ไม่รู้ว่าจะไปแปะเม้นต์กระทู้ไหนดี เลยขออนุญาตตั้งเป็นกระทู้ใหม่นะคะ

จะว่าตามกระแสก็ได้ แต่เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เราคิดมานานแล้ว

ก่อนอื่นออกตัวก่อนเลยว่าไม่ใช่คนที่มีความรู้ภาษาอังกฤษวิเศษวิโสอะไร แค่เคยไปเรียนต่อและใช้ชีวิตพักหนึ่งที่ประเทศอังกฤษ เรียนไปเสิร์ฟอาหารหาค่าขนมไปตามสูตรนักเรียนไทย

ตอนแรกๆที่ไป ตั้งใจว่าต้องพยายาม"กระแดะ"ดัดสำเนียงให้เหมือนเจ้าของภาษาเต็มที่ เพราะกลัวคนท้องถิ่นเค้าไม่เข้าใจที่เราพูด กลัวคนอื่นจะหัวเราะเยาะ แต่สิ่งที่คิดก็ไม่ใช่สิ่งที่เป็นเสมอไป

ที่มหา'ลัย คนที่เรียนชั้นเดียวกันกับเรา แม้กระทั่งอาจารย์ในบางวิชา มีทั้งเอเชีย อัฟริกัน และยุโรป ส่วนใหญ่พูดติดสำเนียงค่ะ ติดหนักด้วย (เช่นคำว่า factor ออกเสียงว่า ฟักเตอร์ อู้ยยยย) แต่มันฟังเข้าใจค่ะ เราฟังที่เนื้อหาโดยรวม ยิ่งคนเจ้าของภาษาแล้ว เราถือว่าเค้าเป็นอัจฉริยะในการฟัง ฟังออกหมด(ถ้าออกเสียงถูก สำเนียงไหนก็ได้) เค้าไม่ได้มีปัญหาแต่อย่างใด สำเนียงไทยๆพรีเซนต์งานก็สอยAมานักต่อนักแล้ว

พี่เจ้าของร้านอาหารที่เราทำงานอยู่ เป็นหญิงไทย แต่ไม่ใช่เมียเช่าฝรั่ง การศึกษาแค่ม.6แต่สู้ชีวิตมาก อยู่อังกฤษมาเป็น10ปี พูดอังกฤษคล่องปรื๊ดด้วยสำเนียงไทยๆ  แกรมม่าถูกบ้างผิดบ้างก็ทำเงินได้หลายแสนต่อเดือน ไม่เห็นว่าจะมีอะไรที่เป็นปัญหา

จากนั้นมาเราก็ผ่อนๆความดัดจริตของตัวเองลง แล้วก็พบว่าชีวิตง่ายขึ้นเยอะ มีฝรั่งหลายคนทักว่าสำเนียงของเรามีเสน่ห์และเป็นเอกลักษณ์ดี บางคนเดาได้เลยว่าเราเป็นคนแถบอาเซียน (แต่ก่อนถูกเหมาว่าเป็นคนอเมริกาใต้บ่อยๆ) เราภูมิใจนะ คิดได้ว่า "ใช่แล้ว สำเนียงมันต้องส่อภาษา มันต้องบอกรากเหง้าเราได้สิ จะกระแดะเป็นสิ่งที่ไม่ใช่เราทำไม"

ในชีวิตการทำงาน เวลามีการประชุมระหว่างประเทศวาระต่างๆ ผู้แทนที่เข้าร่วม น้อยคนมากจากชาติที่ใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่สองจะพูดได้โดยไม่ติดสำเนียงเลย หลายคนพูดเหมือนตั้งใจเน้นสำเนียงตัวเองซึ่งเราว่ามันเท่ห์มาก ในที่นี้รวมถึงวลาดิเมียร์ ปูตินและสี จิ้นผิง ผู้นำระดับโลกที่เก่งมากด้วย (สี จิ้นผิงพยายามเลี่ยงที่จะพูดอังกฤษเลยทีเดียวด้วยความชาตินิยม)

เขียนมาถึงตรงนี้ เราอยากให้เพื่อนๆ(อาจารย์ ด๊อกเตอร์ ฯลฯ) ที่อาจจะยังเข้าใจแนวทางการใช้ภาษาอังกฤษเพี้ยนไปเข้าใจเสียใหม่ ภาษาอังกฤษไม่ใช่ตัวตัดสินความสามารถของใคร เพราะฉะนั้นจึงไม่ควรอย่างยิ่งที่จะนำมาใช้ดูถูกใครเช่นกัน ไม่ว่าจะแค่การสื่อสารทั่วไปหรือการใช้แบบทางการ สำเนียง แกรมม่าร์แม้จะสำคัญ แต่ก็ไม่สำคัญเท่าสาระที่เราต้องการจะสื่อออกไป ผู้ฟังตั้งใจฟังจุดนั้น ไม่มีใครเค้ามาจับผิดระดับภาษาของคุณ เพราะเค้าไม่ใช่ครูสอนภาษา เค้าจะดีใจด้วยซ้ำที่คุณพยายามที่จะสื่อสารกับเค้า
และถึงคุณพูดไม่ได้และเรียนไม่ไหวแล้ว จงอย่าได้แคร์ เพราะโลกได้สร้างอาชีพที่เรียกว่าล่ามและนักแปลมาให้คุณแล้ว ให้เค้าได้ทำมาหากินบ้างก็ได้

สุดท้ายนี้ อยากฝากถึงอจ.ท่านนั้น ถึงความรู้หนูอาจจะไม่ได้มากมายและรอบด้านอย่างคนจบเอก แต่หนูว่าหนูรู้และอยากให้ทุกคนรู้นะคะว่าจุดสำคัญของการสื่อสารคืออะไร

ปล1 พิมพ์ในมือถือ อ่านยากหรือผิดพลาดยังงัยต้องขออภัย
ปล2 ชัปปุยส์ก็ไม่ได้พูดอังกฤษดี(ขออภัยแฟนชัปปุยส์ทุกท่าน) แต่อจ.กลับไม่ได้กล่าวถึง หรืออจ.ท่านนั้นเห็นว่าหน้าฝรั่งเลยมองข้ามไป หรืออจ.ท่านนั้น จริงๆภาษาอังกฤษท่านก็ไม่ได้แน่จริงเหมือนกัน

สวัสดี