คือขอสารภาพตามตรงว่าอ่าน LN มาหลายเรื่องแล้ว แต่ ไม่เคยเจอ LN เรื่องไหนอ่านแล้วเหนื่อยเท่าเรื่องนี้เลย -*- ขนาดวานาดีสที่เขาร่ำลือกันว่าแปลได้ห่วยบรมผมยังอ่านได้ไหลลื่นกว่านี้ แต่ก็มีกระท่อนกระแท่นบ้าง ผมไม่ติในส่วนการแปลนะ เพราะแปลค่อนข้างใช้ได้อยู่ แต่จะติในส่วนที่อ่านแล้วขัดใจในหลายๆ จุดแทน
จุดที่ 1 ในส่วนที่อ่านแล้วขัดใจมากที่สุดคงจะเป็นสรรพนามของตัวละคร ซึ่งผมว่าการใช้สรรพนามของคนแปลนี่ถือว่าเป็นจุดบอดของเขาเลยทีเดียว อาทิเช่น
คำว่า "รุ่นพี่" ก็แปลว่า "พี่" ทั้งที่กระทู้ก่อนหน้านั้นเพื่อนๆ นักอ่านเขาก็ขอให้เปลี่ยนแต่ก็ยังใช้เหมือนเดิม ซึ่งผมไม่เข้าใจคนแปลเลย ทั้งที่ในช่วงการดำเนินเรื่องของคิบะก็ยังพูดรุ่นพี่ตามด้วยชื่อปกติได้ แต่ทำไมคนอื่นถึงยังพูดเหมือนเดิม ก็ไม่รู้เหมือนกันว่านักแปลท่านนี้เขายึดติดอะไรกับคำว่าพี่ขนาดนั้น
อันนี้เป็นช่วงของคิบะ
อันนี้เป็นช่วงของโคเนโกะ (ขอยกตัวอย่างแค่คนเดียวจากหลายๆ คน)
คำว่า "ผม" อันนี้เป็นคำแนะนำของผมนะถ้าเกิดในกรณีที่อิซเซย์คุยกับเพื่อนในรุ่นเดียวกันไม่ว่าจะเป็นชายหญิง , รุ่นน้อง , หรือศัตรู ควรใช้คำว่า "ฉัน" แทนไปเลย ส่วนสรรพนาม "ผม" ควรใช้เวลาคุยกับคนที่อายุเยอะ หรือมีวุฒิภาวะสูงกว่า หรือคนที่มันเรียกชื่อตามหลัง -san ซึ่งมันจะอ่านแล้วไหลลื่นขึ้นโขเลย เพราะยังไงตัวเอกมันก็แทนตัวเองว่า Ore อยู่แล้ว ซึ่งถ้ามันแทนตัวเองว่า Boku เหมือนคิบะผมจะไม่ติเลย อย่างในกรณีตอนสู้กับไรเซอร์ และเรนาเล่ ทั้งที่อิซเซย์มันโกรธจะเป็นจะตายแต่ก็ยังพูดสุภาพกับศัตรูอีก ซึ่งมันทำให้ไม่มีอารมณ์ร่วมไปกับการอ่านเลย
คำว่า "พี่" เวลาที่อิซเซย์แทนตัวเองคุยกับรุ่นน้องเช่น โคเนโกะหรือแกสเปอร์ บอกตามตรงอ่านแล้วโครตเลี่ยนเลยอ่ะ แทนตัวเองว่า "ฉัน" ดีกว่านะ ทั้งที่คิบะมันยังแทนตัวเองแบบปกติ แต่ไหงอิซเซย์มันแทนตัวเองแบบนั้นล่ะ
