ก่อนอื่นขอบอกก่อนนะครับผมพึ่งจะเคยเอาเรื่องราวของตัวเองมาตั้งกระทู้เป็นครั้งแรกผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยนะครับ
เรื่องราวนี้เป็นเรื่องของผมเมื่อ 3 ปีที่แล้ว ตอนสมัยนักเรียนม.ปลาย(ม.6) ที่ได้แอบชอบเด็กนักเรียนม.2 โดยที่ไม่คิดว่าความสัมพันธ์มันจะก้าวกระโดด จนทำให้ผมรู้สึกผูกพันและมีความสุขในช่วงเวลาหนึ่ง และยังวนเวียนจนมาถึงวันนี้ มันมีเรื่องราวที่เหมือนจะเดินทางไปได้ด้วยดี แต่มันกลับเข้ามาทำร้ายชีวิตและความรู้สึกของผม หลังจากน้องเขาได้ตัดขาดกับผมโดยไม่ทราบสาเหตุ ทั้งบล็อกเฟส แบล็คลิสเบอร์ เปลี่ยนเบอร์ ไม่คุยด้วย จนทำให้ผมแทบจะยืนอยู่ไม่ได้และตัดสินใจที่จะวางมือทำใจกับเรื่องราวแบบนี้ ***แต่ทุกอย่างมันกลับเข้ามาอีกครั้งกับความตื่นเต้น เมื่อน้องเขาได้แอดเฟสมาหาผม โดยที่ผมไม่รู้ตัว และได้กลับมาคุยกันดังเช่นเดิม แต่ทุกอย่างมันกลับเปลี่ยนไป....
จะเปลี่ยนไปยังไง และจะจบลงยังไง ลองอ่านดูนะครับ
ไม่รู้ว่าผมควรทำยังไงต่อไปดี เมื่อเรื่องราวมันผ่านมา 3 ปีกว่า แต่ก่อเป็นได้แค่คนรู้จัก (มากสุดก่อแค่พี่ชาย น้องชาย) ซึ่งผมอยากอยู่ในสถานะที่ใกล้ชิดมากกว่านี้
เรื่องมันอาจจะยาวนิดหนึ่งนะครับ เพราะมันก่อผ่านมา 3 ปีกว่าๆละ 55555+ แต่ผมไม่เคยลืมเรื่องราวที่ผ่านมาเลย จึงขอเล่าเรื่องเป็นตอนๆ ไปนะครับ
ตอนที่ 1 เริ่มต้นที่ได้อยู่จักกัน
ทำความรู้จักผมกับน้องเขาก่อนนะครับ แล้วผมจะเล่าให้ฟังว่ารู้จักกันได้ไง.....?
ผม >>> เป็นเด็กนักเรียน ม.ปลาย (ม.6) หน้าตาเป็นคนธรรมดาคนหนึ่ง (ก่อมีคนมาชอบอยู่ แต่ก่อไม่เยอะ) เป็นคนผิวสองสี ตาตี๋ สูงประมาน170 ซม. น้ำหนักประมาณ 52 กก. (ในตอนนั้นนะครับ 555+) ร่าเริงดี คนรู้จักค่อนข้างเยอะ ลืมบอกว่าผมอะเป็นเกย์(ผมรู้ตัวเองแล้ว แต่ไม่ค่อยแสดงออกนะ)
น้องเขา >>> เป็นเด็กนักเรียน ม.ต้น (ม.2) หน้าตาดีคนหนึ่ง เป็นคนผิวสีน้ำผึ้ง สูงประมาณ 165 ซม.ได้มั้ง น้ำหนักนี้ผมไม่รู้นะ (ยังไม่เคยอุ้ม) 5555+ เป็นเกย์หรือป่าวผมไม่รู้นะ
เราทั้งสองเรียนในโรงเรียนแห่งหนึ่งในจังหวัดลำพูน เข้าเรื่องดีกว่าเน๊าะ=== >>>>
วันนั้นเป็นวันที่ 5 ธันวาคม 2554 รร.ได้จัดงานวันพ่อ บริเวณสนามหน้าเสาธงในตอนเช้า กิจกรรมทุกอย่างก่อดำเนินการไปได้ด้วยดี มีการวางพานพุ่ม ร้องเพลงวันพ่อ ฯลฯ หลังจากทำกิจกรรมเสร็จ นักเรียนก่อจะเดินแถวเข้าชั้นเรียนเพื่อเรียนตามปกติ แต่ !!!! ผมอยู่ ม.6 ละไง เลยรวมตัวกันอยู่ที่เดิมเพื่อถ่ายรูปเก็บไว้ทำหนังสือรุ่น ทุกคนก่อกำลังท่าแป้งแต่งหน้า จัดเครื่องแต่งการ (เพิ่มความมั่นใจมั้ง555+) ระหว่างนั้นผมก่อหามุมถ่ายรูปเดี่ยวเล่นๆรอเพื่อน โดยมีโบว์(เพื่อนผม) เป็นคนถ่ายรูปให้ พอถ่ายได้สักรูปสองรูป ก่อมีบางสิ่งสะดุดตาผมจนต้องหยุดถ่ายรูป แล้วได้ยืนมองนิ่งๆ อมยิ้มไป....
