บันทึกนี้ อาจจะคล้ายๆกับหลายๆท่านที่ลงไปก่อนแล้ว
แต่ที่ลงเพราะว่าอยากให้หลายๆท่านที่กลัวการเดินทางไปเชียร์บอลคนเดียวต่างแดน
มันไม่ยากอย่างที่คิดครับผม
บ่ายวันศุกร์ (19/12/2014) อยู่ดีๆสมองก็แล่นอยากไปดูบอลซะงั้น
...เลยติดต่อผู้ใหญ่ให้หาบัตรให้ สรุปทางนู้นกั๊กให้ผมได้ 1 ใบ
5 โมงครึ่งผมจองตั๋วเครื่องบินเสร็จ
ทุ่มกว่าผมหาโรงแรมจนได้ ..
รีบกลับบ้าน แพคกระเป๋า นอนหลับๆตื่นๆ 6โมงนิดๆ ถึง สนามบินดอนเมืองครับ
เที่ยวบินที่ผมไป มีแฟนบอลชาวไทยมาบ้างเป็นกลุ่มๆครับ ..
ส่วนตัวการบุกมาเลย์ครั้งนี้ เพื่อนที่รู้จะแซวว่า ถือว่ากลับบ้าน ตจว.เมิงแล้วกัน
การเดินทางเป็นไปตามขั้นตอนที่เตรียมมาทุกอย่าง
สนามบิน > KL Sentral > โรงแรม PJ Hilton (เพื่อรับบัตร)
มาเลย์เป็นประเทศที่ผมค่อนข้างจะชิน เพราะสามสี่ปีหลังมานี่ไปบ่อยมาก
ถึงสนามบินนานาชาติ KLIA2 (ย้ายมาจาก LCCT ที่เหมือนท่ารถ บขสมา)
เดินตามป้ายหารถ SKY Bus มุ่งหน้าเข้าเมืองก่อนเป็นลำดับแรกครับ
ใช้เวลาประมาณ ชั่วโมงครึ่ง ซึ่งถ้าสนามบินเก่าใช้เวลา 45 นาทีครับ
ผ่านสนามบูกิต จาลีล แล้ว ... มีเสียงร้องเพลงเชียร์ดังมาแผ่วๆ (ไม่รู้หูแว่วหรือเปล่า 55)
ถึง KL Sentral ศูนย์รวมการเดินทาง คมนาคม แทบจะทุกอย่างของที่นี่
ผมก็มุ่งหน้าต่อคิวกับชาวบ้าน ตีตั๋วไปจุดมุ่งหมายถัดไป สถานี Asia Jaya เพ่ือไปรับบัตรที่โรงแรมที่นักเตะไทยพักอยู่ครับ
ออกนอกเมืองไป ราวๆ 25 นาทีครับ
รถไฟบ้านเค้ามาหลายรูปแบบมากๆ ทำให้ถ้ารู้แผนการเดินทาง จะเดินทางค่อนข้างง่ายครับ
ออกนอกเมืองมาอีกทาง จึงยังไม่มีบรรยากาศแฟนบอลอะไร
ชาวบ้านๆ เดิมๆเลยครับ เห็นโรงแรมแล้ว
ลงสถานี มุ่งหน้าโรงแรมมีป้ายบอกทางชัดเจน ..ครับ
ระหว่างทาง ผมยังไมไ่ด้ใส่เสื้อทีมชาติไทยนะครับ ... ใจไม่ถึงพอครับ
ถึง รร. ก็มีผู้ใหญ่ท่านนึงเอาบัตรลงมาให้ ... แต่ .. เรืองมันไม่จบแค่นั้นครับ
ผมไม่ทราบมาก่อนว่าจะได้บัตร VIP
ผมมาเชียร์บอล เสื้อยืด ขาสั้น ผ้าใบ เตรียมวิ่ง 555
ช้อยออก 2 ทางเลือก
ทางเลือกที่ 1 ซื้อเสื้อผ้าใหม่ (เพราะพกมาแต่ขาสั้น เสื้อยืดเลย)
ทางเลือกที่ 2 ไปสนาม หาตั๋วหน้างาน (เจอพี่ๆแฟนวัวชนสงขลาที่โรงแรม เช็คตั๋วกับเพื่อนแถวสนามให้ ว่ามี?)