คำว่า "ดิฉัน , ดิชั้น" เป็นไปได้สรรพนามของผู้หญิงเปลี่ยนมาใช้ "ฉัน" บ้างก็ได้ครับอ่านไปเจอแต่ "ดิฉัน" , "ดิชั้น" , "เรา" แค่ผู้หญิงพูดค่ะลงท้ายประโยคก็เปลี่ยนไปใช้ ดิฉัน หมดเลย ซึ่งผมว่ามันเป็นการใช้คำที่ฟุ่มเฟือยเกินเหตุ อย่างคนที่ผมว่าเหมาะกับใช้คำว่าดิฉันควรเป็นคุณหนูสูงศักดิ์ หรือ มีตำแหน่งเป็นเมดรับใช้ เช่น เรเวล หรือ เกรเฟียร์ อย่างอาเซีย กับ รอสไวส์เซ่ จริงๆ ใช้แค่ฉันก็เกินพอแล้ว ไม่อย่างนั้นลูกทีมของเรียสที่เป็นผู้หญิงที่เรียกตัวเองว่าดิฉันก็ล่อไป 3 คนล่ะ ทั้งอาเคโนะ , อาเซีย , รอสไวซ์เซ่ ถ้านึกสรรพนามที่ใช้ไม่ออกก็ใช้คำว่า "ฉัน" เถอะครับเป็นคำสรรพนามที่เบสิคสุดแล้ว
จุดที่ 2 บทสนทนาเวลาผู้ชายคุยกัน ช่วยลดคำว่า "ว่ะ" , "วะ" ลงบ้างสักหน่อยก็ดีนะครับ อย่างในเล่ม 5 ผมเห็นอิซเซย์มันคุยกับซาจิมีแทบจะทุกประโยค เพลาๆ ลงหน่อยก็ดีครับ หรือไม่ก็เปลี่ยนไปใช้คำอื่นบ้างก็ได้นะ เช่น เว้ย , เฟ้ย , ฟะ , แฮะ ในคำลงท้ายตอนพูด ไม่งั้นเจอคำซ้ำซากๆ เกินไปมันเสียอรรถรสในการอ่านน่ะครับ อ้อ แล้วก็พูดกับผู้ชายด้วยกันว่านายเฉยๆ มั้งก็ได้ครับ เห็นเรียกแต่แกๆ อยู่นั่นแหละ
จุดที่ 3 ระดับของคำและการเลือกใช้คำ คือไม่รู้ว่าผมคิดไปเองรึเปล่านะว่านักแปลคนนี้เขาตั้งใจใช้คำที่ไม่ค่อยถูกจริตกับคนทั่วไปซักเท่าไหร่ ผมเห็นใช้คำเกินควรหลายคำอยู่นะ แต่จะยกตัวอย่างมานิดหน่อย เช่น
- ตอนอิซเซย์มันพูดถึงแม่ของเรียสในใจดันไปพูด "มารดา" แทนคำว่าแม่
- ตอนอิซเซย์พูดถึงโซน่าในใจสรรพนามเรียกแค่ "เธอ" ก็พอครับ ไม่ต้องถึงขนาดต้องใช้ "ท่าน" หรอก มันโอเวอร์ไป
- ปีศาจอำมาตย์ ผมว่าแปลไม่เหมาะเท่าไหร่นะ ฟังแล้วโครตลิเกเลย เพิ่งจะเคยได้ยินปีศาจอำมาตย์จากนักแปลคนนี้นี่แหละ ในที่นี่แปลว่าระดับขุนนางก็พอแล้วมั้งครับ
- ตอนแทนินเรียกอิซเซย์จะเรียก ไอ้เปี๊ยก หรือ ไอ้หนู ก็เอาสักอย่างเถอะ แต่ถ้าเป็นผม ผมว่าควรใช้ ไอ้หนูจะเหมาะกว่า
- ตำแหน่งของอาซาเซล ผู้บัญชาการสูงสุดของเทวดาตกสวรรค์ อันนี้มันเหมือนกับยศในกองทัพยังไงยังงั้น ผมว่ามันไม่ค่อยเข้านะ น่าจะใช้เป็น ผู้นำ , หัวหน้า , ประมุข หรืออะไรก็ว่ากันไปให้มันดูเหมาะสม
- ประโยคพูดเพื่อเข้าโหมดจักเกอร์นอทไดรฟ์ ที่วาลิพูดในเล่ม 4 "ข้าพเจ้าผู้กำลังจะลืมตาตื่น ด้วยเหตุแห่งความเป็นเลิศ-" พูดแค่ข้าก็พอมั้ง นี่เล่นท่องว่าข้าพเจ้านี่มันกำลังสวดมนต์อยู่หรือไง ไม่งั้นเล่ม 6 อิซเซย์มันได้สวดมนต์เข้าโหมดจักเกอร์นอทแน่ๆ
- หนองโพ ผมว่าควรใช้ลดลงหน่อย แล้วเปลี่ยนมาใช้หน้าอกมากขึ้นหน่อยจะดีกว่ามั้ย