โบว์ : มองไรอ่ะ
ผม : ................ แปปหนึ่ง!!! ตะคอกเล้กน้อย
โบว์ : งั้นไม่ถ่ายละนะ
ผม : ถ่ายๆๆๆๆ / แต่ขอไรอย่างดิ นะๆๆๆ
โบว์ : ว่า...? (ทำหน้างงนิสๆ)
ผม : ถ่ายรูปน้องคนนั้นให้น่อยดิ
โบว์ : คนไหนอ่า /จะดีหรอ / ไม่ดีมั้ง
ผม : คนนั้นไง คนตรงกลางอ่ะ ที่กำลังยิ้ม น่ารักๆ อ่ะ
( บริเวรหน้าเสาธง มีเด็กกลุ่มหนึ่งกำลังถ่ายรูปกันอยู่ ประมาณ 5-6 คน มีทั้งชายและหญิง หนึ่งในนั้นมีน้องเขาด้วย ที่กำลังยิ้มแบบโลกสดใส )
โบว์ : เครๆ แปปหนึ่ง >>> แล้วก่อเดินตรงไปที่เด็กกลุ่มนั้น แล้วก่อคุยไรกันก่อไม่รู้? 555+ ผมอยู่ไกลกันประมาน100 เมตรได้มั้ง แต่สิ่งที่ผมอึ้งคือ.... น้องทั้งกลุ่มหันมามองทางผม ทำตัวไม่ถูกสิครับ ก้มหน้าเลย 5555+ แล้วโบว์ก่อวิ่งกลับมาเรียกผมด้วยความตื่นเต้น
โบว์ : มานี่ๆๆๆๆๆ พร้อมกับดึกมือผม...
ผม : เห้ยไปไหน? ไม่ไป!!! ไม่กล้า.... (แบบขัดเล็กน้อย ผมแบบทำตัวไม่ถูกเลยทีเดียว)
โบว์ : ไปขอให้แล้วมาถ่ายเลย
ผม : ห๊ะ !!!! (นี้ผมฟังไม่ผิดใช่ไหมครับ + แอบดีใจและคิดในใจ กูบอกให้ไปถ่ายูปน้องเขาไม่ใช่หรอว่ะ ไงกูต้องไปถ่ายด้วยละ ++)
พอใกล้ถึงที่กลุ่มน้องๆ โบว์มันก่อผลักผมเข้าไปสิครับ ตั้งตัวไม่ถูกเลยแต่ด้วยสัณชาตญาณหรือความตั้งใจก่อไม่รู้ ทำให้ผมไปยืนข้างๆน้องเขาเฉยเลย น้องเขาก่อยิ้ม+เขิลด้วยละมั้ง เอาว่ะผมนี้หน้าแดงไปหมดเลย คือดีใจสุดๆอ่ะ ไม่คิดว่าจะได้ถ่ายรูปด้วย แต่สิ่งที่ตกใจกว่าคือ เพื่อนน้องเขาเดินออกไปจากมุมกล้องหมดเลย เหลือผมกับน้องเขาไว้สองคน พร้อมกับเสียงแซวของเพื่อนน้องเขา5555 โบว์มันก่อถ่ายไป ไม่ถึง 2นาทีมันก่อมาดึงแขนผมกลับ ยิ้มยังไม่หุบครับท่านนนนนนนน น้องเขาก่อวิ่งออกสนามไป (ไม่ได้คุยกันสักคำ แต่ก่อรู้แล้วว่าน้องเขาชื่อ ต. อยู่ม.2 เพราะได้ยินเพื่อนเรียก)
