เมื่อคืนวันเสาร์ที่27ธันวาที่ผ่านมาเราเจอผู้ชายคนนึงที่ถนนคนเดิน สังขละบุรี เค้าใส่เสื้อสีแดงออกเลือดหมู หมวกnikeสีขาว สะพายกล้อง อายุประมาณ20-22ปี มากับเพื่อนผู้ชายอีกสองคน
ครั้งแรกที่เราเจอเค้าคือเราเดินผ่านเค้าที่ยืนถ่ายรูปอยู่ตรงหน้าร้านหมูจุ่มในตลาดถนนคนเดิน แต่เราเห็นหน้าไม่ชัด
แล้วเราเดินออกมารอเพื่อนที่ตรงปากทางตลาด เรามองไปที่เค้ายืนอยู่เราก็เห็นเค้ากำลังถ่ายรูป
เรามองอยู่ทางด้านข้างของเค้า คือผู้ชายคนนี้จมูกโด่งมาก หน้าตาออกไปทางตี๋ๆสเปคเราเลย
เห็นแล้วแบบพูดได้คำเดียวว่า
"งานคุณภาพมากกกกกกกกกกกกกกกกกก"
เราพยายามมองหน้าตรงแต่เห็นไม่ชัด จนเพื่อนเราซื้อของเสร็จเราก็ต้องเดินไปต่อ ในใจคิดแต่ว่าจะต้องเห็นหน้าตรงให้ได้ จนเดินไปเรื่อยๆเราไปเจอเค้าอีกทีตรงกลางตลาด ที่มีกลุ่มน้องๆเต้นแอโรบิคกันอยู่ ครั้งนี้อยู่ใกล้เค้าแล้ว เราพยายามมองหน้าเค้าให้ชัดๆอีกที
อื้อหือออออออออ....... ใจนี่เต้นรัวเลย ร่างกายสูบฉีดสุดๆ แบบว่าใช่อ่ะแกกกกกกกกก
แต่ด้วยความที่คนเยอะและเพื่อนซึ่งไม่เคยสนใจเราเลยก็ได้แต่เดินอย่างเดียว ตอนนี้เราต้องจากกับเค้าอีกแล้ว ซึ่งเราเชื่อมั่นในพรหมลิขิตเรามั่นใจว่าต้องเจอเค้าอีกที
เราจึงเดินต่อไปอย่างมีความหวัง พอเดินไปเพื่อนเราอยากซื้อโปสการ์ดเราเลยช่วยเพื่อนเลือก เลือกไปสักพักนึงเราก็หันไปมองข้างๆ
ต่อจากนี้อยากให้ลองนึกภาพแบบสโลว์โมชั่น
" เราค่อยๆเงยหน้าขึ้นและหันไปอย่างช้าๆ " ใช่ค่ะ เค้ายืนถ่ายรูปของอยู่ร้านเดียวกับที่เราอยู่
จังหวะนั้นเพื่อนก็เพื่อนเถอะ ผู้ชายสำคัญกว่า เราก็ทำตัวชมนกชมไม้ เราเห็นเค้าถือถุงพริกกะเหรี่ยงด้วย เราเดาว่าเค้าน่าจะซื้อจากร้านนี้ละค่ะ
แต่สุดท้ายแล้วเราก็เจอกับเค้าครั้งนั้นเป็นครั้งสุดท้าย TT
พอเรากลับที่พักนั่งเล่นชิลๆอยู่ริมน้ำ ตอนนี้แหละค่ะภาพเค้านี่ผุดขึ้นมาในหัวตลอด นั่งเพ้อจนเพื่อนอยากจะเชิญลงน้ำ
เพื่อนเราก็นัดเวลาตอนเช้าว่าจะไปสะพายมอญอีกครั้ง เราซึ่งมีความขี้เกียจเป็นทุนเดิมเลยไม่อยากจะไปอีก ไปทำไมเมื่อวานก้ไป แต่นั่งนึกอีกที
เราก็มโนต่อเองว่า " ผู้ชายที่ชอบถ่ายรูปอย่างเค้าน่าจะต้องตื่นแต่เช้าไปถ่ายรูป " เราจึงตัดสินใจไปอีกรอบพร้อมกับความหวังอย่างเต็มเปี่ยม