จุดที่ 4 ชื่อท่า + ตัวละคร มีแปลแบบขัดๆ หลายจุด ซึ่งขอยกเฉพาะเล่ม 5 นะ อาทิเช่น
- แปล Senjutsu 仙術 ว่า อมตภาพ ผมว่าแปลตรงๆ ว่าวิชาเซียนก็ได้มั้งครับ ส่วนมากคนอ่านเขารู้จักชื่นนี้กัน ผมยังงงเลยว่าคนแปลนี่ช่างสรรหาคำที่คนทั่วไปไม่รู้จักมาใส่จริงๆ
- 5 ราชันย์มังกร ウーロン อู่หลง จริงๆ ถ้าจะแปลตามเสียงพินอินของจีนก็ควรจะแปลเป็น หยู่หลง (Yu-Long) ซึ่งชื่อหยู่หลงนี่คนแต่งอ้างอิงมาจากเรื่องไซอิ๋วซึ่งเป็นลูกชายคนที่ 3 ของ (อ๋องมังกรทะเลตงไห่) ราชันเจ้ามังกรทะเลบูรพา หรือถ้าจะแปลโดยการออกเสียงแบบญี่ปุ่นก็ควรจะเป็นอูรอนซะมากกว่าอู่หลงนะ
- 5 ราชันย์มังกร ファーブニル ฟาฟนีร์ แต่ไปแปลเป็นฟาฟเนอร์ ซึ่งจริงๆ ซึ่งมันก็เรียกได้หลายแบบแหละ แต่ในที่นี้คนเขียนเขาเขียนว่า ファーブニル ไม่ใช่ ファフナー ฟาฟเนอร์
ขอติแค่นี้ล่ะครับ จริงๆ มีอีกเยอะนะในเล่ม 1-4 แต่นึกไม่ค่อยออกล่ะ ยังไงก็ลองที่ผมแนะนำไปปรับปรุงด้วยนะครับ อ้อแล้วก็เล่มนี้ดูมีการลดการใช้คำวิบัติต่างๆ นาๆ ไปพอสมควร แล้วก็แกสเปอร์เปลี่ยนสรรพนามจาก "หนู" เป็น "ผม" ซึ่งผมว่าดูเข้าท่ากว่าเก่าเยอะ
ส่วนเล่มนี้ผมให้คะแนน 6/10 ครับ ก็หวังว่าเล่มหน้าจะดีกว่านี้นะครับ
ขอบคุณครับ
อ่านนิยาย High School DXD แปลไทยแล้วขัดใจจริงๆ
จุดที่ 1 ในส่วนที่อ่านแล้วขัดใจมากที่สุดคงจะเป็นสรรพนามของตัวละคร ซึ่งผมว่าการใช้สรรพนามของคนแปลนี่ถือว่าเป็นจุดบอดของเขาเลยทีเดียว อาทิเช่น
คำว่า "รุ่นพี่" ก็แปลว่า "พี่" ทั้งที่กระทู้ก่อนหน้านั้นเพื่อนๆ นักอ่านเขาก็ขอให้เปลี่ยนแต่ก็ยังใช้เหมือนเดิม ซึ่งผมไม่เข้าใจคนแปลเลย ทั้งที่ในช่วงการดำเนินเรื่องของคิบะก็ยังพูดรุ่นพี่ตามด้วยชื่อปกติได้ แต่ทำไมคนอื่นถึงยังพูดเหมือนเดิม ก็ไม่รู้เหมือนกันว่านักแปลท่านนี้เขายึดติดอะไรกับคำว่าพี่ขนาดนั้น
อันนี้เป็นช่วงของคิบะ
อันนี้เป็นช่วงของโคเนโกะ (ขอยกตัวอย่างแค่คนเดียวจากหลายๆ คน)