หลังจากนั้นพวกผมก่อทำการถ่ายรูปหมู่กัน พอเสร็จก่อไปเรียนปกติครับ แต่สิ่งที่ไม่ปกติก่อคือ ใจลอยสิครับ ไม่ต้องถามนะลอยไปไหน5555+ เหมือนเป็นบ้าเลย ยิ้มได้ทั้งวัน
>>> พักเที่ยงผมจะมีที่นั่งประจำนั้นคือ ม้าหินอ่อนริมทางเดินไปโรงอาหาร จะเป็นที่ๆ พวกผมกินข้าวเสร็จก่อจะมานั่งทำการบ้าน คุยเล่นกันประจำ<<<
พอพักเที่ยวก่อเดินไปกินข้าวที่โรงอาหาร สิ่งที่อยู่กับตัวผมตอนนั้นก่อคือความกลัวครับ กลัวว่าจะเจอน้องเขา เจอแล้วกูจะทำตัวไงว่ะ? น้องเขาจะโดนเพื่อนล้อป่าวว่ะ? น้องเขาจะรังเกียจกูป่าวว่ะ? คำถามมากมายอยู่ในหัวผม พอเดินไปถึงโรงอาหารก่อได้มองหาโต๊ะกินข้าวกัน
เพื่อน : นี้ๆ เอาโต๊ะนี้ละ >>> ทุกคนก่อตกลงกัน วางกระเป๋าแยกย้ายไปซื้อข้าว ผมชอบกินข้าวราดแกงร้านป้าคนหนึ่งอยู่ตรงบันไดพอดี ผมก่อได้ยืนตรงบันไดมองสักพัก ก่อเห็นน้อง ต กำลังต่อคิวซื้อข้าวร้านประจำของผม ผมนี้เปลี่ยนร้านไปกินก๋วยเตี๋ยวกับเพื่อนเลย.....5555+
พอได้ก๋วยเตี๋ยวเสร็จ ผมก่อเดินถือชามจะเดินไปที่โต๊ะ ถึงโต๊ะก่อวางชามลงแล้วมองหาสิครับ 555+ มองหาว่าน้องเขานั่งตรงไหน มองเท่าไหร่ก่อไม่เห็นครับ จนเพื่อนมันด่าว่าจะ-ไหม ผมนี้เลิกมองเลยครับ-เลยทันนี้ ด้วยความระแวง.... หลังจากกินจนหมดชาม ก่อจะไปนั่งที่ประจำ พอลุกขึ้นเท่านั้นละครับ... เจอเลยนั่งข้างหลังผมห่างกัน 1 โต๊ะ ผมนี้อยากวิ่งแทบตาย... แต่ก่อพยายามทำตัวปกตินะ แต่แอบได้ยินเสียงนินทา(มั้ง)
นิรนาม : ๆ นั้นไง พี่คนนั้นนะ ที่ขอถ่ายรูปอ่ะ...
>< รีบเดินสิครับ อย่าคิดนะว่าจะหันไปดู.....
