ผมมีสิทธิ์ได้รับความรักอย่างคนอื่นได้รับไหม ??? ขอกำลังใจหน่อยครับ

สวัสดัครับ ทุกคน ผมมีเรื่องจะมาเล่าให้ฟังครับ อย่างแรกผมขอแนะนำตัวผมก่อนนะครับ ผมเป็นเด็กอายุแค่ 16 เองครับ ผมเป็นเกย์ครัล  ผมมีโรคประจำตัว ก็ HIV ครับ ผมไม่ได้ติดมาจากใครนะครับ ผมเป็นแต่กำเนิด(แม่สู่ลูก) ผมพึ่งมารู้ว่าตัวเองเป็นเมื่อ อายุ 15 นะครับ เพราะว่า หมอและแม่ไม่กล้าบอก กลัวผมจะเสียใจ แต่พอผมรู้ผมก็ขาอ่อนไปเลยครับ แต่ผมก็กินยาต้านมาตั้งแต่จำความได้เลยนะครับ  เข้าเรื่องเลยนะครับ

มันมีอยู่ช่วงนึง ... ที่ครอบครัวผมมีปัญหาผมเลยต้องย้ายที่เรียน จังหวะนั้น ผมขึ้น ม.4 พอดีครับ เมื่อ พฤษภาคม 2557 แล้วผมก็ได้ที่เรียนใหม่ พอดีผมสมัครอีกที่ไว้พอดีครับ ผมก็เลยได้ไปเรียนที่นั่น ผมไปเรียนได้สามวัน ก็มีรุ่นพี่คนนึงมาจีบผม ตอนนั้นผมรู้สึกดีมากเลยครับ คือผมตามเฟสพี่เค้ามานานแล้ว แล้วไม่คิดด้วยว่าจะเรียนอยู่ที่นี่ มันบังเอิญมากเลยครับ ตอนนั้น ผมลืมพี่เค้าไปแแล้วนะครับ แล้วเค้าก็ขอเฟสขอไลน์ผมไป แล้วบังเอิญเฟสเป็นเพื่อนกันอยู่แล่ว ผมก็พึ่งมานึกได้เหมือนกันครับ ้เพราะพี่เค้าทักผมมมา เราคุยกันได้พักนึง เราก็ตัดสินใจคบกันครับ ผมก็ลืมคิดว่า ผมเป็น ผมมัวแต่สนุก เราคุยกันได้ ไม่กี่วันก็เจอกันเลยครับ นัดกันมาห้อง กินเหล้ากับพี่เค้า เพื่อนพี่เค้าก็มาด้วยนะครับ แล้ววันนั้น เราเมากันมากครับ แล้วเราก็นอนด้วยกัน แต่ยังไม่ได้มีอะไรกันนะครับ
แล้วผมก็ดันมาป่วยเรื่องๆ ผมอยู่หอครับ พ่อแม่อยู่คนละที่ ผมใช้ชีวิตคนเดียวมาตลอด 16 ปี มีแค่ย่าที่เลี้ยงมา สักพักพี่เค้าก้เข้ามาอยุ่ด้วยมาดูแล แล้วผมก็เผลอมีอะไรกับเขา ผมรุกด้วยครับ แล้วทุกครั้งที่มีอะไรกัน ไม่ได้ป้องกันเลยครับ แล้วผมก็เสดในตลอด มันดูเหมือนผมมากเลย - -* 1 เดือนเข้ามา ผมคิดว่าผมไปเรียนไม่ไหวจริงๆ ผมเลยไลน์ไปบอกครูให้ครูเป็นคงวามลับ แล้วครูเค้าก้ไปบอกแฟนผมครับ คือผมก้ตั้งใจจะบอกเอง เพราะผมพลาดแล้ว แล้วพี่เค้าก้มารู้ครับ เพราะว่าครูบอก ตอนนี้ผมรู้สึกเสียใจมากครับ ที่สุดเลย เหมือนผมดึงคนดีๆมาเป็นอะไรแบบนี้ด้วย วันนี้พี่เค้าเข้ามาเหมือนจะว่าผมที่ห้องเลยครับ เรานอนด้วยกันทุกวัน เดือนแรก แล้วก็มีอะไรกันบ่อยมาก วันนั้น พี่เค้าไม่นอนกับผมเลยครับ เหมือนเขาจะเคลียดมาก เราไม่ได้คุยกันเลยจากนั้น ครูเขาก็ให้ผมพักเรียนปีนี้ไปก่อน แล้วผมก้ไม่ได้เรียนครับเพราะอาการมันไม่ไหวจริงๆ วันนั้นนี่ ครูพาพี่เค้าไปตรวจเลือดเลยครับ ตอนนี้รู้สึกผิดมาก ผมคิดได้อย่างเดียวคือ ตอนนั้นมันก็แค่สนุก ไม่ได้คิดผลที่จะตามมา ผลเลือกออกมา พี่เค้าไม่ติดครับ แล้วเราก้ตัดสินใจคบกันเ้หมือนเดิม โดยที่ไม่มีอะไรกันเลย ช่วงแรกมันก็ปรับตัวไม่ค่อยได้เลยครับ มันเหมือนเค้ากังวล กลัวๆผม ผมก็ได้แต่ทำใจครับ แต่เค้าก็รับได้รนะครับ เราก้อยุ่ด้วยกันตลอด พอสามเดือน เราก้ไปตรวจเลือดด้วยกันอีกที พี่เค้าก้ไม่ติดครับ คือตอนนั้น สบายใจมาก เราก้คบกันมาเรื่อย แต่มันก้ไม่สบายใจอยุ่ดีครับ เพราะ เค้าก้เหมือนจะกลัวๆ พี่เค้าเป็นคนนขี้ระแวงครับ ผมก็เข้าใจนะครับ ว่ามันก็เป็นธรรมดา เราใช้ชีวิตด้วยกันเลยครับ ทำทุกอย่างอยู่ด้วยกัน 24ชั่วโมงเลยครับ อยุ่ด้วยกันทุกวัน  แต่เราก้ทะเลาะกันบ่อยมากเลยนะครับ สุดๆไปเลย ตีกันก็ทีครับ แล้วมันมีประโยคนึงที่หลุดปากเค้าออกมาว่า อย่าไปแพร่เชื้อให้ใคร ระวังเค้าจะติด มันมีอีกนะจำไม่ได้ เค้าพูดเหมือนดูถูกผมมากเลยครับ ผมก้เข้าใจนะ ว่าการใช้ชีวิตแบบนี้ มันค่อนข้างลำบากมากเลยทีเดียว อล้วเราก็ทะเลาะกันเรื่อยๆ แต่เราก้เลิกกันไม่ไเด้จริงๆสักทีครับเพราะ เค้ารับในตัวผมได้ ผมเป็นอะไร ใจเค้ารู้ดี เค้าก้ยังไม่ทิ้งผมไปไหน ผมดีใจที่มีเค้านะครับ จนมาวันนึงเราต้องห่างกัน เพราะ ำพี่เค้าต้องไปฝึกงาน ผใก้เลยต้องห่างกับเค้า แล้วเราก้ทะเลาะกัน เรื่อยๆ ตั้งแต่เค้าไปฝึกงาน แล้วเราก้เลิกกัน เพราะคำว่า ระแวง กลัว คือผมทพอะไีรไม่ถูกเลย เราคบกันมา 8 เดือนกว่าแแล้ว เจอประโยคนี้ เจ็บมาก พูดอะไรไม่ออก เราก้เลิกกันครับ ผมไม่มีโอกาศได้ทำอะไรเลย ยังไม่ทันได้พูดอะไรเลย มันเจ็บมากๆเลยครรับ ผมคิดว่า ผมควรอยุ่คนเดียว มันคงจะดีใช่ไหม ผมไม่ได้เล่าทั้งหมดนะครับ ทั้งหมดมันยาวมาก นี่แค่บางส่วน มันมีหลายเรื่อง ความทรงจำ 8 เดือน ทุกอย่าง มันเจ็บจนพูดอะไรไม่ออก ผมได้แต่ปลอบใจตัวเองครับตอนนี้ มันอาจจะดูไร้สาระนะครับ แต่ผมเสียใจจริงๆครับ คุณอาจจะเข้าใจนะครับ แต่ถ้าคุณไม่ได้เป็นคุณจะไม่รู้สึกว่ามันเป็นแบบหนครับ . ขอบคุณที่สะเวลามาอ่านครับ.