รบกวนทุกคนช่วยกันอ่านเรื่องราวข้างล่างนี้ แล้วแสดงความคิดเห็นหน่อยนะคะ
เรื่องราวนี้เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นจริงค่ะ แต่มีการดัดแปลงเนื้อหาเล็กน้อย เพื่อให้ประเด็นเด่นชัดขึ้น
คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ตก เลยอากแชร์ให้เพื่อนๆ ช่วยกันคิดค่ะ
เรื่องราวนี้เกิดขึ้นในวิชาๆ หนึ่ง โดยอาจารย์ท่านหนึ่ง
หมีขาวเป็นคนขี้เบื่อ ชอบแอบเล่น"โทรศัพท์"ในห้องเรียนเป็นประจำ ไม่มีคาบใดเลย ที่หมีขาวจะสนใจเรียนอย่างแท้จริง เวลาที่หมีขาวเบื่อ หมีขาวก็จะแชทหาเพื่อนตลอด โดยเอาโทรศัพท์ขึ้นมาวางบนโต๊ะ แล้วก้มหน้าก้มตาไถโทรศัพท์แทนที่จะสนใจกับสิ่งที่ครูพูด แถมบางทียังเอาหนังสือที่ไม่ใช่วิชานั้นขึ้นมาอ่านอีก นอกจากนี้เวลาทำงานกลุ่ม หมีขาวยังไม่สามารถบังคับตนเองให้จดจ่ออยู่กับภารกิจของกลุ่มได้ อย่างไรก็ตาม หมีขาวไม่เคยโดนเพื่อนหรือครูว่าแม้แต่ครั้งเดียวที่มีพฤติกรรมเช่นนี้ ราวกับว่าทุกคนทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นกับสิ่งที่เกิดขึ้น
ในทางตรงกันข้าม หมูแดงเป็นคนจริงจัง ถึงแม้หมูแดงจะเบื่อ แต่หมูแดงก็ไม่เคยทำอย่างอื่นในห้องเรียนเลย สนใจครูตลอด ส่งงานและเข้าห้องเรียนตรงเวลาทุกครั้ง วันหนึ่งหมูแดงมีธุระสำคัญมากที่จำเป็นต้องใช้"โน๊ตบุ๊ค"ในขณะที่เรียน พอหมูแดงเปิดขึ้นมา หมูแดงกลับโดนครูตักเตือนให้เก็บลงไป ทั้งๆ ที่สิ่งนั้นเป็นธุระด่วนที่ต้องทำให้เสร็จ (อารมณ์แย่งกันลงทะเบียนเรียน) หมูแดงขอแค่นิดเดียวเอง ถ้าทำเสร็จสัญญาว่าจะตั้งใจเรียนต่อ และหมูแดงไม่เคยมีประวัติด่างพร้อยใดๆ เลย
คำถามหลัก คือ ทำไมหมีขาวไม่โดนครูว่า ทั้งๆ ที่การเล่นโทรศัพท์ในห้องเรียนเป็นสิ่งที่ไม่เหมาะสม ในขณะที่หมูแดงเอาโน๊ตบุ๊คมาใช้ทำธุระสำคัญแค่ครั้งเดียว แต่กลับทำให้ครูไม่พอใจ
ถ้าใช้ความถูกต้องเป็นเกณฑ์ตัดสิน คำถามที่ตามมา คือ ความถูกต้องอยู่แค่ที่ขนาดหน้าจออย่างนั้นจริงหรือ? จอเล็ก ไม่ผิดใช่ไหม (ถ้าอย่างนั้นเอ็งจะเล่นอะไรก็ได้สินะ ตราบใดที่จอนั้นเล็ก และไม่เป็นที่สังเกต...หรือ?)