แต่เดินทั้งสะพานมอญ ทั้งสะพานลูกบวบก็ไม่เจอเค้าค่ะ เราเลยรู้สึกเสียดายเพราะว่าปกติเราเป็นผู้หญิงสไตล์ล้อฟรี ไม่เน้นสมหวัง แต่ต้องออกตัวตลอดว่าชอบ ซึ่งครั้งนี้ได้แต่มองค่ะ หรือว่าเป็นเพราะเราจริงจังกับเค้ามาก (ยัง ยัง ยังไม่เลิกมโนอีก)
สุดท้ายนี้นะคะ ถ้าใครรู้จักเป็นเพื่อนกับผู้ชายคนที่ใส่เสื้อสีแดงเลือดหมู หมวกnikeสีขาว สะพายกล้อง ถือถุงพริกกะเหรี่ยง และไปเที่ยวถนนคนเดินสังขละบุรีเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา ช่วยบอกเค้าทีนะคะว่ามีผู้หญิงคนนึงเพ้อถึงเค้า มโนว่าเป็นเนื้อคู่อยู่ตลอดเวลา เอาง่ายๆคืออยากรู้จักกับเค้ามากเลยค่ะ
ปล. 1. ถ้าผู้ชายคนนี้มีเจ้าของแล้วเราขอโทษที่เอาเค้ามามโนนะคะ
2. ตอนแรกนั่งคิดอยู่ว่าจะโพสต์กระทู้นี้ดีมั้ย แต่เราคิดว่าอายุ23แล้วโพสต์เรื่องอย่างนี้คงไม่แก่แดดเกินไป
3. กระทู้เป็นกระทู้แรกของเรา เรารีบกลับมาสมัครสมาชิกเพื่อตามหาผู้ชายคนนี้ ถ้าผิดพลาดยังไงก็ขอโทษด้วยนะคะ เราขออนุญาติแท็กห้องกล้อง และบลูแพลนเน็ตด้วยนะคะ
4. เราไม่ได้โรคจิตนะคะ เราแค่เก็บรายละเอียดเค้ามาให้ได้มากที่สุด เผื่อเพื่อนเค้าหรือตัวเค้าเองจะมาเจอกระทู้นี้
ถึงผู้ชายคนหนึ่ง ที่ได้เจอบนถนนคนเดินสังขละบุรี เมื่อคืนวันเสาร์ที่ 27 ธันวาคมที่ผ่านมา.....
ครั้งแรกที่เราเจอเค้าคือเราเดินผ่านเค้าที่ยืนถ่ายรูปอยู่ตรงหน้าร้านหมูจุ่มในตลาดถนนคนเดิน แต่เราเห็นหน้าไม่ชัด
แล้วเราเดินออกมารอเพื่อนที่ตรงปากทางตลาด เรามองไปที่เค้ายืนอยู่เราก็เห็นเค้ากำลังถ่ายรูป
เรามองอยู่ทางด้านข้างของเค้า คือผู้ชายคนนี้จมูกโด่งมาก หน้าตาออกไปทางตี๋ๆสเปคเราเลย
เห็นแล้วแบบพูดได้คำเดียวว่า
"งานคุณภาพมากกกกกกกกกกกกกกกกกก"
เราพยายามมองหน้าตรงแต่เห็นไม่ชัด จนเพื่อนเราซื้อของเสร็จเราก็ต้องเดินไปต่อ ในใจคิดแต่ว่าจะต้องเห็นหน้าตรงให้ได้ จนเดินไปเรื่อยๆเราไปเจอเค้าอีกทีตรงกลางตลาด ที่มีกลุ่มน้องๆเต้นแอโรบิคกันอยู่ ครั้งนี้อยู่ใกล้เค้าแล้ว เราพยายามมองหน้าเค้าให้ชัดๆอีกที
อื้อหือออออออออ....... ใจนี่เต้นรัวเลย ร่างกายสูบฉีดสุดๆ แบบว่าใช่อ่ะแกกกกกกกกก
แต่ด้วยความที่คนเยอะและเพื่อนซึ่งไม่เคยสนใจเราเลยก็ได้แต่เดินอย่างเดียว ตอนนี้เราต้องจากกับเค้าอีกแล้ว ซึ่งเราเชื่อมั่นในพรหมลิขิตเรามั่นใจว่าต้องเจอเค้าอีกที