สมองพลันแล่น เวลายังมีเหลือ 5 ชั่วโมง
อยากเชียร์กับพี่น้องชาวไทย ไปหน้าสนามหาบัตรดีกว่าวุ้ยยยย
นั่งtaxi หน้าโรงแรมเลยครับ ทางเลือกน้อยแล้ว
เพราะไม่งั้นต้องนั่งรถไฟฟ้าย้อนกลับไป สถานีมัสยิด จาเม็กแล้วเปลี่ยนขบวน เรื่องยาวแน่ๆ ครับ
ฝนตกหนัก ทางธรรมดารถติดมาก
เลยหนีรถติด ขึ้นทางด่วนพอลงทางด่วนก็เจอรถติด มหันต์อีก
taxi ผู้ใจดีเลยปล่อยผมลง ในจุดที่พอเดินเข้าสนามไปได้ (แกบอกให้เดินตามกองเชียร์มาเลย์ไปเลย)
เลยเดินไปกับแฟนมาเลย์ เรื่อยๆ เข้าสนามไปครับประมาณ 3 กิโล วัดจากกรูเกิ้ลแมพครับ
แหม่ เดินไป ก็นะ ...กองเชียร์ไทยไปไหนโม๊ดดด ...
ฝนเริ่มเบาลง แต่ใจผมยังไม่เย็น เพราะตั๋วยังไม่มี
ดูทรงแล้วจะออกไปซื้อเสื้อผ้าใหม่คงหมดสิทธิ์ เพราะไกลมากครับ (รูปล่างตอนเจอกองเีชยร์ไทยแล้ว)
ในที่สุดก็เจอกองเชียร์ไทยสักทีครับ เค้ากั้นไว้ให้ โดนมีรถตำรวจปิดทางให้เลย
Blue Gate ถามทางเค้ามาเรื่อยๆจนเจอครับ
โล่งไป 1 ...
ถามใครก็ไม่มีใครมีตั๋วเหลือ ที่ขายตั๋วก็ไม่มีขาย มีแต่สำหรับผู้ที่จองมาจากเวบเท่านั้นครับ
ผมเลยตัดสินใจ เอาบัตร vip ไปคุยกับ คนที่ดูเหมือนจะมี power เยอะสุดตอนเก็บตั๋ว
สรุปเค้ายอมให้เข้าได้ครับผม ผมเลยเปลี่ยนเสื้อเป็นทีมชาติที่เตรียมไปได้สักทีครับ
จนตอนนี้ผมยังไม่รู้เลย VIP นั่งตรงไหน
ผมเข้าสนามมาได้แล้วแต่หัววันเลย(4 โมง) กลัวเดี๋ยวคนอื่นไม่ให้ผมเข้าครับ
โล่งใจเป็นที่สุดครับ
บอลใกล้เริ่ม กองเชียร์เริ่มเต็มครับ
พอนักเตะมาเลย์เริ่มลงมาวอร์ม (ออกมาหลังเรา)
ผมเลยถ่ายคลิปนี้มาครับ ..... บรรยากาศ ใน บูกิต จาลีล ที่ผมอยากสัมผัสสักครั้ง
คนทั้งสนามร้องพร้อมกัน ขนลุกจริงๆครับ

น่าเต็มความจุเรียบร้อย เสียงเชียร์ดังกลบกลุ่มช้างไทยจริงๆครับ
การ์ดมาเลย์ เริ่มมาไล่ กองเชียรืมาเลย์ที่แฝงอยู่ในฝั่งไทยครับ
เริ่มสักทีครับ
เพลงชาติในบูกิตจาลีลครับ (ไม่ทันตอนเริ่มครับ -*-)

ตอนเพลงชาติมาเลย์ครับ
Kick off ไม่ทันไร
ซานตาคลอสก็แจกของขวัญครับ ตึงเครียดกันไปครับ
หลังจากโดนไป 2เม็ดในครึ่งแรกและมาโดนอีก เม็ด ...
กองเชียร์เริ่มหงอยครับ ผมก็หงอยครับ
เสือเหลือง เฮไปได้ 3 ที
ผมนึกในใจ ขอเฮสักทีเหอะ
ทำให้ได้ที่มาของคลิปนี้ครับ ลูกชุบชีวิต .... ที่ตั้งใจถ่ายเพราะแอบหวังว่าเมิงโดนแน่ เสือเหลือง ...

กองเชียร์วัยรุ่นไทย ในมาเลย์ครับ ...
วินาทีนั้น ถามใครก็ไม่มีใครรู้ครับว่าใครยิง แต่รู้อย่างเดียวว่าสุดยอด !!!!!
จากนั้นก็เป็นไปตามที่ทราบ เจยิงอีกเม็ด ตอกฝาโลง
หลังสิ้นเสียงนกหวีด จากกรรมการ นักเตะไทยก็มาขอบคุณแฟนๆครับ และเดินขอบคุณแฟนๆมาเลย์ด้วย
ช๊อตนีมาเลย์พร้อมใจกันร้องเพลงให้ เลยครับ
ทางฝั่งไทยก็ไม่น้อยหน้า
ตะโกนกลับไป มาเลเซีย ป้าปๆๆ มาเลเซีย ป้าปๆๆ
ไม่มีเหตุการณ์รุนแรงอะไรเลยครับ
วินาที ชูถ้วยไปเลยครับบบบบ
หลังจากนั้น นักฟุตบอล และเหล่าสต๊าฟโคชก็มาขอบคุณแฟนบอลชาวไทยอีกรอบ ถ่ายรุปกันชื่นมื่น มีความสุขกันครับผม
ครบ 10,000 ตัวอักษรซะงั้น ..
เดี๋ยวต่อความเห็นที่ 1 นะครับ ตอนแรกกะเอาให้จบในกระทู้เลย -*-
บันทึกการเดินทาง ... ลุยเดี่ยวบุกถ้ำเสือ AFF Suzuki Cup Final 2014
แต่ที่ลงเพราะว่าอยากให้หลายๆท่านที่กลัวการเดินทางไปเชียร์บอลคนเดียวต่างแดน
มันไม่ยากอย่างที่คิดครับผม
บ่ายวันศุกร์ (19/12/2014) อยู่ดีๆสมองก็แล่นอยากไปดูบอลซะงั้น
...เลยติดต่อผู้ใหญ่ให้หาบัตรให้ สรุปทางนู้นกั๊กให้ผมได้ 1 ใบ
5 โมงครึ่งผมจองตั๋วเครื่องบินเสร็จ
ทุ่มกว่าผมหาโรงแรมจนได้ ..
รีบกลับบ้าน แพคกระเป๋า นอนหลับๆตื่นๆ 6โมงนิดๆ ถึง สนามบินดอนเมืองครับ
เที่ยวบินที่ผมไป มีแฟนบอลชาวไทยมาบ้างเป็นกลุ่มๆครับ ..