และอีกหนึ่งคำถามที่ตามมา คือ เราควรจะพิจารณาคนจากเจตนา หรือ จากสิ่งที่เขาทำกันแน่ (อ้างอิงตามกรณีนี้)
อย่างไรก็ตาม มีคนเคยเสนอว่า อาจเป็นเพราะครูใส่ใจหมูแดงเป็นพิเศษ เมื่อเห็นหมูแดงทำตัวไม่ดีเลยตักเตือน ในขณะที่พฤติกรรมของหมีขาวเป็นสิ่งที่แก้ไม่ได้ ทุกคนเลยเลือกที่จะปล่อยเขาไป
และจริงอยู่ที่ทั้งหมูแดงและหมีขาวผิด....และการอ้างผู้อื่นไม่ได้ทำให้หมูแดงถูกต้อง แต่คำถาม คือ ทำไมพฤติกรรมของหมีขาวกลับเป็นสิ่งที่ (ดูเหมือน) สังคมจะยอมรับได้ เราจะสรุปได้ไหม ว่าขนาดหน้าจอคือประเด็นที่ทำให้หมูแดงถูกเพ่งเล็งมากกว่าหมีขาว (และจะเป็นอะไรไหมถ้าเราสรุปแบบ off-topic สุดๆ ไปเลยว่า เพราะการเล่นโทรศัพท์ในเวลาเรียนเป็นเรื่องธรรมดาในสังคม การกระทำของหมีขาวเลยเป็นสิ่งที่คนยอมรับได้)
อยากให้ทุกคนช่วยกันออกความคิดเกี่ยวกับประเด็นนี้หน่อยค่ะ โดย
ไม่เอาคำตอบแบบประนีประนอมที่บอกว่า "ผิดทั้งคู่" และ Two wrong doesn't make things right (การอ้างหมีขาวไม่ได้ทำให้หมูแดงถูกต้อง) เพราะ ทั้งสองคนนี้ผิดเต็มประตูอยู่แล้วที่ไม่ตั้งใจเรียน คำถาม คือ "อะไรทำไห้หมีขาวไม่โดนอาจารย์ว่า"
ไม่ใช่ "ทำไมหมูแดงต้องผิดอยู่คนเดียว ทีหมีขาวทำ หมีขาวไม่ผิด"
ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
คำถามเชิงปรัชญา : เล่นสมาร์ทโฟนในห้องเรียนไม่ผิดอย่างนั้นหรือ??? ช่วยกันแสดงความคิดเห็นหน่อยนะคะ
เรื่องราวนี้เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นจริงค่ะ แต่มีการดัดแปลงเนื้อหาเล็กน้อย เพื่อให้ประเด็นเด่นชัดขึ้น
คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ตก เลยอากแชร์ให้เพื่อนๆ ช่วยกันคิดค่ะ
เรื่องราวนี้เกิดขึ้นในวิชาๆ หนึ่ง โดยอาจารย์ท่านหนึ่ง
หมีขาวเป็นคนขี้เบื่อ ชอบแอบเล่น"โทรศัพท์"ในห้องเรียนเป็นประจำ ไม่มีคาบใดเลย ที่หมีขาวจะสนใจเรียนอย่างแท้จริง เวลาที่หมีขาวเบื่อ หมีขาวก็จะแชทหาเพื่อนตลอด โดยเอาโทรศัพท์ขึ้นมาวางบนโต๊ะ แล้วก้มหน้าก้มตาไถโทรศัพท์แทนที่จะสนใจกับสิ่งที่ครูพูด แถมบางทียังเอาหนังสือที่ไม่ใช่วิชานั้นขึ้นมาอ่านอีก นอกจากนี้เวลาทำงานกลุ่ม หมีขาวยังไม่สามารถบังคับตนเองให้จดจ่ออยู่กับภารกิจของกลุ่มได้ อย่างไรก็ตาม หมีขาวไม่เคยโดนเพื่อนหรือครูว่าแม้แต่ครั้งเดียวที่มีพฤติกรรมเช่นนี้ ราวกับว่าทุกคนทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นกับสิ่งที่เกิดขึ้น