ตอนที่นั่งคุยกัน ก่อมีเสียงประหลาดอีกสิลอยมา
นิรนาม 3-4คน : มาทางนี้สิ จะเดินอ้อมไปไหน ? (ผมนี้หันไปดูเลยครับ สิ่งที่เห็นคือ เพื่อนๆกลุ่มน้อง ต. ครับกำลังเดินมา พร้อมกำลังกระชาก ดึง น้อง ต. ให้มาทางผม ผมรีบก้มหน้าเลยครับ แต่ห้ามใจตัวเองไม่ไหวเลยหันไปมองอีก ทีนี้ละครับเพื่อนผมเล่นผมเลย
โบว์ : น้องๆ เพื่อนพี่อยากได้เบอร์น้องคนนั้นอ่ะ >>>อ่าวววชิปหายละกู ยิ่งทำตัวไม่ถูกครับ
สักพักก่อมีน้อง ผู้ชายวิ่งเอากระดาษมาให้ครับ เปิดดู เป็นเลข นับดูแล้วมี 9 ตัว แล้วมีตัว X ตามหลังมาตัวหนึ่งครับ ผมนี้อึ้งไปเลย
หลังจากนั้นก่อพยายามทำตัวปกติ เวลาเจอก่อยิ้มๆให้ ก่อจะมีเสียงแซวบ้างทั้งเพื่อนแสบผม และก่อเพื่อนน้องเขา และผมกับน้องเขาก่อไม่ได้คุยกันเลย เบอร์ที่ได้มาเก้บไว้เป็นอย่างดีครับ แต่ไม่กล้าโทรไป อีกอย่างได้เลขมาไม่ครบด้วย 5555+
จนมาถึงวันที่25 ธันวา เป็นวันที่โรงเรียนจัดงานส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ ทั้งวันจะไม่มีการเรียนการสอนครับ ตอนกลางวันจะเป็นกิจกรรมเลี้ยงสังสรรค์ครับ โดยแต่ละห้องจะเตรียมอาหาร กับข้าว เครื่องดื่มมากันเองพร้อมกับผ้าใบ ผืนใหญ่ๆ ที่พอรองรับ นักเรียนแต่ละห้องได้ แล้วตอนบ่ายก่อจะเป็นกิจกรรมในหอประชุมครับ ก่อจะมีทั้งการแสดงของแต่ละระดับชั้น จับรางวัลที่โรงเรียนเตรียมไว้ และมีอีกหนึ่งกิจกรรมที่มีโดยไม่ต้องนัดหมายก่อคือ ให้ของขวัญหรือแลกของขวัญกับคนพิเศษไงละครับ
>>>วันนั้นก่อเป็นวันที่ตื่นเต้นสำหรับผมอีกวันหนึ่ง ซึ่งผมก่อได้เตรียมของชิ้นหนึ่งมาเพื่อให้น้องเขา โดยที่ไม่ต้องการแลกเลย...
>>>และวันนั้นก่อเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้น้องเขากับผมได้ทำความรู้จักกันมากขึ้น รู้จักมาขึ้นยังไง ไว้มาต่อตอนที่2 นะครับ วันนี้ง่วงแล้ว อย่าพึ่งเบื่อนะครับ อันนี้แค่เกริ่นๆ เดียวผมจะรีบเล่าให้ถึงจุดพลิกเลย แล้วช่วยให้คำปรึกษาผมด้วยนะครับ
3 ปีกับความรู้สึก(รัก)ที่ไม่เปลี่ยนแปลงของผม ที่มีต่อเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่เคย ร.ร. เดียวกัน แต่มันกลับไม่เหมือนเดิม
เรื่องราวนี้เป็นเรื่องของผมเมื่อ 3 ปีที่แล้ว ตอนสมัยนักเรียนม.ปลาย(ม.6) ที่ได้แอบชอบเด็กนักเรียนม.2 โดยที่ไม่คิดว่าความสัมพันธ์มันจะก้าวกระโดด จนทำให้ผมรู้สึกผูกพันและมีความสุขในช่วงเวลาหนึ่ง และยังวนเวียนจนมาถึงวันนี้ มันมีเรื่องราวที่เหมือนจะเดินทางไปได้ด้วยดี แต่มันกลับเข้ามาทำร้ายชีวิตและความรู้สึกของผม หลังจากน้องเขาได้ตัดขาดกับผมโดยไม่ทราบสาเหตุ ทั้งบล็อกเฟส แบล็คลิสเบอร์ เปลี่ยนเบอร์ ไม่คุยด้วย จนทำให้ผมแทบจะยืนอยู่ไม่ได้และตัดสินใจที่จะวางมือทำใจกับเรื่องราวแบบนี้ ***แต่ทุกอย่างมันกลับเข้ามาอีกครั้งกับความตื่นเต้น เมื่อน้องเขาได้แอดเฟสมาหาผม โดยที่ผมไม่รู้ตัว และได้กลับมาคุยกันดังเช่นเดิม แต่ทุกอย่างมันกลับเปลี่ยนไป....