ส่วนตัวการบุกมาเลย์ครั้งนี้ เพื่อนที่รู้จะแซวว่า ถือว่ากลับบ้าน ตจว.เมิงแล้วกัน
การเดินทางเป็นไปตามขั้นตอนที่เตรียมมาทุกอย่าง
สนามบิน > KL Sentral > โรงแรม PJ Hilton (เพื่อรับบัตร)
มาเลย์เป็นประเทศที่ผมค่อนข้างจะชิน เพราะสามสี่ปีหลังมานี่ไปบ่อยมาก
ถึงสนามบินนานาชาติ KLIA2 (ย้ายมาจาก LCCT ที่เหมือนท่ารถ บขสมา)
เดินตามป้ายหารถ SKY Bus มุ่งหน้าเข้าเมืองก่อนเป็นลำดับแรกครับ
ใช้เวลาประมาณ ชั่วโมงครึ่ง ซึ่งถ้าสนามบินเก่าใช้เวลา 45 นาทีครับ
ผ่านสนามบูกิต จาลีล แล้ว ... มีเสียงร้องเพลงเชียร์ดังมาแผ่วๆ (ไม่รู้หูแว่วหรือเปล่า 55)
ถึง KL Sentral ศูนย์รวมการเดินทาง คมนาคม แทบจะทุกอย่างของที่นี่
ผมก็มุ่งหน้าต่อคิวกับชาวบ้าน ตีตั๋วไปจุดมุ่งหมายถัดไป สถานี Asia Jaya เพ่ือไปรับบัตรที่โรงแรมที่นักเตะไทยพักอยู่ครับ
ออกนอกเมืองไป ราวๆ 25 นาทีครับ
รถไฟบ้านเค้ามาหลายรูปแบบมากๆ ทำให้ถ้ารู้แผนการเดินทาง จะเดินทางค่อนข้างง่ายครับ
ออกนอกเมืองมาอีกทาง จึงยังไม่มีบรรยากาศแฟนบอลอะไร
ชาวบ้านๆ เดิมๆเลยครับ เห็นโรงแรมแล้ว
ลงสถานี มุ่งหน้าโรงแรมมีป้ายบอกทางชัดเจน ..ครับ
ระหว่างทาง ผมยังไมไ่ด้ใส่เสื้อทีมชาติไทยนะครับ ... ใจไม่ถึงพอครับ
ถึง รร. ก็มีผู้ใหญ่ท่านนึงเอาบัตรลงมาให้ ... แต่ .. เรืองมันไม่จบแค่นั้นครับ
ผมไม่ทราบมาก่อนว่าจะได้บัตร VIP
ผมมาเชียร์บอล เสื้อยืด ขาสั้น ผ้าใบ เตรียมวิ่ง 555
ช้อยออก 2 ทางเลือก
ทางเลือกที่ 1 ซื้อเสื้อผ้าใหม่ (เพราะพกมาแต่ขาสั้น เสื้อยืดเลย)
ทางเลือกที่ 2 ไปสนาม หาตั๋วหน้างาน (เจอพี่ๆแฟนวัวชนสงขลาที่โรงแรม เช็คตั๋วกับเพื่อนแถวสนามให้ ว่ามี?)
สมองพลันแล่น เวลายังมีเหลือ 5 ชั่วโมง
อยากเชียร์กับพี่น้องชาวไทย ไปหน้าสนามหาบัตรดีกว่าวุ้ยยยย
นั่งtaxi หน้าโรงแรมเลยครับ ทางเลือกน้อยแล้ว
เพราะไม่งั้นต้องนั่งรถไฟฟ้าย้อนกลับไป สถานีมัสยิด จาเม็กแล้วเปลี่ยนขบวน เรื่องยาวแน่ๆ ครับ
ฝนตกหนัก ทางธรรมดารถติดมาก
เลยหนีรถติด ขึ้นทางด่วนพอลงทางด่วนก็เจอรถติด มหันต์อีก
taxi ผู้ใจดีเลยปล่อยผมลง ในจุดที่พอเดินเข้าสนามไปได้ (แกบอกให้เดินตามกองเชียร์มาเลย์ไปเลย)
เลยเดินไปกับแฟนมาเลย์ เรื่อยๆ เข้าสนามไปครับประมาณ 3 กิโล วัดจากกรูเกิ้ลแมพครับ
แหม่ เดินไป ก็นะ ...กองเชียร์ไทยไปไหนโม๊ดดด ...
ฝนเริ่มเบาลง แต่ใจผมยังไม่เย็น เพราะตั๋วยังไม่มี
ดูทรงแล้วจะออกไปซื้อเสื้อผ้าใหม่คงหมดสิทธิ์ เพราะไกลมากครับ (รูปล่างตอนเจอกองเีชยร์ไทยแล้ว)
ในที่สุดก็เจอกองเชียร์ไทยสักทีครับ เค้ากั้นไว้ให้ โดนมีรถตำรวจปิดทางให้เลย
Blue Gate ถามทางเค้ามาเรื่อยๆจนเจอครับ
โล่งไป 1 ...
