คือว่าเราแอบชอบคนคนนึง แล้วที่นี้เหมือนเขาจะรู้นะว่าเราชอบ เพราะว่าพอถึงวันเกิดของเขาเราก็เอาของขวัญไปให้เขา คอยให้กำลังใจเขาเวลาเขาจะสอบ โดยรวมๆแล้วคือเราทำดีกับเขาตลอด
และคนที่เราแอบชอบเป็นเพื่อนกับเพื่อนของเรา แล้วเหมือนกับว่าเพื่อนของเรามันก็จะคอยทักทายเวลาคนที่เราชอบเดินผ่าน ชวนคุยบ้างเวลาที่เจอ แต่ทุกครั้งที่เจอเขาจะไม่เคยมองหน้าเราเลย ทั้งๆที่เราอยากจะยิ้มให้เขานะ.. เราก็ไม่อยากจะเก็บมาคิดให้มันเคืองหัวใจป่าวๆเราเลยเลือกที่จะมองโลกในแง่ดีว่าเขาอาจจะมองไม่เห็นเรา ทั้งๆที่เราก็ยืนอยู่ข้างๆเพื่อนของเรา และทุกอย่างมันเริ่มจะชัดเจนตอนวันเกิดของเขา เราเอาของขวัญไปให้เขา เขาก็ขอบคุณเราตามปกตินะ ยิ้มแย้มให้ และพอหลังจากนั้นไม่กี่ชั่วโมง เราเจอเขาที่โรงอาหาร เราเดินสวนกัน แต่เขาไม่หันมามองเราเลยแม้แต่สักนิดเดียว!! ความรู้สึกตอนนั้น โคตรเฟล โคตรจะเสียใจ แบบขอแค่ยิ้มให้ไม่ต้องทักทายก็ได้ แต่ก็ไม่มีวี่แววของการกระทำแบบนั้น แล้วยิ่งไปกว่านั้นตอนเย็นเขาโพสต์สเตตัสในเฟสบุ๊คว่า "วันเกิดปีนี้
แย่จังวะ" คือตอนนั้นเราหน้าชามากๆ รู้สึกเหมือนโดนตบกลางสี่แยกเลยก็ว่าได้ เพื่อนของเราก็เลยแกล้งไปคุยแล้วก็หลอกถามเรื่องสเตตัส คำตอบที่ได้คือ เขาทะเลาะกับพ่อ ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเรา และก็บอกว่าของขวัญของเราเป็นชิ้นแรกและชิ้นเดียวที่ได้ในวันนั้น... ฟีลลิ่งตอนนั้นกับตอนที่เห็นโพสต์มันต่างกันมาก... แต่สิ่งที่ทำให้เราเฟลและเฟลยิ่งกว่า คือมันอาจจะฟังดูไร้สาระนะ คือ คนที่เราชอบไม่ได้ฟอลไอจีของเรา ทั้งๆที่เพื่อนของเราที่เป็นเพื่อนของเขาอัพรูปคู่กับเราบ่อยมากๆๆๆ เกือบจะทุกรูปแล้วก็แท็กเราทุกรูป คนที่เราชอบก็มาไลค์มาแซวเพื่อนเราบ่อยนะ แต่ก็ไม่มีวี่แววที่จะฟอลไอจีเรา...
ประเด็นของกระทู้คือ เราอยากรู้ว่าเราควรทำอย่างไรต่อไปควรที่จะพยายามต่อไปหรือเราควรหยุด เราพูดเลยว่าเราเดาใจเขาไม่ถูก ตอนนี้เราก็รอแค่ว่าให้เขามาพูดกับเราตรงๆว่า รำคาญไม่ต้องมาทำอะไรให้เราอีก เราก็จะพอจริงๆ คือเราไม่ได้หวังที่จะเป็นแฟนนะ เราขอแค่ได้คุยได้รู้จักเขาให้มากขึ้น และก็อยากเป็นคนที่เขา following... แค่นั้นจริงๆ
เรื่องมันเป็นแบบนี้ควรทำยังไงดี...
และคนที่เราแอบชอบเป็นเพื่อนกับเพื่อนของเรา แล้วเหมือนกับว่าเพื่อนของเรามันก็จะคอยทักทายเวลาคนที่เราชอบเดินผ่าน ชวนคุยบ้างเวลาที่เจอ แต่ทุกครั้งที่เจอเขาจะไม่เคยมองหน้าเราเลย ทั้งๆที่เราอยากจะยิ้มให้เขานะ.. เราก็ไม่อยากจะเก็บมาคิดให้มันเคืองหัวใจป่าวๆเราเลยเลือกที่จะมองโลกในแง่ดีว่าเขาอาจจะมองไม่เห็นเรา ทั้งๆที่เราก็ยืนอยู่ข้างๆเพื่อนของเรา และทุกอย่างมันเริ่มจะชัดเจนตอนวันเกิดของเขา เราเอาของขวัญไปให้เขา เขาก็ขอบคุณเราตามปกตินะ ยิ้มแย้มให้ และพอหลังจากนั้นไม่กี่ชั่วโมง เราเจอเขาที่โรงอาหาร เราเดินสวนกัน แต่เขาไม่หันมามองเราเลยแม้แต่สักนิดเดียว!! ความรู้สึกตอนนั้น โคตรเฟล โคตรจะเสียใจ แบบขอแค่ยิ้มให้ไม่ต้องทักทายก็ได้ แต่ก็ไม่มีวี่แววของการกระทำแบบนั้น แล้วยิ่งไปกว่านั้นตอนเย็นเขาโพสต์สเตตัสในเฟสบุ๊คว่า "วันเกิดปีนี้
ประเด็นของกระทู้คือ เราอยากรู้ว่าเราควรทำอย่างไรต่อไปควรที่จะพยายามต่อไปหรือเราควรหยุด เราพูดเลยว่าเราเดาใจเขาไม่ถูก ตอนนี้เราก็รอแค่ว่าให้เขามาพูดกับเราตรงๆว่า รำคาญไม่ต้องมาทำอะไรให้เราอีก เราก็จะพอจริงๆ คือเราไม่ได้หวังที่จะเป็นแฟนนะ เราขอแค่ได้คุยได้รู้จักเขาให้มากขึ้น และก็อยากเป็นคนที่เขา following... แค่นั้นจริงๆ