ถึงเเน่ๆครับ งานนี้ต้องปรบมือให้พี่ลูกหาบครับเขาเอาขึ้นไปได้ยังไงขนาดผมเดินตัวเปล่ายังจะตาย เขาทั้งหาบทั้งปีนทั้งเดิน