ในทางตรงกันข้าม หมูแดงเป็นคนจริงจัง ถึงแม้หมูแดงจะเบื่อ แต่หมูแดงก็ไม่เคยทำอย่างอื่นในห้องเรียนเลย สนใจครูตลอด ส่งงานและเข้าห้องเรียนตรงเวลาทุกครั้ง วันหนึ่งหมูแดงมีธุระสำคัญมากที่จำเป็นต้องใช้"โน๊ตบุ๊ค"ในขณะที่เรียน พอหมูแดงเปิดขึ้นมา หมูแดงกลับโดนครูตักเตือนให้เก็บลงไป ทั้งๆ ที่สิ่งนั้นเป็นธุระด่วนที่ต้องทำให้เสร็จ (อารมณ์แย่งกันลงทะเบียนเรียน) หมูแดงขอแค่นิดเดียวเอง ถ้าทำเสร็จสัญญาว่าจะตั้งใจเรียนต่อ และหมูแดงไม่เคยมีประวัติด่างพร้อยใดๆ เลย
คำถามหลัก คือ ทำไมหมีขาวไม่โดนครูว่า ทั้งๆ ที่การเล่นโทรศัพท์ในห้องเรียนเป็นสิ่งที่ไม่เหมาะสม ในขณะที่หมูแดงเอาโน๊ตบุ๊คมาใช้ทำธุระสำคัญแค่ครั้งเดียว แต่กลับทำให้ครูไม่พอใจ
ถ้าใช้ความถูกต้องเป็นเกณฑ์ตัดสิน คำถามที่ตามมา คือ ความถูกต้องอยู่แค่ที่ขนาดหน้าจออย่างนั้นจริงหรือ? จอเล็ก ไม่ผิดใช่ไหม (ถ้าอย่างนั้นเอ็งจะเล่นอะไรก็ได้สินะ ตราบใดที่จอนั้นเล็ก และไม่เป็นที่สังเกต...หรือ?)
และอีกหนึ่งคำถามที่ตามมา คือ เราควรจะพิจารณาคนจากเจตนา หรือ จากสิ่งที่เขาทำกันแน่ (อ้างอิงตามกรณีนี้)
อย่างไรก็ตาม มีคนเคยเสนอว่า อาจเป็นเพราะครูใส่ใจหมูแดงเป็นพิเศษ เมื่อเห็นหมูแดงทำตัวไม่ดีเลยตักเตือน ในขณะที่พฤติกรรมของหมีขาวเป็นสิ่งที่แก้ไม่ได้ ทุกคนเลยเลือกที่จะปล่อยเขาไป
และจริงอยู่ที่ทั้งหมูแดงและหมีขาวผิด....และการอ้างผู้อื่นไม่ได้ทำให้หมูแดงถูกต้อง แต่คำถาม คือ ทำไมพฤติกรรมของหมีขาวกลับเป็นสิ่งที่ (ดูเหมือน) สังคมจะยอมรับได้ เราจะสรุปได้ไหม ว่าขนาดหน้าจอคือประเด็นที่ทำให้หมูแดงถูกเพ่งเล็งมากกว่าหมีขาว (และจะเป็นอะไรไหมถ้าเราสรุปแบบ off-topic สุดๆ ไปเลยว่า เพราะการเล่นโทรศัพท์ในเวลาเรียนเป็นเรื่องธรรมดาในสังคม การกระทำของหมีขาวเลยเป็นสิ่งที่คนยอมรับได้)
อยากให้ทุกคนช่วยกันออกความคิดเกี่ยวกับประเด็นนี้หน่อยค่ะ โดย
ไม่เอาคำตอบแบบประนีประนอมที่บอกว่า "ผิดทั้งคู่" และ Two wrong doesn't make things right (การอ้างหมีขาวไม่ได้ทำให้หมูแดงถูกต้อง) เพราะ ทั้งสองคนนี้ผิดเต็มประตูอยู่แล้วที่ไม่ตั้งใจเรียน คำถาม คือ "อะไรทำไห้หมีขาวไม่โดนอาจารย์ว่า" ไม่ใช่ "ทำไมหมูแดงต้องผิดอยู่คนเดียว ทีหมีขาวทำ หมีขาวไม่ผิด"
ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