เราจึงเดินต่อไปอย่างมีความหวัง พอเดินไปเพื่อนเราอยากซื้อโปสการ์ดเราเลยช่วยเพื่อนเลือก เลือกไปสักพักนึงเราก็หันไปมองข้างๆ
ต่อจากนี้อยากให้ลองนึกภาพแบบสโลว์โมชั่น
" เราค่อยๆเงยหน้าขึ้นและหันไปอย่างช้าๆ " ใช่ค่ะ เค้ายืนถ่ายรูปของอยู่ร้านเดียวกับที่เราอยู่
จังหวะนั้นเพื่อนก็เพื่อนเถอะ ผู้ชายสำคัญกว่า เราก็ทำตัวชมนกชมไม้ เราเห็นเค้าถือถุงพริกกะเหรี่ยงด้วย เราเดาว่าเค้าน่าจะซื้อจากร้านนี้ละค่ะ
แต่สุดท้ายแล้วเราก็เจอกับเค้าครั้งนั้นเป็นครั้งสุดท้าย TT
พอเรากลับที่พักนั่งเล่นชิลๆอยู่ริมน้ำ ตอนนี้แหละค่ะภาพเค้านี่ผุดขึ้นมาในหัวตลอด นั่งเพ้อจนเพื่อนอยากจะเชิญลงน้ำ
เพื่อนเราก็นัดเวลาตอนเช้าว่าจะไปสะพายมอญอีกครั้ง เราซึ่งมีความขี้เกียจเป็นทุนเดิมเลยไม่อยากจะไปอีก ไปทำไมเมื่อวานก้ไป แต่นั่งนึกอีกที
เราก็มโนต่อเองว่า " ผู้ชายที่ชอบถ่ายรูปอย่างเค้าน่าจะต้องตื่นแต่เช้าไปถ่ายรูป " เราจึงตัดสินใจไปอีกรอบพร้อมกับความหวังอย่างเต็มเปี่ยม
แต่เดินทั้งสะพานมอญ ทั้งสะพานลูกบวบก็ไม่เจอเค้าค่ะ เราเลยรู้สึกเสียดายเพราะว่าปกติเราเป็นผู้หญิงสไตล์ล้อฟรี ไม่เน้นสมหวัง แต่ต้องออกตัวตลอดว่าชอบ ซึ่งครั้งนี้ได้แต่มองค่ะ หรือว่าเป็นเพราะเราจริงจังกับเค้ามาก (ยัง ยัง ยังไม่เลิกมโนอีก)
สุดท้ายนี้นะคะ ถ้าใครรู้จักเป็นเพื่อนกับผู้ชายคนที่ใส่เสื้อสีแดงเลือดหมู หมวกnikeสีขาว สะพายกล้อง ถือถุงพริกกะเหรี่ยง และไปเที่ยวถนนคนเดินสังขละบุรีเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา ช่วยบอกเค้าทีนะคะว่ามีผู้หญิงคนนึงเพ้อถึงเค้า มโนว่าเป็นเนื้อคู่อยู่ตลอดเวลา เอาง่ายๆคืออยากรู้จักกับเค้ามากเลยค่ะ
ปล. 1. ถ้าผู้ชายคนนี้มีเจ้าของแล้วเราขอโทษที่เอาเค้ามามโนนะคะ
2. ตอนแรกนั่งคิดอยู่ว่าจะโพสต์กระทู้นี้ดีมั้ย แต่เราคิดว่าอายุ23แล้วโพสต์เรื่องอย่างนี้คงไม่แก่แดดเกินไป
3. กระทู้เป็นกระทู้แรกของเรา เรารีบกลับมาสมัครสมาชิกเพื่อตามหาผู้ชายคนนี้ ถ้าผิดพลาดยังไงก็ขอโทษด้วยนะคะ เราขออนุญาติแท็กห้องกล้อง และบลูแพลนเน็ตด้วยนะคะ
4. เราไม่ได้โรคจิตนะคะ เราแค่เก็บรายละเอียดเค้ามาให้ได้มากที่สุด เผื่อเพื่อนเค้าหรือตัวเค้าเองจะมาเจอกระทู้นี้