ไม่รู้ว่าผมควรทำยังไงต่อไปดี เมื่อเรื่องราวมันผ่านมา 3 ปีกว่า แต่ก่อเป็นได้แค่คนรู้จัก (มากสุดก่อแค่พี่ชาย น้องชาย) ซึ่งผมอยากอยู่ในสถานะที่ใกล้ชิดมากกว่านี้
ตอนที่ 1 เริ่มต้นที่ได้อยู่จักกัน
ทำความรู้จักผมกับน้องเขาก่อนนะครับ แล้วผมจะเล่าให้ฟังว่ารู้จักกันได้ไง.....?
เราทั้งสองเรียนในโรงเรียนแห่งหนึ่งในจังหวัดลำพูน เข้าเรื่องดีกว่าเน๊าะ=== >>>>
วันนั้นเป็นวันที่ 5 ธันวาคม 2554 รร.ได้จัดงานวันพ่อ บริเวณสนามหน้าเสาธงในตอนเช้า กิจกรรมทุกอย่างก่อดำเนินการไปได้ด้วยดี มีการวางพานพุ่ม ร้องเพลงวันพ่อ ฯลฯ หลังจากทำกิจกรรมเสร็จ นักเรียนก่อจะเดินแถวเข้าชั้นเรียนเพื่อเรียนตามปกติ แต่ !!!! ผมอยู่ ม.6 ละไง เลยรวมตัวกันอยู่ที่เดิมเพื่อถ่ายรูปเก็บไว้ทำหนังสือรุ่น ทุกคนก่อกำลังท่าแป้งแต่งหน้า จัดเครื่องแต่งการ (เพิ่มความมั่นใจมั้ง555+) ระหว่างนั้นผมก่อหามุมถ่ายรูปเดี่ยวเล่นๆรอเพื่อน โดยมีโบว์(เพื่อนผม) เป็นคนถ่ายรูปให้ พอถ่ายได้สักรูปสองรูป ก่อมีบางสิ่งสะดุดตาผมจนต้องหยุดถ่ายรูป แล้วได้ยืนมองนิ่งๆ อมยิ้มไป....
โบว์ : มองไรอ่ะ
ผม : ................ แปปหนึ่ง!!! ตะคอกเล้กน้อย
โบว์ : งั้นไม่ถ่ายละนะ
ผม : ถ่ายๆๆๆๆ / แต่ขอไรอย่างดิ นะๆๆๆ
โบว์ : ว่า...? (ทำหน้างงนิสๆ)
ผม : ถ่ายรูปน้องคนนั้นให้น่อยดิ
โบว์ : คนไหนอ่า /จะดีหรอ / ไม่ดีมั้ง
ผม : คนนั้นไง คนตรงกลางอ่ะ ที่กำลังยิ้ม น่ารักๆ อ่ะ
( บริเวรหน้าเสาธง มีเด็กกลุ่มหนึ่งกำลังถ่ายรูปกันอยู่ ประมาณ 5-6 คน มีทั้งชายและหญิง หนึ่งในนั้นมีน้องเขาด้วย ที่กำลังยิ้มแบบโลกสดใส )
โบว์ : เครๆ แปปหนึ่ง >>> แล้วก่อเดินตรงไปที่เด็กกลุ่มนั้น แล้วก่อคุยไรกันก่อไม่รู้? 555+ ผมอยู่ไกลกันประมาน100 เมตรได้มั้ง แต่สิ่งที่ผมอึ้งคือ.... น้องทั้งกลุ่มหันมามองทางผม ทำตัวไม่ถูกสิครับ ก้มหน้าเลย 5555+ แล้วโบว์ก่อวิ่งกลับมาเรียกผมด้วยความตื่นเต้น
โบว์ : มานี่ๆๆๆๆๆ พร้อมกับดึกมือผม...