ถามใครก็ไม่มีใครมีตั๋วเหลือ ที่ขายตั๋วก็ไม่มีขาย มีแต่สำหรับผู้ที่จองมาจากเวบเท่านั้นครับ
ผมเลยตัดสินใจ เอาบัตร vip ไปคุยกับ คนที่ดูเหมือนจะมี power เยอะสุดตอนเก็บตั๋ว
สรุปเค้ายอมให้เข้าได้ครับผม ผมเลยเปลี่ยนเสื้อเป็นทีมชาติที่เตรียมไปได้สักทีครับ
จนตอนนี้ผมยังไม่รู้เลย VIP นั่งตรงไหน
ผมเข้าสนามมาได้แล้วแต่หัววันเลย(4 โมง) กลัวเดี๋ยวคนอื่นไม่ให้ผมเข้าครับ
โล่งใจเป็นที่สุดครับ
บอลใกล้เริ่ม กองเชียร์เริ่มเต็มครับ
พอนักเตะมาเลย์เริ่มลงมาวอร์ม (ออกมาหลังเรา)
ผมเลยถ่ายคลิปนี้มาครับ ..... บรรยากาศ ใน บูกิต จาลีล ที่ผมอยากสัมผัสสักครั้ง
คนทั้งสนามร้องพร้อมกัน ขนลุกจริงๆครับ
น่าเต็มความจุเรียบร้อย เสียงเชียร์ดังกลบกลุ่มช้างไทยจริงๆครับ
การ์ดมาเลย์ เริ่มมาไล่ กองเชียรืมาเลย์ที่แฝงอยู่ในฝั่งไทยครับ
เริ่มสักทีครับ
เพลงชาติในบูกิตจาลีลครับ (ไม่ทันตอนเริ่มครับ -*-)
ตอนเพลงชาติมาเลย์ครับ
Kick off ไม่ทันไร
ซานตาคลอสก็แจกของขวัญครับ ตึงเครียดกันไปครับ
หลังจากโดนไป 2เม็ดในครึ่งแรกและมาโดนอีก เม็ด ...
กองเชียร์เริ่มหงอยครับ ผมก็หงอยครับ
เสือเหลือง เฮไปได้ 3 ที
ผมนึกในใจ ขอเฮสักทีเหอะ
ทำให้ได้ที่มาของคลิปนี้ครับ ลูกชุบชีวิต .... ที่ตั้งใจถ่ายเพราะแอบหวังว่าเมิงโดนแน่ เสือเหลือง ...
กองเชียร์วัยรุ่นไทย ในมาเลย์ครับ ...
วินาทีนั้น ถามใครก็ไม่มีใครรู้ครับว่าใครยิง แต่รู้อย่างเดียวว่าสุดยอด !!!!!
จากนั้นก็เป็นไปตามที่ทราบ เจยิงอีกเม็ด ตอกฝาโลง
หลังสิ้นเสียงนกหวีด จากกรรมการ นักเตะไทยก็มาขอบคุณแฟนๆครับ และเดินขอบคุณแฟนๆมาเลย์ด้วย
ช๊อตนีมาเลย์พร้อมใจกันร้องเพลงให้ เลยครับ
ทางฝั่งไทยก็ไม่น้อยหน้า
ตะโกนกลับไป มาเลเซีย ป้าปๆๆ มาเลเซีย ป้าปๆๆ
ไม่มีเหตุการณ์รุนแรงอะไรเลยครับ
วินาที ชูถ้วยไปเลยครับบบบบ
หลังจากนั้น นักฟุตบอล และเหล่าสต๊าฟโคชก็มาขอบคุณแฟนบอลชาวไทยอีกรอบ ถ่ายรุปกันชื่นมื่น มีความสุขกันครับผม
ครบ 10,000 ตัวอักษรซะงั้น ..
เดี๋ยวต่อความเห็นที่ 1 นะครับ ตอนแรกกะเอาให้จบในกระทู้เลย -*-