คำว่า "ผม" อันนี้เป็นคำแนะนำของผมนะถ้าเกิดในกรณีที่อิซเซย์คุยกับเพื่อนในรุ่นเดียวกันไม่ว่าจะเป็นชายหญิง , รุ่นน้อง , หรือศัตรู ควรใช้คำว่า "ฉัน" แทนไปเลย ส่วนสรรพนาม "ผม" ควรใช้เวลาคุยกับคนที่อายุเยอะ หรือมีวุฒิภาวะสูงกว่า หรือคนที่มันเรียกชื่อตามหลัง -san ซึ่งมันจะอ่านแล้วไหลลื่นขึ้นโขเลย เพราะยังไงตัวเอกมันก็แทนตัวเองว่า Ore อยู่แล้ว ซึ่งถ้ามันแทนตัวเองว่า Boku เหมือนคิบะผมจะไม่ติเลย อย่างในกรณีตอนสู้กับไรเซอร์ และเรนาเล่ ทั้งที่อิซเซย์มันโกรธจะเป็นจะตายแต่ก็ยังพูดสุภาพกับศัตรูอีก ซึ่งมันทำให้ไม่มีอารมณ์ร่วมไปกับการอ่านเลย
คำว่า "พี่" เวลาที่อิซเซย์แทนตัวเองคุยกับรุ่นน้องเช่น โคเนโกะหรือแกสเปอร์ บอกตามตรงอ่านแล้วโครตเลี่ยนเลยอ่ะ แทนตัวเองว่า "ฉัน" ดีกว่านะ ทั้งที่คิบะมันยังแทนตัวเองแบบปกติ แต่ไหงอิซเซย์มันแทนตัวเองแบบนั้นล่ะ
คำว่า "ดิฉัน , ดิชั้น" เป็นไปได้สรรพนามของผู้หญิงเปลี่ยนมาใช้ "ฉัน" บ้างก็ได้ครับอ่านไปเจอแต่ "ดิฉัน" , "ดิชั้น" , "เรา" แค่ผู้หญิงพูดค่ะลงท้ายประโยคก็เปลี่ยนไปใช้ ดิฉัน หมดเลย ซึ่งผมว่ามันเป็นการใช้คำที่ฟุ่มเฟือยเกินเหตุ อย่างคนที่ผมว่าเหมาะกับใช้คำว่าดิฉันควรเป็นคุณหนูสูงศักดิ์ หรือ มีตำแหน่งเป็นเมดรับใช้ เช่น เรเวล หรือ เกรเฟียร์ อย่างอาเซีย กับ รอสไวส์เซ่ จริงๆ ใช้แค่ฉันก็เกินพอแล้ว ไม่อย่างนั้นลูกทีมของเรียสที่เป็นผู้หญิงที่เรียกตัวเองว่าดิฉันก็ล่อไป 3 คนล่ะ ทั้งอาเคโนะ , อาเซีย , รอสไวซ์เซ่ ถ้านึกสรรพนามที่ใช้ไม่ออกก็ใช้คำว่า "ฉัน" เถอะครับเป็นคำสรรพนามที่เบสิคสุดแล้ว
จุดที่ 2 บทสนทนาเวลาผู้ชายคุยกัน ช่วยลดคำว่า "ว่ะ" , "วะ" ลงบ้างสักหน่อยก็ดีนะครับ อย่างในเล่ม 5 ผมเห็นอิซเซย์มันคุยกับซาจิมีแทบจะทุกประโยค เพลาๆ ลงหน่อยก็ดีครับ หรือไม่ก็เปลี่ยนไปใช้คำอื่นบ้างก็ได้นะ เช่น เว้ย , เฟ้ย , ฟะ , แฮะ ในคำลงท้ายตอนพูด ไม่งั้นเจอคำซ้ำซากๆ เกินไปมันเสียอรรถรสในการอ่านน่ะครับ อ้อ แล้วก็พูดกับผู้ชายด้วยกันว่านายเฉยๆ มั้งก็ได้ครับ เห็นเรียกแต่แกๆ อยู่นั่นแหละ
จุดที่ 3 ระดับของคำและการเลือกใช้คำ คือไม่รู้ว่าผมคิดไปเองรึเปล่านะว่านักแปลคนนี้เขาตั้งใจใช้คำที่ไม่ค่อยถูกจริตกับคนทั่วไปซักเท่าไหร่ ผมเห็นใช้คำเกินควรหลายคำอยู่นะ แต่จะยกตัวอย่างมานิดหน่อย เช่น
- ตอนอิซเซย์มันพูดถึงแม่ของเรียสในใจดันไปพูด "มารดา" แทนคำว่าแม่
- ตอนอิซเซย์พูดถึงโซน่าในใจสรรพนามเรียกแค่ "เธอ" ก็พอครับ ไม่ต้องถึงขนาดต้องใช้ "ท่าน" หรอก มันโอเวอร์ไป