ผม : เห้ยไปไหน? ไม่ไป!!! ไม่กล้า.... (แบบขัดเล็กน้อย ผมแบบทำตัวไม่ถูกเลยทีเดียว)
โบว์ : ไปขอให้แล้วมาถ่ายเลย
ผม : ห๊ะ !!!! (นี้ผมฟังไม่ผิดใช่ไหมครับ + แอบดีใจและคิดในใจ กูบอกให้ไปถ่ายูปน้องเขาไม่ใช่หรอว่ะ ไงกูต้องไปถ่ายด้วยละ ++)
พอใกล้ถึงที่กลุ่มน้องๆ โบว์มันก่อผลักผมเข้าไปสิครับ ตั้งตัวไม่ถูกเลยแต่ด้วยสัณชาตญาณหรือความตั้งใจก่อไม่รู้ ทำให้ผมไปยืนข้างๆน้องเขาเฉยเลย น้องเขาก่อยิ้ม+เขิลด้วยละมั้ง เอาว่ะผมนี้หน้าแดงไปหมดเลย คือดีใจสุดๆอ่ะ ไม่คิดว่าจะได้ถ่ายรูปด้วย แต่สิ่งที่ตกใจกว่าคือ เพื่อนน้องเขาเดินออกไปจากมุมกล้องหมดเลย เหลือผมกับน้องเขาไว้สองคน พร้อมกับเสียงแซวของเพื่อนน้องเขา5555 โบว์มันก่อถ่ายไป ไม่ถึง 2นาทีมันก่อมาดึงแขนผมกลับ ยิ้มยังไม่หุบครับท่านนนนนนนน น้องเขาก่อวิ่งออกสนามไป (ไม่ได้คุยกันสักคำ แต่ก่อรู้แล้วว่าน้องเขาชื่อ ต. อยู่ม.2 เพราะได้ยินเพื่อนเรียก)
หลังจากนั้นพวกผมก่อทำการถ่ายรูปหมู่กัน พอเสร็จก่อไปเรียนปกติครับ แต่สิ่งที่ไม่ปกติก่อคือ ใจลอยสิครับ ไม่ต้องถามนะลอยไปไหน5555+ เหมือนเป็นบ้าเลย ยิ้มได้ทั้งวัน
>>> พักเที่ยงผมจะมีที่นั่งประจำนั้นคือ ม้าหินอ่อนริมทางเดินไปโรงอาหาร จะเป็นที่ๆ พวกผมกินข้าวเสร็จก่อจะมานั่งทำการบ้าน คุยเล่นกันประจำ<<<
พอพักเที่ยวก่อเดินไปกินข้าวที่โรงอาหาร สิ่งที่อยู่กับตัวผมตอนนั้นก่อคือความกลัวครับ กลัวว่าจะเจอน้องเขา เจอแล้วกูจะทำตัวไงว่ะ? น้องเขาจะโดนเพื่อนล้อป่าวว่ะ? น้องเขาจะรังเกียจกูป่าวว่ะ? คำถามมากมายอยู่ในหัวผม พอเดินไปถึงโรงอาหารก่อได้มองหาโต๊ะกินข้าวกัน
เพื่อน : นี้ๆ เอาโต๊ะนี้ละ >>> ทุกคนก่อตกลงกัน วางกระเป๋าแยกย้ายไปซื้อข้าว ผมชอบกินข้าวราดแกงร้านป้าคนหนึ่งอยู่ตรงบันไดพอดี ผมก่อได้ยืนตรงบันไดมองสักพัก ก่อเห็นน้อง ต กำลังต่อคิวซื้อข้าวร้านประจำของผม ผมนี้เปลี่ยนร้านไปกินก๋วยเตี๋ยวกับเพื่อนเลย.....5555+
พอได้ก๋วยเตี๋ยวเสร็จ ผมก่อเดินถือชามจะเดินไปที่โต๊ะ ถึงโต๊ะก่อวางชามลงแล้วมองหาสิครับ 555+ มองหาว่าน้องเขานั่งตรงไหน มองเท่าไหร่ก่อไม่เห็นครับ จนเพื่อนมันด่าว่าจะ-ไหม ผมนี้เลิกมองเลยครับ-เลยทันนี้ ด้วยความระแวง.... หลังจากกินจนหมดชาม ก่อจะไปนั่งที่ประจำ พอลุกขึ้นเท่านั้นละครับ... เจอเลยนั่งข้างหลังผมห่างกัน 1 โต๊ะ ผมนี้อยากวิ่งแทบตาย... แต่ก่อพยายามทำตัวปกตินะ แต่แอบได้ยินเสียงนินทา(มั้ง)
นิรนาม : ๆ นั้นไง พี่คนนั้นนะ ที่ขอถ่ายรูปอ่ะ...
