ประสบการณ์ ไปนรก ตอน 7 ขวบ อยากให้ช่วยพิจารณา

เรื่องมีอยู่ว่า ช่วง7ขวบ มีประสบการณ์แนวปาฎิหาริย์ ครั้ง 1 นอนกับตาบนบ้านไม้ชั้น 2 ในห้องนอนเป็นประตูไม้แบบพับได้สองบาน ล็อคประตูล่าง-บน มี 4 กลอน ในคืนวัน 1 ในขณะที่นอนสดุ้งตื่นกี่โมงไม่รู้ มีแสงสว่างมากระทบบนเพดาน เวลาเรานอน หน้าจะดูอยู่บนเพดาน หลังจากนั้นก็เลยยกหัวดูที่มาของแสงนั้นตรงปลายเท้า โอ้แม่เจ้า เห็นรูปร่างเป็นคนมีแสงสว่าง ทั่วกายมาหา แต่ไม่เห็นหน้าว่าใคร แสงสีทองแทบจะสีขาว เอาเป็นว่าสีเหลืองอ่อนๆ(คล้ายๆเทพเจ้ากวนอูที่มาหาคุณริวจิตสัมผัส แต่ของผมอัศจรรย์กว่าในหนังนั้นมาก) ตอนนั้นกลัวมาก เลยเอาผ้าห่มมาคลุม แล้วก็ เอากำปั้นต่อยตาที่นอนข้างๆให้ตื่น แต่ตาไม่ตื่นนะ แปลกมาก ตอนที่อยู่ในผ้าห่มก็ยังมีแสงลอดเข้ามาในผ้าห่มได้ ยิ่งกลัวเข้าไปใหญ กลัวจนหลับคาที่ หลังจากวันนั้นตื่นนอนมาเอาเรื่องที่เห้นบอกกับตา ตาทำหน้างงแล้วไม่พูดอะไร เลยไปบอกเรื่องนี้กับพ่อ พ่อบอกว่า น้ามาแกล้งมั้ง ตอนนั้นเรายังเด็ก ก็เลยไปโรงเรียนตามปกติ แต่เรื่องไม่จบ ในคืนที่สอง ในขณะที่นอน สดุ้งตื่นกี่โมงไม่รู้ ได้ยินเสียงประตูค่อยๆเปิด ดัง แอ๊ด ๆ ๆ เลยกลัว เอาผ้าห่มคลุมหน้าทันที แล้วค่อยๆยกหัวดู แสงสว่างส่องเข้าหน้าอย่างจัง กลัวสลบคาผ้าห่มคืนที่ 2 ตื่นเช้ามาเอาเรื่องที่เจอไปบอกพ่อ พ่อตอบเหมือนเดิม น้ามาแกล้งมั้ง ก่อนคืนที่สาม เลยล๊อคประตุเอง ให้แน่ใจ ว่าล๊อก พอนอนคืนที่ 3 ก็ยังมาอีกได้ยินเสียงประตูค่อยๆเปิด แอ๊ดๆ ๆ เห็นเหมือนเดิมสลบคาที่เหมือนเดิม ตื่นเช้าบอกพ่อ ตอนนี้ครั้งสาม พ่อเริ่มไม่แน่ใจแล้ว เด็กมาบอกว่าผีหลอก 3 วันติดต่อกัน หลังจากนั้น ก็เจอ คืนที่ 4 - 5 - 6 - 7 ในคืนที่7นี้ มีเสียงคุยกันด้วย คือเมื่อประตูเปิดรู้สึกว่าแสงสว่างมายืนที่ปลายเท้า แล้วก็มีเสียงผู้หญิงคุยกับใครไม่รู้เพราะที่เห็นคือคนเดียว พูดว่า กลัวขนาดนี้อีกหน่อยจะช่วยเหลือคนอื่นได้ยังไง อีกเสียงหนึ่งตอบกันเองว่า มาให้เห็นขนาดนี้ โตขึ้นก็จะรู้เอง ทิ้งปริศนาไว้แค่นี้ หลังจากคืนที่ 7 ก็ไม่มาแล้ว หลังจาก 7 วันนั้นกี่วันไม่รู้จำไม่ได้ ตา ก็เสีย แล้วมีคืนหนึ่ง เป็นความฝันครั้งแรกในชีวิต มีคนมาพาเราไปไหนไม่รู้สองคน ตอนนั้นกลัวมาก เลยสวดมนต์ในใจแต่ มีเสียงที่หน้ากลัวเสียงดังขึงขัน ตอบกลับมาว่า มาสวดตอนนี้ไม่มีประโยชน์แล้ว ตอนเป็นคนไม่สวดมนต์ (เริ่มรู้สึกตัวว่าที่นี่ คุยกันได้ด้วยความคิดไม่ต้องมีปากก็สื่อสารกันได้) พาไปที่คล้ายๆ ศาล ไคฟง ที่มีผู้พิพากษา ความรู้สึกตอนนั้นก้มหน้าอย่างเดียว ไม่กล้ามองเลย บอกตามตรง เริ่มมีเสียงคุยกับกับเราเสียงดังมาก บอกว่า ผมมีความผิดเรื่อง ทำร้าย พ่อ แม่ ฆ่ามดแมลงเป็นอาชีพ (มานึกได้ย้อนหลังว่า เราเพิ่งจะผ่านเรื่องราวที่ว่ามาทั้งหมดแต่ตอนเด็กไม่รู้ว่าจะเกิดขึ้นจริง) ปัจจุบันเคยทำอย่างนั้นจริงทั้งหมดและเลิกอาชีพกำจัดแมลงแล้ว) ตอนนั้นผู้พิพากษา บอกว่ายังดีที่ผมเป็นคนเกรงกลัวต่อบาป คือกลัวว่าสิ่งนี้จะผิด จะ ไม่ดี กลัวว่าจะตกนรก เลยถูกลดโทษ แต่ต้องไปอยู่ในนรกอเวจี นานเท่าไหร่ไม่รู้เพราะจำไม่ได้ ความรู้สึกตอนแรกตอนที่สัมผัสไฟนั้นเหมือนจะเย็น แต่มาเริ่มร้อนแบบรวดเร็วจนเห็นมือตัวเองกลายเป้นกระดูก มีเสียงร้องโหยหวย ดังรอบๆตัวเอง ทั้ง ชาย หญิง แต่ผมจำไม่ได้นะว่าตัวเองร้องไหม นานเท่าไหร่ไม่รู้ จู่ๆก็คิดขึ้นมาในใจตัวเองว่า ตัวเอาเรานั้นจะมาปวดทรมานทำไม ทำใจให้ใจเย็นๆดีกว่า คิดได้ดังนี้ปุ๊บ จู่ๆ ก็เกิดเหตุการณ์คือ มีแสงสว่างว๊าบขึ้นมาจากกายตัวเอง แล้วมาโผล่อีกที่หนึ่ง ความรู้สึกตอนนี้คือรู้สึกเหมือนตัวเองจะบริสุทธิ์ทั้งกายและความคิด คือจะได้ไปเกิดใหม่ แล้วจะมีคนให้ดื่มน้ำลบความจำก่อนไปเกิด ตอนนั้นได้ยินเสียงคุยกันว่าผมจะได้เป็นอะไรสักอย่าง (ขอไม่บอกนะครับ)  ให้ตามไปดูแลคุ้มครอง ในขณะที่จะดื่มน้ำลบความจำบอกก่อนว่าโดนบังคับให้ดื่ม แต่ดื่มแบบ อธิฐาน ในใจว่าขอให้จำเรื่องราวได้อดีตได้เถอะ เวลาไปเกิดจะได้มีความรู้ฉลาดจำสิ่งต่างๆได้แม้กระทั่งการเรียนที่ผ่านมา ตอนดื่มเสร็จรู้สึกว่าตัวเองกำลังลอยจากนอกโลก ลงมาในโลกนะมีคนพามาเกิดคนเดียว พอเกือบจะถึงโลก ภาพก้ตัดมาตอนที่เรายืนบนพื้นแล้ว แล้วชี้นิ้วไปว่า คนที่อยู่ตรงหน้าของเราคือแม่ เข้าไปเกิดได้แล้ว เราก็เดินไปหาหญิงคนนั้นที่เขาบอกว่าเป็นแม่เรา  หลังจากนั้นก็สดุ้งตื่นนอนพร้อมกับความรู้สึกว่า ดีใจมากที่เมื่อกี้คือความฝัน นี่มันเป็นความฝันแน่ๆ เพราะมันเป็นครั้งแรกที่ฝัน หลังจากนั้นก็เริ่มมีฝัน ครั้ง 2 -3 -4 จนถึงตอนนี้ ฝันตลอดเวลาที่เรานอน ไม่ว่าจะกี่โมง เหมือนดูหนังเป็นเรื่องๆแต่ คิดว่าตอนเด็กนั้นจิตบริสุทธิ์มั่นใจว่าจะเป็นเรื่องจริงเลยเอาเรื่องนี้มาเล่าประสบการณ์ตอนนั้นให้เพื่อนๆพันทิปทุกคนได้อ่านเผื่อจะมีประโยชน์แก่ผู้อ่าน (ย้ำว่าเรื่องจริง ) ขออนุโมทนาแก่บุคคลที่มีจิตรู้สึกเกรงกลัวต่อบาป และ  อาการปิติอื่นๆ ขอ อนุโมทนา
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่