- ปีศาจอำมาตย์ ผมว่าแปลไม่เหมาะเท่าไหร่นะ ฟังแล้วโครตลิเกเลย เพิ่งจะเคยได้ยินปีศาจอำมาตย์จากนักแปลคนนี้นี่แหละ ในที่นี่แปลว่าระดับขุนนางก็พอแล้วมั้งครับ
- ตอนแทนินเรียกอิซเซย์จะเรียก ไอ้เปี๊ยก หรือ ไอ้หนู ก็เอาสักอย่างเถอะ แต่ถ้าเป็นผม ผมว่าควรใช้ ไอ้หนูจะเหมาะกว่า
- ตำแหน่งของอาซาเซล ผู้บัญชาการสูงสุดของเทวดาตกสวรรค์ อันนี้มันเหมือนกับยศในกองทัพยังไงยังงั้น ผมว่ามันไม่ค่อยเข้านะ น่าจะใช้เป็น ผู้นำ , หัวหน้า , ประมุข หรืออะไรก็ว่ากันไปให้มันดูเหมาะสม
- ประโยคพูดเพื่อเข้าโหมดจักเกอร์นอทไดรฟ์ ที่วาลิพูดในเล่ม 4 "ข้าพเจ้าผู้กำลังจะลืมตาตื่น ด้วยเหตุแห่งความเป็นเลิศ-" พูดแค่ข้าก็พอมั้ง นี่เล่นท่องว่าข้าพเจ้านี่มันกำลังสวดมนต์อยู่หรือไง ไม่งั้นเล่ม 6 อิซเซย์มันได้สวดมนต์เข้าโหมดจักเกอร์นอทแน่ๆ
- หนองโพ ผมว่าควรใช้ลดลงหน่อย แล้วเปลี่ยนมาใช้หน้าอกมากขึ้นหน่อยจะดีกว่ามั้ย
จุดที่ 4 ชื่อท่า + ตัวละคร มีแปลแบบขัดๆ หลายจุด ซึ่งขอยกเฉพาะเล่ม 5 นะ อาทิเช่น
- แปล Senjutsu 仙術 ว่า อมตภาพ ผมว่าแปลตรงๆ ว่าวิชาเซียนก็ได้มั้งครับ ส่วนมากคนอ่านเขารู้จักชื่นนี้กัน ผมยังงงเลยว่าคนแปลนี่ช่างสรรหาคำที่คนทั่วไปไม่รู้จักมาใส่จริงๆ
- 5 ราชันย์มังกร ウーロン อู่หลง จริงๆ ถ้าจะแปลตามเสียงพินอินของจีนก็ควรจะแปลเป็น หยู่หลง (Yu-Long) ซึ่งชื่อหยู่หลงนี่คนแต่งอ้างอิงมาจากเรื่องไซอิ๋วซึ่งเป็นลูกชายคนที่ 3 ของ (อ๋องมังกรทะเลตงไห่) ราชันเจ้ามังกรทะเลบูรพา หรือถ้าจะแปลโดยการออกเสียงแบบญี่ปุ่นก็ควรจะเป็นอูรอนซะมากกว่าอู่หลงนะ
- 5 ราชันย์มังกร ファーブニル ฟาฟนีร์ แต่ไปแปลเป็นฟาฟเนอร์ ซึ่งจริงๆ ซึ่งมันก็เรียกได้หลายแบบแหละ แต่ในที่นี้คนเขียนเขาเขียนว่า ファーブニル ไม่ใช่ ファフナー ฟาฟเนอร์
ขอติแค่นี้ล่ะครับ จริงๆ มีอีกเยอะนะในเล่ม 1-4 แต่นึกไม่ค่อยออกล่ะ ยังไงก็ลองที่ผมแนะนำไปปรับปรุงด้วยนะครับ อ้อแล้วก็เล่มนี้ดูมีการลดการใช้คำวิบัติต่างๆ นาๆ ไปพอสมควร แล้วก็แกสเปอร์เปลี่ยนสรรพนามจาก "หนู" เป็น "ผม" ซึ่งผมว่าดูเข้าท่ากว่าเก่าเยอะ
ส่วนเล่มนี้ผมให้คะแนน 6/10 ครับ ก็หวังว่าเล่มหน้าจะดีกว่านี้นะครับ
ขอบคุณครับ