>< รีบเดินสิครับ อย่าคิดนะว่าจะหันไปดู.....
ตอนที่นั่งคุยกัน ก่อมีเสียงประหลาดอีกสิลอยมา
นิรนาม 3-4คน : มาทางนี้สิ จะเดินอ้อมไปไหน ? (ผมนี้หันไปดูเลยครับ สิ่งที่เห็นคือ เพื่อนๆกลุ่มน้อง ต. ครับกำลังเดินมา พร้อมกำลังกระชาก ดึง น้อง ต. ให้มาทางผม ผมรีบก้มหน้าเลยครับ แต่ห้ามใจตัวเองไม่ไหวเลยหันไปมองอีก ทีนี้ละครับเพื่อนผมเล่นผมเลย
โบว์ : น้องๆ เพื่อนพี่อยากได้เบอร์น้องคนนั้นอ่ะ >>>อ่าวววชิปหายละกู ยิ่งทำตัวไม่ถูกครับ
สักพักก่อมีน้อง ผู้ชายวิ่งเอากระดาษมาให้ครับ เปิดดู เป็นเลข นับดูแล้วมี 9 ตัว แล้วมีตัว X ตามหลังมาตัวหนึ่งครับ ผมนี้อึ้งไปเลย
หลังจากนั้นก่อพยายามทำตัวปกติ เวลาเจอก่อยิ้มๆให้ ก่อจะมีเสียงแซวบ้างทั้งเพื่อนแสบผม และก่อเพื่อนน้องเขา และผมกับน้องเขาก่อไม่ได้คุยกันเลย เบอร์ที่ได้มาเก้บไว้เป็นอย่างดีครับ แต่ไม่กล้าโทรไป อีกอย่างได้เลขมาไม่ครบด้วย 5555+
จนมาถึงวันที่25 ธันวา เป็นวันที่โรงเรียนจัดงานส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ ทั้งวันจะไม่มีการเรียนการสอนครับ ตอนกลางวันจะเป็นกิจกรรมเลี้ยงสังสรรค์ครับ โดยแต่ละห้องจะเตรียมอาหาร กับข้าว เครื่องดื่มมากันเองพร้อมกับผ้าใบ ผืนใหญ่ๆ ที่พอรองรับ นักเรียนแต่ละห้องได้ แล้วตอนบ่ายก่อจะเป็นกิจกรรมในหอประชุมครับ ก่อจะมีทั้งการแสดงของแต่ละระดับชั้น จับรางวัลที่โรงเรียนเตรียมไว้ และมีอีกหนึ่งกิจกรรมที่มีโดยไม่ต้องนัดหมายก่อคือ ให้ของขวัญหรือแลกของขวัญกับคนพิเศษไงละครับ
>>>วันนั้นก่อเป็นวันที่ตื่นเต้นสำหรับผมอีกวันหนึ่ง ซึ่งผมก่อได้เตรียมของชิ้นหนึ่งมาเพื่อให้น้องเขา โดยที่ไม่ต้องการแลกเลย...
>>>และวันนั้นก่อเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้น้องเขากับผมได้ทำความรู้จักกันมากขึ้น รู้จักมาขึ้นยังไง ไว้มาต่อตอนที่2 นะครับ วันนี้ง่วงแล้ว อย่าพึ่งเบื่อนะครับ อันนี้แค่เกริ่นๆ เดียวผมจะรีบเล่าให้ถึงจุดพลิกเลย แล้วช่วยให้คำปรึกษาผมด้วยนะครับ